Abertzaletasuna eta internazionalismoaren argi-itzalak
Abertzaletasuna eta internazionalismoaren argi-itzalak –
Aberri Eguna joan zaigu eta Maiatzaren lehenaren atarian gaude. Bi efemeride horien arteko zubi bat egin nahiko nuke hausnarketa xume honen ondorioz.
Zer nolako aberriaz, lehenik.
Iragandako Aberri Egunari begira ELAk eta EH Bilduk, bakoitzak bere ñabarduraz, azpimarratu egin dute “ardatz” sozialaren garrantzia nazio eraikuntzaren jardueran.
Ados. Izan ere, gure herri honetan gauza larriak gertatzen dira egunero erdi estalita edo bigarren mailan gelditzen direnak. Are, Aberria (edo aberriak) edo progresioa aitzaki, gure herriaren onura baino hondamendia dakartzan egitasmoak bultzatzen ari dira inongo gupidarik gabe. Aldiz, euskal ogasunak ez omen du dirurik, gutxieneko pentsioa 1080 eurotara heltzeko behar dena ordaintzeko.
Dirua egon badago, baino gaizki banaturik edo beste lehentasunei emanda: AHTri, Errauskailuari, Donostiako metroari eta abarri.
Nazioak, herriak, komunitateak, lurraldeak, eta dena delakoak, egitura politiko bat edo esparru linguistiko kultural bat baino askoz gehiago dira. Horregatik, Aberri Eguna, garaian garaiko edukiez bete behar dugu. Egun, bakea lortzea helburutzat dugu; baita, gure etorkizuna erabakitzeko ahalmen politiko orokorra lortzea (autodeterminazio eskubidea, hain zuzen); baina ezin albora edo bigarren mailan utzi, berebiziko garrantzia duten zenbait esparru edo gaietan (besteren artean ingurugiroan) jasaten ari garen enbata edo tsunami suntsitzaileari aurre egiteko beharra. Eraikuntza nazionala ezin da izan ideal abstraktu edo ideologikoa. Aberria, pertsonak osatzen dute; eta lurraldea egituraz eta azpiegituraz antolatzen da.
Gogoan dugu hirurogeiko hamarkadan, langile mugimenduaren berpiztearekin, euskararen aldeko ahaleginekin, eta batez ere frankismoaren aurkako erresistentziarekin batera, eman ziren eztabaida eta konfrontazio ideologiko latzak. Horietako bat, orduan “kontraesan nagusitzat” definitzen zenaren ingurukoa zen: zer zer garrantzitsuago, eremu soziala edo eremu nazionala? Klase borroka edo borroka nazionala?Abertzaletasuna edota nazioartekotasuna?
Korronte batek (eta egun Katalunian ere), egin dezagun lehenik etxea eta gero ikusiko dugu zer kolore(ak) eman, errepikatzen zuen behin eta berriro. Askok ez genuen ikuspegi hau konpartitzen, eta gaur egun ere ez. Ez da gauza bera aberatsentzat eginiko txaleta edo yupien apartamentua, eta langile jendearentzako etxea. Ez da gauza berdina elitezko urbanizazioa, segurtasun zaindariez bakartua, eta auzo herrikoi bat eskubide berdineko jende desberdinaren elkarbizitzarako diseinatua. Diseinuak azpimarratzen du klase izaera eta eredu eutsigarria edota baliabideen xahutzailea izango den. Eztabaida horretan ezin ahaztu Hego Irlandan gertatutakoa. Independentzia lortu zuten baina eskuin elizkoia nagusitu zen irlandar gizartearen kalterako.
Geroago etorriko zen nazionala eta soziala, txanpon bereko bi aldeak, edo askatasun poliedrikoa (non zapalkuntza guztiak uztartzen diren), eta ematen zuen eztabaida amaitu zela. Bianan, Guadiana ibaia bezala, aldian aldiro azaltzen da formatu edo molde berriaz, baina argudio antzekoz. Irakurri berri dut arazo nazionala dela bizkar hezurra, edo gakoa. Baita, Orain independentzia, bihar ikusiko…. Edo desagertutako trenbide sare baten geltoki izena jartzen zaion estrategiaren gaurkotasunaz….
