Bozkatuko al duzu datozen hauteskundeetan?
Urriaren 21eko hauteskundeak gainean dira. Albistearekin batera heldu da zalaparta ZuZeura. Alde batetik, alderdi abertzaleen balizko gehiengo zabalak itxaropena piztu du lagun askoren artean. Bestetik, abstentziora jotzeko joera erakutsi dute hainbatek, Espainiako demokraziaren apurretan parte hartzeak ezer onik ez duela ekarriko argudiatuz.
Jakin badakigu ZuZeun euskalautonomiaerkidegotar ez diren irakurle mordoa ditugula, eta haiek ezingo dutela Gasteizko legebiltzarraren osaketa erabaki. Dena den, jaso ditugun iruzkinak irakurrita, pentsa daiteke Nafarroan eta Iparraldean ere euskal instituziorik ez dagoen bitartean botorik ez ematea nahiago izango dutela abertzale batzuk.
Abstentzioa euskal gatazkaren ispilu izateaz gain, beste hamaika arrazoibide ditu, jakina. Udal eta Foru hauteskundeetan Hego Euskal Herrian abstentzioa %30 ingurukoa izan zen, nahiz eta indar politiko guztiek bozkatzeko deia egin zuten. Zer pentsa ematen du: Abstentzioa alderdi bat balitz, beste edozeinek baino babes gehiago izango luke. Arrazoi asko erabili daitezke igandean botoa ez emateko: nagikeriatik hasi eta sistemarekiko aurkakotasun kritikora arte. Gainera, politikariek arazoak konpondu baino sortu egiten dituztela uste dute askok eta askok, bistan da hori inkestaz inkesta.
Zenbatek egiten dio uko bozkatzeari? Zeintzuk dira horien arrazoiak? Bozkatuko al duzu datozen hauteskundeetan?
Ez dut bozkatzen ta ez naiz abstenitzen espainola ez naizelako. Herri honek demostratu behar du beren indarra, baina nork esan du abstenzioarekin edo boikotarekin? Bada ez, egin behar duena da ez uztea okupatzaileei ezta urna bat jartzea gure lurraldeetan. Ta hortarako baldintzak prestatu behar dira, hasi gintezken, adibidez urriaren 21-an dena hori antolatzen espainolak beraien urneetara joaten diren bitartean…..
Nik Euskal Herria independientea denean BOZKATUKO DUT, bitartean faxismopean ABSTENTZIOA da nire hautua!
…Bitartean gainerakook jokatu zuen bizitza eta askatasun independentzia hori lortzen.”
Hori da hori.
…Gero atzetik joango natzaizue nire papertxoarekin botoa ematera (baina hautontzi polita ipini gero, e, zeren, bestela, agian ez dut botoa emango).
“Euskal Herria independientea” denean? orduan esan ez duzuela batere bozkatzeko asmorik eta kitto.
Izatekotan agian Gipuzkoa, Bizkaia eta asko jota -oso asko jota- Araba, baina Nafarroa eta Iparraldeak gaur egun eta gehiengo nagusiz Espainia eta Frantziaren aldeko autua egiten dute, beraz herrialde horietan gutxiengoak gehiengoa liberatzea zilegia al da…
Nik uste zentzuzkoena herrialde bakoitzaren erritmoak eta instituzioak errespetatzea dela, eta bitartean Euskal Herriaren aldeko urratsak -batzuetan txikiak badira ere- egitea herrialde horietan.
Mesedez Euskal Herria euskalduna eta independiente bat nahi badugu ezagutu dezagun lehendabizi eta noski horri begira aurrerapausoak emateko baldintza ggarrantzitsuenetarikoa instituzioak demokratikoki bereganatzea da, eta horrek bozkatzera beharrtzen gaitu. Nik nafarroan bozkatzen dudanez ezin bozkatu u21ean baina ea laster aukera dugun hemen ere…
Euskal Herri independentea herrialde propioa nahi dugunok osatutako herrialdea izango da edo ez da inola ere izango, eta are gutxiago muga geografikoek behartutakoa. Nafarrek eta Iparraldekoek nahi ez badute, besteok ez gara inor haiei zer diren esateko (ni neu Iparraldekoa banintz nekez izango nintzateke independentista). Herriak, heeritarrak dituzten heinean dira herri. Zuk planteatzen duzuna betez gero, Espainiak eskubide guztia izango luke gu betiko bere estatuaren barnean mantentzeko. Egunen batean Euskal Herri independentea Lea-Artibaik edo Oarsoaldeak osatzen badu, huraxe izango da Euskal Herri independentea, bestelakoak inposizioak dira.
Ba zuek esan zein den jarraitu beharreko bidea… nik BAI, BOZKATUKO DUT!
Abstentzioa alderdi bat balitz, jendeak ez lioke bozkatuko.
Oso ona
Gure herria zapaltzeko , zatitzeko, beldurtzeko, desagertarazteko… indarra erabiltzen dute. Estrategia hori zilegia izan dadin, jendearen onespena bilatzen dute hauteskundeen bitartez.Horretarako, partehartze masiboa ezinbestekoa zaie.
Hemengo batzuk Ratzinger baino papistaoak dira.
“Erregimen menperatzailearen legeetan borondatez parte izatea baino gauza makurragorik ez dago, guzti horri zilegitasun guztia ematen baitzaio. Gainera, hori menperatzailearen politika egitea da eta ez menperatuarena. Beraiek ederki dakite zer gertatzen zaigun eta estrategia ongi antolatua dute, gu nahi gaituzten bezala edukitzeko.”
Lenin, Marx? Ez, bere herriaren egoera zein dan ulertzen dauan abertzale baten hitzak dira. PErtsona horreri buruzko liburu baten irakurri dodazan hitz gogor baina nire ustez egokiak.
GABON!
Galdera pare bat, Fermin:
Zure ustez, Berria egunkaria argitaratzen duen enpresa Espainiako legeriaren arabera sortua eta horren menera aritua gidatzeagatik Martxelo Otamendik onartzen al ditu guardia zibilek egin zizkioten torturak?
Esadaizu, arren, zein den Berria ikurtzearen eta huteskundeetan parte hartzearen arteko aldea, biek izatez Espainako legerian oinarritzen direlarik?
Ikusi 10.1.1 iruzkina.
Zertara dator galdera? Ez dut ulertzen zein asmorekin idatzi den artikulu hau.
Izango dira EH independientea izan arte bozkatuko ez dutenak, bai, eta ziurrenik izango dira gure artean alderdi neonazi edo sionista bati botoa emango lioketenak baina abiapuntu horretatik eztabaida sortu nahi izatea… Enfin, nik neuk gogor egingo
dut EHBilduren alde. Gainera uste dut ez ohiko botoemale asko hurbildu ahal direla
oraingoan ezkerreko abertzaleen hautagaiaren alde egitera.
