Euskal Herritarrak dira! (ba ote?)

Euskal Herritarrak dira! (ba ote?)

Nola ez dira izango! Hemen bizi dira, hemen egiten dute lan. Kitto! Euskal herritarrak beraz. Batzuk hemen jaioak dira gainera, pentsa!

Eurek ere hala erantzungo dizute galdetuz gero. Vasco (y español). Seguru gainera. Eta hor ez dago kontraesanik, ez dago arazorik. Izan zintezke herri honetako eta hartako, aldi berean. Batak ez du bestea ukatzen.

Mundu osoan adibideak ugariak dira. Izan zintezke espainol eta frantzes aldi berean, edo palestinar eta israeldar, edo txinatar eta kanadiar, edo saharar eta marokoar. Adibideak milaka dira, ez gara nekatuko gehiago bilatzen. Denok ezagutzen ditugu horrelakoak. Jaioterritik mugitu gabe, edo beste hizkuntzarik ikasi gabe, edo beste konstituzio bati zin egin gabe, bi herri desberdineko. No problemo.

No problemo?

Izan al zintezke adibidez errusiar eta letoniar aldi berean?

Hau zalantzan jartzen duen artikulu bat topatu dut sarean.

Letonia-Euskal Herria

Paralelismoak bilatzen oso trebeak ez direnentzat moldaturik dago testua, baino merezi du irakurtzeak. Gogoeta apur bat eginaz, agian ez dugu hain garbi izango Euskal Herria sentsibilitate politiko ezberdineko biztanleez osaturiko herri bat denik. Edo gure arazo guztientzako irtenbidea Espainiak aitortu behar digun ez dakit zer erabakitzeko eskubidetik etorriko denik…

Oharra: gogoeta eta eztabaida sanoa bilatzea da nire helburua. Artikulua irakurri eta gure artean erabat integraturik bizi den etorkin extremeñoen ondorengo bat euskal herritarra den edo ez galdetzeko tentazioa sortzen bazaizu, egiguzu mesede bat guztioi: pentsatu gehixeago.

109 pentsamendu “Euskal Herritarrak dira! (ba ote?)”-ri buruz

  • Fermin Galparsoro 2012-05-03 17:09

    Artikulu benetan interesgarria. Zorionak Ainhoaletamendiari. Eta “Gure Berriak” web guneko beste artikuluak ere oso interesgarriak iruditu zaizkit.

  • bikaina “Letonia–Euskal Herria” elkarrizketa. Bejondeizula.

  • Guzti honek zera oroitarazten dit: Zer zara emakumea? Gizonezkoa? eta transexuala zer da? eta bere burua definitu gabe daukan hori? eta batzutan bat eta besteetan bestea sentitzen den hori?

    “agian ez dugu hain garbi izango Euskal Herria sentsibilitate politiko ezberdineko biztanleez osaturiko herri bat denik”… aldatu “sentsibilitate” “adskripzio nazional”-en ordez, eta beraz zer da ba Euskal Herria?

    Ze horrela ez bada, eta “proposaturiko irizpide letoniarraren ildotik” agian helduko gara konklusio honetara: euskalduna izan zaitezke eta euskal herritarra ez. Adibidez Zuberoako Etxarrin, non FN-k irabazi duen azken hauteskundeetan.

    Edo helduko gara beste konklusio honetara: Ipar Euskal Herria ez da Euskal Herria eta euskaldunak egon arren, horietatik oso gutxi dira euskal herritarrak, izan ere azken hauteskundeetara begiratuta ematen du lapurtar, baxenafartar eta zuberotar gehienak ez direla euskal herritar irizpide “berria” aplikatuta (hor goian argazkietan jarri dituzunen parekideak dira euren aukera politiko bozkatuenak).

    Pixkat urrunago joatearren, eta zuk aipatzen duzun adibide bati helduta, gustatuko litzaidake jakitea ea zer deritzozun irizpide “berri” hau aplikatuta honako emaitzari: arabe-israeldarrak diren miloi t´erdi lagunek euren eskubide politiko guztiak galduko lituzkete zuzen-zuzenean, bata edo bestea aukeratzeko atakan egon eta palestinar izatea erabakitzen badute israeldar izateari utzita (bide batez fanatiko judatar-israeldarren aldarrikapena beteta).

    Edo beste honako hau: Alemanian bizi diren miloika turkiar-alemaniarrak edo Frantzian bizi diren magrebiar-frantziarrak ere hautatzeko bidean jarriko dituzu, betiere zehaztutako “integrazio” mailara heltzen ez badira (nork dauka eta nork emanik “integrazioaren” neurria eta penetrazioa zehazteko eskubidea eta autoritatea?). Eta horietako gehienak eskubide politikorik gabe gelditzeko bidean utzi.

    Gai honetan zorionez (beste batzutan zoritxarrez) Letoniatik urruti dago gure herria bere konplexutasunean. Eta Basagoitik edo Alliot Mariek eskatzen dutenaren kontrara, hemen bizi eta lan egiten duten guztien euskal herritartasuna aldarrikatzea da bidea, baita atzo Baionara lan eta bizitzera heldu den martinikar horrena ere.

    • Joanes ; zergatik erabili behar ditugu beti inperialismoaren neurgailuak;adibidez beraien moldean antolaturiko hauteskundeak, edo munduan inon funzionatzen ez duten topiko zaharkituak( hemen bizi eta lan ? ).Adibidez ,zuk adibideak maite dituzunez ,ni ez naiz euskal herritarra lanik egiten ez dudalako…eta Ingalaterran bizi den nere arreba ez da euskal herritarra ? Gure herria ,gure herria da.
      .

      • Eta, bai artikulua eta bai Gure Berriak webgunea oso onak. Zorionak.

  • Goiko argazkia ikusite hutsak atzeraka ematen dit. Ni ez naiz horien herritarra sentitzen, nahiz eta hemen bizi ez det haiekin nire kultura partekatzen, gainera begira ze kalte egiten duten hemen. Horiek badute haien herria, eta ez da gurearen berdina. Letonian dirudienez garbiago dute herrikide izan-ez izan banaketa hori.

  • Josemari Navascués 2012-05-04 00:30

    Herria ez da gure, gu gara herriarenak.

  • Josemari Navascués 2012-05-04 00:31

    Gaizki idatzi dut, barkatu:
    Herria ez da GUREA, gu gara herriarenak.

  • Egia da Josemari. Baina ni behintzat ez naiz goiko horien herri berdineko partaide. Beste herri bateko kide naiz, nahi baduzu.

    • Josemari Navascués 2012-05-04 08:54

      Aita eta biok borroka bizian bizi ginen eta ezin genuen elkar ikusi, baina biok ginen etxe berekoak, eta biotako inork ez zuen etxea utzi, heriotzak banatu gintuen arte. Aita hil zenean, inork ez bezala maite genuen elkar. Biok etxearenak izan beharrean, etxearen jabeak bestea kalera bota izan balu, inoiz ez ginen iritsiko elkar maitatzera. Denontzat egon behar du lekua Gure Aitaren Etxean.

      Adibide parabolikoak ideia azaltzeko balioko badu, tira, baina bazterrak nahastu eta irakurtzen duenari denbora galarazi badiot, barkatu txapa.

  • Gauzak ez dira zuriak edo beltzak eta badira Letoniako errusiera hiztunekin elkartzen gaituzten gauzak ere. Adibidez, “Vesti segodnya” izeneko Letoniako errusierazko egunkaria (http://www.ves.lv/) gure Berriarekin batera Europako hizkuntza gutxituetako egunkarien Midas erakundeko kidea da (http://www.midas-press.org/members.htm).

    • Josemari Navascués 2012-05-04 08:55

      Hara, jabeak! Edo ugazaba/ugazabandreak,hobeto esanda.

  • Fermin Galparsoro 2012-05-04 08:54

    Sentitzen dut Joanes, baina zure erantzuna irakurri eta jarraian ikerrek bidalitako berria irakurrita, “estocolmo sindromea” etorri zait burura.

  • Fermin Galparsoro 2012-05-04 09:00

    Euskalduntasun azterketa prestatuz gero, nik neuk behintzat gainditzeko arazo asko eukiko nituzkela uste dut. Nire herriaren historiari buruz ez dakit ezer. Ikastolan bertan Bizkaitartasuna landuarazi bait zidaten (PNV-ren meritua) eta ondorioz nafarroako erreinuari buruz ez dot ezer jakin orain dala gutxirarte.
    Espainiako guda zibila gure herriaren guda bezala ikasi nuen, II. errepublika bezala.
    Kakanaste itzela.

    • Josemari Navascués 2012-05-04 09:25

      Historia gezurra da, goitik behera. Historia guztiak dira gezurra, herrien sasi-jabeek arrazoi endekatuak aldarrikatzeko erabiltzen duten arma ustela.

  • Munduan ez dago hiritartasunik ez daukan inor. Hiritartasun hori estatu batek ematen du beti. Hemen, hiritartasuna espainiar/frantziarra daukagu (begira zer dioen nortasun agiriak). Kontua da, batzuk inposatutako hiritartasuntzat sentitzen dugula hori; beste batzuk, aldiz, ez. Eta inposatutakoa dela sentitzen dugunok, beste hiritartasun bat nahi dugu, euskal hiritartasuna nahi dugu, euskal herritarrak izan nahi dugu, lan egin ala ez, hemen bizi ala ez. Letoniarrak oso garbi daukate; nik ere bai.

    Zorionak artikularengatik; Gure Berriak-eko besteak ere, oso onak. Segi bide horretatik!

    • Fermin Galparsoro 2012-05-04 12:16

      Mikelekin bat nator. Nire uste apalean, arazoa Euskal Herria 7 probintzaidun lur eremu bezala ulertzetik dator, hau da Euskal Herria geografiagaz erlazionatzetik.
      Nik nola ikusten dut: Euskal Herria, bere histoariaren momentu baten estatua galdu zuen herria da niretzat. Euskal Herritarrak Bizkaian, Araban, Gipuzkoan, Nafarroan, Iparraldean, Ameriketan, Japonian edo munduko beste edozein lekutan aurki ditzakezu, baina zoritzarrez batek ere ez dugu pasaporte propiorik, estatu propiorik ez dugulako.
      Horregaitik Euskal Herritarren 100% da independentista eta herri horrek daukan indarraren arebera lortuko du estatu propioa.
      Laburbilduz (ZU ETA NI EZ DAUKAGU ZERTAN IZAN GU)

  • Joanes,
    ez dut uste Letoniako adibidea, eskubide politikoei dagokienez, bultzatu beharreko irizpide -nire iritziz oker- batzuk proposatzeko ekarri duenik hona Ainhoa Letamendiak.