Barrura begira ez ezik, beste herriekikoak aztertzea komenigarria zaigu. Izan ere, ezin ahaztu, zenbait nazio zanpatuak askatzerakoan beste nazioei egiten dietena. Ezin ahaztu Jugoslaviako ohiko garbiketa etnikoak: kroaziarrek Ukrainako serbiarrei, eta hauen erkideek bosniarrei, adibidez. Edo, urteetan pobre izandako herriek ongizate apurrak lortu ondoren zein erraz ahazten duten –dugun- duela gutxi arte bederen –gure- herritar askok deserriko bidea hartu zutela, eta egun, esker txarrez etorkinei eskubide bera ukatzen dietela (diegula). Horrek bidea egiten dio arrazakeriari edo xenofobiari. Eta Europa osoko eskuin muturreko gorakada abertzalekerian oinarritzen da.
Zer nolako Internazionalismoa, bigarrenez.
Badira ere, nazio arazoaren gorabeherak direla medio, izan gaitezen internazionalista aratzak! aldarrikatzen dutenak, internazionalismoak ere bere argi itzalak dituela ahaztuta, eta azken finean internazionalismoa eta kosmopolitismoa ez direla gauza berdinak. Internazionalismoak nazioen harremanetan oinarritzen da eta nazio horien barruan dauden klase sozialen harremanetan, hain zuen. Askotan internazionalismoaren izenean inperio edo nazio zapaltzaileen interes mozorrotzen dituztela.
Ezin ahaztu Proletarioen Internazionalismoaren izenean egun desagertuta dagoen Sobietar Batasunaren agindupean zegoen Varsoviako itunak beren menpekoei “burujabetasun baldintzatua ”inposatu ziela zinezko internazionalistari min eginez. Eta gurean, oraindik badirela, Kataluniako independentzia asmoa gaitzesten dituztenak ustez internazionalismoaren izenean, eta benetan, espainiar batasunaren interesean.
Eta batez ere, kontuan izanik kapitala dela egun zinez internazionalki antolatzen dena. Indarrean dagoen internazionalismo nagusia globalizazio neoliberalarena dela, inoiz ezagutu dugun inperialismo maltzurrena eta arriskutsuena. Bandera nazionalen ordez, finantza eta komertzio erakundeen gehi logo komertzialak banderak zabaltzen dituena, bere izaera kolonialista eta ustiatzailea mozorrotuz. Eta bere erretagoardian (edo abangoardian egoeraren arabera) ohiko inperiotzarrak eta berriak beren armadaz, beti prest, bada ezpada.
Beraz, zailtasunak zailtasun, berrogeita hamarkadako bulkada internazionalista maila behenetakoan egon arren, inoiz baino beharrezkoa dugu ezkerreko internazionalismoa antikapitalista eta burujabetza soziala. Izan ere, kapitalismo basatiak gobernaturiko munduan bizi gara, hiru krisi elkarlotuen barnean (ekonomikoa, ingurugiroarena eta elikadurarena), jendarme kontrolatzailearen mehatxupean, herri eta nazio gehienen burujabetza murriztuz edota ezabatuz batere lotsarik gabe eta gizadia horrela, amildegiaren ertzean jarriz.
Gaur egun nekez plantea daiteke burujabetasun nazionala produkzio bitartekoen, diruaren jabetzaren izaera eta ingurugiroarekiko harremanak argitu gabe eta planetaren gainontzeko lur eta herriekin elkartasuna landu gabe. Eta nekez, internazionalismoa, herrien burujabetza kontutan hartu gabe.
Abertzaletasuna eta internazionalismoaren argi-itzalak Abertzaletasuna eta internazionalismoaren argi-itzalak
Bikila jaunak ezker abertzaleak aspaldi dogma bihurtu nahi duen naturaz kontrako ezkontza bat ekarri nahi du gurera: abertzaletasunarena eta internazionalismoarena.
Lehen lehenik, esan dezadan ezkontza horrek erro oso zehatzak dituela eta Leninek, Stalinek eta Maok ezarri zutela dotrinalki, marxismoa herri arazoarekin eraikuntza dialektiko batez elkarturik.
Kontuan izan dezagun ezkontza hori Euskal Herrian historikoki egin zenean, hain zuzen ETAk Bostgarren Batzarrean “abertzaletasun iraultzailea”ren konstruktoa erditu zuenean, antzinako Euskal historia eta euskal abertzaletasuna errefusatu egiten zirela. Horrela ordurarte herri “atzerakoi”, “burges” eta “apaizkoia” zena hortik aurrera, ETAren miragarrizko marxismo-nazionalismo ezkontza horri esker, herri “progresisten” trenean sartuko omen zen Euskal Herria.