Eta horrek ez du esan nahi garrantzitsuena ez denik egunez egun euskaraz bizitzea, borroka ideologikoari eustea edota greba prestatzea. Argi dago aurrera egingo badugu jarrera horrekin izango dela baina botoen frontea ere landu behar da.
Botoen frontea lantzetik datoz gorago irakurri dudan eta herri honek sufritzen duen despiste mailaren islada den iruzkina bezalako adibideak:
Txantxngorriak esana: ““Euskal Herria independientea” denean? orduan esan ez duzuela batere bozkatzeko asmorik eta kitto.
Izatekotan agian Gipuzkoa, Bizkaia eta asko jota -oso asko jota- Araba, baina Nafarroa eta Iparraldeak gaur egun eta gehiengo nagusiz Espainia eta Frantziaren aldeko autua egiten dute, beraz herrialde horietan gutxiengoak gehiengoa liberatzea zilegia al da…”
Ene ama, nora dao gure herria…
Ez ahaztu ENA eramateaz, eh!
” …gu nahi gaituzten bezala edukitzeko”
Oso ona Fermin.
“Instituzionalismo armadunak eta armagabeak bere jarraitzaileak etsipen sakonenera eraman ditu, fase etsigarri segidakoa eta geroz eta sakonagoa prestatzen duten euforia kolektiboko sarrera deliranteek aldizka urratzen dutena. Hori da pagatu beharreko ordaina betiko engainatzaileen ilusio eta ihes-nahiengatik eta saihesbide minimalista eta lasterbide maximalistengatik; finean, arazoak eta arazo horiek tratatzeko modua eratzen dituzten alor bakarrean-indar erlazioan eta bere aldaketa estrategikoan- planteatzeko “ezgaitasunaga”tik. Moderatu eta “erradikalak” alegiazko demokrazietara jolasean ari diren bitartean, buldozzer nazionalista, faxista eta inperialistak egunero jarraitzen du bere eraiste lanarekin; zapalgailu kolonialaren arrabol ekonomiko, politiko, arrazkoa, linguistikoa eta kulturalk urrats erraldoien bidez aurrera egiten du Herri menderatua erabat suntsitu arte. Inperialismoa eta faxismoa estrategia mailako oposizio batekin soilik borrokatzen dira. Ezin bada edo nahi ez bada lortu, orduan ez dira ezerekin borrokatzen” Hau ere ez da Leninena edo marx-enena ezta nirea ere ez, hemengo herria sortutakorik baizik.
Barkatu, baina ez dago hitz batuketa hori ulertuko duen kristaurik ez ateorik ez leninistarik.
giroa lasaitzeko txistea kontatu dizut:
NBEko ikuskaria etorri da EAEko hauteskundeak ikuskatzera. Halako batan herritar bat ikusi du bozkatze lekuaren inguruan bueltaka. Orduak pasatu dira, laster itxiko dira hautestontxiak eta herritar hura bueltaka oraindik. Halako batean, NBEko ordezkaria herritar horrengana hurbildu da jakin-minak jota eta galdetu dio zer duen. Herritarra argi mintzatu da:
“Instituzionalismo armadunak eta armagabeak bere jarraitzaileak etsipen sakonenera eraman ditu, fase etsigarri segidakoa eta geroz eta sakonagoa prestatzen duten euforia kolektiboko sarrera deliranteek aldizka urratzen dutena. Hori da pagatu beharreko ordaina betiko engainatzaileen ilusio eta ihes-nahiengatik eta saihesbide minimalista eta lasterbide maximalistengatik; finean, arazoak eta arazo horiek tratatzeko modua eratzen dituzten alor bakarrean-indar erlazioan eta bere aldaketa estrategikoan- planteatzeko “ezgaitasunaga”tik. Moderatu eta “erradikalak” alegiazko demokrazietara jolasean ari diren bitartean, buldozzer nazionalista, faxista eta inperialistak egunero jarraitzen du bere eraiste lanarekin; zapalgailu kolonialaren arrabol ekonomiko, politiko, arrazkoa, linguistikoa eta kulturalk urrats erraldoien bidez aurrera egiten du Herri menderatua erabat suntsitu arte. Inperialismoa eta faxismoa estrategia mailako oposizio batekin soilik borrokatzen dira. Ezin bada edo nahi ez bada lortu, orduan ez dira ezerekin borrokatzen” Hau ere ez da Leninena edo marx-enena ezta nirea ere ez, hemengo herria sortutakorik baizik.
Gonzalo: Zuk ez ulertzeak ez du esan nahi ulertzen ez danik. Animo! Lasai lasai irakurri (Nik zure iruzkinekin egiten dodan bezala) eta fijo ulertzera helduko zarela. Eta nork jakin, beharbada ulertzen dozun momentuan, zu ere 21ean ez zara etsiaren biolentzia legitimatzera boluntarioki joango.
Animoa, bai! Ni saiatzen naiz, benetan, ulertzen saiatzen naiz eta espero dut urriaren 21erako testu hori ulertzea. Bien bitartean, zer esango dizut, ba! Motza naiz, entendimendu txikikoa, ez oso bizkorra… baina testu horretatik ez dut piperrik ere ulertzen.
Eta ez dut ulertzen zergatik legitimatzen den sistema oinarrizko eskubideak erabiltze hutsagatik, kasu honetan, Espainiako legeriaren menpeko hauteskundeetan parte hartzeagatik. Horren bidez sistema legitimatu daiteke, baina ez ezinbestez. Espainiako konstituzioak euskarari ofizialtasuna onartzen dio, baina nik euskaraz egiten dudanean ez dut Espainiako konstituzioa legitimatzen, euskaraz egitea nire eskubidea delako, bozkatzea ere bai, edozein delarik ere eskubidea onartu nahi didan legea. Oinarrizko eskubideak aldarrikatzeak eta erabiltzeak ez du inongo sistemarik legitimatzen, zergatik eta sistema horrek eskubideok onartzen dituelako. Euskal futbolaria banaiz eta Espainiako selekzioan parte hartzen badut, orduan bai, orduan sistema legitimatzen dut.
Bestelakoa da estrategia egokia ote den. Alderdi independentista batek hauteskundeak irabaziko balitu, nire ustez, sistema legitimaziorik gabe geratuko litzateke. Gero, nahi bada, sistemaren jagoleek bizio bera salatuko lukete: “nahiz eta boto gehienak sistemaren aurkakoak izan, hauteskundeak sistemaren barruan egiteak sistema legitimatzen du”. Hori seinalatzen duen hatzari begiratzea da, hatzari, eta ez seinalatzen duenari.
