Gure etxean beti entzun izan da: auntxan umia…, antxumia!, beste leku batzuetan, enborra eta ezpalaren kontua bezala. Esan nahi baita, gauza batzuk jaiotzez ekartzen ditugula, toreroek edo erretegietako parrileroek euren ofizioa bezala. Ikasteak laguntzen du, baina berezkoa behar izaten du pertsonak zera hori, benetakoa izango bada. Eta hala, gaur Eneko I. Z. haurraren marrazki batzuk ezagutu ditut, 5-6 urte zituenean ordenadorez egindakoak. Harriturik geratu naiz ikusi dudanarekin: ederrak zinez. Ontzat emateko arazo bakarra, horixe, ume txiki batek egindakoak direla. Esan nahi baita, ilustratzaile profesional batek egindakoak balira, onargarriagoak liratekeela. Eneko ume hori —lagun baten semea izateaz gain—, gure artista ezagunenetako baten biloba da, eta aitonaren urak ez ote dakartzan jarri gaitu pentsatzen ingurukoak. Nik, behintzat, ezingo nuke egin berak bezalako gauza ederrik eta esango nuke berezkoa dakarrela antxumetasuna. Auskalo.