Kondairaren ikuspegiak erakutsi digu komunismo-sozialismo errealean ez dela herririk nazionalki askatu, aitzitik, sozialismo-komunismo horren kontra askatu egin direla estonioak, letonioak, lituanoak, eslobenoak, kroatziarrak, kosobiarrak eta beste hainbeste herri. Tibetarrak, sinkiangdarrak eta beste hainbeste herri oraindik sozialismo errealaren kateen azpian ari dira zapalkuntza jasaten.
Eta Euskal Herrian? ETA 35 urtez 825 pertsona erahilda gero eta gure burujabetza maila eta gure herriaren borondatearen kontra hori eginda gero, derrota politiko-militar borobil bat lortu du. Ez du gure herria nazionalki askatu, gure kausa nazionalaren inguruan sortutako nahasketari esker euskaldun abertzaleak erakunde hiltzaile-marxista horren zakuan sartu gaituzte, baina halaere aldarrikatzen jarraitzen du baldin eta 21 mendeko sozialismoaren pausuak jarraitzen baditugu eta Putin, Maduro, Ortega eta Kastroren bidea jarraitzen badugu eta kapitalismoa gogotik konbatitzen badugu, orduan, egunen batean, gure herria nazionalki askatuko dela. Etengabe errepikatu eta inoiz ez aragitzen ez den promesa bati nola deitzen zaio? Gezurra.
Bikila jauna, Euskal Herria nazionalki askatu daiteke eta askapeneko bidean egon daiteke eta horrek ez du zer ikusirik produkzio molde kapitalistarekin. Zuk honi diozun gorrotoa zure gauza da zu lehen lehenik utopia komunisaren sinestun itsua zarelako. Baina Sabino Aranak, Jose Antonio Agirrek eta abarrek zu baino lehenago abertzaleak ziren, ez ziren komunistak eta beren eredua gure herriaren burujabetzaren mugarri ezinbestekoak eman ditu komunismoarekin ezkontza naturaz kontrakorik egin beharrik gabe, zure ereduak derrota eta hondamendia sortu dituen bitartean.
Bentazar aixkide, atzo Maiatzaren lehena ospatzen ibili nintzen eta gaur arte ez dut irakurri zure idatzia. Aitortu behar dut, harrituta geratu naizela, ez nuela espero halako erantzunik. Izan ere, nik hausnarketa bat proposatu dut subirautza nazionala globalizazio garaian (aurreko artikulu batean) edo nazio askapenerako prozesuak nola kokatu mundu globalizatu (kapitalista honetan) honetan, eta hirurogeigarren hamarkadan CIArentzako lan egiten zuten jeltzale zaharren (Irala eta enparauk) argudiaketatik hartutako“ohiko topiko antikomunistekin” erantzuten didazu. Jakina Sabino Arana eta Agirre ni baino aurretik izan zirela abertzale, baina abertzaletasun mota asko daude, (komunismozaletasunak bezain beste) batzuk demokratikoak eta besteak eskuin muturrekoak. Barkatuko didazu, jeltzaletasunaren elizkoitasuna eta tradizionalismoa atzerakoia Jaungoikoa eta Lege Zaharra partiduaren aldarritik dator. Sabino Aranaren obra guztia irakurria dut (ez dakit zuk halakorik egin duzun) eta zorionez egungo PNVk, naiz eta akronimoa mantendu, eboluzionatu egin du, nola defendatu gaur egun nahiago euskara galtzea erlijioa baino, edo nazioa arrazan oinarritzen dela. Edo benetako euskotar izateko 8 abizen euskaldunak behar zirela, eta antzeko bitxikeriak. Bestaldetik, zer irudituko litzaizuke esango banu EJAren kristautasunak inkisizioarekin edo Jaungoikoren izenean egindako barrabaskeriari guztiekin konplize egiten dela? Ez naiz ni izango halako demagogia egingo duenik. Bidebatez,, ez dut zilegizkoa hartzen sozialismo estalinistaren bidegabekeriak Marx eta Engelsek argudiatu eta garatu zuten komunistar egitasmoarekin parekatzea.