Baina haraxeago ere jo dezakegu oinarrizko eskubideak albo batera utzita. Sistemaren balibideak erabiltzeaz ari naiz. Eztabaida ez da sistema legitimatzen den ala ez. Eztabaida maila etikoan dago, ea etikoa den sistemaren baliabideak ere erabiltzea sistemaren kontra egiteko. Ez nahastu “sistema sistemaren barruan aldatzea” ideiarekin, ez da hori, bazik eta sistemaren baliabideak ere erabiltzea. Helburuak iraultza sortzez garbiaren bidez lortu nahi badira, argi dago ez dela etikoa, baina tamalez ezagutzen dudan sortzez garbi bakarra Ama Birjina da, eta hori ere ez daukat batere argi. Hori ez da aitzakia, noski, edozein baliabide erabiltzeko. Non dago muga? Nik ez dakit. Helburuak baliabideak zuritzen al ditu? Batzuetan bai bestetan ez, nolako helburuak eta nolako baliabideak ditugun, horren arabera. Zer pentsatuko genuke, adibidez, Espainiako selekzioan parte hartzen duen euskal futbolari horrek, sistema legitimatzen duen horrek, irabaziak Euskal Herriaren independentzia bultzatzen duen aldedi edo eragileren bati emango balizkio? Esan bezala, sortzez garbi bakarra Ama Birjina omen da.
Estrategia etikoak ere onak dira, noski. Aukera da abertzale guztiok abstentziora jotzea. Polita izango litzateke abstentzio masiboa ikustea, niri ere gustatuko litzaidake. Eta beste aukera batzuk ere badaude. Baina garrantzitsuena estrategia bakarra erabiltzea da, nahiz eta norberaren gustukoa ez izan, denon gustuko estrategirik ez dagoelako, baina beti ere estrategia hori gure muga etikoen barruan badago. Zatiketak ez du sistema legitimatzen, baina mesede handia egiten dio, mesederik handiena, gainera. Sistemak gustukoago du etsaiaren zatiketa ustezko legitimazioa baino.
Nire umeekin erabiltzen dudan teknikak behar bada lagunduko dizu:
Hauteskundeak=Etsaia
Etsaia=kaka
Beraz…
Hauteskundeak=Etsaia=Kaka
“Herri ahulak, nazioarteko politikarako ez oso gai edo batere gai ez direnak, sekula iritsiko ez den zerbaiten zain egoten dira, ezer ez baita eta are gutxiago askatasuna, desilusio gordinak etengabe sortzen dituen ilusio faltsuen bidez heltzen.” NBE-ko ikuslariak azkar ulertu zuen ta segidan deitu zuen bere nagusei esanda: “nabarrako lurralde okupaetan zerbait gertatzen ari da, Huston, tenemos un problema…!”
Hau da hau eztabaida!! Ai ama. Bozkatzea egun bateko lana da. Nahi duenak lan egin dezala bozka ahalik eta gehien lor dezan EHBilduk, bi hilabeteko lana. Ondoren zenbat lan dugu egiteko? Ikeragarri, honela, ez baduzue bozkatu nahi ez bozkatu, baina ez justifikatu hori ez dela bidea esanaz. Askatasunaren bidean, milaka bide dira, bakoitzak berea erabil dezala, baina denak alde bereruntz arraun eginaz gero soilik helduko gara helmugara. Lana: Udalbiltza, Herrira, Borroka sozialak, borroka ekonomikoa, des-hazkundea, AHT, kanpo portua, … uff zenbat lan. Ez gara asko eta ez gaitezen mokoka aritu, errespetatu bakoitzak bestearen bidea, eta mesedez ez desligitimatu besteen bideak. Ah!!! Biolentzia ezin dela erabili? Nahi duenak erabil dezala, hori bai horrek dakartzan ondorioak neurtu eh!!! Eta errebindikazioak egin, zeren azkenaldian egin diren hainbat ekintzetan ez da errebindikaziorik izan eta noski batek zalantza egiteko eskubidea du (txakurrak ala nor?).
Gure Herri santu honetan, etsaiaren bozkatzeko deiak eta zentsuan egindako iruzurrak apal apal onartzen ditugu. Segi horrela !!!
BOZKATUKO EZ DUZUENOK ZER BIDE, ZER ALTERNATIBA PROPOSATZEN DUZUE? JAKIN NAHIKO NUKE! ESKERRIK ASKO!
Askatasuna gerraren bidez soilik lortzen da, sinonimoak dira, gerrarako gai ez dun herria, ez da existitzen. Klase politikoaren egin beharra gerra horren garaipena antolatzea da. Gerra abstentzioarekin hasten da…
Gerrarik erabili ez duten herrialde independenteak (bat-batean esanda): Norvegia, Suitza, Eslovakia, Andorra, Butan, Luxenburgo, Ukraina eta gainerako SBko errepublika gehienak, Thailandia, Singapur, Monako, Zeelanda Berria, Trinidad eta Tobago…
Gerra, iraultza, gatazka eta lehia ez dira sinonimoak. Gerra, gerra da eta denok dakigu gerra zer den. Gaur egun, gerraren bidez hondamena eta miseria erraz lortzen dira, baina ukaezina da askatasunik ezin dela lortu.
Eta bozkatzen duzuenok zein bide proposatzen duzue? Eskertuko nizueke argituko bazenidate, oso zaila egiten baitzait ulertzea. Ez al dira urte asko igaro sistema horretan parte hartuz dagoeneko hortik ez dugula ezer lortzen ohartzeko? Begira, Aro berria: polizia espainiar eta frantziarrak bazter guztietan, euskera erabat mezpretxatua, jende pila kartzeletan, nahi dutena egiten dute gurekin… ez al da garaia beste zerbait pentsatzen hasteko? Pozgarria iruditzen zait gai hau mahai gainera agertzea, irtenbidea bilatu behar dugu, hau da, independentzia. Zertan kale egin dugun onartzen jakin behar da umiltasunez, eta horrela aurrerapausoak emango ditugu. Egitazko bide berriak jorratu behar dira, eta ez beti egin denari “aro berria” deitu.
Nik argi daukat zertarako balio duen hausteskunde inposatu hauetan parte hartzeak: Espainari eta mundu osoari argazkia erakusteko, Araba, Gipuzkoa eta Bizkaiko herritarren borondatea isaltzen duen argazkia. Hori besterik ez da. Ez ditu gure arazoak konponduko eta horren bidez ez dugu independentziarik lortuko, beste urrats bat baino ez da. Ez da sakralizatu behar, ez da dominizatu behar. Independentzia lortzeko, lehenik, indarrak batu behar ditugu; indar abertzale eta independista guztiak batu ondoren, independentistak ez direnak konbentzitu behar dira, gurera ekarri, eta herri honetako biztanle gehienak independentistak direnean hurbilago egongo gara independentziatik. Ez da bide garbia, nekagarria eta malkartsua baizik. Talde lana eta norberaren etengabeko jarrera aktiboa behar dira.
konbentzitu? noiz konbentzitu gaituzte gu espainian egoteko, eta frantzian?
