[Maltzaga II] Maltzaga hil da, gora Maltzaga!
Maltzaga hil da, gora Maltzaga!
- Zer demonio da Maltzaga? (Beñat Hach Embarek) [ Maltzaga I ]
- Maltzaga hil da, gora Maltzaga! (Unai Oñederra) [ Maltzaga II ]
- Maltzaga reloaded: gerokoak geroko ez utzi (Mario Zubiaga) [ Maltzaga III ]
- Soberanismoa: Zein da abiapuntua? (Xabi Anza) [ Maltzaga IV ]
- Beste Maltzaga bat (Eneko Bidegain) [ Maltzaga V ]
- ZaMaltzaga (Unai apaolaza) [ Maltzaga VI ]
- Abia gaitezen (Miren Zabaleta) [ Maltzaga VII ]
- Trena Maltzagatik igaro da (Patxi Azparren) [ Maltzaga VIII ]
Maltzaga hil da, gora Maltzaga!
“Estatutua hil da” esan genuen Gernikan 1997an. Estatutuaren kontra geunden? Ez. Estatutuak tresna baliagarria izateari utzi zion? Ez. Orduan, zergatik esan genuen hilda zegoela? Espainiako estatuak erabaki zuelako, aldebakartasunez, estatutua ez zela beteko, ez bizitza honetan, ez eta hurrengoan ere. Guk aldebiko prozesu bat nahi genuen, eta nahi dugu, baina Madrilek ez.
20 urte joan dira inflexio puntu bat izan zen ekitaldi hartatik; ez alferrik. Estatuak orduan esan genuena berretsi besterik ez du egin; EAEn gehiengo osoz onartu zen estatutu berriaren proposamena baztertuz, Kataluniako legebiltzarrean ia aho batez onartu zen estatutu berria mesprezatuz, EAEn zein Nafarroan gehiengoz onartzen diren legeak aldebakartasunez balio gabe utziz… Ez dugu ikusten Espainian Euskal Herriko, zein Kataluniako, auzia modu demokratikoan eta aldebikotasunez konpontzeko aukerarik, guk hala nahi izanda ere: indar-harreman kontua da.
Euskal Herrian prozesu demokratikoa martxan jarri nahi badugu, indar metaketa prozesu bat abiatu beharko dugu; prozesu mobilizatzaile bat, helburu zehatz eta partekatuekin, zeinaren bidez iritsi behar dugun Estatua negoziatzera behartzera, eta ezezkoan tematzen bada, independentzia aldebakartasunez aldarrikatzera, Katalunia egiten ari den moduan.
Bide horretan, uste genuen, behin ETAk borroka armatua utzita, bi familia abertzale nagusiak gai izango zirela burujabetza prozesua abian jarriko zuen estrategia minimo bat adosteko. Ez zen horrela izan, eta denbora gelditu egin da.
EAJk, egun, ez du halako prozesu bat abian jartzeko asmorik, gogorik. Bere aurpegi soberanista lozorroan gordeta, hauteskunde emaitza bikainak lortu ditu; kaleetan ez du jendetzarik topatzen burujabetza prozesua aldarrikatuz; eta Kataluniara begiratzen duenean, bere alderdi anaiaren gainbehera ikusita, “abentura soberanistetan” sartzeko tentazio oro uxatzen zaio.
EH-Bildu saiatzen da, bai; ez da eskaintza faltagatik izango: akordio proposamen bat hemen, beste akordio proposamen bat han, EAJ erakarri nahian, bere zenbait helbururi uko egiteko prestutasuna erakutsiz, akordioren batean esplizituki uko eginez, balizko burujabetza prozesu bat martxan jartzeko esperantzarekin, Maltzaga abiapuntu bakarra bailitzan. Eta halaxe gaude, geldirik, Maltzagako geltokian, zain.
Argi dago: Gernikako ekitalditik 20 urte beteko diren honetan, beste inflexio puntu bat behar dugu. Gernikan “Estatutua hil da” esan genuen; oraingoan “Maltzaga hil da” esan genezake. Maltzagaren kontra gaude? Ez. Maltzagak tresna baliagarria izateari utzi dio? Ez. Orduan, zergatik diogu hilda dagoela? EAJk azken hamarkadan argi utzi duelako ez duela burujabetza prozesu bat abiatzeko inolako asmorik. Estatutuaren heriotzatik Lizarra-Garazi etorri zen. Orain galdera da: Maltzaga ondoren, zer?
Azken hamarkadan agerian gelditu da geure bizitzan eragin kaltegarria duten erabakiak hartzen ari direla, gero eta urrunago, gero eta jende gutxiagok. Burujabetza egunez egun, urtez urte, galtzen gabiltza arlo guztietan, eta multinazionalen mesedetan desberdintasunak, prekarietatea, pobrezia eta sufrimendua zabaltzen ari dira. Inor gutxik jarriko du hau ezbaian.
Dena den, batzuk diote hau dela dagoena, ezin dela besterik egin, sakrifizioak ezinbestekoak direla, austeritate politikak zintzo-zintzo eta liskarrik gabe onartuta, gauzak bere onera itzuliko direla. Esan genezake gauzak diren bezela mantentzearen aldekoak direla hauek.
Beste batzuk, ordea, aldaketaren aldekoak gara. Diogu gauzak beste modu batera egin daitezkeela, geure bizitzetan burujabetza berreskuratu behar dugula, eta Europatik datozen erabaki politikoei entzungor eginez, guri komeni zaizkigun erabakiak hartzen joan gaitezkeela.
Eliteak kezkatuta daude azken aldian aldaketaren aldekoak gailentzen ari direlako. Populista ezizena jarri diete, eta zaku berean sartu dituzte Eskozia, Brexit, Le Pen, Podemos, Katalunia eta Trump, tranpa beraiek eginez. Aldaketa nahi dugunok burujabetza berreskuratzearen alde gaude, baina bi burujabetza mota daude:
- Izuan, autoritatean, seguritatean, arrazakerian, desberdintasunean, erresistentzian oinarritutako burujabetza kontserbadorea, atzera bueltatu nahi lukeena, ezer ez aldatzeko.
- Demokrazian, parte-hartzean, aniztasunean, parekidetasunean, iraunkortasunean, itxaropenean oinarritutako burujabetza sozial eraldatzailea, herri berria, bizitza berriak eraikitzeko.