    Elkarrizketa interesgarria da, bereziki, “herritartasunaren” eta “hiritartasunaren” arteko bereizketa oinarrizkoa egiten laguntzen duelako. “Herritartasuna” kontzientzia naziolana da, norberarena, zein herritakoa sentitzen den; “hiritartasuna”, berriz, zein administrazio politikoren mugetan, zein gizartetan, bizi den. Euskal Herria bi gizartetan zatitua dago, frantziarrean eta espainiarrean. Halaber, EAEko lurraldeko gizartean, Nafarroko Foru Erkidegoan edota Iparraldean, kontzientzia nazional bat baino gehiago dagoela jakina da, eta hortaz, herri bat baino gehiago.

    Mayor Oreja ez da vasco-espainola nik hala diodalako, berak hala dioelako eta nahi duelako baizik!

    Euskal Herria zeri esaten zaion. Euskal hiztunen taldeaz ari bazara, bistan da Zuberoko Etxarriko lagunak, euskal hiztunak badira, euskalherritarrak direla. Euskal Herria proiektu politiko bat bada, berriz, ezin gauza bera esan. Dudarik ez dago, ordea, frantses sentimendu hori mantentzen jarraitzen badute, gutxira euskal hiztun izateari utziko diotela.

    kontuari ikuspegi dinamiko batetik begiratu behar zaiola uste dut. Dinamiko eta dialektiko…

  • Ainhoaletamendia 2012-05-04 11:38

    Sortu da eztabaida! Horixe zen helburua, eta gustura beraz.
    Ibaik esan duenari ñabardura txiki bat egin asmoz, nire ustez Euskal Herrian herri bakarra dago, gurea. Inperialistei arrazoia ematea litzateke, neurri batean, hemen bi herri daudela esatea, euskal herritarrak eta inperialismoaren agenteak maila berean jartzen ariko ginatekeelako. Hemen herri okupatu bat dago, eta okupatzaileak ere bai beraz, baina ez maila berean. Batzuek zapaldu egiten gaituzte indarrez, eta guk zilegitasun osoa dugu okupazio egoera horri buelta emateko eskura ditugun baliabide guztiekin. Nire ustea baino ez da, noski.
    Eta Axintxiori erantzunez, ez dakit oso egokia den gure egoera Letoniako errusiar hiztunekin alderatzea. Errusiera ez dago desagertzear Errusian (bere inperiotik bereiztea lortu duten lurraldetan bai agian), baina euskara Euskal Herrian dago desagertzear. Bada alderik.

    • Nik ez ditut gure egoera eta Letoniako errusiera hiztunen egoera alderatu, desberdinak dira noski. Esan dudana da haiekin ere baditugula gauza batzuk komunean, adibidez, Berria eta Vesti segodnya egunkariak Europako hizkuntza gutxituetako egunkarien Midas erakundekoak izatea.
      Inoiz euskal errepublikarik eskuratzen badugu espainiar, frantziar eta gainerako gutxiengoak errespetuz tratatzea gustatuko litzaidake. Letoniako errealitateari buruz gutxi dakit baina ez dut uste eredu egokia direnik.

  • Fermin Galparsoro 2012-05-04 12:54

    Eurak gaur egun gure herria tratazen duten errespetu maila berberagaz? Axintxio, zurekin bat nator eta gure Herria ezagututa ez daukat iñongo dudarik estatu bat lortzerakoan minoria espaiñiar, frantziar eta beste edozein kolektibo, gaur egun gu gauden baiño askoz ere errespetatuagoak izango litzatekezela ez duzu uste?

  • Niri ere errespetuz tratatzea gustatuko litzaidake beste hizkuntza guztiak baina nik dakidala, munduko estatu guztietan dago bertako hizkuntza derrigorrez ikasi beharra. Horretarako erabiltzen dute hezkuntza sistema. Bestela bertakoak hizkuntza arrotzak ikasi eta erabili beharko lituzkete, derrigorrez. Euskaldun bat Ingalaterrara doanean, ingelesez hitz egin beharko du bertakoekin. Baita espainol bat doanean ere. Arazoa da, espainiarrek/frantziarrek eragindako minorizazio mende askoren ondoren ez dauzkagula gauzak letoniarrek bezain garbi.
    Independentzia edo estatu propioa errekuperatzen dugunean, errespetua bai baina, nirekin euskaraz. Ikasi egin beharko dute txiki txikitatik, ikastoletan.

  • ibai iztueta 2012-05-04 17:58

    Aupa Ainhoa,

    Gizarte batean bi herri -edo gehiago- bizi daitezkeela uste izateak ez du esan nahi herri hauen arteko harremana berdintasunean oinarriturik dagoela pentsatzea. Gaur egungo nazio-estatuetan, berdintasunezko harremanak, gutxi. Bidasoaz mendebalderako Euskal gizartean Euskal Herria eta Espainiar herria bizi dira. Lehenengoa hankaperatua dago, bai eta bigarrena, berriz, euskal gizartearen mugez kanpo zabaltzen da, esan dezagun, Gibraltarreraino. Neure ustez, inperioak ere herriak dira, azken finean.

    Ñabarduratan sartuta, gogora nahi gabe etorri zait eta ezin idatzi gabe utzi: “okupazioari buelta emateko zilegitasuna eskura diren baliabide guztiekin” kontuak ere ñabarduratxo batzuk ere behar ditu, ezta? Batzutan berotu egiten gara, baina badago beti gorde beharreko gizatasun neurri bat, ezta?

    Adeitasunez eta egindako ekarpen ederragatik atzera zorionak emanez, Ainhoa. Segi pixkor!

  • Euskal Herria gutxigorabehera bozka eskubidea duten 3.000.000 lagunek osatua dagoela ukatzen duenak adierazi beharko du zein irizpideren arabera egingo duen herritarren eta “inperialismoaren agenteen” arteko sailkapena. Eta behin sailkapen hori eginda, ikusiko dugu ea barrez edo negarrez hasi behar dugun. Ze bitartean, Letoniako adibidea aipatzea Euskal Herrian “gauden” guztiok (bale, lan egitearen kontzeptu kapitalista kenduko dugu) erabaki eta eskubide politikoak ditugula zalantzan jartzeko, nire ustez gure aurrekoen aranismoa aldarrikatzea baino gutxienez “pintoreskoagoa” da. Izan ere, Letonia aipatu, herritar-herrikide-hiritar (agian ez kontzientzia nazionalkide) batzuen eskubide politikoak ukatu eta jarraian eskubide urraketa hori oinarrituko duen balizko irizpide alternatiborik – lejitimatzailerik (hizkuntza? ideolojia? jatorria? sinpatia? dirua? bozka? sentimentua?…) ez aipatzea ez zait oso “eraikitzailea” iruditzen.
    Bitartean, bi bide baino ez dira gelditzen:
    – hemen goian Ikerrek ekarritako Grajoy eta Sarkozyren “integraziorako” bidea
    – edo gaur Garan irakurritako beste hau
    http://www.gara.net/paperezkoa/20120504/338554/es/El-reconocimiento-mutuo-es-fundamental-para-cohesion

    norberak erabaki dezala zein den giza-eskubideen errespeturako eta gure herriaren onerako hobea.

    • Ainhoaletamendia 2012-05-04 21:41

      Ni Garako bidearekin geratzen naiz Joanes, pasarte honek EGIA ikusarazi dit, oso ondo ari garenaz ohartzeko:

      ¿Cuáles son la competencias de la Diputación en materia de migración?
      En torno a la diversidad podemos hacer muchas cosas, pero respecto a migración, en principio, no tiene competencias. Las decisiones en este campo las toman exclusivamente los estados.

      Eta gu estatu propioa berreskuratu gabe hasiko gara besteek “aitor gaitzatela” lortzen…

      …el mutuo reconocimiento, que todos podamos ser ciudadanos de pleno derecho de este pueblo sin que nadie tenga que renunciar a lo que es ni a lo que se siente…

      OLÉ, OLÉ, ta OLÉ! Egunero entzuten ditugulako antzekoak ez gara hasten negarrez. Barre berriz, eta ez gutxi, “besteek” egiten dute gure bizkar horrelakoak irakurtzean.

      PD: Eskerrik asko Ibai, bene-benetan.

  • Joanesekin erabat ados. Eta Ainhoa, ez duzu argitu zein irizpideren arabera (hizkuntza?jatorria?bozka?…) egingo zenukeen euskal herritarren eta “inperialismoaren agenteen” arteko sailkapena.

  • Daniel; zure eskakizun horrekin ematen du zalantzan jartzen duzula zapalkuntza inperialista badenik ere.Ze,euskal herritarrak eta inperialismoaren agenteen artekoa berez bada sailkapen bat. Hori da herri zapalduetan ematen den sailkapena hain juxtu ; okupatzaileak eta okupatuak edo zapaltzaile eta zapalduak.

  • Ez dut zalantzan jartzen. Baina norbaitek balizko estatu independente batean batzuek herritartasuna eduki beharko luketela eta beste batzuek eduki beharko ez luketela esaten badu, nortzuk bai eta nortzuk ez (eta zein irizpideren arabera) zehaztu beharko lukeela iruditzen zait. Alegia, okupatuen (eskubide orodunen) multzoan nor sartuko lukeen eta okupatzaileen (herritartasunik gabekoen) multzoan nor. Eta zergatik, noski.

    • Ainhoaletamendia 2012-05-05 14:27

      Kaixo Daniel.
      “Balizko estatu independente batean batzuek herritartasuna eduki beharko luketela eta beste batzuek ez” baieztapena jarri duzu nire ahotan eta asaldatu egiten zarela dirudi.
      Nik ez dut jarri horrelakorik, baina jarri banu ere, zer? HORI HORRELA DA MUNDU OSOAN. Emaidazu adibide bat munduko estatuen artean, non baldintzarik gabe ematen den hiritartasuna (eskubide eta betebehar guztiekin). Bakarrarekin konformatzen naiz. Uste dut 200 inguru dituzula bakarren bat topatzeko. Erreza, ala?