Goazen harira. Nondik ateratzen duzu, gaurko munduan abertzaletasuna eta internazionalismoa uztartzeko edo ezkontzeko helburua kontra naturakoa dela? Ez da izango hori, jeltzaleek uko egiten dutelako harreman internazionalei. Kontua ez da internazionalismoa eta abertzaletasuna uztartzea , zer nolako internazionalismoaz eta abertzaletasunaz ari garen, baizik. Kontua da, jeltzaleen internazionalismoa parametro neoliberaletan mugitzen dela, egungo Europar Batasunarekiko menpekotasuna onartzen duela; goitik datozen erabaki guztiei men eginez, edo tratatu internazionalista inperialistei guretzako onuragarriak diela argudiatuz (segitu Europar Parlamentuko PNVren ordezkariaren jarrera tratatu horien inguruan) edo gure industria konpetitiboa (alegia mundu internazionalizazio lehiakorra izateko) langileriaren gainesplotazia sustatzen duela, sindikatu abertzaleek behin eta berriko salatzen duten bezala. Azken nabardura. Zergatik hainbeste istilu multinazionalak, gure Jaurlaritzaren hankartetik industria deslokatzen edo deslekutzen duenean ? Bada, gaur egin oso zaila delako produkzio indarren lurraldetasuna eta burujabetza bermatzea globalizazioren haizeteen aurka. Zergatik bestela, laborantzan eta janari alorreko produktuen subirautzaren aldarrikapena?
Eta azkenekoa, ez dakit zer ikusterik duen ETAren borroka armatuarena eztabaida honetan, ez bada, esateko internazionalistak totalitarioak garela edo antzeko zerbait. Ni, 72an Bostgarren eta seigarren ETAren arteko zatiketaz geroztik ez dut nirea egin borroka armatuaren estrategia, eta aurrekoa oso bestelakoa zen. Beraz…dena den, OTAnen alde (edo bere babesa onartzen) dagoen partidu baten aldeko izanik, gutxienez, mereziko luke armada horiek eta burujabetza nazionalaren artekotasunaz zerbait esatea, eta barrura begira, zer nolako bakea aldarrikatzen dugun Ertzainaren jarduera zenbait eta zenbait borrokara sozialekin ikusirik.
Beno, adiskide,: kapitalismo errealaren mundu honetan Euskal Herri libre eta burujabe izan daitekeela uste badu argudiatu ezazu noa; nik, garbi daukat hori ez zela posible sozialismoa erreala deitzen zioten sistema hartan (eta hori oso garbi adierazia dago nire artikulua Varsoviako paktuarenena aipatzerakoan) horri buruz liburua bat eta artikulu pila idatziak ditut; zoritxarren nola nire “komunismoa” oraindik ez da existitzen, asmoaren alorrean definitzen dut ditut nire ideiak.
Gaizki esanak barkatu, ondo esanak onartu
Ene Bikila aixkidea, eskerrik asko zure erantzunaren adeitasunagatik.
Ulertzen dut espainolen aldetik kriston erasoa eratu dela Sabino Aranaren irudia bezteko. Horregatik, hauek hedatu dituzten topiko praktikarik gabeak aipatzen dituzu: apellidismoa, arrazakeria, erlijiosotasuna… EAJk ez zituen inoiz horrelako ideiak praktikan jarri. Pentsa zazu, Ramon de la Sota Llano bi abizen kastillano eder dituen bat hartu zuen Aranak sozio bezala. Sabino Aranak, jakin behar zenuke, inkisizioaren eta eliz espainolaren berezitasun errepresiboen guztiz kontrakoa zen eta Espainiako gotzaien kontra (Cadena y Eleta gotzaiarekin, adibidez) polemikak eduki zituen eta salatu egin zien politikan sartu behar hori. Hobe irakurri beharko zenuke Arana eta ez zinake topikazo espainoloideetan erori behar.
Gure herria ala Sabino Arana “atzerakoiak” zuk diozun zentzuan izan ezbalira, Euskal Herria desagertuko litzateke zeren eta ikuspegi pragmatiko batetik Euskal Herria eta euskaldunak ez lirateke existitu beharko, baizik eta indartsuagoak diren herrietan galdu beharko lirateke. Gure arbasoek zirenari eutsi ziotelako gaur dugu Euskal Herririk. Kontuan izan zazu Engelsek hori zioela, euskaldunak atzerakoiak ginela eta zabor herri bat ginela eta desagertu behar ginela beste herri progre batzuei lekua emanez. Marxismoa, hasera haseratik, erabat darwinista delako herri desberdinekin (kontuan izan dezagun Marx bera kolonialismoa eta inperialismoaren oso aldekoa zela).