Bizi ditugun garai interesgarri hauetan, arazoa politika neoliberala da (jarraitasuna aldarrikatzea arazoan sakontzea da). Aldaketa autoritarioa ez da soluzioa, arriskua baizik (bizitzaren kontrakoa; Le Pen, Trump…). Arazoarentzako irtenbidea eta eskuin muturraren arriskuarentzako antidotoa aldaketa demokratikoa da, burujabetza sozialean oinarritua. Hain justu, hau aldarrikatzen dugu gehiengo sindikalak, mugimendu feministak eta ekologistak, aniztasunaren eta errefuxiatuen aldeko mugimenduek, ekonomia sozial eraldatzaileak, inklusioaren eta giza eskubideen aldekoek, ezkerreko alderdi eta mugimendu politikoek…
Hortaz, “Maltzaga ondoren, zer?” galderari, hala erantzungo nioke nik: burujabetza sozial eraldatzailea aldebakartasunez eraikitzen joan, indarra metatzen joateko, aldaketa nahi dugun mugimendu sindikal, sozial eta politikoen artean bide-orria adostuta.
Martxan jarri. Korrontea sortu. Denborarekin, agian, korronte horrek indar nahikoa hartuko du, eta orduan, beharbada, Maltzaga berpiztu egingo da, Katalunian bezala. Nork daki, ez gara igarleak. Garrantzitsuena, orain, prest gaudenak abian jartzea da.
*Oharra: hurrengo testua Mario Zubiagaren eskutik. Zubiagak, besteak beste, Teoria Politiko Garaikidea irakasten du EHUn.
Maltzaga hil da, gora Maltzaga!
…
Maltzaga hil da, gora Maltzaga! Maltzaga hil da, gora Maltzaga! Maltzaga hil da, gora Maltzaga!
Aupa Unai!
ELA-k daukan indarra handia da, pisuzkoa, eta ea berebiziko agente bilakatzen den sor daitekeen indar metaketan; zure tesiak nire egiten ditut.
Badirudi geltokian zain egoteko prest ez dagoen bat Arkaitz Rodrigez dela, eman berri duen elkarrizketa batean esandakoa irakurriko zenuen dagoeneko: “Prozesu bat martxan jartzeko EAJrekin akordioa noiz egingo bagaude, ez da prozesurik egongo. Beraz, borondatea duten eragileekin hasi nahi dugu prozesua; hor kokatzen dugu ELA. Ezkerretik abiatutako prozesu subiranista batek EAJ behartuko edo baldintzatuko luke prozesu baten alde egitera”.
Ez dirudi guztiak geltokian daudenik, ez eta prest daudenak lau katu; ez dakit zer irudituko zitzaizkizun bere hitzak, ELA aipatu duenez.
Ea abian jartzen garen, ondo izan.
Aupa, Beñat! Lehenik, mila esker eztabaida interesgarri honi espazio hau irekitzeagatik!
Irakurri nuen, bai, elkarrizketa, eta Arkaitzek esandakoak itxaropenerako ateak zabaltzen ditu. Badakizu gauzak esan eta idaztea errazagoa dela, beti, egitea baino. Baina bide onean goazela dirudi. Ez genuen esperoElorrietaren liburuak halako hautsak harrotuko zituenik. Pozgarria da, benetan 🙂
Kaxo Unai:
Orain gutxi zurekin eztabaidan ibili nintzen eta esan nizun ELAk bete betean hartu zuela ezker-abertzalea/Bilduren bidea.
Irakurtzen dut burujabetzaren eredu soziala eta betiko neoliberalgaizto/progrezintzoen arteko zatiketa hori eta benetan iruditzen zait ez dagoela kaskoari asko astindu beharrik ikusteko manikeismo baten errepika dela hori eta baita ezker abertzaleak independentzia ez-identitario baten jarraian egiten duen gogoetaren ispilua.
Zergatik ez da ELA hauteskundeetara aurkezten hain programa politiko zehatzarekin? Nire erantzuna erraza da: bestela ezker abertzale zatitua are gehiago zatituko lukeelako.
Nire iritiza da Estatutoa bizirik dagoela, Lizarra erabat hilik dagoela. Eta noski, zer dio ELAk edo Unaik ETAk eta ezker abertzaleak Lizaqrran EAJ eta EAri egindako azken proposamenaz non eta proposatzen zien kontsulta erabakior bat zazpi probintzietan? Aukera errealista eta asumigarria zela? Zeren eta horregatik joan zen pikutara LIzarra eta ETAk bere ibilbide erahiltzailea berriz ere martxan jarri zuen.
Lizarra Garazi berpiztu nahi izana, hildako bati bizia ematea bezain zaila da, Unai, hor ezker abertzaleak engainua eta tranpa izan zituelako bitarteko. Eta noski zaila da pentsatzea “orain bai, benetan” izango dela, ezker abertzaleak fronte guztiak irekiak dauzkanean EAJren kontra.
Orain, aldebakartasunaren kartarekin, pentsatzen duzue kapazak izango zaretela EAJ eta estatua baldintzatzeko. Ikusiko dugu. Niretzat zuen bidea hutsala da, ez da abertzalea eta independentzia du txotxongilo abertzale inuzenteek berriz ere bide engainatzaileak jarraitu dezaten.
Ezkerreko, feminista, ekologista, sozial eraldatzaile… baldintza gehiegi nire ustez.
Independentista guztiok gaude hezkuntza, osasun sistema, babes sozial hobeen alde. Maltzaga hau posible litzateke alderdiek guztia izorratuko ez balute.
Aupa, Iker! Argi dago independentzia ez dela ez sozialista, ez feminista, ez euskalduna, ez ekologista izango… independentzia lortzen badugu, neoliberala eta patriarkala izango da, orain bizi dugunaren antzekoa. Ez dut esan nahi izan independentzia lortzeko horiek guztiak bete behar direla. Esan nahi dudana da, burujabetza prozesua abian jartzeko, prest gaudenak jarri behar dugula martxan, jakinda burujabetza prozesua zer den: indar metaketa, mobilizazio gero eta handiagoa, eze oparituko ez digun estatua negoziatzera behartzeko, jakinda ez duela ezer negoziatu nahi izango, eta azkenean, Katalunian egiten ari diren moduan, independentzia aldebakartasunez aldarrikatu beharko dugula.
Ados. Hala ere, prozesua ezkerretik abiatu behar dela aldarrikatzea, ez dut uste eraginkorrena denik indar metaketara begira.
Niretzat eraginkorra ez dena da burujabetza prozesua bururaino eramateko gehiengoak bilatzea politika neoliberalak aplikatuz. Neoliberalismoa burujabetzaren kontrakoa da. Niretzat jende gehiago erakartzen dute neoliberalismoa kaltetu dituenen aldeko politikek.