      • Kaixo Ainhoa:
        Zuk ez duzu jarri hitzez hitz nik lehenago aipatutako esaldia, baina zuk ekarritako Letoniaren adibidea eta zure sarrera nik aipatutako esaldian laburtzen dira (jarri dituzun argazkiak ikusi besterik ez dago), batzuek herritartasuna bai eta beste batzuek ez. Eta nere galdera, eztabaidan sakontze aldera eta norberaren ikuspuntua argi uzte aldera, herritartasun hori zein irizpideren arabera banatuko zenukeen da. Letoniako irizpideen arabera edo beste batzuen arabera?
        Nere ustez, independentziarako erreferendum batean Euskal Herrian denbora jakin bat baino lehenago (urte 1, 2 urte… N urte) bizi den orok eduki beharko luke bozkatzeko eskubidea, eta behin independentzia lortzen denean, estatu berri horretan bizi garen guztiok eduki beharko genuke euskal herritartasuna. Asaldatuta edo asaldatu gabe, ez dut herritartasun eskubidea banatzeko irizpide justuagorik topatzen.

    • Aupa Daniel. Balizko gure estatu independente batean, herritartasuna izango dute estatu horren independentziaren aldekoek eta ez dute izango horrekin ados ez daudenek. Hori da nire ustez arrazoi nagusiena, bertan jaio ala ez, euskara jakin ala ez (euskararen kontrakoa ez izanda noski; bere ondorengoek jakin dezaten ahalegin guztiak egiten dituena). Ezinezkoa dena da, estatu baten independentziaren aurkakoa izatea eta estatu horren herritartasuna nahi izatea eta izatea. Gaurko egoera onartu eta ados badago bere gaurko herritartasun espainiarrarekin, bere kontua da. Bozkari buruz, mundu guztian bezala, estatuak jarriko ditu baldintzak eskubide hori lortu ahal izateko.

      • Independentzia bai ala ez erabakitzeko erreferendum bat egin eta baiezkoa nagusituko balitz, erreferendumean parte hartzeko aukera izan duten guztiek eskuratu behar lukete, nire ustez, euskal errepublikako herritartasuna automatikoki. Guztiek. Independentziaren aldekoek, aurkakoek, bost ajola zaienek eta baita euskara gorroto dutenek ere.

    • Axintxio, Euskal Herriaren independentzia indarrez lapurtu zigutenean, inork ez zuen ea Espainiaren menpe bizi nahi genuen ala ez galdetzeko erreferendumik egin. Beraz, independentzia, lortu nahi dugunon artean gauzatuko dugu; horrelako sinplea da.

      Joanes, zentsu fantasma-arbitrario-baztertzailea? Zeinek ematen dizkie atzerritik etorritakoei gure artean bizi ahal izateko baimenak? Zeinek egiten ditu zentsuak? Espainiako estatuak, noski. Biak zabiltzate Espainiaren orbitan, erreferentzia guztiak han dauzkazue.

      Niri lege arrazista bat ez ezartzeak independentzia lortzea eragotziko badit, dudarik ez: lege arrazista baten aldekoa nintzateke.

      Independetziarako bidean noizbait topo egingo dugulakoan, aio.

      • Mikel, ni ez nago Espainiaren orbita eta erreferentzietan. Nik pertsona librez osatutako Euskal Errepublika libre bat nahi dut. Irainduta sentitu naiz zure esanekin eta garbi esango dizut, zurekin ez dut topo egin nahi ezta txikito bat hartzeko ere. Independentziarako bidean beharrezko izanez gero lege arrazistak onartuko zenituzkeela esatean zure benetako aurpegia erakutsi duzu.

  • Bai, oso argi dago, Eskozia edo Quebecen kontrara, hemen Sahararen eredua aplikatzen hasi behar da eta oraindik erabat argitu gabeko irizpide imaginatiboren baten aplikazioz (“ados egotea” aski irizpide iluna da Mikel, baina ondo, estaturik nahi ez duena ez da euskal herritarra, hasi gara gutxienez gauzak argitze bidean jartzen) zentsuaren erdia zentsutik kanpo utzi. Primeran. Bide horretatik uste dut independentziaren aldeko sektoreak hazi eta hazi egingo direla gure herrian.
    Uste dut Ainhoa bi gauza nahasten dituzula. Batetik zein den eta nork osatzen duen Euskal Herrian subjektu politikoa (hots, “irizpide berriaren arabera” eztakigu zein den eta nork osatua) eta bestetik behin estatu bihurtuko balitz, hiritar eskubideak lortzeko prozedura.
    Lehenengoan Euskal Herriak independentzia inoiz ez lortzeko bide onena da zuk planteatutakoa, inork ez duelako onartuko halako zentsu fantasma-arbitrario-baztertzailerik (ez hemen ez hemendik kanpo).
    Eta bigarrenean, dudarik ez, nik inmigrazioak ekarritako orori emango nizkioke eskubide politikoak hemen bizi eta gutxira, gaur egun ezagutzen ditugun Estatuen politika arrazisten kontrara. Ze barkatu atrebentzia, baina bai, ATzerritartasun Legea arrazista da PPrekin, eta arrazista zen PSOErekin, eta berdin Europa osoa, eta berdin munduko estatu denak. Beraz zuk lege arrazista bat nahi baduzu Euskal estatu baterako, nik ez. Jakinda gainera, eta Gipuzkoako migrazio arduradunak esaten duen bezala, lege arrazistarik ez egoteak pertsona guztien bizitza hobea egiteaz gain, horrek gure herri txikiari etorri berriaren errespetua eta laguntasuna ekarriko diola.

    Horrez gain, Gipuzkoako migrazio arduradunak hemen esaten duenaz

    “ser conscientes de que Euskal Herria jamás podrá alcanzar la independencia si no somos capaces de crear alianzas con las personas que han venido de fuera de Euskal Herria, de incorporarlas en este proceso. Si no se hace así, estratégicamente es imposible conseguirlo.”

    jabetzen ez dena, gure historia hurbilak erakutsitakoaz ezer ere ulertzen ez duela erakusten du. Bestela jakin nahiko nuke ea zein esplikazio ematen dion XX. mendean Euskal Herriak inmigrazioa jaso besterik egin ez eta gaur egun abertzaletasuna nagusi izatea hain eremu zabaletan (eta ez justuki inmigraziorik jasan ez dutenetan).

    • Joanes ,”nik inmigrazioak ekarritako orori emango nizkioke eskubide politikoak”.Nor zara zu inori eskubideak emateko ? Norbaitek ematen al ditu eskubideak ? Ba bai Estatu batek. Beraz beti da arbitrario.

      “inork ez duelako onartuko halako zentsu fantasma-arbitrario-baztertzailerik”
      Zuretzat espainiar edo frantziar zentsuak ez dira arbitrarioak. Euskal Estatu batena bai aldiz.
      “Gipuzkoako migrazio arduradunak”
      Hori katxondeoa da ezta ? gizon hori ez da ezerren arduradun. Okupazio sistemaren makillajerako txotxongilo bat besterik ez.
      Eta bukatzeko, barkatu tonua; zure herria zein den orain arte ez bazara konturatu arazo larria duzu. Badakit ez dela zure errua izango egoerak ez digulako laguntzen gauzak naturalago ikusten, baina gutxienez ez hasi lezioak ematen.

  • Axintxio, Euskal Herriaren independentzia indarrez lapurtu zigutenean, inork ez zuen ea Espainiaren menpe bizi nahi genuen ala ez galdetzeko erreferendumik antolatu. Beraz, oso garbi dago: independentzia, nahi dugunon artean gauzatuko dugu eta kito. Herri honen berezko eskubidea da eta herri hau, Espainiaren atzaparretatik ihes egin nahi dugunok osatzen dugu, bertakoak edo kanpotik etorritakoak.

    Joanes, zentsu fantasma-arbitrario-baztertzailea? Atzerritatasun legea? Zeinek ematen ditu hemen bizi ahal izateko baimenak? Zeinek egiten ditu zentsoak? “Bide horretatik uste dut independentziaren aldeko sektoreak hazi eta hazi egingo direla gure herrian”. Nik bai uste dut benetan zure bidetik independentziaren kontrako sektoreak hazi eta hazi egingo direla. Utzi ironiak alde batera, atera zaitezte zu eta Axintxio Espainiaren orbita eta erreferentzietatik eta independentziaren bidean egingo dugu topo noizbait. Aio.

    • Ados. EStatua beti da arbitrario. Kontua da arbitrariotasun horrek apartheid bat nahi duen ezarri edo herritar guztien eskubideak bermatu. Badago alderik ez? Beraz Euskal Estatu baten zentsua, beste edozeinena bezala, izan daiteke erabat demokratiko edo erabat baztertzaile, segun eta biztanlego osoaren borondate demokratikoan oinarritzen den edota “batzuen” (oraindik ez dakigu zeinen artean proposatzen duzuen) artean eraiki nahi den.
      Bestalde, bai, aitortzen dut, konbentzitu nauzue. Euskal Herriko biztanle bat = euskal herritar bat = boto bat proposatzea alienatua egotea da, ez dugu ezer bozkatu behar eta Zuberoako biztanleen %90a (Santa Garaziko artzainen %90a barne) eta Sestaoko langileriaren %50a (Kaikuko arraunlarien erdia barne) agente inperialistez osatua dago.