Sekula ez gintuzten konbentzitu, armez inposatu ziguten, baina hori al da nahi duzuena? Independentzia armez eskuratzea? Benetan uste duzue posible dela? Hori ez al da Itzalek deitzen duen “beti egin dena”.
Alazne:askatasuna gerra bidez “eskuratzen” omen da, nik gerra borroka armatua ulertzen dut eta benetan uste duzu independentziazaleek gerra bat irabazteko gai direla Espainiaren aurka, Frantziaren aurka (eta ziurrenik Europa guztiaren aurka?).
Gonzalok bezala nik uste EH Bildu bozkatzea aukera berri bat dela, inoiz ez delako ezker subiranistaren batasun hau izan aurretik eta ziurrena ez digu independentziarik ekarriko, baina ikustaraziko du hemendik kanpo EHn (EAEn kasu honetan) badela jende multzo zabal bat ez dagoela ondo dagoen egoeran. Hori niretzako independentziarako pausua da, ta gero asmatuz gero lortutako bozkak kudeatzen independentzia gertuago legoke.
Baina hor goitik esan duten bezala, bakoitzak erabaki ditzala bere bideak independentziarantz baina besteenak gutxietsi gabe.
Abstentzioak badu gidaritza politikoa, eta “terrorismo” deiturikoaz gidaritza honen iritzia hauxe da: http://www.osoa.net/landeya/terrorismo_y_accion_politica.pdf
Eneko, iruditzen zait zuk, EHBildu eta PNV-k bezala, ez dezute herriaren garaipenean sinisten, horregatik bozken bidez arerioari limosnak eskatzea dezute helburu bakartzat. Ni ez naz gai EH existitzen den edo ez esateko baina EH existitzen bada Espainia eta Frantziari GERRA egin beharko dio, noski herriarengan sinisten duen KLASE POLITIKO batekin.
Arrazoi duzu Alazne, ez dut EHren garaipen armatuan sinisten, garaipen politikoan bai ordea. Ez didazu erantzun zuk gerra hori (armatua) irabazteko gai ikusten duzun!
Garaipena politikoa, gerra garaipena izango da edo ez da garaipenik izango, Madrildik ez da guretzako askatasunik etorriko, beraiek horrela sines arazi nahi badigute ere. Politikak indar erlazioak -bortitzenak- neurtzen ditu, ez borondatea, morala, botuak…
Hortxe ibili gerra aldarrikatzen (gero agian urrutitik telebistan ikusteko). Gerra aldarrikatzen duenak ez du errespetatzen herria, gizakia ezta mundua ere. Aipatzea ere!
Munduaren aurrean arazoak izan ditzakegu noizbait etengabe Espainiar eta Frantziar sistema lejitimatzen badugu. Herriek haien independentzia ezartzerako orduan, garrantzia du nazioartean, inposatu zaizkigun erakundeak sekula onartu ez ditugula demostratzeak, inoiz gure bezela hartu ez ditugula esatea da munduaren aurrean gure argazki duin bat agertzea. Eta ez etengabe lejitimatzen dugun sistema baten aurka gaudela esatea; kontraesan moduan ikusi daiteke hori, normala den bezala…
Estatu batek hauteskundeen bitartez boterea galtzeko harrisku minimoa euki daikela jakingo baleu, uste dozue hauteskundeak egingo leukezala?
Boterea daukanak montatzen dauz hauteskundeak (horregaitik guk ezin dogu) eta beti irabazteko baino ez dira montatzen. Noski, PP eta PsoE-ri 21eko emaitzek afektatzen deutsie, baina euren arteko botere gudarako baino ez. Galiziako emaitzek afektatuko deutsien ein berdinean.
Estatu espainiarrarentzat, 21eko hauteskunde eguna lasaia, demokratikoa, biolentzia gabekoa (besteen biolentzia gabekoa noski), historiako partaidetza altuena euki dauana… izatea, garaipen historiko bat izango da. Imajinatzen dot 22ko DVren portada: “PRIMERAS ELECCIONES SIN VIOLENCIA EN LA CAV, EXITO DE LA DEMOCRACIA”. (Artaburu11k zenbat lan eukiko dauan 22an!!!) Eta gero Galiziako hauteskundeetako emaitzekaz batera, ba egingo dabe zeozelango analisiren bat. Interesatu ezkero Pnv independentista bezala jarriko dabe edo ez, Bildu eta PsoE ren arteko itun batek lehendakari ezkertiar bat emon leiken esango dabe edo ez, bardina Pnv eta PP rekin, edo Pnv-PsoE-PPrekin… (Total herri honetan 4 korronte politiko dagozanez). Emaitza edozein izanda ere, ESTATU ESPAINIARRA INDARBERRITUA IRTENGO DA, ETA GU…
Niretzat bozkatu edo ez klabeak, gaurko Berriako artikuluan daude:
http://paperekoa.berria.info/iritzia/2012-08-29/005/001/hauteskundeak_eta_bide_orria.htm
Bestetik, Txantxangorriaren esaldi hauek tristura ematen didate:
“Iparraldeak gaur egun eta gehiengo nagusiz Espainia eta Frantziaren aldeko autua egiten dute, beraz herrialde horietan gutxiengoak gehiengoa liberatzea zilegia al da…”
“ggarrantzitsuenetarikoa instituzioak demokratikoki bereganatzea da, eta horrek bozkatzera beharrtzen gaitu.”
Niri tristura handiagoa ematen dit horrelako artikulu bat Berriako erredakzioan itzuli behar izateak, egileak erdaraz bidali duelako, pentsatzen dut. Eneko Urliagak badauka bide orri pertsonal bat Euskal Herriaren independentzia lortzen laguntzeko: euskara ikastea. Jakina, euskaraz ez dakiela pentsatu nahiago dut, euskalduna izanda Berriara erdaraz idatzitako artikulua bidaltzera ausartu bada, zertarako eta hautagaiei kargu hartzeko independentziarako bide orririk ez aurkezteagatik, bada hutsa are larriagoa da. Baina zorionekoa da Eneko, euskara ikastea independentzia lortzea baino errazagoa baita.
Bide orria? Oso erraza da lehen urratsa: Euskal Herriko herritar gehienak euskaldunak, abertzaleak eta independentziaren aldekoak izatea lortzea. Honekin urte askotako lana daukagu. Beraz, independentzia lortzeko irrikan bazaudete, pazientzia ere landu beharko duzue.