Benetako neurri neoliberal edo ezkertiar propioak aplikatu ahal izateko geure estatua behar dugu.
Burujabetza prozesua bururaino eramateko politika egin behar da, nazio askapen politika.
Kataluniako prozesua ulertzeko eta hango “Maltzaga”, koiuntura ekonomikoari kasu egin behar diogu ezinbestean. Bertako klase, bai klase akomodatua (sic) aldaketa prozesuaren bat egitea esplikatu behar dugu. Zergatik mugitu dira Bartzelonako “dirudunak” ?
Galdera honi erantzuna aurkituko bagenio, gurean aldaketa nahi dugunon Maltzaga lortzeko pistak emango lizkiguke.
Faktoreak bat baino gehiago seguru , baina neregan pisu gehien duena honakoa:
Penintsulan bi metropolien arteko lehia. Alegia, diru, teknologia,jakinduria informazioa,eskulana, inteligentzia,informazioa,…eta abar baliabideekiko konpetentziak ekarri du deskonesiorako gogoa eta BEHARRA. Bartzelona geoestrategikoki Madril baino askoz hobeto kokatuta dago. Erreinuaren hiriburua periferikoa da mundu globalizatuan eta bere aberastasun eta hazkunde-tasei eusteko inguruko herrialdeak zukatu beste erremediorik ez du. Garraio-kosteak handiak dira (itsasoa urrutiegi), eta azpegiturak behar ditu (AHT), debaldeko autobideak, estatuaren azpiegiturak,…
Hortxe sortu da etena, eliteen arteko etena. Krisi ekonomiko globalarekin ez dagoelako denentzako adina baliabide irabazieri eusteko.
Jendearen eta mugimendu sozialen indarren baitan dagoke eliteen matxinada azken muturreraino euste eta ahalduntze kolektiboa burutzea, ala sos batzuen truk morroi jarraitzea.
Gurean bada metropoli bat, ez beste horiek adinakoa baina bertan kokatzen da Euskal Herriko botere ekonomikoa. Bertan dira dirudunak. Noiz mugituko dira Maltzagaruntz?
BEHARRAK LAGUNTZEN DIENEAN. Horien aberri bakarra hori baita:dirua, zoritxarrrez.
Aurrekoarekin lotuta oraintxe esan du irratiak Ipar Euskal Herriko Elkargoa osatu eta presidentea aukeratu dutela. EHbai ko ordezkariak hitzegin du esanez bere babesa eman diotela Etxegarai zentristari, ezker eskuin ardatza ahaztuta sentsibilitate denak bere baitan biltzen saiatu delako. Maltzagatxoa?
Zerk eragin du Iparraldeko elite edo betiko jauntxoen zati esanguratsua elkargoaren alde egitea?
Elkarrizketa baten Mauleko auzapez euskaldun, jator eta burutsuari zera aditu nion: “Elkargoaren bitartez “basque” marka geronek kudeatzeko aukera izango dugu. Marka horrek animalezko arrakasta du Frantzian”. Alegia, basque seilua Euskal Herritik kanpoko merkatariek erabiltzen ari direla dirua egiteko eta orain bidegabekeri hori konpontzeko aukera izango dugula.
Ene Ganbaratxo:
Hein batean argigarria da zuk diozuna baina beste modu batean esplika daiteke: Kataluniak itun fiskal berezi bat eta estatuto berri bat onartu zituen eta estaduak atzera bota zituen tribunal konstituzionala zela merio.
Horrek frustrazio politiko handia sortu zuen Katalunian, han kontzientzia handia zegoelako gobernu zentralak eragiten zizkion malurei buruz azpiegiturak eta inbertsio publikoak zirela eta. Gerora Kataluniak krisi instituzional-politiko itzela jasan du.
Podemosen hazkundeak errotik moztu du independentziarako bidea. Zergatik? Independentisten proportzioa gutxitu duelako. NIk ez dut aterabide onik ikusten Katalunian. Eta bermerik gabeko bideek ez dute tutik ere balio.
Ezker abertzalea eta bere aliatuek noski horrelako bide baten irrikiz dira beharrezkoa zaielako masa mugimendu indartsu eta motibatu bat. Baina Euskal Komunitatean eta Nafarroan bada itun fiskalik eta hein batean Kataluniako mugida eragin duen baldintzetatik kanpo dira.
Orduan, sortzen da galdera -zure azken esaldian islatzen dena- Noiz sentituko dute Euskadiko “dirudunek” mugitzeko beharra? Ezker abertzaleak eta bere aliatuek egoera larria bihurtzen dutenean, akaso? Horretarako, noski, suak piztu behar dira hego Euskal Herrian eta oraingoz behintzat ez duzue indar askirik. Nola hori lortu? Hori da zuen kakoa.
Niri dagokidanez “zenbat eta okerro hobe” arau leninistaren guztiz kontrakoa naiz. Baina gauzak okertzen saiatuko zarete, hori izan delako zuen betiko bidea.
Maltzaga ezker abertzalearen alternatiba da eta besteak hortan metatu nahi ditu estatuarekin talka egiteko asmoz. Ba euskal herritarrok piska bat neke gara epika hoietaz.
Ni ere “zenbat eta okerrago, okerrago”-ren aldekoa naiz, eta “zenbat eta hobe, hobe”-ren aldekoa. Duda barik. Eraikuntza prozesuak horixe dira, egoera gero eta hobeak sortzen joatea. Horrelaxe lortuko da indar metaketa.
Bentazar, iparraldean ere “zenbat eta okerrago hobe”? Ala ” zenbat eta hobeago hobe”?
Independentzia ESTATUA-EGITURA bat izatea baino ez da. Tresna bat zure burua hobeto kudeatzeko. Harrigarria iruditzen zait EAJko kudeatzaile trebeek ,horrela hain errez, horrelako tresna garrantzitsu bati uko egitea. Zenbat diru eta baliabide GALTZEN ari gara estatu-egiturarik ez dugulako? Kataluniarrak ohartu dira, gu oraindik ogi apurrekin pozik.Jakina Kataluniarrek atea irekitzen badute, gu ere “azkarrak” izaki pasa eta beraien lorpenak eskatuko ditugu, ala ez Bentazar? Nola esaten zaio jarrera horri? Batetik kataluniarrei mesede gutxi egiten duen posizioa eduki Espainiarekiko eta gero lortzen badute estatu-egitura bere ahaleginaz aprobetxatzea? Gizalegezkoa da?Hori da euskaldun jatorren portaera? Bidezkoa?
Iparraldeko eredua eta Kataluniakoa ez dira berdinak, Ganbaratxo, eta zuk bigarrena duzu ardatz.