  • Mikel, Euskal Herria zapaldu dute indarrez, bai, eta inork ez du Espainiaren menpe bizi nahi dugun ala ez galdetzeko erreferendumik antolatu. Egia da.
    Ba begira, Mikel, gure erronka da erreferendum hori egitea, ez baitugu beraiek bezalakoak izan nahi… ala zuk bai?
    Esaten duzu: “…herri hau Espainiaren atzaparretatik ihes egin nahi dugunok osatzen dugu”. Ba ez, Mikel, hori izango litzateke, agian, zuri gustatuko litzaizukeena baina herri honen errealitatea hagitzez konplexuagoa da hori baino. Herri honetan bada espainiar sentitzen den eta hala izaten jarraitu nahi duen jende ugari, eta jende horrek badu berea defendatzeko zilegitasunik, nahiz eta zuri gustatu ez.
    Ni independentista sutsua naiz, Mikel, eta horren alde egingo dut, baina betiere aurkariak berea defendatzeko duen zilegitasuna onartuz, eta inor baztertu gabe. Uste dut hortxe dagoela gure proiekturako indarrak metatzeko bidea, independentziara lege onez iristeko bidea. Ondo izan.

  • Lehen esan dut: “Herri honetan bada espainiar sentitzen den eta hala izaten jarraitu nahi duen jende ugari…”, eta ahaztu zait esatea: “eta Iparraldean frantziar sentitzen direnak, zer esanik ez”.

    • Kaixo Belatz, kontua ez da beraiek bezalakoak izatea ala ez, kontua ez da niri gustatzen zaidana ala ez. “Herri honetan bada espainiar sentitzen den eta hala izaten jarraitu nahi duen jende ugari, eta jende horrek badu berea defendatzeko zilegitasunik, nahiz eta zuri gustatu ez”, diozu. Zilegitasuna da kontua. Indarrez inposatutako egoera baten aldekoak ez dute herri honen etorkizuna zein den erabakitzeko zilegitasunik. Hori oso garbi daukate munduko beste herri batzuetan, hemen ez ordea. “Indar metaketa” diozu, nahiko lan daukagu independentziazaleen artekoa lortzen, armen bidez lortutako egoera baten aldekoena lortzen denborarik galdu gabe. Herri bat inbaditu ondoren, oso erraza da bertako demografia aldatzea. Konkistatzaile guztiak egin dute historian. Azkenik, erreferenduma egitearen aldekoa naiz ni ere, baina gure benetako erakunde nazional batek, gobernu batek, estatu batek antolatu (errolda eta abar) eta deitzen duenean, independentzia egoera herriak baieztatu dezan, noski. Ea nik beraiek bezalakoa izan nahi dudan galdetzen didazu; hona nire erantzuna: nik esandakoak ez dute hori adierazten. Orain nik galdetzen dizut: nola onar dezakezu, konkistatzaileak bere mesedetan aldatatuko egoera demografiko bat? Biolentziatik sortutako egoera baten aldekoei zilegitasuna ematea zure erreferendumean, ez al da etsaiari gauzak erraztea? Nik ez dut denborarik galduko etsaiak gure artean jarritakoak eta haien ondorengoak independentziaren aldeko hautua egin dezaten konbentzitzen.
      Aio.

      • Kaixo Mikel. Esaten duzunaren harira, uste dut ezin egokiagoa dela Laura Mintegik Garan oraintsu idatzitako artikulu hau ekartzea:

        BENTZITU ALA KONBENTZITU

        Pertsona batek nahi badu beste batek zerbait egitea, bi bide ditu: bentzitu ala konbentzitu. Bentzitzeko, boterea eduki beharko du bere esku, eta erabili; presionatu, indar fisikoa ala bestelakoa usatu eta, azkenean, hurkoa behartu, nahi duen hori egin dezan. Botere nahikoa edukiz gero, epe laburreko kontua izan daiteke. Bentzitzeak, baina, erresistentzia sorrarazten du, eta berau izaten da geroko gatazkaren hazia. Honelako garaipenak beti du iraungitze data, ezegonkorra da eta mugimendu simetrikoa eragin ohi du. Historia adibidez beterik dago.

        Helburua konbentzitzea bada, ordea, botere parametroak albo batera utziko dira eta irizpide kuantitatiboek indarra galduko dute kualitatiboen mesedetan. Badaude teknikak konbentzitzeko, batzuk errudimentarioak eta beste batzuk garatuak, baina denek dute oinarri bera: gakoa da besteak har dezala erabakia, norberak inposatu gabe. Erabakia borondatezkoa bada, ez da sortzen erreakzio-mugimendurik. Epeak, aldiz, dezente luza daitezke, besteak norberaren ikuspuntua bereganatu arte.

        Nola konbentzitu? Kontrainformazioa eskaini, ikuspuntuak trukatu, enpatia bilatu, psikologia inbertsoa erabili eta, azkenik, etikari jo. Sinestuta nago subjektiboki suntsigarriagoa dela injustizia aplikatzea berau pairatzea baino. Borreroak desgaste psikologiko handiagoa du biktimak baino. Arazoa da, baina, herri polifemo honetan, bere buruari biktima estatusa ezarri dioten batzuek ez dakitela borrero bihurtu direla, bentzitzea baitute helburu, arerioa mendeko bihurtu. Eta konbentzitu beharko ditugu bentzitzea ez dela irabaztea. Irabazteko, elkar konbentzitu behar dugu.

        Untsa izan.

        • Ulertzen dut zure eta Lauraren ikuspegia baina, nire etxean lapurra sartzen bada, konbentzitzea erabat ezinezkoa ikusten dut nik. Ahal badut, nire etxean nik jarraitu nahi dut jabe izaten; horretarako borreroa izatea beharrezkoa ikusten eta ahal badut…
          Aio.

  • Nik uste dut “Herri honen berezko eskubidea da eta herri hau, Espainiaren atzaparretatik ihes egin nahi dugunok osatzen dugu, bertakoak edo kanpotik etorritakoak.” -en antzeko diskurtsoa duzuenok arrazoi duzuela eta hori dela demokratikoena.
    Beste kontu bat da, nire ustez, ze indar daukagun hori praktikara eramateko. Independetziarako estrategia erreal bat prestatzerakoan, hori kontuan hartu beharko da, eta agian praktikan, eraginkorrago izan daiteke tarteko bide bat.

  • Aupa Iker, independentziarako estrategia erreal bat prestatzen saiatzen ari den jendea bada. Horretarako zu bezalako jendearekin kontatzen dugu, noski. Egingo dugu topo noizbait. Eraginkortasunari buruz, zuk diozun tarteko bide hori eraginkorra bada, ongi etorria. Aio.

  • Ainhoaletamendia 2012-05-07 13:52

    Belatz:
    Laura Mintegik dioena neurri batean konpartitzen dut. Baina esaten ez duena da, gu bentzituak izan ginela, eta orain garaipen hark emandako botere osoa erabiltzen dutela gu konbentzitzeko. Zuk, “independentista sutsua” izanik, gure artean bizi diren espainolen borrokaren zilegitasuna aitortzen duzun heinean arrakasta aitortu beharko diogu gainera euren estrategiari…
    Gure estrategiak menpekotasun egoera batean arerioa konbentzitzea izan behar badu, ni beste batean saiatuko naiz.
    Eta Laurari, adibide historikotan aditua dirudienez, galdetuko nioke, ea adibide bakar bat topa dezakeen, non herri menperatu batek askatasuna lortzen duen etsaia konbentzituz.

    • Orduan zer egin behar duzu, Ainhoa, hemen bizi diren eta espainol zein frantziar sentitzen diren horiek guztiak euskal herritartasuna bai ala bai onartzera behartu? Edo ezereztu? Niri neuri hori ameskeria iruditzen zait, disparate hutsa. Kontu egin beraiek dauzkatela poliziak eta itzelezko armadak… indarra haien esku dago!
      Ainhoa, Laurak adierazten duena zera da: gu bentzituta ere, ez gintuztela konbentzitu, eta hor dagoela hain zuzen ere gure indarra.
      Nik, orain eta hemen, bai aitortzen diet zilegitasuna espainol eta frantziar izan nahi dutenei beren jarrera defendatzeko, eta hemen bizi garenon artean erreferenduma egin eta haien alde ateratzen bada, ba onartu eta hurrengorako gertatu. Baina ez dut uste horregatik beren estrategia arrakastatsua izan denik. Ez, nik euskal independentismoa ikusten dut indartsu, izan ere, orain gure estrategia satanizatzeko aitzakia bukatu zaie eta argudioetan guk hartu dugu askoz ere posizio sendoagoa, bai Euskal Herrian bai nazioartean.
      Nire ustez hori da bidea, “argudioen gerrarako” ondo prestatzea. Beste bide eraginkorrik ez dut ikusten.

      • Ainhoaletamendia 2012-05-08 10:17

        Kaixo Belatz.
        “gu bentzituta ere, ez gintuztela konbentzitu, eta hor dagoela hain zuzen ere gure indarra” ADOS, herri bat oraindik badenaren seinale da hori. Herririk ez balego alperrik izango zen dena.
        Frantziarrak Espainian sartu zirenean zer erreferendum irabazita berreskuratu zuten euren subiranotasuna? Lehenengoan lortu zuten gehiengoa? Bigarrengoan? Hirugarrengoan agian?
        Zuri noiz galdetu zizuten espainol izan nahi zenuen? Edo zure gurasoei galdetu zieten? Edo aiton amonei agian?
        Politikan indarraren arrazoiak balio du, eta ez arrazoiaren indarrak. Historiak honez gero nahikoa adibide eman dizkio gure herriari horretaz jabetzeko. Bat gogoratzearren: Gernikako bonbardaketan nork zuen arrazoi? Nork pairatu zuen? Inork ordaindu al du inoiz arrazoi eta argudio gabeko sarraski harengatik?
        Argudioen gerrak barregurea baino ez die sortzen benetako politikoei.
        Stalin-i behin aita santuak zerbait aholkatzen ziola eta hala esan omen zuen: “Aita santuak? eta zenbat batailoi ditu bada aita santuak niri hori esateko?”

        • Zenbait aipu eta erreferentzia irakurrita hasia naiz ulertzen nola inork UMP, PCF, FN edo PSFri bozka ematen dion Santa Garaziko artzai euskalduna edo euskara galdu duten haren seme-alabak “agente inperialistatzat” edo konbentzitu behar ez den “etsaitzat” har ditzakeen.
          Bide batez, Gernikako sarraskian hildako asko ere, herri xehe osoa abertzalea ez zenez geroztik (karlistak, errepublikanoak, sozialistak, liberalak,, monarkikoak, anarkistak, komunistak…) “agente inperialista” eta “etsaiak” izango ziren.
          Antza batzuri ahaztu egiten zaie, gure etorkizunerako ezinbestekoa izanda ere, abertzaletasunak ehun urte dituen bitartean, gure herriak milaka dituela.

