Etengabeko presentzia mediatikoa
Etengabeko presentzia mediatikoa –
Honako testua Mikel Iturriaren Harrikadak blogetik ekarri dugu ZuZeura.
Pare bat egun utzi ditut pasatzen Frantxis Lopez de Landatxek Denis Itxasori idatzitako gutuna lasaiago berrirakurri eta lerro batzuk idazteko. Bertan zeharka aipatzen den gai bati heldu nahi diot gaur.
Badira hilabete batzuk jada bueltaka dudala buruan adiskide batek esandako kontu bat. Adiskideak lagun bat du Glasgow hirian. Irakasle dabilela ulertu nion, baina horrek ez du garrantzirik. Garrantzia duena da bizitoki duen hiriko bizitza kulturala gertutik jarraitzen duela.
Euskarazko wikipediak Glasgow 600.000 biztanle inguruko hiri bat dela dio, 1.750.000 metropolia aintzat hartuz (gaztelaniazkoak dio 2.000.000tik gora dituela). Baina nik ingelesez dagoen apunte honi erreparatu nahi diot: List of festivals in Glasgow. Ikusi dezakezue garrantzitsuena dela Edinburgh International Festival, baina urtean zehar gehiago direla.
Bertako gidari komantxeak (hau da, Glasgow-n bizi denak) zioen pasa den udan Donostian egindako egonaldian berak ez zuela Eskoziako aipatu jaialdietako zuzendari eta arduradunik ezagutzen, nahiz eta, esan bezala, bertako bizitza kulturala gertutik jarraitu. Aldiz, Donostian hori erabat ezinezkoa zela, politikari eta kultur arduradunek komunikabideetan zuten presentzia zela eta.
Eremu honetan ere Donostia, bakarra munduan?
Adiskideak zioen hemen herritarrek irentsi dutela amua politikariek (eta jada baita arduradun horiek ere) publikoki agertu behar dutela etengabe zertan ari diren (ustez) kontatzen. Eta hori ez zela aldatuko herritarrok (-ok jarriko dut orain) etengabeko presentzia mediatiko horri buruz zerbait esan arte.
Hau da, gure periodiko, irrati eta telebistetan modu hain nabarmenean agertzen diren hauei herritarrok esan beharko geniela «Hey, agerraldi gutxiago eta isilpeko lan gehiago».
Adiskidearekin izandako berbaldi hau zuekin konpartitu nahi nuen gaur.
Horretaz gain, Frantxis-ek gutun amaieran dioena desio dizuet ere: «Te deseo calma y templanza» zioen berak. Patxada guztiontzat!
Cristina Martínez eta Cabezafuegoren «Cuento de hadas en la Vieja Iruña» jarriko dizuet, Shane MacGowan eta Kirsty MacColl-ek famatu zuten «Fairytale of New York» haren bertsio labetik atera berria.
Noizbait arduradun politikoengandik gertu lan egin dugunok ederki dakigu. Politikarientzat lehentasun osoa, behinena, duen gai bat baino ez dago: hedabideetan presente egotea eta presentzia horretan ematen duten irudia.