Urte amaierako aitorpenak V –

Konfesionalean eserita zegoenak eta nik orgasmoa lortu ondoren, belauniko zegoena eserita jarri genuen eta bere alua bion artean jaten hasi ginen. Panorama ederra genuen hura, gure listuak ahoan nahasten genituen eta baita neska horren zukuak ere. Egoera erabat erotikoa zen, berriz ere berotzen hasia nintzen eta alua jaten genion bitartean ondokoa eskuarekin masturbatzen hasi nintzen, berak niri ere gauza bera eginez. Gelatxo hartan sartuta, basilikako atean zain zeuden pertsonen hitzen soinuak entzuten ziren, gu ordea erabat murgilduta ginen gure hirukote orgasmikoan.

Berriz ere korritzea lortu genuen eta eserita zegoenari bere sari ederra eman genion. Lekua isuriz bustita eta usain gordin batez beteta utzi genuen. Arnas pixka bat hartu eta kanporantz joan ginen. San Bizente elizakoa gozamen eroa iruditu bazitzaidan, basilikakoa jainkosen paradisua izan zen. 18:15 inguru ziren eta San Tomas egun zoragarria igarotzen ari banintzen ere, nekatuta, etxerako bidea hartzea erabaki nuen. Lagunak agian zain izango nituen, baina horrelakoetan bakoitzak bere bidea egin ohi du, beraz mezu baten bitartez abisatzearekin nahikoa zela iruditu zitzaidan. Parte Zaharreko kale Nagusia amaitzear zela, hara nor topatuko eta nire osabarekin aurrez-aurre aurkitu nintzen. Abenduak 24 gauean bere etxean afaltzen genuen familiak urtero lez.

– Zer, dagoeneko erretiratzen ala? – Galdetu zidan umorez osabak.
– Bai, egun luzea daramat eta dagoeneko nekatuta nago, etxera noa.
– Eta? Asko ligatu al duzu? – Galdetu zidan.

Egia esan ohikoa zen horrelakoetan berak hori galdetzea, osaba nahiko irekia zen eta horren inguruan lasaitasun askoz galdetu eta kontatzen zuen berak, beraz nik ere naturaltasunez erantzun ohi nion.

– Ba egia esan gaur ezin naiz kexatu. – Erantzun nion irribarre pikante batekin.
– Bai ala? Kontatu behar didazu ba! – Esan zidan kuriositate osoz.
– Ondo da, baina afari egunean kontatuko dizut afaria egiten laguntzen dizudan bitartean, orain oso nekatuta bainago eta etxera noa. – Esan nion begi keinu batez.
– Ondo da, deskantsatu eta laster elkar ikusiko dugu. – Erantzun zidan eskuarekin agurtuz.

Igandea eta astelehena deskantsatzen pasa nituen, eta 24 gauean, familia elkartu ginen osabaren etxean afaltzeko. Gure arteko adin tartea 14 urtekoa bazen ere, kimika berezia genuen eta horrek erlazio oso ona izatera eramaten gintuen. Bere sukaldea nahiko handia zen eta azken urteetan bezala, gustura egoten nintzen berarekin berriketan afaria egiten laguntzen nion bitartean.

– Beno, zer, kontatuko al didazu San Tomas eguneko zure abentura? – Galdetu zidan konfiantza osoz.

Eta nik, beste batzuetan bezala, egoerak kontatu nizkion. Tarteka zehaztasunen batengatik galdetzen zidan eta morboa eragiten ziola ikusten nuenez detailerik txikienak ere kontatzen nizkion. Gure artean suertatzen zen honako egoera, konfiantza osoz betetako erlazio batean oinarrituta zegoen, guretzat erabat normalizatua zegoena; noski, familiako beste kideek ez zekiten konbertsazio horietaz ezertxo ere ez.

– Aizu, gehiegizkoa da kontatzen ari zarena eta berotzen ari naiz… eta ez da sukaldeko suen eraginez. – Esan zidan ni ezustean harrapatuta.
– Benetan ari zara ala adarra jotzen? – Erantzun nion kontaketa morbosoa zela jakinda, baina era berean, zakila gogortuko ez zitzaiola pentsatuz.
– Begira nola dudan… – Bota zidan buelta erdia eman eta mandalaren azpian zuen paketea erakutsiz.

…

Irakurri kontaketa osorik kaixomaitia.eus-en blogean>>>

Urte amaierako aitorpenak V