  • Ba horixe bera galdetzen dizut nik, Ainhoa, zenbat batailoi ditugu ba euskaldun independistok, zenbat batailoi?

    • Zuk espainol eta frantzes sentitzen diren batzuk konbentzitzen dituzunean eta zuk beharrezkoa dela esaten duzun erreferendumean independentziaren hautua bada irabazle, Espainiako poliziak eta itzelezko armadak gehiengo independentista hori onartuko dutela uste al duzu? Ez al dituzte traba berriak jarriko, adibidez, %80a lortu beharra?

  • “Kontu egin beraiek dauzkatela poliziak eta itzelezko armadak… indarra haien esku dago!”

    “erreferenduma egin eta haien alde ateratzen bada, ba onartu” .

    Hori bai estrategia !

  • Pitita Erridroxo 2012-05-08 14:47

    Bide demokratiko BAKARRA dago: Euskal herritarren gehiengoak erabakitakoa errespetatu. Euskal herritarrak gara zu, ni, hura, beste hura, Patxi Lopez, Arzalluz, Del Burgo, Alliot-Marie, Abel Barriola, Javier Gurrutxaga, Arnaldo Otegi, La Otxoa, eta guzti-guztiak.
    Hori oinarrian ez duen ezerk ez du oinarri edo legitimazio demokratikorik.
    Eta noski, supereuskaldunok unilateralki eta superinteligenteki lortutako independentzia bat planteatzea ez da gertagarria, barregarria da, negargarria ez dela esatearren.

  • Iñaki eta Mikel: ba jakina hori dela estrategia: lehenengo eta behin, erreferenduma egiteko eskubidea lortzea, eta behin eginda gero, independentzia ateratzen ez bada, ba hurrengo baterako hobeto prestatu. Zer egin behar duzue bestela, halako garbiketa etniko-ideologiko bat erreferendumean zuek nahi duzuena atera dadin eta euskaldun odolez garbiak eta ideologikoki puruak Arkadia zoriontsuan bizi daitezen? Edo estatuekin indar gordinezko konfrontazio batean sartu (hori ari da iradokitzen sarrera honen egileak, oker ez banabil)?
    Hori da estrategia zuzena? Ba begira, hori bada estrategia ni hurrengo geltokian jaitsiko naiz. Den-dena zuontzat.

  • Guzti homen harira mahai ingura prestatu dute ETXARRI ARANAZEN larunbaterako.

    “1312-1512-2012 BURUJABETZA ETA ETORKIZUNA“

    Parte hartzaileak:
    Joan Tarda, ERC-ko presidentea
    Roman Felones, PSN-ko presidentea
    Joseba Egibar, EAJ-PNVren GBBko presidentea.
    Pernando Barrena, Ezker Abertzaleko kidea.

    Moderatzailea: Pello Urzelai (Berria egunkariko politika arduraduna)

    Non: Etxarri Aranatzeko kultur etxean

    Noiz: Maiatzaren 12an goizeko 11:30etan

  • Ainhoaletamendia 2012-05-08 18:12

    Joanes, barkatu baino ez duzu ezer ulertzen.
    Belatz, “lehenengo erreferenduma egiteko eskubidea lortu”: eskubidea lortu, Espainiatik noski. Espainiak antolatutako erreferendum batetik, Espainiak jartzen dituelarik baldintzak. Espainiatik ez datorren dena da zuretzat “garbiketa etniko-ideologiko”, Espainia da demokrazia, eta guk Espainiarekin lortuko dugu independentzia. Pako Aristik lortzekotan Espainiaren KONTRA lortuko dugula esaten duenean burua galdu duela pentsatuko duzu, jakina. Batailoirik ez dugunez, seduzitu egingo ditugu, konbentzitu…
    Hauteskundeak edo erreferendumak boterean dagoenak jartzen ditu, boterean mantentzeko, eta ez botere hori galtzeko.

    “If Voting Changed Anything They’d Abolish It” Ken Livingstone (http://en.wikipedia.org/wiki/Ken_Livingstone)

  • Ainhoa, ez jarri nire ahotan nik esan ez dudanik. Espainia zuk zeuk aipatu duzu eta hortik ondorio mordoa harilkatu duzu. Hori manipulatzea da. Nik “eskubidea lortu” esan dut, eta hori diodanean, eskubide hori praktikan jartzeko gaitasunaz eta praktikan jartze horren ondorioak onartzeko izan beharreko adostasunaz -hemen eta nazioartean- ari naiz, besterik ez.
    Bide batez, espainolez eta Espainiaz diharduzu etengabe. Ze samur ahazten dituzun Iparraldeko euskal herritarrrak! Ze samur ahazten Frantzia! Hor ikusten da Euskal Herriaz duzun kontzeptua zein den: kontzeptu erabat (H)egozentrikoa, bai horixe!

    • Niri antzerako zerbait gertatu zitzaidan MIKELekin. Nik Espainia ez nuen aipatu ere egin nire iruzkinetan baina berak bere erantzunean Espainiaren orbitan nengoela eta erreferentzia guztiak bertan nituela esan zidan.

      • Bai Axintxio, beleari ipurbeltz deitzen dion zozo ugari dabil inguruotan.

        • Begira zer aurkitu dudan Gotzon Garateren atsotitzen bilduman 🙂

          Zozoak beleari: «Ipurbaltz».
          Beleak: «Nerea baltza dala
          hutsa litzake
          zurea txuriago balitza.
          Buru ariña duten guztiak ire antze(r)a dabiltza».
          Zozo arroxkok au aditzean
          egin zuana lenbizi
          bere ipurdia zelakoa zan
          bigiratuten zan asi
          Bestea baño ainbat baltzago
          berea zuan ikusi sasi batean ezkutatu zan
          beleagandik igesi.

          http://www.ametza.com/bbk/htdocs/garate.htm

  • Eta kontzeptu (H)egozentrikoa izatea, horixe bai dela Euskal Herriaren kontzeptu espainola izatea! Ea nor dagoen hemen espainolduago…

    • Bidenabar, nik neuk oso ongi ulertu dut Joanesek esan duena, oso baita zentzuzkoa eta ulergarria, eta aferaren muina jotzen duena gainera. Horregatik, “Joanes, barkatu baina ez duzu ezer ulertzen” esatea iruditzen zait deskalifikazio merkea, tristea eta arras penagarria. Izan ere, batzuek, independentista izaten ikasi aurretik, jakin beharko lukete zer den heziera ona.

  • Ainhoak ikuspegi (h)egozentrikoa duela salatzen duzue, baina nik dakidala Chipiona Ebrotik dexentez hegoalderago dago. Eta zuen zarete, besteak beste, Chipionatik etorritako guardia zibilen zilegitasuna defendatzen duzuenak, ez Ainhoa.
    Patetikoa zuen jarduna. Aupa Ainhoa! zorionak artikuluarengatik, jarraitu horrela.
    Letoniako adibidetik ezer gutxi ulertu dute hauek. Zu bazara hemen espainoldua, ederki gabiltza…

    • Andoni, nik dakidala hemen inork ez du Chipionatik etorritako guardia zibilen zilegitasuna defendatu. Eta hegozentrismoaz ari garenez ezta Bordeletik etorritako jendarmeena ere. Egin duzuna manipulazio merkea da.

  • Joanes, belatz, pitita…
    Zuetako bakoitzaren etxera sartuko gara guztiok. Eta ondoren, erreferenduma egingo dugu etxearekin zer egin erabakitzeko. Denon artean, “demokratikoki” noski!
    Zeren, Pitita “Hori oinarrian ez duen ezerk ez du oinarri edo legitimazio demokratikorik.”
    Denok ados ezta?

    • Zure planteamentua guztiz okerra da. Nire herrian egon diren frankista porrokatuenak ez ziren kanpotik etorritakoak, euskaldun peto-petoak ziren, familia euskaldunekoak, abizen guztiak euskaldunak zituztenak, euskal hiztunak, gazteleraz justu-justu zekitenak. Garai berean jende asko etorri zen Espainiatik eta herriko biztanleria bikoiztu egin zen. Gaur egun nire herrian %80ak euskaraz daki eta gehiengoa abertzalea da, neurri handi batean kanpotik etorri ziren horien esfortzuari esker.

      • Egia borobila, Axintxio! Zenbat eta zenbat zor diogun kanpotik etorritako etorkin asko eta askori! Espainiar peto-peto etorri eta ikastolen alde lanean jarri, seme-alabak euskaldundu, sekulako ahalegina egin hemen integratzeko… Eta nire herrian bertan, goardazobilen seme Pedro, herriko tabernan urteetan ibilia, saltsa guztietan sartua…
        Eta gero hor ditugu Basagoiti, Egiguren, Oiartzabal, Etcheverry, Pagazaurtundua… Espainia eta Frantzia zale sutsuak, euskal abizen petoz josirik. Joan eta esan horiei, hau ez dela beren etxea! Joan eta esan inoren etxean sartu direla!

  • Espainiarren zenbatekoa da abertzalea? Nik dakidala %100, berdin Frantzian, berdin Italian eta berdin mundu guztian. Eta hemen ere beste hainbeste, euskal herritarren %100 da abertzale zuek ematen diozuen zentzuan.
    Norbanako batek bere burua beste batek gobernatzea nahiko balu zoroetxera sartuko genuke, automatikoki, edo masokistatzat etiketatu. Eta herriekin ez da berdin gertatzen? Beste hainbeste! Ez dago munduan herririk mendeko izan nahi duenik, mendekotasunak onurak baino kalte gehiago ekarriko dizkiolako.
    Nola esplikatzen duzue beraz euskal herritarren ez dakit ze portzentaia ez izatea “abertzale”, alegia Espainia eta Frantziaren mende egotearen aldeko izatea? Pertsona horiek abertzaleak dira, ez direna euskal herritarrak dira. Espainol edo frantzes abertzaleak dira.