Espania Legitimatu? Espainiak ezarritako erakundeetako karguak aukeratzeko hauteskundeetan parte hartzea Espainia legitimatzea izan daiteke, ala ez, geroko praktikaren arabera. Sutan jartzean ikusten da nolakoa den lapikoa, eta Bilduk Lehendakaritza eskuratzeko aukera balu, ikusiko genuke lapiko ona den ala ez. Baina legitmazioaz ari garelarik, niri askoz ere larriagoa iruditzen zait euskal taldeek Espainiako ligetan parte hartzea eta jarraitzaileek gustura ikustea. Horretaz ez dut kexurik entzuten. Athletic errege kopako finalera iritsi eta dena poza eta ospakizuna. Txistu baten bidez isiltzen dira kontzientzia txarrak. Ziur nago datozen hauteskundeetan abstenituko diren askok pozez zoratzen ikusi zutela errege kopako finala, lehen bost minutuetan, bederen.
Hitz handinahiak entzun dira hemen, gerrarako prest ez dagoen herria ez dela existitzen, adibidez. Nik ez dut hainbeste esango, apalagoa izango naiz, hara nire epaia: herri honek Espainiako futbol ligarei uko egin arte, tokitan daukagu independentzia.
-Gonzalo, ba ez, Athletik eta espainiar errege koparen inguruan diñozuna, diñozunean ere oker zabiltza. Irakurri bestela 2012ko maiatzaren 15ean hitzan idatzi nuen artikulua.
http://iparraldekohitza.info/2012/05/25/harro-nago-egoeraz-jabetzen-naizelako/
-Euskeraren asuntoari buruz, apunte txiki bat: Zure gurasoek Gonzalo deitu izanak espaiñol egiten ez zaituen moduan, euskera jakiteak ez zaitu euskal Herritar egiten. Basagoitik ere badaki euskera, zure herritar bezela ikusten dozu? Zoritxarrez estatu propio bat ez edukitzeak, etsaiaren politika linguistikoa sufritzera garamatza. Eta ondorioak begi bistakoak dira.
-“…Euskal Herriko herritar gehienak euskaldunak, abertzaleak eta independentziaren aldekoak izatea lortzea. Honekin urte askotako lana daukagu”: Euskeraz jakin jakingo dozu, baina Euskal Herria kontzeptuari buruz daukazun ideiak, pentsatuarazi egin beharko eutsun. Enekori euskera ikastea gomendatzen deutsozu, zurekin bat nator. Baina zuk, ikasi barik lehenengo eta behin, etsaiaren ideiak burutik kentzeko, DESIKASI egin beharko zenduala uste dot.
Fermin, gutxiago begiratu zilborrari, mesedez. Ezin didazu esan oker nagoela esandakoarekin eta horren adibidez zuk idatzitako artikulua atera, hain zuzen ere, nik egindako salaketa zeuk ere egin duzula argitzeko. Orduan, zure ikuspuntutik ez nago oker. Esan nahi zenuena da nire salakata ez dagokizula zuri. Bada, oso ondo. Salaketa ez dizut zuri propio egin. Nire hitzak irakurrita logikoagoa izango litzateke horrela hasi bazina: “Bada, Gonzalo, horretan bat nator zurekin, eta prezisamente artikulu bat idatzi nuen horretaz…”. Baina helburua nolanahi kontra egitea bada, ondo hasi zara.
Gero euskaraz jakitea eta euskal herritara izatea nahastu duzu, zuk zeuk, zeuk bakarrik, nik halakorik esan ez dudalako. Eta nire izena eta Basagoiti ere sartu dituzu tartean ez dakit zertarako! Bide batez esanda, nik dakidala, Basagoiti ez da euskalduna, baina tira, ziur ere ez nago. euskalduna bada, hobeto.
Nik euskalduna izatea eta idependentziaren alde egotea alderatu dut. Ideia errepikatuko dizut, nahi baduzu egurrezko kutxa baten gainean eta bozgoragailu baten laguntzaz, zuri eta edonori: independentzia lortzeko norberak duen lehen betebeharra euskaraz jakitea eta bizitzea da. Berez, abertzalea izategatik ere bai; eta euskal herritara izategatik ere bai. Baina, gainera, independentista bazara, arrazoi handiagoz, txo! Badira 35 urte euskara ikasteko traba bakarra norberaren borondatea dela, Tuteran eta Bilbon. Baina euskararen biziraupena ez dago ziurtatuta oraingo egoeran, Frantziako eta Espainiako mugen barruan. Horregatik, batez ere horregatik, independentista naiz ni, estatu euskalduna eraiki ahal izateko. Euskararen garapena, normalizazioa eta biziraupena helburuetako bat da, niretzat nagusia, bakarra izan ez arren. Independentzia hori guztia lortzeko tresna baino ez da. Independentziak ere, noski, ez du hori ziurtatuko, baina lagungarria izango delakoan nago. Agian baten batek euskal estatua erdaraz hitz egin eta sevillanak dantzatzeko nahi du. Bojondeiola, baina ez du nire laguntzarik izango. Bihartik aurrera euskaraz dakigun abertzale guztiok egunero bizitzan euskara lehenetsiko bagenu, independentziaren erdia lortuko genuke.
Eta bukatzeko Euskal Herria kontzeptuari dauzkadan ideiak okerrak direla diozu, baina nik horretaz esan dudan gauza bakarra da gaur egun euskal herritar independentistak ez direla gehienak, tamalez. Batere fidagarriak ez diren inkesten arabera herritarren heren bat da independentziaren aldekoa EAEan, lurralderik abertzaleenean. Zazpi lurraldeak kontuan hartuta, ehunekoak behera joko du nabarmen. Orduan, independentzia lortzeko bi arazo ditugu gaur egun: 1) Euskal herritarren borondatea falta da; eta 2) Espainiak eta Frantziak baliabide guztiak erabiltzen dituzte gure independentzia zapuzteko, indarkeria barne. Bi oztopoak larriak dira oso, baina larriena lehena. Noski, niretzat funtsezko baldintza da euskal estatua gehiengoaren borondatearekin lortzea. Nahi baduzu esan liteke borondate falta hori Espainiaren eta Frantziaren jukutrien eta joko zikin historikoen ondorio dela, eta neurri handi batean egia da, baina horrek ez du oraingo egoera aldatuko, azaldu bai, baina ez du aldatuko. Hain karta txarrekin jokatu behar izatea ere ez da bidezkoa, baina ez daukagu nori egin negar.
Beraz, bihar bertan zazpi lurraldeen zein zati baten independentzia lortzeko arazo bakarra Espainiako eta Frantziako estaduak direla pentsatzen baduzu, mesedez, esadazu non erosten dituzun mundua eta errealitatea hain baikor ikustarazten dizkizuten pilula horiek neuk ere etsaiaren gezur maltzurra desikasteko.