Jangoikoa eta Lege Zarrak karlistek eta liberalek amankomunki zuten lemaren berregite bat besterik ez da. Progrea ala atzerakoia den niri bost axola, nire herriaren patrimonio historikoaren parte garrantzitsua da eta ez dut ukatuko Marxi ala Lenini ez zitzaiolako gustatzen.
Gure herria produkzio molde kapitalistaren aurretik sortu zen eta hau desagertzen bada ere bizitzen jarraitu dezala nahiko nuike. Baina noski pentsatzea Euskal Herria sozialista-komunista izan behar dela, kapitalismoa apurtu behar dela, Euskal Herria askatzeko hori ezker abertzalearen inbento eta dogma bat da eta historiak erakutsi du bere sozialismo moldea herrien zapaltzaile bikaina dela.
Zu komunista zarenez zure manikeismoaren antiparrez dakusazu EAJ eta noski zure aldean “neoliberala” dela diozu. Txina komunistak eta Kuba komunistek politika neoliberalak aplikatu dituzte beren herrietan eta multinazionalekin paktatu dute. Zergatik EAJk ez du hori egin behar Euskal Herrian? Ezker abertzaleak edota bere akolitoren batek erabaki duelako? Bildu boterean zegoenean politika neoliberalak lotsarik gabe aplikatzen zituen. Terminu hori bestea deskalifikatzeko hitz bat besterik ez da. Ez du ezer konkretorik adierazten hein horri dagokionez.
Herrialde komunistetan langilearen gainesplotazioa pito axola zien baldin eta alderdi komunistaren hegemoniak sustatzen bazuen. Niretzat esplotazioa aitzaki bat da borrokarako eta behin boterean edota agintza manduetan egon orduan alderdi iraultzaileak esplotatzen du inongo lotsarik gabe.
Zer ikusi duen ETAk guzti honekin? Berak osatu du zuk hain politki jarritako ezkontza naturaz kontrakoa abertzaletasuna eta internazionalismoaren artean. Bera da engendro horren aita benetakoa. Ukatuko al didazu? Eta ezkontza hori Vgarren batzarrean egin zuen. Noski hor bazegoen fakzio trosko bat Espainia osorako partido bat osatu zuena. Zu bertako partaide izan al zinen?
Kapitalismo errealaren barruan orain gutxi Eskotiak independentziaren arazoko galdeketa bat eduki du. Zure ustez, noski, Eskotiak (ala Euskal Herriak) independentzia lortu izan balu eta kapitalismoaren baitan jarraituko balu hori ez litzateke benetako “independentzia” izango. Orduan, zure ustez, kapitalismoa abolitu eta sozialismo mundiala ezarri arte Euskal Herria ez litzateke aske izango. Ene Bikila, nire ustez gure herriaren askatasuna ezin daiteke subordinatu hain epe luze eta ondorio dudazko helburu batera zuk eta ezker abertzalekoek iraultza mundialaren mitoan sinesten duzuelako.
Ni soilki abertzalea naiz. Ez dut zertan beste herri batean erabakipena izan nahi.
Eskerrik asko berriz ere irakurle xoil honi arreta egiteagatik.
Kaixo Bordazar.
Erantzun didazu eta gizalegez behartua ikusten dut nire burua erantzuteko. Baina azkenez, zeren idatzi bakoitzean hari gehiago azaltzen baitira eta hika-mika edo eztabaida honek Peneloperen oihalarena baina luzeago jotzeko arriskuan eror gaitezke eta.
Sabino Aranaren doktrinari buruz oso kontziente naiz badagoela espainolismotik erradikalizatzeko edo gaitzesteko era makur eta zitala, ez da nire kasua, ordea. Nik Sabinori onartzen diot euskal abertzaletasunaren fundatzailea izatea (Foruzaletasun baina harago joanaz independentzia aldarrikatu zuena) baina bere doktrina arkaikoa eta elizkoia dela ez dago inongo ezbairik. Berak fundaturiko Euskaldun batzokijaren zazpigarren araua hauxe dio:
Art. 7°. Anteposición de Jaungoikua a Lagizarra. Bizkaya se establecerá sobre una completa e incondicional subordinación de lo político a lo religioso, del Estado a la Iglesia.