    • Andoni, zuk diozu: “Norbanako batek bere burua beste batek gobernatzea nahiko balu zoroetxera sartuko genuke”. Zoritxarrez, jende aaaasko dago inoren mendeko izan nahi duena, baina uste dut desbideratu egingo ginatekeela sobera, hari horri tiraka hasiko bagina orain.
      Zuk aipatzen duzun euskal herritarren ez dakit ze portzentaje hori abertzale ez izateko arrazoia ez dakit zein izango den, eta ez zait gehiegi inporta, egia esan. Baina ez dute kontraesanean bizi Euskal Herrikoa izatea eta Espainiakoa ere bai, aldi berean. Beraiek esaten dute hori nik Legazpikoa eta Euskal Herrikoa naizela esan dezakedan modu berean. Hau da, beraientzat Euskal Herria Espainiako edo Frantziako eskualde (regio) bat da, besterik ez, Albaceteko batek albazeteño eta espainol izatea bizi duen bezala. Hots, ez dago inolako kontraesanik. Eta jakina, frantziar edo espainiar abertzaleak dira, izan.

  • Andoni, zure iritziz beraz Quebectarren %51ak zoroetxetan beharko luke. Psikiatriarentzako pagotxa!
    Era berean Nafarroako Estatua saldu zutenek (izan Bizkaia Nafarroari saldu zioten jauntxoek, izan Beamountarren buruak, izan “fidelitatez” aldatutako guztiak…) edo Iruñean sartu ziren bizkaitar, gipuzkoar eta arabar soldaduak ez ziren euskal herritarrak, baizik eta espainol hutsak.. gure herri zigortuaren historian euskaldunak izatea zaila izan, historiografia estatalek gure presentzia ezkutatu nahi eta zer eta orain independentismo berri baten izenean gure herriaren historia osoa oparitu espainiartasun eta frantsestasunari.. ez dago euskal herritarrik Euskal Herriaren historian Sabino Arana jaio arte! Tumatxa hi!
    Bai, aranismoa baino atzerago goaz halako “planteamendu imaginatiboekin”…

  • Baiki, Joanes, horrenbeste aldiz entzun ondoren, Savater eta enparauei, independentistok gure proiektu totalitarioa inposatu nahi dugula Arkadia Zoriontsu batean bizitzeko eta… hara non, garbiketa-ideologikoaren bandera altxatzen hasi zaizkigun batzuk, Savaterri arrazoi osoa emanez.

  • Orain artekoa laburbilduz:
    1-Zapalkuntza nazionala gertatzen den lekuan ez dago egoera demokratikorik.
    2-Demokraziaren oinarria, independentzia da ;hemen eta leku guztietan.
    3-Savater espainiarra da eta gu ez.
    4-Herri baten menpekotasuna/suntsipena bultzatzea ez da aukera errespetagarri bat.
    5-Chipiona ez da Euskal Herria ( ez hego eta ez ipar).
    6-Espainiarrek eta frantsesek egindako garbiketen ondoren erreferenduma: zilegia eta demokratikoa?Bai noski bestela Savaerrek totalitarioak garela esango du.
    7-Joanesek ez du ezer ulertzen.

  • Hau anbientilloa! 🙂

    Letoniako adibidea eta Euskal Herriko egoera parez pare jartzea argigarria da alde askotatik, eta oso ongi dago ekarria, batez ere errusiarra sentitzen den baten ikuspegitik ematen delako, ereduaren argitzalak agerian utziz; beste alde askotatik, ordea, diferentzia handiak ere badaude. Ezin dugu ahaztu Letoniako azken estatu hau Sobiet Batasunaren kolapsotik iritsi dela, nolabait esateko, shock egoera baten baitan, horrek esan nahi duen guztiarekin. Balizko euskal estatu, estatutu edo dena delakoa Espainiaren kolapsotik etorriko da, ala negoziazio baten ondoren?

    Jo dezagun negoziazio egoera bat ematen dela. Bozkaketa egun garrantzitsu baten bezperan espainiar gudaroste osoak Zeraingo udaletxeko erroldan izen emateak zer pentsatu emango lidake, noski, baina, hain arraroa ere ez litzatekeen kasu hau alde batera utzirik, gainontzean, euskal gizartean – aukera pertsonala: nahiago dut “euskal gizartea” erabili, Euskal Herria euskalherritar soilik sentitzen direnentzako gordez- jaio edota lanean urteak daramatzan edozeinen botu eskubidea bermatzearen arras alde nago. Praktikoa den ala ez alde batetara utzirik, elkarbizitzan parte hartzeko inoren eskubidea urratzea duintasunaren kontrakoa iruditzen zait, bai neurri hori bultzatzen duenarentzat, bai hori pairatzen duenarentzat. BESTE GAUZA BAT DA, ORDEA, ZER DEN BOZKAGARRI ETA ZER EZ. Adibidez, ezin da bozketa bidez erabaki Espainiak edota Frantziak Euskal Herrian hartzen den ezein erabakiri betorik jar diezaioketen ala ez: ez dago beto eskubiderik. Ezin da zalantzan jarri Euskal Herria existitzen den ala ez: hori agresioa da. Ezin da bozkaketa kontu batetara mugatu, adibidez, euskal gizarteko hiritar guztiek -euskal herritar, espainol edota frantses sentitu- euskaraz jakingo duten etorkizuna, eta ondorioz, euskararen aldeko politika aktiboak. Bizikidetza arau elementalak iruditzen zaizkit, emankorrak izan daitezkeenak eta euskaldunontzako etorkizun atseginago bat ekarriko luketenak. Atxaga jaunak esaten dituen asko, asko eta askorekin igoal ez naiz konforme egongo, baina uste dut zuzen ari zela gure aberria eguneroko bizitza zela esan zuenean.

  • Ainhoaletamendia 2012-05-09 09:45

    Joanes, Belatz: aupa zuek!
    Gehiengoz eta gutxiengoz hitz egiten ari zarete denbora guztian, horretarako neurgailu bakarra duzuelarik, estatu inperialistek antolaturiko hauteskundeak. Gehiengo eta gutxiengo horietan non sartzen gaituzue bozkatzera ez goazenak?
    Iparraldeko euskal herritarrez ahaztu egiten omen naiz, eta ikuspegi (h)egozentrikoa omen dut. Donostian bizi naizelarik (h)egoaldekotzat naukazue, noski. Tumatxa hori ere, ala? iparraldera joz gero itsasoa baino topatzen ez duen bat hegoaldeko…harrapaza(n)k! hori bai ikuspegi nazionala!
    Iñakiren 6. puntuarekin geratzen naiz ni, oso ona eta esanguratsua. Eta 8. bat gehitu: Belatz-ek ere ez du deus ulertzen.
    Aupa zuek.

    • Oraingo honetan, Ainhoa andre jakintsuak irakatsi dit berak Kantauri itsasoa duela Iparraldera, eta handik gora, Ipar Poloa, noski. Izan ere, Ainhoak ondo asko dakienez, Donostia Maule baino askoz iparralderago dago.
      Ai ene! Nora begira egon ote naiz ni urte hauetan guztietan! Nik uste nuen euskaldunek Pirinioetako mendilerroa hartzen zutela Iparraldea eta Hegoaldea bereizteko erreferentzia edo banalerro gisa. Pirinioetatik hona, Hegoaldea; hara, berriz,Iparraldea.
      Ainhoak, hagitz argia baita, zein erraturik nengoen erakutsi dit. Izan ere, nik ez baitut deus ulertzen. Donostiako Iparra galdurik nabil Arrasateko zulo honetan, nonbait.
      Barkatu Ainhoa, ez dakit zelan izan dudan zu lako andre txit argi eta jakintsu batekin halako modu narras eta ezjakinean hitz egiteko atrebentzia. Barkatuko nauzulakoan, segi zure argitasuna Euskal Herrian eta munduan barrena barreiatzen, beharko dugu eta!

  • Ainhoaletamendia 2012-05-09 11:07

    Aupa Belatz, orain ere fin, oso fin.
    Zure ironia (saiakera) patetiko horrekin definitzen duzu zure burua.
    Zuri ezinezkoa iruditu arren Maule baino iparralderago baitago Donostia.
    Baino zu lasai, oso ondo ari zara eta…
    Ez badakizu nola konprobatu bidali iezadazu email bat eta azalduko dizut. Zuzeuko gainontzeko kideak ez aspertzearren batez ere.
    DONOSTIA 43° 19? 17? N, 1° 59? 8? W edo 43.321389°, -1.985556°
    MAULE 43° 13? 33.6? N, 0° 53? 6? W edo 43.226°, -0.885°

  • Baietz ba, Ainhoa, baietz, arrazoi osoa duzula! Zure irakaspenei jarraiki, ni ere ohartu naiz, azkenean, Donostia Maule baino iparralderago dagoela. Are gehiago, Lekeitio izugarri iparraldean dago, Ainhoa, Nafarroa Beherea osoa baino hagitzez iparralderago.
    Orain, ni prest nago mailing erraldoi bat egiteko Berriakoei, Euskaltzaindikoei, Eusko Ikaskuntzakoei, Alderdi Politiko guztiei (bueno, inperialistei ez), eta euskal erakunde guztiei jakinarazteko:
    1.- Donostia Maule baino iparralderago dagoela.
    2.- Donostia hegoaldea dela esatea zentzugabekeria dela eta, ondorioz, gaur egun erabili ohi dugun Iparralde/Hegoalde bereizketa zentzugabekeria dela orobat.
    3.- Ainhoa Letamendia dela hori guztia deskubritu duena eta berari, ez beste inori, eman behar zaiola meritua eta errekonozimendua.
    Eta hau ez da ironia saiakera patetiko bat, Ainhoa, bene-bene-benetan diotsut.

  • Ainhoaletamendia 2012-05-09 11:43

    JAJAJAJA!
    Ezetz ba! Maule Donostia baino iparralderago dagoela, zuk duzula arrazoi. Mailing-a NASAra ere zabaldu ezazu, eta kartografia institutu garrantzitsuenetara, Britainia Haundiko entziklopediara, NATOra, wikipediara, Aieteko egiaztatze batzordeari eta mundu mailako gainontzeko erreferentziei.
    JAJAJAJA!
    Esaiezu ezetz, gaizki dabiltzala denak, denak zu ezik, zuk hanka sartu duzula onartu baino lehen demostratuko duzula Maule Donostia baino Iparralderago dagoela
    JAJAJAJA!
    Esandakoa, aupa zu!