Estatu-egitura eduki badugu, Ganbaratxo, gure instituzio publikoak osatzen dute hori. Kataluniarrak zuk deitzen dituzun ogi apur hoien faltagatik jarri dira bide horretan. Kataluniarrek ez dute ezer lortuko ez baitute bere herrialde bertan gehiengo askirik. Bidezkoa eta zilegia iruditzen ez zait irtenbiderik gabeko bide batean gure herria sartzea hormaren kontra jotzeko. Bai, badakit, ezker abertzaleak horrelaxe egin du, eta derrotatua izan da. Baina horrek ez du esan`nahi gainontzekoek amildegitik behera bota behar dugunik.
Bi burujabetza mota daudela diozu eta ondoren, biak bereizten dituzu, sailkapen tranposo bat eginez. Mesedez, dikotomia faltsurik ez eraiki! Oso modan jarri duzuen estereotipazio triste horrek, ez dio inolako mesederik egiten independentzia berreskuratzeko helburuari. Eskertuko nizueke, dikotomiekin modu intelijenteagoan jokatzea.
Arrazoi duzu, Ainhoa: errealitatea kolore askotakoa da, eta idazten dugun bakoitzean, sailkatzen dugun bakoitzean, hein batean faltsukerian erortzen gara. Horrekin adierazi nahi nuena da, establishment-a saiatzen dela soberanismo guztia zaku berean sartzen, Kataluniako prozesuari, eta EHko balizko prozesu bati, zilegitasuna kentzeko, totalitarismo arriskutsuenarekin parekatuz. Laburbilduz, bai pentsatzen dut bi soberanismo mota horiek daudela, jakinda sailkapen horretan errealitate batzuk kanpoan gelditu daitezkeela…
Kaixo Unai,
Arreta deitu dit egiten duzun bereizketa horrek:
“Aldaketa nahi dugunok burujabetza berreskuratzearen alde gaude, baina bi burujabetza mota daude:
Izuan, autoritatean, seguritatean, arrazakerian, desberdintasunean, erresistentzian oinarritutako burujabetza kontserbadorea, atzera bueltatu nahi lukeena, ezer ez aldatzeko.
Demokrazian, parte-hartzean, aniztasunean, parekidetasunean, iraunkortasunean, itxaropenean oinarritutako burujabetza sozial eraldatzailea, herri berria, bizitza berriak eraikitzeko.”
Hirugarren arrazoi bat badago, motibazio nagusia, gainera: herri zapaldu bat askatzea eta haren bizia salbatzea (hiltzen ari delako). Eta hori ez dut sartzen jarri duzun lehen kategorian, baina ez duzu aipatzen bigarren horretan ere. Espero dut ez duzula lehen kategorian kokatzen, bestela mugimendu abertzalearen historia eta motibazio guztia ari zara Le Pen eta Trumpen zakuan sartzen. Eta justu kontrakoa da…
Kaixo Eneko:
halaxe da, herri batek independentziarako prozesua abiatu nahi badu, beste estatu baten zapalkuntzatik askatzeko egiten du. Arrazoi hori, moptibazio hori, niretzat, amankomuna da nik aipatu ditudan bi burujabetza mota horietan.
Euskal Herriari dagokionez, jakin nahiko nuke buru jabetzaren aldeko bi lerro xelebre horien zatiketan non kokatzen den alternatiba “arrazista, kontserbatzailea…” En fin, Euskal Herrian ikusten da ELAkoen ustez arrazakeri arazo bat dagoela burujabetza kontserbatzailearen batzuen aldetik. Zeintzuk dira horiek? Sukarrietan hilik datzaten Sabin Aranaren hezurrak?
Kaixo Bentazar:
Ainhoak esan duen bezala, ez da dena zuri ala beltz, nahasketa dago, guztiok dugu bi aldeetatik zerbait. Euskal Herrian ez dut ikusten lehen burujabetza eredu garbizalean inor dagoenik. Badira mugimendu batzuk, agian, beldur, kontserbadurismo eta arrazakeria zantzuak badituztenak, baina inolaz ere hor irudikatu nahi izan ditudan Trump, Le Pen, UKIP eta konpainia bezalakoak.
EAJ buruabetzaren aldekoa da, baina, egun, statu-quo-aren alde egiten duela esango nuke; hau da, jarraitasunaren alde. Burujabetzaren alde lanean hasteak, statu-quo-aren aldaketa bilatzea dakar halabeharrez. Horregatik da konplikatua bietara jolasteak, eta hautu bat egitean (CIUk egin zuen moduan) hausturak datoz…
Hara! Orain egunetik egunera Errioxako Autonomi estatutura hurbiltzen ari den egitura Euskal Herriko ESTATU-EGITURA omen. Ederra bota duzu oraingoan. Edo bestela esaten ari zarena hitzez hitz ere egia da noski, gure istituzio-sarea estatu-egitura baten parte dela, alegia Espainiako estatu-egiturarena. Hortan arrazoi osoa emango dizut,
Zure tesi nagusia omen da Podemos ez dela abertzalea, hortaz Kataluniako prozesua porrotera doala, gehiengoa espainola omen delako Bartzelonan. Zer erantzun du Ana Colau-k independentzian alde egingo ote duen galdetu diotenean? “SEGUN” (BALDIN ETA), alegia, Alde egingo duela baldintza sozial hobeak bermatzen baditu, alegia gehiengoaren mesedetan bada. Izan ere prakmatismo osoz zera dino: Estatu egitura BERRI horrek nere helburu sozialak betetzen laguntzen badit (globalizazioaren aurrean adibidez) ni aldekoa izango naiz.
Gaur Kataluniako presidenteak Europan harrotasun osoz bere bide-orria aukezten du, ni pozik eta inbiditan.
Iparraldean jauzia egin dute, anbizioa izan dute. Herritarrak bertako “notableak” “animatu” egin dituzte eta ezker-eskuin lehenengo bidegurutzeraino elkarrekin joan dira.
Batzuek euskera amets, besteek dirua amets,besteek bere helburu sozialak amets…baina bide zatia elkarrekin egiteko prest. Ausardia piskat eta lanerako gogoa dagoenean….errezago, eta beharrak laguntzen badu azkarrago.
