Escutic

Escutic –

Escutic

Escutic helduric ibili guinen elkarrequin, argui eta itzalezco bidecidorretatic, barre, amets eta desafio artean, distancia eta dembora alde batera utziric.

Escutic helcen deraucogu elkarri, fedearequin aurrera jarraitzeco, oztopoac eta beldurrac gaindituz, bethi elkarturic, bethi baquean.

Escutic ikasten dugu batac berceaganic, phoçac eta atsecabeac partecatuz, vicitzaren edertassuna aurkituz, bessarcada bakoitzean, beguirada bakoitzean.

Escutic helduric eraiquiten dugu mundu bat, non maitassuna eta adisquidetassuna diren nagussi, non ez dagoen ez hessiric ez mugaric, benetaco bihotzac baino ez.

Escutic helduric, nire lagun maitea, escua eta bihotza emaiten derauzquiçut, elkarrequin bethi ibil gaitecen, vicitza eta maitassuna den bide honetan.

 

NAFFARRERA

6 pentsamendu “Escutic”-ri buruz

  • Escutic helduric, elkarrequin ibilten garade, vicitzaren bide honetan, urrhats bakoitzarequin, gure maitassuna indarcen da, eta egunero, gure batassuna sendotzenago da.

    Escutic helduric, erronquei aurre eguiten derauegu, eta elkarrequin ezbeharrac oro gainditzen ditugu, ez garade nehoiz erorcerat uzten, ausardiaz eta erabaquitassunez alchatzen gara bethi.

    Escutic helduric, gure phoçac partecatzen ditugu, eta elkarrequin ospatzen dugu lorpen bakoitza, gure çoriontassuna bidercatu eguiten da, escutic helduric gaudenean.

    Escutic helduric, elkarri indarra emaiten deraucogu, eta uneoro laguncen deraucogu elkarri, badaquigulacotz elkarrequin edocein erroncari aurre eguin dieçaqueogula.

    Escutic helduric, aitzinat jarraitzen dugu, aurkitzen ditugun oztopoac alde batera utziric, elkarrequin indarsuagoac garelacotz, eta gure batassuna hautsecina delacotz.

  • Escutic helduric, vicitzan cehar ibilten gara, urrhats sendo eta seguruarequin, erraiten dutena erraiten dutela ere.

    Elkarri laguncen deraucogu, une on eta charretan, barre eta negarretan, egun gris eta eguzquitsuetan.

    Escutic helduric, indarsuago sentitzen gara, eta elkarrequin eraiquiten dugu mundu bat, maitassunez eta itcharopenez bethea.

    Ez derauco axola distanciac, ezta dauden çailtassunec ere, escutic helduric ecerc ecin gaituelaco berheici.

    Horrela aurrera jarraitzen dugu, beldurric eta içu izpiric gabe, badaquigulacotz elkarrequin edocein min gaindi deçaquegula.

    Escutic helduric, aurrera goaz bethi, une bakoitza goçatuz, eta sutsuqui maitatuz.  

  • Bacen behin Juan iceneco haur bat herri chiqui batean vici cena, celhai verde eta muinoez inguratua. Juan osso muthico alaia cen, eta içugarri gustatzen citzaion balloinarequin footballean jocatzea. Arratsaldero, escolaren ondoren, corrica joaiten cen etchera, balloina hartu eta lagunequin jolastera atheratzeco. Egun batean, celhaian jocatzen ari cela, Juanec colpe handia eman ceraucon balloinari, eta balloina hegan athera cen, osso urrutira, nehoiz egon ez cen thoqui batean eroriz. Juan balloinaren atzetic corrica hassi cen, putzuetatic salto eguinez eta çuhaixcac saihestuz, azquenean basoco lorez bethetaco celhai batean aurkitu çuen arte. Bere balloina jassotzen ari cela, Juanec çarata raro bat ençun çuen, eta gyratzean animalia chiqui talde bat ikussi çuen, jaquin-minez beguira. Unchiac, catagorriac, choriac eta aceri familia bat ere baceuden. Juan osso phocic sentitu cen eta haiequin jolasten hassi cen, arratsalde çoragarria igaroz. Egunaren amaieran, Juan etchera itzuli cen irribarrea aurpeguian eta bihotza pocez gainezca. Egun horretatic aurrera, Juanec jaquin çuen bere balloina jolasteco objectu bat ez ecic, mundu naturalarequin eta berce içaqui vicidun batzuequin lotzen çuen çubi bat ere bacela. Balloinarequin jolasten cen bakoitzean, lagun berriac eguin eta naturaren parte sentitu cen arratsalde hura gogoratzen çuen. Eta horrela, Juanec hazten eta bere balloinarequin jolasten jarraitu çuen, baina bethi gogoratzen çuen egun hura, non ikassi çuen çoriontassuna ez dela bakarric gauça materialetan aurkitzen, vicitzaco gauça chiquietan ere bai, lagun iletsuen talde bat beçala, eta jolas arratsalde bat lorez bethetaco celhai batean.  