    PD: Eta ez, Lekeitio ez dago Nafarroa Beherea osoa baino iparralderago. Donibane Garazi baino iparralderago bai, baina bere osotasunean ez.
    PD2: Zein eta, mundu mailako beste ekarpen batekin kontrakoa erakusten ez diguzun…
    JAJAJAJA!
    PD3:Aspaldi ez nuela horrenbeste barre egiten!

  • nafar-bizkaitar 2012-05-09 11:59

    Xabier Zabaltzak idatzitako “Gu nafarrok” saiakera laburraren amaieran kontatzen duen istoriotxoa dakart bertora, Quino (Mafaldaren sortzailea) argentinar komikilariaren lan batetik hartuta. Bertan historia aurreko bi giza talde ageri dira, bata besteari oihuka: “GU gara herria. ZUEK herriaren etsaiak zarete”. Tirabira luzeei amaiera emateko, gerra piztu zen bi taldeen artean; ondorioz, lurralde guztia jendez hustu zen (guztiak gerran hil zirelako), eta ondare artistiko, kultural eta arkitektoniko guztia deuseztu zen. Handik milaka urtera, toki hartan oporretan zen turista batek galdetu zion gidariari: “Zer zegoen hemen?” Eta gidariak erantzun: “Herri BAT”.

    Zabaltzak dioen bezala: “De nobis fabula narratur” (Ipuin honek gutaz dihardu).

  • Pello Grullo 2012-05-09 12:02

    Ainhoa, ironia (patetikoa izan edo ez) saio bat ironia den momentutik, ulertu beharko zenuke benetan zer esaten ari den Belatz iparralde eta hegoaldeari buruz.
    Bestalde, ez da ezer nobedosoa konstatatzea Iparralde esaten diogun horren zati handi bat Hegoalde deitzen diogun horren zati bat baino hegoaldeago dagoela. Konbentzio bat da, eta ulertzen ditugu izendapen horiek, nahiz eta exaktuak ez izan, Mendabalde eta Ekialde deituko bagenie exaktuak izango ez liratekeen bezala.

    Orain, ale, segi biok benetako mamia eztabaidatzen.

  • Zuzeulari maiteok,
    Ainhoarekin daukadan eztabaida Kafkiarra amaitu nahian nabil, baina ezin dut. Laguntza behar dut, mesedez. Esplika biezaio Ainhoari baten batek, arren, zein den Iparralde/Hegoalde banaketaren funtsa, Euskal Herriko mapari dagokionez.
    Nik esan diot: “Nik uste nuen euskaldunek Pirinioetako mendilerroa hartzen zutela Iparraldea eta Hegoaldea bereizteko erreferentzia edo banalerro gisa. Pirinioetatik hona, Hegoaldea; hara, berriz,Iparraldea”.
    Baina berak barre egiten dit, izan ere, nik ez baitut tutik ere ulertzen… Hartuko dit erreleboa ni baino buruargiago batek, please…?

  • Oi, juxtu nire azken mezua idazten ari nintzela sartu zara, Pello Grullo. Bihotz-bihotzez eskertzen dizut azalpena. Eskerrik asko.

  • Kaixo Belatz.
    Barkatuko didazu, baino uste dut arrazoia eman beharko zeniokeela Ainhoari, ez da hain lotsagarria Maule Donostia baino hegoalderago dagoenik ez jakitea.
    Bestalde ez da zuzena diozuna: “Nik uste nuen euskaldunek Pirinioetako mendilerroa hartzen zutela Iparraldea eta Hegoaldea bereizteko erreferentzia edo banalerro gisa. Pirinioetatik hona, Hegoaldea; hara, berriz,Iparraldea”
    Askoz errazagoa da. Estatu frantsesaren esku dauden lurrak dira Iparraldea euskaldunontzat eta estatu espainolaren esku daudenak hegoaldea.
    Pirinioen banaketa geografiko hori ez da zuzena. Hanka sartu duzula eta ez duzula onartu nahi esango nuke nik.
    Baina zuzeu…

    • Tira ba, Andoni, orain zuk barkatu beharko didazu neuri, ez baitut zuri erantzuteko denborarik. Premiazko eta urgentziazko mandatu bat egin behar dut: globo batzuk erosi, txinoen dendan.
      Izan untsa.

  • Ez dut zuen eztabaida gehiegi irakurri, gainetik baino ez. Irakurketa sakonago bat egiteko asmorik ere ez daukat egia esan, eta ziurrenik mezu hau izango da artikulu honetan idatziko dudan lehena eta azkena. Plazaratu nahi nukeen gogoeta bakarra hauxe da: darabilzuen diskurtso oldarkor horrek gure burua independentistatzat dugun asko uxatu arazten gaituela. Hor nonbait irakurri dudan bezala, independentzia lortzeko lege arrazistak aplikatzeko prest dagoenarekin txikiteora ere ez nintzateke joango. Aspergarriak zarete! Inoiz ez arte.

  • Fermin Galparsoro 2012-05-09 12:44

    Egunak dira, Zuzeun sartu ez naizela eta ze sorpresa debate hau ikustean! Zorionak ainhoaletamendia. Errekonozitu behar dut berria ikusi nuenean ez zela debate haundirik egongo pentsatu nuela, gure politikoek daramaten bidea ikusita honelako debateak existitzea ezinezkoa zela uste bait nuen. Hau da, AinhoaLetamendia satelite galdu bat zela pentsatu nuen. Baina ez, bada jende gehiago (eta iruzkinak osotasunean ikusita ematen du nolabaiteko organizazioa ere existitzen dela) estrategia barri baten beharra aldarrikatzen dutenik.Eskerrik asko Gure Berriak web gunearen sortzaileei, aire bolada fresko bat izan da niretzat. Mikel, Ainhoa, Iñaki, Ibai, Andoni… eskerrik asko herri hau bizirik dagoela berriz sentituarazteagaitik. Zuen iruzkinak ikustean taktikaz ikuspuntu ezbardina euki dezakegula baina estrategia argi dagoala ikusi dut. ESTATU PROPIOAREN BERRERAIKITZEA.

    • Galdera bat dut zuentzat Fermin, Ainhoa, Iñaki, Ibai, Andoni, … Bat egiten al duzue Mikelek esandako esaldi honekin?
      “Niri lege arrazista bat ez ezartzeak independentzia lortzea eragotziko badit, dudarik ez: lege arrazista baten aldekoa nintzateke.”

  • Erantzuna da: EZ. Dena den, eztabaida termino horietan planteatzea bera faltsua iruditzen zait. Fermin Galparsorok Ainhoa, Iñaki eta Andoniren irizkide bihurtu nau. Tira: Beraiek aipatzen dituzten kezka eta arazo batzuen garrantzia ikusten dut, eta hartzen dut aintzat. Baina zuk edota Joanesek adierazten dituzuen beldurrak ez zaizkit inolaz ere ergelkeriak iruditzen eta, halaber, aintzat hartzekoak iruditzen zaizkit. Axintxio, idatzi ditudan postak irakurriko zenituen, ezta?

    Adeitasunez

    • Pozten naiz, Ibai.
      Zuzenean izenak aipatu ordez, hobe nuen galdera orokorrean egitea. Hala ere, garrantzitsua iruditzen zait puntu hori argitzea.

  • Eztabaidatzen ari zaretenaren harira mahai ingurua antolatu dute Etxarri Aranazen

    “1312-1512-2012 BURUJABETZA ETA ETORKIZUNA“

    Parte hartzaileak:
    Joan Tarda, ERC-ko presidentea
    Roman Felones, PSN-ko presidentea
    Joseba Egibar, EAJ-PNVren GBBko presidentea.
    Pernando Barrena, Ezker Abertzaleko kidea.

    Moderatzailea: Pello Urzelai (Berria egunkariko politika arduraduna)

    Non: Etxarri Aranatzeko kultur etxean

    Noiz: Maiatzaren 12an goizeko 11:30etan

    Antolatzaile: Etxarri 2012 ekimena

    Babesleak: Etxarri Aranazko Udala, Beleixe eta Guaixe

    informazio gehiago etxarri2012.info

  • “Niri lege arrazista bat ez ezartzeak independentzia lortzea eragotziko badit, dudarik ez: lege arrazista baten aldekoa nintzateke”
    Axintxio, neu ere bai, neu ere lege horren aldekoa nintzateke.
    Zu ez, ala? Gaur egun zapaltzen gaituen estatuak ere lege arrazista ugari ditu.
    Pentsatu apur bat (eta ez arren gaizki hartu esamoldea), zapalduta eta lege arrazistadun estatu baten pean bizi zara. Burujabe eta lege arrazistadun egoera bat ez litzateke hobea?
    Paretoren ikuspegitik, zalantzarik gabe (institutu-garai urrunak gogoan, jeje). zuk biak batera (independentzia lege arrazistarik gabe) nahiago dituzula erantzungo didazu, baina galdera formulaturik dagoen bezela aukeratu beharra dago, bat edo bestea. Prioritate kontua.
    Estatua perfektua izango dela ziurtatu arte (sozialista, parekidea, internazionalista, demokratikoa, ez homofoboa, ez arrazista…) independentziaren alde ez egitea, praktikan egungo egoeraren alde egitea da, eta Espainiaren mende gaudenok daudenik eta estaturik kapitalista, matxista, homofobo, antidemokratikoenetakoa,…pairatzen dugu. Okerrera egitea ia ezinezkoa litzateke.
    Baina dena dela, arraza irizpideak inork ez ditu defendatu hemen eta Mikelek goian aipatu esaldia zerabilenean adibide extremo gisa jartzen zuen, alegia bere prioritateen artean zein den garrantzitsuena adierazteko (INDEPENDENTZIA). Zuzendu nazazu horrela ez balitz Mikel.