Baldin eta euskal estatu formalizatu bat sortzen bada bere egitura ez da hutsetik sortu beharko euskal instituzio batzuk ditugulako, ez bakarrik Eusko Jaurlaritza, diputazioak ere. Beraz, ez dago konparatzerik Errioxako egitura eta Euskadikoa gehi Nafarrokoa. Kontuan hartu gabe zerbitzu sozialetan, zerga bilketan eta beste hainbat arlotan dugun lehentasuna. Eta halaere oraindik existitzen ez den baina asko aipatzen ez den ezker abertzleak proposatzen duen balizko estatu hori baino gehiago da, dudarik gabe. Edota marrazkitxo bat paper batean egindako instituzioak baino pixu gehiago dute zuretzat? Eske batzutan ezker abertzalekoak oso platonikoak zarete eta mundu hontakoa ez den beste mundu ikutuezinaren errealitateak asko maite dituzue.
Zuri Ada Colauren “segun” horrek kriston animua ematen dizu. Niretzat horrek adierazten du garbiki indar korrelazioa porrot egin duela, babarrun espainol bat hazi dela Katalunian eta independentistek ez dutela gehiengorik lortuko.
Ikusiko dugu zer gertatuko den baina ez du etorkizun lausorik topatzen Kataluniako kasuan.
Iparraldekoa txalotzekoa da baina noski ez du antz arrasturik ere Katalunian gertatutakoarekin. Helburu amankomun batzuen inguruan jende desberdina bildu da. Baina helburu hori ez da Frantziar estatuarekin hausteko ofentsiba politiko-soziala. Ausardia behar da, bai, errealitateari aurpegira begiratzeko eta ez etengabeki inongo intxaurretan loteriaren sinesle batzuen moduan begira egoteko.
Noski, besteek intxaurrondora igo eragin eta gero nobera arbolapera joan eta intxaur goxoak jasotzea da egokiena. Gizajoa erortzen bada, “esaten nuen ba nik alferrik zala eta arriskutsua”. Azala eduki behar da, gero.
Ana Colau ez da Podemos. Eta indar korrelazioa inoiz baino hobea da Katalunian askatasun gehiago lortzeko. Begibistakoa da.
Ez dago aitzakiarik. Denbora eta baliabideak galtzen gaude egonean. Laster birzentralizazioarekin Diputazio bedeinkatuok arriskuan (ciudadanos). Baina EAJ lasai, begira,obserbazioan…
Bizkaiko enpresariak ez ote ari dira piska bat ikaratzen? Orain arte globalizazioa zen panazea orain berriz autarkia? Bai bentazar, Estatua ezinbestekoa da, bestela jai dugu. Goazen elkarrekin gutxiengo adostasun batekin. Espainolak, frantsesak, alemanak,….denak estatu-aferak dituzten modura gu zer desberdinak gara? Guk ezin estatu-afera horiek zehaztu? Euskera,lurraldea,kultura,erakundetzea,hezkuntza,osasun zerbitzuak…Ezin gure marra gorriak adostu?
Zuretzat begibistakoa dena niretzat begiokerrekoa da erabat. Podemosek ez du Kataluniak independentzia bultzatuko, zuk bestela pentsatu arren.
Ezker abertzalea munduko soziorik petralena da eta oraintxe bertan fronte guztiak irekiak dauzka EAJren kontra. Gauza txikitan akordiorik ezbadago, alderantzizkoa baizik, gauza handietakoa itxurakeri hutsa izango da, izan den bezala.
Ba al dago adostasun aukerarik euskara, lurraldea, hizkuntzan baldin eta zaborren aferan ez badago konponbide arrasturik?
Begira, Ganbaratxo, zuen jokua beti izan da makila eta azanaria. Segi horrekin.
Nik galdera bat dut “Maltzaga” kontzeptuaren esanahiari buruz?
T. Monzonek esan zuenean “Bergaratik Eibarrera joateko Maltzagatik pasa behar da. Guk inori ez diogu ostontzen guk Eibarerraino joan nahi dugula, baino batzuk Maltzagaraino soilik joan nahi dute. Goazen eurekin, denok batera Maltzagaraino, eta gero Eibarrera joan nahi dugunok haraino jaraituko dugu”, nire galdera da: Zer da “maltzaga” eta zer da “Eibar”?
hau da, Monzonek abertzaleen batasuna planteatzen zuen, baina zein aliaturekin eta zertarako? Hots, bi aukera:
a) “Maltzaga” independentzia da eta “Eibar” eredu soziala, hots, “independentzia eta sozialismoa”. Hau da, “goazen independentista guztiok batera, eta independentiza lortzen dugunean, sozialistek sozialismoaren alde egijn dezatela”.
b) Independentiza “Eibar” da, eta “Maltzaga” autodeterminazioa, autonomia, naizo-aitormena, euskal gobernu probisionala ezartzea edo halako tarteko “akordio handi” bat (KAS Alternatiba izan daitekeena Ezker Abertzalearentzat). Hau da, “abertzale guztiok egin dezagun “hurbileko indarrekin” lehenik euskal nazio-aitortzaren aldeko fronte bat, eta helburu hori lortzean, independentziaruntz joango gara”. Izna ere, Monzon ez zen sozialista, eta bere azken helburuarekin Eibar identifikatzen zuenean, independentiza Eibarrekin identifikatzen zuena datorkit burura…
Zein da interpretazio zuzena?
Kaixo Oxandabaratz:
Maltzaga abertzaleen arteko batasuna da nire ustez, ezker-eskuin batu, Eibarrera (independentziara) iristeko. Horren interpretazioa da ezkerrak bere eskaerak albo batera utzi behar dituela independentziaren mesedetan (ze, eskuinak ez ditu albo batera uzten…)
Argi dago independentziara iristeko Maltzagatik pasa beharko dela, hau da, independentista guztiok elkarrekin joan beharko dugula. Zer gertatzen da? Egun, EAJk ez duela prozesua abiatu nahi. Ez du adostu nahi bide-orri bat, eta martxan jarri. Urteak daramatzagu geldirik, autogobernu ponentziekin bueltaka.
Artikulu honetan esan nahi nuena da, EAJ oraingoz prest ez badago (bere arrazoiak izango ditu), abian jarri behar dugula burujabetza prozesu adostu bat prest gauden eragileon artean. Eta diseinatzen dugun prozesu hori, gaudenok, diseinatuko dugu gure helburu estrategiko guztiekin, hau da, eraldaketa soziala eta burujabetza elkarrekin joan behar dutela sinisten dugunok adosten dugun estrategiak ez du albo batera utzi behar eraldaketa soziala, EAJ erakartzearren.
EAJk burujabetza prozesuan sartu nahi duenean, negoziatuko du hori, bere gizarte ereduarekin, eta orduan zenbait gauzetan amore eman beharko dugu, dudarik ez, indar-harremanen arabera. Maltzagara ahalik eta indar handienarekin iritsi behar dugu eraldaketa nahi dugunok, negoziazio horietan eskuina izan dadin gehien amore eman behar duena.