Demagogi pixkat eginez islamistekin parekatu nezake, baina ez dut egingo, Sabinoren dotrinan beste osagarri desberdinak daude eta. Jakina, Sabinoren zenbait ikuspuntu EAJk ez zuela praktikan jarri, irrealistak zirelako, eta batez ere hauteslego zabal bat sortzeko ezin zen Euskotarren arrazan finkatu. ETA jakina, Foruzale liberalen esparrutik zetozen Sota bezalako askok PVN-tarren lerroan finkatu ziren, eta dena esan behar bada, PNV barruko lehen liskarrei (Sabinoren anaiafrekin ere) bide eman ere. Engels-en aurre iritzi horri egin zaion kritikarik zorrotzena Roman Rosdoslky marxista poloniarrak egin zion. Guztiz gomendagarria: Historiarik gabeko herrien arazo bere libura
Kontua da, gaur egun nola planteatu euskal herriko eraikuntza nazional. Gure Esku Dagoen filosofiarekin beteginaz,Euskal herri subirano lortzeko aukera a herritartasun aniztun batean oinarrituriko nazio bat osatzen dugu edo ezinezkoa izango zaigu XXI.mendeko Euskal herri honetan aurrera egitea.
Marxismoari buruz diozunaz, ez nago batere ados, marxismoa eta darwinismoa guztiz kontrajarriak dira. Izan ere, darwinistak ez bezala, marxismoa sozialki ahulenak diren pertsona eta giza talde zapalduen aldekoa baita. Darwinistak supremazistak dira. Egia da Engels-ek mespretxuko hitzak egin zituela ustez historiarik gabeko herriei buruz, eta horien artean euskaldunak ginela, baina, hori ez zen Marxen ikuspegia. Gogoratu Marxek Ingalaterrako langileei bidalitako gutunean zioena: , “Beste herria zanpatzen duen herria” ezin delako libre izan. Hori balioko luke gaur egun Espainiako ezkerrari esateko Kataluniaren auziaz.
Luze eta sakoon hitz egin nezake (¿Los obreros tiene patria’? Nire liburuan gai hori lantzen dut) Sozialismo Errealaren Estatuek ez zirela marxismoan oinarritzen naiz eta bere doktrinaren ofizial bihurtu. Alde horretatik, liberaziorako teologoen jarrera kritikoa Vatikanoarekiko jarriko nuke pareko.
Benetako eztabaidari helduz. Gauza bata da, benetako askatasuna eta sobirautza ez dela posible kapitalismoaren baita, eta oso bestelakoa, independentziari uko egitea kapitalismoaren barruan, benetako independentzia aitzakiz. Nondik atertzen duzu egungo sisteman ere, Euskal Herria independentzia lortuko bagenu (nola beste upeleko sagardoa dugu) nik uko egingo niola aukera horri?Bada, gaitzerdi! Ni alde, eta horregatik defendatzen dut gaur egun Katalanen independentziaren aldeko borroka. Defendatu, eta lan egin. Eta gauza bera eskoziarekin. Honen harira, ez dakit zer pentsatzen duzun Kataluniarekiko PNVren jarrerarekin, baina niretzako ezin lotsagarriago izan da eta da. Igeri egin eta arropa gorde. 155 kontra (ondo) eta Kataluniar borrokarekiko desatxikimendua bultzatu, katu eskaldatua uretik nola horrela ibili da EAJ Kataluniarekiko prozesutik ahalik eta desmarkatzen. Bestaldetik, Cubatik esan dezakezu
nahi duzun (Txina beste kontua da, gaur egun estatu kapitalista bihurtua), baina Cuban ez dago neoliberalismoa, eta zerbait badira beren nazio soberaniaren aldekoak dira. Diferentzia ederra Karibeko beste herrialdeek duten EEUU menpetasunarekiko.
Irakurtzen ari nazi Naomi Kleinen “Esto lo cambia tiodo: el capitalismo contra el clima (beste libur gomendagarria). Eta ezin garbiago azaltzen du nola kapitalismoaren oinarrizko tendentzia dela produkzio indarrak mugarik gabe erabiltzea, pertsonak eta natura xahutuz eta zapalduz.. Nik uste nazioekin gauza bera egiten du, bere mesedetara eta makurrarazi. Hori da eztabaida. Posible al da nazio burujabe, sozialki justua, ekologikoki orekatua, eta generoaren ikuspegitik berdintasunearen aldeko, egingo sistemaren barruan?. Herri askok, zoritxarrezko egoeratan murgildu dira beren lurretan petrolioa edo egungo mineral preziatuak aurkitu dituztenean.
