Hara! Barkamena eskatu behar umeendako film bat euskaraz baino ez delako eskainiko, beste 19ak gaztelania hutsean emango direnean.

Uste dut Euskalduna jauregiko webean ere antzeko zerbait gertatu izan zitzaidala. Uste diot ezin izan dudalako berretsi, hemendik eta uztailera arte ez dagoelako ezer euskaraz! Ikaragarria! Bada, kontua da, sarrera erosterakoan euskarazko orrian ibili arren, euskarazko ikuskizunaren gainean ohar bat zegoela: Adi, euskaraz!. Ez nuen ikusi “adi, gaztelaniaz” inongo lanetan.

Etb2n ere inoiz nahastu eta Teleberrian euskarazko audioak ihes egin die; eta konturatu bezain laster, eten dute modu txarrean eta barkamena eskatu digute.

Norbanakook ere hala gabiltza. Norbaitengana jo euskaraz, ez dakiela erantzun hark eta sarriegitan esaten dugu “perdona”. 

Hala gabiltza euskaldunok barkamena eskatzen euskaraz dihardugunean. Mina emango bagenu moduan. Beti hanka-puntetan ibiltzen gara, tentuz, inor mindu barik, badaezpada ere.

Konplexuz betetako hiztun komunitatea gara, gainetik kendu ez dugunok mende luzeetako errepresio linguistikoa, hizkuntza ezdeusa berba egitearen errua, zama. Beti gutxitu, txiki, morroi, otzan, jator. Inkontzientean sartuegi ditugu historikoki eman dizkiguten astinduak.

Argi daukat ez diogula bueltarik emango egoera linguistikoari bularra harrotzen ez badugu, oilartzen ez bagara. Inkontzientean instalatuta dauzkagun aurreiritzi horiei jarki egiten ez badiegu. Esango nuke lotsabakoago jokatu beharko genukeela, kale erditik ibili, espazioa okupatu. Nor bagarela adierazi. Armairutik irten, aldarrikatu lau haizeetara, barkamen eske barik. Morroi izateari laga, eta ugazaba jokatu. Jaubie Lez!

Laga diezaiogun barkamena eskatzeari euskaraz jarduteagatik