Gainera, abertzaletasunetik haratago, burujabetzaren aldeko gehiengo zabala eskuratzeko, ezinbestekoa iruditzen zait neoliberalismoak gehien kaltetu duen jendearen aldeko urratsak ematen hastea gaurtik bertatik. Ezin diegu esan “lasai, independentzia lortzean hasiko gara zure arazoak konpontzen”. Ez, lehenik demostratu behar dugu tresna baliagarria garela eta soluzioak ditugula kaltetuen dauden horientzat. Soilik horrela joango gara indartzen. Sindikatura, behintzat, langileentzat erreminta baliagarri garen heinean gerturatzen zaigu jendea, bere bizitza hobetzeko afiliatu eta antolatzen dira ELAn. Hortik abiatuta, gure erronka da gurekin antolatzen direnei ikusaraztea bizitza hobetzen segituko dugula burujabetza prozesuan sakonduz.
Interpretazio zuzena nahiko naturala da: herri honek daukan lehen arazo soziala bere arazo nazionala da.
Orreagada hori botatzeaz gain, galderari ez diozu erantzun.
Arazo soziala eta nazionala txanpon bereko bi aldeak dira, baina herri honen arazo soziala ez da arazo nazionala. NIre ustez hor gaizki ulertze bat dago, eta zure interpretazioarekin ez nator bat.
Zoritxarrez ezkera abertzaleak bere sorreratik eredu sozioekonomikoaren ezpata ezarri du ezker eta eskubiaren artean. Eta horrek suposatu ditu ere aukera etiko desberdinak, ezker abertzalearentzat erahiltzea gauza zilegia eta eraginkorra iruditu zaiolako beti. Azken batean, ETAk erakunde armatu batek sortu zuen ezker abertzalea.
Orain historiaren distantziarekin ikusi genezake hiru hamarkadetako amildegia ezarri dela EAJ eta ezker abertzalearen mugimenduaren artean. Eta hori ezin liteke bete nahi hutsezko horritxo polit batez. Horrek adierazten du politika konkretuan EAJ eta ezker abertzalea historiaren parte nagusian etsaiak izan direla eta inolaz ere lagunak eta anaiak. Horregatik komeniko litzaiguke garai iraganetako mamuak, faltsuak eta maltzurrak demostratu direnak, konjuratu beharrean, elkarrizketa eta eztabaida sakon bat egon beharko litzatekeela. Zergatik ezker abertzalea ez da adaptatzen mendebaldeko Europako eredu demokratiko normalizatura eta bere egitasmoa iraultza mundialaren eredura makurtzen duen? Hori izango litzateke nire ustez erantzun beharreko lehen galdera.
Penagarria benetan hondakinak aitzakitzat hartzea Euskeraren inguruan adostasuna ezinezkoa dela justifikatzeko.Espero dut EAJko oinarrien gehiengoak bestelakorik pentsatzea. Bentazar, Madril-eko gose asezinak lagun,etorriko zerate bai laguntza eske nahiz eta orain aitzakiak bilatzen eta asmatzen jardun etengabe..Gure etxeko atea, nirea beti egon ohi dan bezela, irekita egongo da. espero dut beranduegi ez izatea zure interesak eta nereen defentsan elkarrekin joateko. Hurrengo bidegurutzerarte. Ondo izan..
Herri honetako %99a ideologia progre globalistapean bizi da, edozergatik barkamena eskatzen, akonplejatu hutsak. Oraindik uste duzue zuekin posible dela euskal herri independiente bat??
Ezker abertzalea (independentziaren bandera daramana) balizko euskal herria lortzeko prozesuan berdin dio norekin juntatu erdaldun marxistak, LGTB lobby, musulman, afrikar…
Teoriko modernillo batzuk besterik ez zerate eta zuen ekarpenek ez dute ezertarako balio. Etorkizun beltza dugu euskaldunak demografikoki, hori da benetako kezka, hutsaren hurrengoa izango garela gure herrian (oraindik gehio) 20 urte barru.
Gabon Joemari:
Hori bada pentsatzen duzuna, eta gure desgerpena gelditzeko biderik ez bada, utziguzu behintzat azken 20 urteak ongi pasatzen teoriko modernilloetara jolasten 😉
Ene Ganbaratxo, ezker abertzalearentzat euskara borroka leku bat da eta ez adostasun leku bat, beste fronte guziak bezala. Dena borroka leku bada, nola lortu epe luzeko akordiorik goi funtsezkoetan? Nola bukatu ezker-mutur izan beharraren dinamika horrekin, herri bezala izorratzen gaituena?
Herri honen lehen arazo soziala bere arazo nazionala da: bere Estatuaren (Nabar Estatua) inbasioa, okupazioa, kolonizazioa eta zatiketa.
Eskubide nazionalek eskubide sozialak osatzen dituzte, eskubide sozialak eskubide nazionalen osatzaile direlarik. Bereiz ezinak dira, txanpon bereko aurpegi bera dira.
Eta denok dakigun bezala, eskubideen zutabea indarra da. Indar fisikoa, teknologikoa eta infraestrukturala.
Esaiek herri honetan auzi soziala auzi nazionala dela lan ordua 5 euro kobratzen dutenei, lanagabezian daudenei, astean 10 orduko kontratuak dituztenei, prestazio sozialak galdu dituztenei, etxea kendu dietenei… hemen burujabetzaren aldeko gehiengoa lortu nahi badugu, jende honen beharrei erantzuten hasi behar dugu, bestela jai!
Bentazar, independentziaren aldekoa al zara ?
Zeinekin egingo zenuke, estatu burujabe bateranzko bidaia, ezker abertzalearekin ez ba da?
Aldekoa naiz. Ezker abertzaleak demostratu du independentzia txotxongilo astintzaile bat besterik ez dela. Gogoan dut Otegik nola esan zuen 1999an “urrengo urtean independentzia”. Zoritxarrez, ezker abertzaleak ez du benetan independentziaren alde lan egiten, independentzia haustura puntu bat irudikatzen duen aldarrikapen itxuroso bat besterik ez da berarentzat. Eta ELArentzat gauza berdina. Ezker eskubi zatiketa horrek izorratzen gaitu. Eta ezker abertzaleak ezarri du Euskal Herrian, pentsatuz garai historiko batean sozialismo errealak irabaziko zuela. Ba euskal ezkerra kausa derrotatu eta kriminal baten eskuetan utzi du. Ezker abertzalea demokratizatzen ez den bitartean ez da elkar lanerako aukerarik izango.
