Sortzez Amurriokoa da Karmele Mendoza Perez (1989), eta gurasoek euskaraz ez dakiten arren, berak txikitan ikasi zuen; elebiduntzat du bere burua. Aldiz, sei urte daramatza Badajozen bizitzen, Extremadurako Unibertsitatean egiten baitu lan, eta etxetik urrun egonik, ohartu da erabiltzen ez dena galdu egiten dela: “Konturatzen hasi nintzen euskaraz aritzeko erraztasuna galtzen ari nintzela, eta okerrena, Euskal Herrira etortzean lotsa ematen zidala hitz egiteak”.

Irakurri Karmele Mendoza Perezek partekatu digun esperientzia mintzanet.eus atarian…

Karmele Mendoza Perez, bidelaria: “Praktikatzeko denbora laburra badirudi ere, herrira itzultzen naizenean euskaraz berriro hitz egin dezadan laguntzen dit”