    • Badakit Euskal Estatua ez dela perfektua izango, baina hutsetik estatu berri bat sortzeaz ari garenez aukera polita da beste estatuek egin dituzten akatsetatik ikasi eta zerbait hobea egiteko.
      Letonian bezala lege baztertzaileen bidez herritarren zati bat baztertuko duen Euskal Estatuaren eta Espainiaren mende jarraitzearen artean nik emigrazioaren bidea hartuko nuke. Nora joango nintzatekeen ez dakit, beste lekuetan ere zakurrak oinutsik, baina Espainia baino leku aurrerakoiagoak aurkitzea ez da zaila. Lege arrazisten alde bozkatu izanaren zamarik ez dut nahi nire kontzientzian. Koldarkeria da behar bada eta egokiago litzateke injustizia horiek gainditzeko borrokatzea baina nik ospa egingo nuke.

      • Erabat ados Axintxio. Nik ez dut euskalduna izateagatik lotsarik pasa nahi. Eta ez Savaterrek dioelako, edo ez dakit nork antolatutako hauteskundeak direlako, baizik eta subjektu politikoaren definizioaz eta eskubide politikodun herritarren esklusioa onartezina delako. Eta proiektu politikoaren izenean herrikideen sektore handiak (oraindik inork ez du esan nor eta zein irizpiderenpean izango litzatekeen herrikide eta nor ez) baztertzeari apartheida deitzen zaio. Hemen, Ipar Irlandan eta HegoAfrikan.

        Herri baten ordez herritar eta agente inperialista-kolonoak ikusten dituenari gonbitea egiten diot gaur gauean Bizkaian zehar paseatzeko edo astelehean Ibaizabaleko ertzetan pilatutako ehunaka milaka lagunen artean sartzeko, eta ea zenbat herri ikusten dituen, bat eta iritzi politiko ezberdinetako euskal herritarrak, edo 2 edo 3 edo 10 eta ez dakigu zer banaketaren bitarteaz “herritarrak” eta agenteak, kolonoak, kolaborazionistak, okupatzaileak, traidoreak…

        Ez adiorik eta hurrengo UEFA irabazi arte.

  • Beno, lehenik eta behin, zorionak eztabaida hau aurrera eraman duzuen guztioi. Oso garrantzitsua iruditzen zait honelako guneak sortzea eta.

    Baina esan beharra dut, zenbait iruzkin soberan zeudela, zertan ari gara horrelako umekeriaz eztabaidatzen? Kontua serioa da eta har dezagun bada dagokion maila eta errespetuz. Eztabaida kanpotik irakurtzen ari garen askok, ziur naiz tristura haundiz irakurri ditugula eta horietako zenbait. Zerbait aurrera aterako bada, guztion adostasun minimo baten eskutik izango da, eta horrelakoek ez dute batere laguntzen!

    Beno, noan harira. Nik ez dut uste arazoaren konponbidea txuri edo beltzean dagoenik. Alde batetik, boterearen eta honen ardatza aldatzeko beharra ikusten dut. Izan ere, nazio ikuspegi bat mantentzeko eta “euskal herritar” sentimenduaren konbentzimenturako funtsezkoak iruditzen zaizkit. Argi dago, espainiar/frantsez sentitzen diren horiei ere, autogobernua, hezkuntza edota osasuna kontrolatzea gogoko dutela/izango luketela (zeinek ez du gogoko boterea?) eta guk gurea erabaki eta aldatzeko “dugun/genukeen” aukera horrek ematen dituen onurak argumentu oso erabakigarriak izan daitezke. Beraz alde batetik, botereari eutsi eta ahal izan ezkero gehitu egin beharko genuke.

    Galdera da, nola? Hemen ez digu inork ezer oparituko, ezta erreferendum bat ere (ez behintzat oraingoz). Horretarako nik uste suertatzen ari zaizkigun eta suertatu zaizkigun aukerak baliatu behar ditugula: kulturalak, historikoak, ekonomikoak… Eta bai, ahalik eta jende gehienen adostasuna behar dugu. Ahalik eta jende gehien sentitu behar da “euskal herritar”.

    Hor nunbait irakurri dugun modura, guk ez daukagu ejerzitorik eta gainera ez digute ezer oparituko. Beraz, boterea ardatzetik aldatzeko era bakarra Espainiar estatua horretara behartzea da, bai hemen Euskal Herritik baita kanpotik egindako indarrengatik. Erreferendum bat (edo behar direnak) egitera behartu behar ditugu, baina apustua aurretik irabazita edukita noski. Bestela zertarako behar dugu erreferendum bat?

    Bestalde, balizko erreferendum horretan/horietan, independentzia mugatuko litzatekeen lurraldeko biztanle guztiei bideratuko nieke. Guztiek (gehiengoak) eduki behar dute juxtua eta atzera bueltarik gabekoa delakoaren sentsazioa, bestela akabo. Ados nago, orain arte kolonizatuak izan garela eta ez direla batere eskuzabal esaten duzuenean. Baina indarrez hartzen dena indarrez erantzungo dute (orain arte bezela) eta guk ez dugu ejerzitorik. Ez da justua izaten ari, baina horrela dira gauzak.

    Motzean esanda, botere-konbentzimendu “gerra” batean gogotsu ekin behar diogu naziotasun ikuspegi horretan. Hemendik has gintezke agian: http://www.kontraprograma.com/?op=2&show=8

    Bukatzeko, zein uste duzue izango litzatekeela erreferendum hori mugatuko litzatekeen lurraldea? Erreferendum bat ala bat baino gehiago? Estrategia on bat garatu behar badugu, guzti honetan denok ados egon beharko genuke.

  • Ni lege arrazista baten aldekoa naizela diozue:

    Lur hau Espainia/Frantzia dela diotenek, espainol/frantzes sentitzen direnek, badute bere hiritartasuna. Espainiak/Frantziak bozka emateko antolatutako aukera guztietan daukate bozka emate hori bermatua. Espainiaren/Frantziaren etorkizuna erabakitzen dute bakoitzean. Nik nire herriaren etorkizuna ez dut nahi beraien eskuetan egotea, ez eta beren herriena nire eskuetan eduki nahi ere. Nik ez ditut baztertuko, ez ditut hemendik alde egitera behartuko baina, herri honen etorkizuna, herri honetakoak direla sentitzen dutenek soilik nahi nuke erabakitzea. Arrazista izatea da hori? Hala bada, ez dit axolik, harro nago.

    Axintxio, Belatz,… eskerrak beste pentsamolde batzuk badaudela herri honetan.

    Segi hagoaldera begira.

  • Pitita Erridroxo 2012-05-10 13:30

    >>Nik ez ditut baztertuko, ez ditut hemendik alde egitera behartuko baina, herri honen etorkizuna, herri honetakoak direla sentitzen dutenek soilik nahi nuke erabakitzea

    Arrazista ez dakit, baina guztiz absurdoa da. Zure kuadrillakoa izatea bikaina izango da: ea, lagunok, ni aspertuta nago taberna honetan, nik Mikeldrinkera joan nahi dut; benga erabaki dezagun zer egin, baina Mikeldrink tabernara joan nahi ez duenak ezin du bozkatu.

    Ba beste horiek zu bezain dira zure kuadrillako. Ez gustatu arren.

    • Ados, Pitita. Euskal Herrian bizi eta espainiar/frantziar/ekuadortar/senegaldar/… sentitzen direnak euskal gizartearen zati dira eta askok funtzio garrantzitsuak betetzen dituzte gure herrietako sare sozialetan: kultur elkarteetan, kirol taldeetan, elkarte gastronomikoetan, kooperatiba eta bestelako lantokietan, …
      Euskal Herriaren etorkizuna erabakitzerakoan hitza eta botoa izan behar dituzte. Guztiok ontzi berean goaz eta guztion artean erabaki behar dugu ontzi horrek hartuko duen norabidea.

    • Ederra adibidea Pitita. Zorionak!!! Gera zaitez lasai espainol/frantsesez betetako pititadrinkean eta guztien artean erabaki ezazue zer egin.

      • Pitita Erridroxo 2012-05-10 15:04

        Mikel, ezetz ba, nik ere ez dudala geratu nahi taberna honetan, ni ere Mikeldrinken alde. Baina geratzearen alde banengo, zu ez zinateke inor niri erabakimena ukatzeko.
        Nik espainolistak arerio ditut nire ahotsa itotzen baitute eta erreferendum libre eta binkulante bat oztopatzen dutelako … Horregatixe, ez nituzke independentista batzuk ere areriotzat hartu nahi, euskal herritar batzuen ahotsa itotzen dutelako eta erreferendum libre eta binkulante bat oztopatzen dutelako.

  • Un vasco y español 2012-05-10 16:09

    Estoy completamente de acuerdo con Pitita Erridoxo. Pitita y yo somos tan vascos como cualquiera de vosotros, pero también nos sentimos españoles al igual que un 50% de los vascos. Aunque no me guste una comunidad autónoma vasca fuera de España, acepto las reglas del juego democrático y si un día los partidos independentistas logran una mayoría en el parlamento Español, no tendré más que aceptarlo.

    • “…una mayoría en el parlamento Español”.
      Ja! Orain adarjoleak sartu zaizkigu, atzeko atetik…

      • …españolez españoleatzen eta abisatu barik, goardazobilak bezala…
        Zuzeuko arduradunei galdera: hemen badago hizkuntz irizpiderik publikatzeko?

        • Hizkuntza irizpidea argia da: ZuZeu euskarazko albistaria da. Horrek ez du esan nahi, ordea, erdaraz dagoena automatikoki ezabatu egingo dugunik. Malgutasunez jokatzen dugu, gure sen onari kasu eginez. Erabilera baldintzez gain, ZuZeuko irizpide orokorren artean lehena hau da: ez sortu arazo bat arazorik ez dagoen lekutik. Uste dugu euskarazko testu batean, euskarazko 107 iruzkinekin, euskaraz idatzitako iruzkin bati gaztelaniaz erantzun bat izatea ez dela inola ere ez arazo. Eskuko hatzekin konta ditzakegu 2009tik gaur arte erdarazko iruzkinak jaso dituzten albisteak, Iñaki Perurenaren bideoan kasu.

  • egiten du bat euskaldun? Non bizi den? Non jaio den? Zer sentitzen duen? Nongo karneta duen? Zein hizkuntzan egiten duen?

    Hemen Guardia Zibilak eta CRSek erabakitzen dute nor zer den. Eta kitto.