Hortaz, norekin egingo zenuke euskal estatu bateranzko bidaia?
Nor izango zenuke bidelagun?
GAL antolatu zuen PSOE?
36ko oinordekoak diren PP koak?
Burujabetza ez da urrunean dagoen ortzemuga bat, baizik eta egunero egiten den bide bat. Eta horretan PSOEk bidelagun izan nahi duela sinatu du. Ezker abertzaleak, ordea, berme eta ortzemugarik gabeko bide bat proposatzen du, dugun burujabetza mespretxatuz.
Zer?
Psoek euskal estatu burujabe batetarako bidaia laguna izan nahi duela sinatu duela diozu?
Burujabeak garela?
Hori da umorea hori.
PSOEk estatutoaren erreforma bat sinatu du eta hori burujabetzaren bidean mugarri bat aurrera da.
Ezker abertzaleak iragartzen du bi ordutan independentzia lortuko duela eta bakarrik dago eta ez du ezer lortu.
Hor dago diferentzia, Txo.
Nik ulertzen dut pauso txiki ala erdikoak mesprezatzen ibili behar zaretela, egun handiaren itxaropena sustatzeko, nahiz eta egun handi hori ez inondik agertu.
Espainiako estatutoaren erreforma, euskal estatu burujabea lortzeko bidean mugarri bat da? Ze oinarri du horrek? Ze berme?
Kaiola atontzeak ezdio kaiola izateari uzten.
EAJk noski estatuto bat lortu duela. Ezker abertzaleak zer lortu du? Zero patatero?
Estatutoaren erreforma noski burujabetzaren mugarri bat dela, dugun autogobernuan sakontzea suposatzen duelako.
Ordea, ezker abertzaleak astintzen duen ditxosozko independentzia ez dago inon. Kaiola? Bai, ezker abertzaleko presoak kaiolan dira eta bere mugimenduak oraindik ez du ezer lortu beren egoera hobetzeko. Eta zuek izango zarete independentziaren lortzaileak?
Lekutan legoke EAJren Estatutu bediinkatua, “bere errotondako farola” alegia, ezker abertzalea izan ez balitz temati “ilargia eskatzen”.
Arzallus-ek badaki eta aitortua du. Egibar-ek ere esango du, bere garaian, Amenabar-ek uzten dionean. Bizkaiko burukideek apur bat geroxeago. Euskal Herriak ere badaki hori eta kataluniarrak ohartuta daude honezkero. Espainiarekin 10 lortzeko 100 eskatu behar dela alegia.
Arzallusek esan zuela ezker abertzaleari esker ezbalitza estatutorik ez legokeela? Txorakeri gutxiago Txomin. Ezker abertzaleak ez dio sekula mesederik egin EAJri. Kontuan hartuta ere ezker abertzalea bere bizitza historikoa estatutoa erasotzen pasa duela.
36an Madril-ek zergatik eman zion ba Agirreri Estatutua? Agirreren izaera jatorragatik ala EAJ Francoren aurka jartzeko ?
Francoren oinordekoa den erregimenak zergatik eman dio EAJri estatutua? Arzallusen izaera jatorragatik ala independentziari tapoia jartzeko?
Ezker abertzaleak independentziaren alde tematu ez balitz, ez Itun fiskalik, ez estatutorik, ez ertzantzarik,…ezer ez, edo ez gaur dagoen apurra eta berriro joaten ari zaiguna.
Zoritxarrez gauzak hola dira eta EAJk ezagutzen du inork baino hobeto errealitatea hori. Naiz eta beste zerbait saldu nahi izan.
Ene Txomin, gauzak ez dira beltzak eta zuriak, tartekako alternatibak gertatu daitezke eta EAJk Sabin Aranaren azken aldiaz geroztik bide hori hartu du, euskal nortasuna eta euskal ingurua gorde arren itun bat egin behar zuela estatuarekin, inoizko intxaurretara heldu ezina zen independentziari beti begira egotea baino.
Ezker abertzalea ez zen independentziaren alde tematu, bere alternatiba taktikoa, KAS alternatiba eta gero 90garrengo hamarkadan “alternatiba demokratikoa” atera zituen estatuarekin negoziatzeko. Beraz oker zara horretan. Estatuak negoziatu zuen baina azkenean ezker abertzalea musutruk geratu zen.
Katalanek ETArik gabe polizia eta itun fiskala bera proposatu zitzaien, nahiz azken hau ez onartu. Beraz ezker abertzaleak ez du horretan esku sartu eta gainera kontra zegoen, esaten zuen hoiek “ogi apurrak” zirela.
Nola ezkera abertzaleak bere ibilbide odoltsuan ezer ez duen lortu orain besteen meritoak bere gain jarri nahiko lituzke. Ba ez.
Hemen arrazoia du Bentazarrek, Estatutua guda aurretik izan zen itundua, eta 1933.eko azaroan bozkatua.
Guda-aurreko klimak hura indarrean jartzea atzeratu egin zuen (ez lagundu).
Aizue, gauden puntuan eta tokian gaude EAJri esker, Ezker Abertzaleari esker eta ELAri esker. Eta gauden puntuan eta tokian gaude EAJren erruz, Ezker Abertzalearen erruz eta ELAren erruz. Kontua ez da orain artekoagatik mokoka segitzea, gauden puntu eta lekutik burujabetzaren aldeko prozesua abiatzea baizik.
Nahi dugunak martxan jartzeko bide-orri bat adosten saiatuko gara, eta nahi ez duenak beste ibilbide bat abiatuko du, autogobernuaren ponentziaren eta aldebikotasunaren inguruan bueltak, marmotaren egunean. Ez du nahi burujabetza prozesua abiatu, oraingoz, behintzat. Abia dezagun beraiek gabe. Kitto.
Unai, subjektu politiko sozial bakoitzak bere gainean dauka bere ardura propioa eta ez gara besteak egin duenaren erantzule. Adibidez, ni ez naiz sentitzen ETAren ibilbide politiko-militarraren erantzule eta ez dut uste EAJ horren erantzule denik ere. Horregatik, hamarkada luzez ezker abertzaleko akolitoek estatutoaren ezaren kontrako matraka emanda gero sarkasmo hutsa iruditzen zait orain estatutoa eta euskal instituzioen meritoa bere gainean jartzea. Zinez jokaera lotsagabea. Etorkizunari begira, adostasunak ez daitezke faltsukeritan oinarritu.