Badirudi ez jatzula nire testua gustatu, zer egingo deutsogu ba…
Beste hauek gustokoagoak izango dozuzalakoan:
http://www.osoa.net/iparla/el_pueblo_vasco_bajo_el_imperialismo.pdf
http://www.gureberriak.com/index.php/atalak/hileko-gaia/maiatzeko-gaia/109-letonia-euskal-herria
http://paperekoa.berria.info/iritzia/2012-08-14/005/001/independentziarik_gabe_ez_dago_demokraziarik.htm
HAU EZIN DOZU GALDU, IKUSIKO DOZU ZEIN ONDO PASATUKO DOZUN: http://www.kontraprograma.com/?op=2&show=5
Irakurriz gero, ez daukat inongo dudarik 21ean bozkatzera joango zarela, baina botoa soltatzen dozun momentuan zure burutik duda txiki bat pasatuko dala, ONDO EGIN OTE DOT??????
Nik ere irakurri dut Berriako artikulua eta ia zure iritziarekin bat egiten nuen baina orduan irakurri dut beheko oharra (erredakzioan itzulia) ta pentsatu dut, benetan norbaitek independentziara iristeko argudioak eman ditzake gai izan gabe Berriara artikulua euskaraz bidaltzeko? Zeren zain dago euskara ikasteko? ez du lagunik itzuliko dionik? Tristea benetan independentziaren “abanguardia” euskaraz aritzeko gai ez izatea.
Ados Ferminekin. Euskaraz ikasi beharko luke.
Hasteko euskal herritar gehienak euskaldundu behar direla diozunean, ordena okerra dela uste dut. Hau da, izatekotan, independiente garenean lortuko dugu herritar guztiek euskeraz ikastea. Hizkuntza politikak gure esku daudenean alegia!
Ba ez. Bi kontzeptu nahasten dituzu: batetik, euskara normalizatzea eta herritar guztiak euskaltzea; eta, bestetik, ustez abertzale eta independentista den batek euskara ikastea. Lehena lortzeko, independentzia behar dugu; bigarrena lortzeko, berriz, norberaren borondatea. Gure lagun Enekok irailean dauka euskaltegian matrikulatzeko aukera. Ez dauka zertan itxaron independentziari.
Harrigarria da. Legitimitateaz, erakunde espainiarretan mendikatzeaz eta proletarioen garapineaz oso serio jartzen gara, oso transzendental, baina euskarak itxaron dezala!
Euskara ez da salbatuko pertsona abertzaleen borondateagatik, baizik eta instituzioen laguntzaz. Eta instituzio horiek propioak izan beharko dira.
Noiz onartu behar dugu Euskal Herria elebiduna dela (eta beti izan dela). Gainditu behar dena erdaren alde dagoen diglosia da, baina erdarok errespetatu egin behar ditugu eta ezin ditugu gauzak nahastu. Jendeari ezin dizkiogu hegoak ebaki euskaraz ez dakielako. Makina bat erdaldunek utzi dute euren odola herri honen eta euskararen alde eta makina bat intelektual dira eta izan dira erdaraz Euskal Herriko kutura garatzen aritu direnak. Abanikoak, haizea emateko, zabaldu egin behar dira eta urte gehiegi daramatzagu haize freskorik gabe, abanikoa zabaltzeko gai ez garelako.
Arazoa da Euskal Herria ez dela elebiduna. Euskal Herriko %20 inguru gara elebidunak, heren bat EAEan eta %95 ZuZeun.
Gure “politikoen” hizkuntza gaitasunei dagokienez berriz, garrantzitsuena da Madrilera mendigatzera joateko (ze Parisez ia paso) erdara ondo dakitela! Eta Madrilera mendigatzera joatetzat dauzkat bai bertako parlamentuan egotea, bai CAVeko presidente izatea, noski. Botere maila, berdina = 0.
nabarreraz pentsatu ta euskaraz mintzatu.
Zuzeuko artikuluak irakurtzea gustoko dut eta iruzkin hauek ikusita idaztera ausartu naiz. Ez naiz politikoki aktiboa, hau da ez naiz manifetara joaten, ez nago alderdi baten afiliatua eta izatekotan, betidanik Ezker Abertzalearen orbitan ibili naizela esan nezake. Baina 21ean hauteskundeak egongo dirala jakin dudanetik, tripak bueltaka ditut. Abstentzioaren aldekoei galdera konkretu bat egin nahiko nizueke: Sekula ez zenukete bozkatuko? Ulertzen dut etsaiaren hauteskundeak dirala diozunean, baina sekula ez bozkatu?
Kaixo Amaia, ekintza politikoa estrategia baten barne antolatu behar da, estrategia horren baitan puntualki bozkatzera joatea edo ez joatea erabaki daiteke, ordea EHbildu eta PNv-ren estrategia osoa bozkatzera joatea da, ez daukate besterik. Bi jarrera ezberdin dira.
Eta datozen hauteskundetarako abstenzioa zein ekintza politiko estrategiaren barne dago? EH Bilduren estrategia bakarra aurkeztea dela esatea asko esatea da, mingarria ere bai, eta PNVren salaketen berdin-berdina. Egia da Ezker Abertzalea kontraesan historiko baten aurrean dagoela, baina kontraesan hori ez dator estrategia aldetzetik edo arima saldu nahian ibiltzegatik. Kontresana arrakastatik datorkio: abertzale askoren basesari esker onartzen ez dituen erakundeetan agintzeko aukera dauka orain. Idatzikoak irakurrita, pentsa liteke Ezker Abertzaleak hauteskundeetan lehendabiziko aldiz parte hartzen duela. Egia esan, Ezker Abertzaleak era guztietako estrategiak erabili ditu hauteskundeetan, abstenzioa barne, baina gehien-gehienetan parte hartu du. Lehenago ere esan dudan bezala, sutan jartzean ikusten da lapikoa ona den ala ez, eta nik ikusi nahi dut Ezker Abertzalearen burdina ona den ala ez: ea nola jokatzen duen poltronaren tentazioaren aurrean. Oso ariketa sanoa, beharrezkoa eta saihestezina iruditzen zait, edozein estrategiak goiz ala berandu poltronaren tentazioari aurre egin behar diolako.
Esango nuke denok dakigula gaur egun independentzia lortzeko estrategiarik ez dagoela, baina horrek ez du esan nahi orain egiten ari den lana alferrikakoa denik. Denbora laburrean aldaketa handiak gertatu dira gurean, bi nagusi: batetik, ETAk jardun armatua bertan behera utzi du, aspaldidanik Euskal Herriaren askatasun asmoei kalte baino egiten ez zion jardun armatua; Bestetik, Ezker Abertzaleak urtetan galdutako herri babesa berreskuratzeaz gain, babes gahiego biltzea lortu du, hainbeste, non gaur egun Lehendakaritza eskuratzeko aukera (zaila) duen, nahiz eta Lehendakaritza eskuratzeak haren boztanle gehien-gehinei bost axola izan, perbertsioa ere iruditu, eta, hala espero dut, Ezker Abertzalean agintzen dutenei ere bai (bestela lapikoa pitzatuko da sutan). Bi urtetan ez da lan makala, eta horregatik ez dut ulertzen zergatik eskatzen den biharko independentzia lortzeko estrategia oso bat, udan hartutako kiloak galtzeko dieta magikoa eskatuko balitz bezala.