  • en: Artificial intelligence
    fr: Intelligence artificielle
    es: Inteligencia artificial
    ia: Intelligentia artificial

    Euscaraz:

    Euskara Batua: Adimen artifizial
    Naffarrera: Intelligencia artificial

    Adeitassunez

  • Aurreco hirur poemac eta iphuinttoa Adimen edo Intelligencia artificialac eguin ditu.
    Naffarrerazco versioneei guztira 12 bat uquitu eguin derauztet (derauzquiet).

    https://chat.openai.com/chat

    Honec hirur poemac eta iphuina eguin derauzt gaztelaniaz

    +

    https://www.euskadi.eus/itzultzaile-automatikoak/

    Honen bidez, euskarazco itzulpenac lorthu

    +

    https://sites.google.com/site/linguanavarrorum/

    Eta honexen bidez euskara cena naffarrera bihurtu da.

    Azquenic 12 bat hitzi amiñi bat uquitu personala eman.

    Holacoxe erraça!

    Adeitsuqui

  • Ikutu bat ere egin gaberik:

    Katua eta txoritxoa

    Bazen behin Simon izeneko katu bat landetxe txiki batean bizi zena. Simon katu nagia zen eta egun osoa eguzkipean lo egitea maite zuen.

    Egun batean, Simon bere tokirik gustukoenean lo zegoela, Pablo izeneko txoritxo bat inguruko adar batean lurreratu zen. Txori bitxia zen Pablo, eta inguruko mundua esploratzea gustatzen zitzaion.

    Simonek begi bat ireki zuen, eta Pablo ikusi zuen adarrean jirabiraka. Simon astiro jaiki eta Pablorengana hurbildu zen. Hala ere, Pablo harrapatzen saiatu beharrean, Simonek jakin-minez begiratu zion.

    Pablo, bere aldetik, pixka bat urduri zegoen katuaren presentziagatik, baina bera ere liluratuta zegoen. Hizketan hasi ziren, eta laster konturatu ziren asko zutela elkarrekin. Hain desberdinak izan arren, aire zabaleko bizitzarekiko eta esplorazioarekiko maitasuna partekatzen zuten.

    Denborarekin, Simon eta Pablo lagun egin ziren eta egunero elkarrekin denbora pasatzen hasi ziren. Simonek txoriak ehizatzeari ere utzi zion, eta horrek Pablo katuaren inguruan erosoago sentiarazi zuen.

    Egun batean, Simonek eta Pablok inguruko zelai bat arakatzen zuten bitartean, tximeleta eder batekin topo egin zuten. Tximeleta airean jirabiraka zebilen, eta bi lagunek harriduraz begiratu zioten.

    Simon eta Pablo konturatu ziren, oso ezberdinak izan arren, adiskidetasun berezi bat aurkitu zutela. Egun horretatik aurrera, abentura-lagun banaezin bihurtu ziren, elkarrekin inguratzen zituen munduaren edertasunaz gozatuz. Eta horrela, katua eta txoritxoa zoriontsu bizi izan ziren betiko.