Eta barkatuko didazu Unai baina marmotaren eguna etengabe ezker abertzaleak orain ELAren konapainiarekin maukatik ateratzen duen bide orritxoa da, ustez burujabetza lortu nahi duena baina iraganean lortu ez duena eta lortuko ez duena.
Espainiako korteek, Valentzian bilduta, 1936ko urriaren 1ean onartu zuten Estatutua 1931a tik onartua izateko hamaika ahalegin egin ziren arren.. Gerra uztailaren 18 an hasi zen historia ofizialak dioenez.
Espainia eta Madril-ekin tratularitzan bada oinarrizko printzipio bat (harritzen nau oraindik batzuk konturatu ez izanaz): 10 lortzeko 100 eskatu behar zaio. Eta gure kasuan batzuk ez zutela, 10eko hori lortuko baldin eta beste batzuk ez balute 100 eskatu,aldarrikatu,borrokatu.
Kataluniako jendartea horretaz jakitun, bere ordezkari politikoak negoziazio-logika horretara bultzatu ditu. Eta Bentazarren burukideek bere deklarazio eta jarrerekin ez dira batere laguntzen ari. Aitzitik, Raxoiren posizioa indartu egiten du. Zergatik? Orokdaki.
Estatutua ez zen onartu 1931ean, bazik eta 1933ean (abuztuan udaleak eta azaroan herriak). 1932ean onar zitekeen, baina Nafarroak orduan ezetz esan zuen eta berriz hasi behar izan zen prozesua.
Estatutua jeltzaleen eta ezkerraren arteko kontsentsu baten prozesu izan zen, baina 1934-1935 biurtekoan eskuinak (antiestatutista, eta Estatutua aplikatu beharreko Araba-Bizkaia-Gipuzkoan oso gutxienekoa) blokeatu egin zuen.
1936.ean berrabiarazi zen proiektua. Hori bai, garai harteko bortizkeria zela eta, aplikazioa atzeratuz joan egin zen (otsai eta uztaila artean alarma-egoera bahin baino ghiagotan aldarrikatu zuten Azaña eta Casares Quirgaren Gobernuek). Garai horietan eztabaida parlamentario DENAK atzeratu ziren: bai Estatutuarena, eta baita ere Nekazal Erreformaren aplikazioarena, zein 1931eko legedi soizala berrezartzearena.
Madrilekin negoziazioetarako lezioak eta abarrak, zure iritzia dira, baina besteok zertaz konturatzen garen eta zertaz ez eta halako harrokeriak gorde zuretzako, ez baikaude estrategiez eztabaidan, historiaz baizik.
Nik ez dut batere gertu ikusten Txomin katalanen eta espainolen arteko negoziaketa polit hori. Eta gertatuko balitza, zer negoziatuko lukete? Guk jadanik baduguna, itun fiskal bat, Txomin eta estatuto berri bat, Urkulluk proposatu duena.
Historiaren kontakizun zehatza eta hala izan zen jakina. Bai, baina noiz onartu zuen Estatutua Errepublikak? 1936an, gerra betean. Eta irakurri dudanez zerbaiten ordainetan. Ze itxura batean EAJ zalantzatan zebilen.
Lezioak eta harrokeriak? Nik Estatuaren portaera bat baino ez dut deskribatzen. Eta zoritxarrez, tamalez Madril-ek eman egiten du ataka estuan dagoenean. Beste aukerarik ez duenean. Eta irudipena dakat bi kasu horietan horixe gertatu zela. Adibideak (gerra eta trantsizio odoltsua). Eta horregatik Katalunian bezela jokatzen dugu, herri-modura edo gureak egin du. Daukagun apurra ere galtzen joango gara koiuntura “lasai” berrietan. Daukaguna eusteko sikera. Nere iritzia baino ez da aizu, eta barkatu iraindu bazaitut.
Katalanak urteak damazkite bide horretan, ez dute gehiengorik lortu hauteskunde autonomikoetan eta hemendik aurrera Podemosen markak erroak egin dituela are gutxiago. Nik nire herriari ezin opa esperantza eta ondoren hain gutxiko bide latz hau. Ez dut uste estatua negoziatzera behartuko dutenik.
Egun jada beraien Maltzagaraino bidea egin duten katalanak orain dela 10 urte baino posizio hobean daude, ezinbesteko negoziazioaren aurrean. Beraien subirautzan jauzia egiteko aukera hobean.
Gaurko atxiloketak tratularitza horri begira estatuak mangapetik ateratzen dituen baza baino ez dira. Negoziaziorako baza,alegia, trukerako aleak.Balizko negoziazio batean epaiketa eta polizia lotaldian sartzearen ordainetan zerbait eskatzeko. Hemengo gobernu delegaritzak, hainbeste errekurtsorekin, egin duen jokaldi bera, EAJri Madril-en tratularitzan gutxiago eskeintzeko.
Nik nahiago dut Colau-ren errotzea Katalunian PSOErena baino. Horretan soberanismoak aurrerapausua egin duela uste dut.
Ezinbesteko negoziaketaren aurrean? Subirautzarako jauzia? Nahi bai baina ahal ez, Txomin. Eta zuk jauzi diozuna itun fiskal bat eta estatuto berria izan litezke, eta ez beste gehiago.
Colau PSOE baino hobea dela pentsatzea ezker mutur espainolak laguntza emango duela pentsatzea da eta hori beste guztia bezala ameskeria dela uste dut.
Eztabaida soka luze honek artikuluan nioena berretsi besterik ez du egiten. Bentazarrek gutxietsi egiten du Kataluniako prozesua, ez du halakorik abiatu nahi, zilegi da.
Prozesua abiatu nahi dugunok jarri behar dugu martxan, nahi dugunok egokien ikusten dugun ezaugarriekin, aurrerago gehitu daitezkeenek nahi lituzketen ezaugarrien hausnarrean denbora galdu gabe. Baldintza ideala litzateke EAJk ere prozesua abiatu nahi izatea. Baina ez da kasua, zoritxarrez. Beraz: zeintzuk nahi dugu hasi? Nola nahi dugu egin? Avant!
Edozein prozesua martxan jarri baino lehen nondik gatoz eta nora joan behar garen adostu beharko genuke. Hitz batean: estrategia. Ez badugu lortzen , gure artean, estrategia bat finkatzea, batasunik ez da inoiz izango. Estrategiarik gabe ez dago batasunik eta batasunik gabe ez dago prozesurik. Okupatuak sentitzen garenok gara gu.
Bestela, zu eta ni ez gara gu.
http://www.orreaganep.net/artikuluak/amarru-haundi-batean-harrapatutak/