Hasierako galdera errepikatuko dut: Datozen hauteskundetarako abstenzioa zein ekintza politiko estrategiaren barne dago? Beste egoera batean abstenzioa aukera ona izan daiteleela argi utzita, esango nuke orain jarrera horrek ez diola estrategia bati jarraitzen, purrustada bati baizik, kasketa bati, gauzak nahi bezalakoak ez direlako. Bada, abstenzioari deia egiten diozuen guztiei gauza bat esango dizuet: gauzak ez dira inorentzat ere nahi genituzkeen bezalakoak, eta errealitatea, ez ekintzak, ez estrategiak. Bizitzan gauza bera gertatzen zaigu: gurasoak ez dira perfektuak, lana kaskarra da eta gaude pozik gure gorputzarekin, ezta gure izen espainiarrarekin ere. Bada, desilusioak gorabehera, aurrera jarraitzeari eta hasierako asmoei eusteari heldutasuna deitzen diot nik, bertan gozo geratzeari arima saltzea eta errealitatea ez onartzeari Peter Panen sindromea deitzen diot.
Zenbait gauza ikasi ditut urteen poderioz:
-Babesik gabe estrategia ona txar bihurtzen da eta etorkizunareko ere zapuzten da.
-Hobe da denok batera estrategia txar bati jarraitzea, nork bere kabuz hamaika estrategia oni jarraitzea baino.
-Baina onena eta desiragarriena denok estreategia on bati jarriatzea da. Horretarako, berriz, ezinbestekoa da lendabizi denok batzea.
Amaia Eibar;
Espainiarrek ez diote zilegitasunik ematen, gure kabuz erabakitako ezerri. Badakite marra gorria non jarri. Beraiek estrategia bat dute eta saiatzen dira beraiek jarritako gaiak, eztabaida markoak, moduak ,legeak, mugak ,egutegiak… inposatzen . Gu etengabe gabiltza neurri guzti horien inguruan eztabaidatzen , gure burua kokatzen, erantzuten,… eta hauteskundeak ere maila horretan ikusten ditut. Gure aldetik ez gara gai, gure indarraren araberako estrategia egoki bat zehazteko.Horregatik gai bakoitza korapilo askaezina bihurtzen zaigu : Euskarari arnas pixka bat eman nahian, gure antolakuntzak etsaiaren diru laguntzen menpe jartzen ditugu, presoen egoerari erantzun bat emateko, beraien legea aldarrikatu behar dugu, etab. Jakin, badakigu aspalditik ,botere politiko instituzionalizaturik gabeko hizkuntza normalkuntzarik ez dela emango edo jakin badakigu baita ere, espainiar legeek eraman dituztela gure anai-arrebak presondegira. Halere, ez gara saiatzen gure boterea instituzionalizatzen eta nahi dugu beste norbaitek Estatu bat “ematea” .Zer egin dezake herri batek gaur egun, gobernu propiorik gabe ? Beste gobernu baten aginduak bete. Nork sortu behar du gure gobernua? (deitu gobernu, batzar,biltzar, gidaritza,instituzio, …berdin du. Garrantzitsuena bere funtzio politikoa betetzea baita).
Horrelakoak argitu gabe uste dut hauteskundeak onartzea, besterik gabe, etsaiaren estrategian integratzea dela. Azkeneko esaldi hau ez dut inor mintzeko gogoarekin idazten, bakarrik nire iritzia eman nahi nuen.
Amaia, Alazne, Iñaki, ni beti ibili naiz nire herriaren independentziaren bila; bide desberdinetatik ibili den jendea ezagutu dut azken urteotan, guztiak Espainia/Frantziaren menpekotasunaren aurkako borrokatzaile sutsuak. Eta askatasun gose horrek ikus arazi digu, ibilitako bideak demonizatu gabe -askatasunaren bila egindakoak izan direlako, hain zuzen ere-, bide berriak arakatu beharra. Eta inoiz frogatu ez den zerbaiten hasiera izan daiteke abstentzio masibo bat. Ez printzipio bat bezala, baizik eta, Mikelek dioen moduan, edozein ekintza politikoa -bozkatzea edo abstenitzea, kasu honetan- estrategia baten barne antolatu behar delako. Orain arte erabilitako bideak eman dute bere emaitza: menpekotasuna. Froga ditzagun erabili gabeko bide berriak.
Buruak huts egiten ez badit, ezker abertzaleak deituta bozkatzeari uko egin diodan bi biderretan, hori ehunekotan ez zen ia nabari ere egin, ez behintzat inongo deskonexiorik Espainiarekin eragiteko (Gipuzkoan neurri baten eta udalerri zehatz batzuetan izan ezik), deiaren emaitza oharkabean pasa zen, eta, amorragarriena, vasco-espainolen kopurua anormalki puztu zuen. Nago Espainian/Euskal Herrian inor independentziarako bidera mugiarazteko abstentzioa baino arma gogorragorik bilatu beharko dela. Dena den, ni neu ere bide-orri baten zain nago, noizko Udalbiltza II edo antzekorik?
Auteskunde ahuek fartsa bat besterik ez dira, jokua eguiteko PNV eta PSOEri, hitz batean ESPAÑAri. Naffarroak eduki zuen subiranotasuna berreskuratzeko ez diogu jaramonik eguin behar Españari, ¿nola ba? zer da Euskadi? eta zer da euskal herria?
euskaldunok, euskal herria gera, eta naffarroa da gure estatua horrela izan da conquistak hasi ziren harte.
Wilhelm Von Humboldt jaun chit gorenak “Los Vascos” liburuan 1801 urtean idatzita argui zuen. “ASI HEMOS PERDIDO ASTA LA UNIDAD DE NUESTRO NOMBRE”
Izan Napar.
Lehendabizi idatzi ondo eta gero kontuan hartuko dut zure esana. Jende aurrean ezin da hain gaizki idatzi.
Pentsatu nahi dut abstentzio aktiboaren defendatzaileek aspaldi erre zutela haien “Documento Nacional de Identidad”, Espainiako erregeak sinatutako hezkuntza tituluak, EGA titulua, eta abar, bestela… Debate hau ez da erreala, kalean ez dago. Konbentzitua nago EAEko hauteskundeen lehen indarra bozka gutxigatik erabakiko dela, nori interesatzen zaio EH Bildu ez gailentzea, ba horiek dira debate faltsu hau sortu nahi dutenak.
Bestalde, Gonzalok esandakoarekin bat nator.
