Hendaiako irakurle ibiltaria –

Iragan asteburu honetan, Hendaiako hondartzan eserita eguzkiaren epelean. Oskarbi eta haizea bare, lasaitasuna urratzen duen hots bakarra Hondarribiko aireportura ailegatzen ari den hegazkinaren burrunba da. Hegazkinari soraio, nire aitzinetik pasieran dabilen gizonak ez du begirik kentzen irakurtzen ari den liburutik. Hondartzan barna jarraitu du oinez liburu hura irakurtzen ari delarik. Ni neu irakurzalea izanagatik, ez dut oinez irakurtzeko ohiturarik eta ez zait iruditzen ohikoa denik.

Bitxia iruditu zait pasieran dabilen gizonak ez erreparatzea, ez oskol handiei, ez hondar trinkoari, ez itsaso harroari, ez surflari zoroei, ez kaio bulartsuei, ezta hegazkin durunditsuari ere. Zer ari ote da irakurtzen? Zein ote da begiak testuari itsatsirik izateko bezainbertze indar zuen liburua? Poesia liriko txinatarra? Beldurrezko ipuin bilduma bat? Filosofia esku-liburu bat? Formula matematikoen tratatu bat?

Irakurle ibiltaria bideari lotu zaio eta ni hor gelditu naiz, Hendaiako hondartzan eserita, eguzkiaren epelean, Irene Vallejoren Infinitua ihi batean liburuaren hasierako zati bat gogoratu dudalarik, Fernando Reyk artoski euskaratua: “Isilik zaude, bistarekin zuretzat esanahi duten letra ilarei segika, eta orain inguratzen zaituen munduarekin loturarik ez duten ideiak jakinarazten dizkizute haiek”.

[Euskalerria Irratiko Metropoli Forala saioa, ‘Minutu bateko manifestua’, 2022ko otsailaren 15ekoa]

Hendaiako irakurle ibiltaria