Nazioak, gizon eta emakumez ostatzen dira eta bere barnean klase sozial desberdinak, aberastasun mota desberdinak daude. Eta guzti horren aurrean ezin da :ni soilki <abertzalea naiz. Ez da egia, heste gaietan ere seguru baduzuela zure iritzia eta irizpidea eta baita joera bat edo bestea. Kontserbadorea, liberala, kristau demokratikokoa, ekologista , edo dena delako. Bistan da ezkertiarra, ezetz.
Esan bezala. Urrun arte, agian beste gai baten inguruan. Eta berriro. Ondo esanak onartu eta gaizki esanak barkatu!
Ene Bikila jauna.
Eskerrik asko zure erantzunarengatik eta zure erudizioak erakusten duen arnas zabalarengatik.
Sabino Aranaren ideologia arkaikoa irudi lezake euskaldunok herri gisa irudi arkaikoa dugun bezala. Esan dizut lehen, gure arbasoak eta Aranak “atzerakoiak” eta “arkaikoak” izan ezbalira ez lirateke euskaldun gisa mantenduko eta espainol modernillo batzuk izatera pasako lirateke eta gu espainol modernillo batzuk izango ginateke horrexegatik.
Niri “soberano” hitza ez zait batere gustatzen, soberano-erregetik dator eta kutsu absolutista nabaria du. Eta Gure Eskukoen mobida iruditzen zait batetik prailasokeri dohakabe bat eta bestetik ezker abertzaleko militante aukeratuek eraiki ohi duten amarru gaizto horietako bat, abertzale zintzoak bide okerretik eramateko asmoz.
Marx badakizu Estatu Batuen alde lerratu zen harek Mexiko atakatu eta bere parte bat bereganatu zuenean; eta Britaniarren indiako konkistarekin erabat ados zegoen. Azken batean, modernizazioak herrialde arkaikoak ala atzeratuak jan behar baizituen azpiegitura ekonomiko mugimendu globalaz.
Ene Bikila, onartzen dizut sozialista eta komunista askok justiziazko gizarte batean amets egiten dutela. Baina ametsak amets errealitateak kontatzen du eta herrialde komunista-marxistetan (eta praktika historikoaz ari naiz eta ez teoria-ametsetaz) izan ziren bezalakoak izan ziren eta ez bestela. Hori zen (eta da) marxista gizarte batzuk eraikitzeko saioa, eta gizakiaren ongizate eta askatasunarentzat nahiko saio ankerrak atera ziren.
Niretzat oso ondo dago EAJren postura Kataluniarekiko. Katalan independentistek independentzia proklamatu dute gehiengo politikorik eduki gabe. Independentzia herriaren borondatearen kontra planteatzea oso gauza okerra iruditzen zait. Urkulluk gomendatu zion Puigdemonti hauteskundeak konbokatu zitzala eta herriaren babesa eskatu zezala. Baina honek ez zion kasorik egin, eta Espainolek ditxosozko deklarazio horren ondorioz 155 artikulua aplikatzeko aitzakia izan zuten. Negargarriena, noski, Puigdemont eta bestelako independentistek Rajoyk konbokatutako hauteskundeetara joatea izan zen; beraiek ez konbokatu baina etsaiak konbokatutakoari jarraitu. Negargarria.
Naomi Kleinen teoriak interesgarriak izan daitezke baina niri ez zaizkit liburuak eta teoriak interesatzen baizik eta batez ere errealitatean mamitu diren ereduak. Horietaz flako ikusten zaitut, Bikila, nahiz eta ikusten dudan ideal politak dituzula.
Gure herria oso txikia da eta klase gizarte baten kategoria zatitzaileek ahuldu egiten dute. Euskaldunak galzorian egon daitekeen giza espezie bat gara eta horregatik burgesak, langileak, txiroak ala aberatsak izan, euskal-abertzalea izanda, denok gara beharrezko Euskal Herria etorkizunean loratu dadin.
Eskerrik asko berriz ere Bikila jauna eta agur bero bat.