Kalea Francok hartu zuen eta ez dirudi inork botako duenik, ez oraindik!
ez! ez! ez! eztabaidarik ez!
Josurekin bat, hauteskundeei uko egiteaz gain, honako hauei guztiei ere uko egin beharko genieke, izan ere, denak egiten du indartsu aipatu estatua: espainiar agiriei (pasaportea, NANa..);espainiar kirol-ligei; espainiar prentsari, tbei, irratiei; espainiar bankuei;eta abar , eta ja paranoiaren eta esperpentoaren uztaian sartuta, uko EHtik kanpo dirua Espainian gastatzeari edo espainiar diskografiaz gozatzeari. Zer deritzozue purutasun puruari? Gaitza, ezta?Nik botoa eman emango dut, eta irribarre zabal batez, gainera, besterik antolatzen ez den artean.
Orain arte hemen “politika” egiten ari direla esan dutenek erakutsi behar diote herri honi, behingo batez, ea benetan nahi duten eta nola lortu nahi duten independentzia. Urte asko igaro dira gauza berdinak egiten eta herria gero eta gehiago ari da konturatzen, zorionez, bide berdinetatik ezin direla emaitza diferenteak lortu. Hauteskunde hauetako “garaipenak” ez digutela balio izan independentzia lortzeko 40 urteko erralitate bat besterik ez da; hori ikusirik, hemen egin ez den zerbait egitea proposatzea (abstentzio masiboa), debate faltsua, paranoia eta esperpentoa bada, beste batzuk egiten ari direna askoz ere okerragoa da: herria engainatzea. Honek kalifikatibo askoz gogorragoak merezi ditu. Segi “zuen borondatez”, “inork behartu gabe” eta irribarre zabal batez, inora eraman ez gaituen joko honetan parte hartzen. Aio.
Jakina ez dudala bozkatuko. Horixe bakarrik falta zitzaidan inperialismoari bigarren faxixmoa den hau zuritzen laguntzea. Autoproklamaziorako nahiko indar badugu. Aitzakiarik ez.
Irala: ironiaz diozun hori guztia egin beharko genuke, bai…etsaien kirol ligetatik kanpo aritu, haien hezkuntza sistematik kanpo…etab..zer da ba independentzia? Zergatik esaten duzu horrelako ironiakin? Ezinezkoa iruditzen al zaizu? Eta independentzia nahi dugula esaten dugunean orduan zer da zuretzat: inoiz gauzatuko ez den zerbait baina haren aldekoa zarela esatea oso polita gelditzen den zerbait? Segi irrifartsu bozkatzera, gainontzekoak jarraituko degu gure independentziarako bidea elikatzen.
Abstenzio estrategia zilegia aitzakia duzue askok boikota egiteko, ez Espaniari, ez hauteskunde ilegitimoei. Ezker Abertzaleari egin nahi diozue boikota hartutako norabidean porrot egin dezan. Espainiari ematen omen zaion legitimazioaz ari zarete aho bero, baina batzuek kezka bakarra duzue Ezker Abertzaleari legitimazioa kentzea, ETAren indakeriarik gabe Ezker Abertzaleak legitimazioa galdu omen duelako. Egiak argi esan ditzagun, ba! Herri honetan egin daitekeen traiziorik handiena, egin daitekeen zipaiokeriarik handiena, etsaiari egin dakiokeen mesederik handiena… zatiketa bultzatzea da. Horretarako, gainera, gezurra darabilzue lotsarik gabe, abstenzioa orain arte erabili gabeko estrategia aurkeztuz. Edo ezjakinak zarete edo jakinaren gainean diozue gezurra, iraganean Ezker Abertzaleak hainbatetan eskatu baitu abstenzioa hauteskundeetan. Entzun ondo: herri honetan sekula santan erabili ez den estrategia indar eta eragile abertzale guztiak batzea izan da. Gero gerokoak. Horixe da egia bakarra, beti zatituta ibili garela, Nafarroako konkista hartan ere zatituta.
Ezker ta abertzalea? mesedez, kontu horrekin nora zoaz…. Ezketiarrak? nondik han… Abertzaleak? espainolen morroiak. PNV ta deitzen den “ezker abertlzalea” gauza berbera da. Zatiketa bultzatzea aipatzen duzu, hortarako, lehen batuta egon beharko ginateke, ta ez da kasua. Bi mugimendu errekuperatuak daude herri hontan, jeitzaleak ta autodifinitzen diren ezkertiarrak ta abertzaleak, biok dira korrupto politikoak. Korruptoekin ez dago batasunik, ez ta falta ere. Baina noski, ez dut nahasten haien baseak goiko korruptoekin. Baseak, bai dute sentimendu abertzalea ta askatzailea, sentimendu hori politikaz bihurtu behar da. Baita PNV baita “PNV-berria” mugimendu erresidualak dira politika mailan, ahulak eta asimilatuak daudelako, ez dute indarrik ta politikan indarrik ez eukitzea da desagertzeko hasiera, karlistak bezala. Noski, orain dela 500 urte bezala, zatituak. Baina batasuna estrategiaren baten menpe soilik ematen da, ez dago batasunik espaina ta frantziari jokua egiten diozuelako. Urriaren 21-an Lerin-eko konde berria hautatuko duzue, guk ez.
Egiak mina ematen du, ezta? Ea, ba, infanzoi horrek, ea zure irain eta salaketa larriak argitu ahal dituzun: Zein da orain dela 30/20/10 urteko Ezker Abertzalearen eta oraingoaren arteko aldea? Nik bi alde ikusten ditut: indarkeria baztertzea eta indarrak batzea. Niri biak primeran iruditzen zaizkit, primeran! Besterik ikusten al duzu? Argitu, mesedez. Eta argitu zergatik den politikari korruptoa Arnaldo Otegi. Ez dizut galdetzen Arnaldok beti gauzak ondo egin dituen ala ez. Galdetzen dizut zergatik den politikari korruptoa.
ETArik gabe umezurtz sentitzen zarete, ezta? Ba, ETA bera nazkatu da zuetaz. Ariketa preoposatzen dizut: hartu orratz luze bat, sartu tripetan zilborretik eta agian herri hau hobeto ikusten hasiko zara.
Aizue, oraintxe ikusi dut bideoa. Zer da, Vaya Semanitatik ateratako bertze lerdokeria bat, akaso? Ez didazue erranen serio hartu behar denik…!
Ui, barka, “anonimous” delakoaren bideoaz ari nintzen, baina posta hona kolatu zait.
Oso larria ikusten zaitut. Beste alde, eta ez du ematen zuren kasuan denik, herri hau nahiko ondo ikusten dut, berengain sinisten dudalako. Harrigarria egiten zait ETA-ren izenean gutaz hitz egitea. Gainera, infanzoia da edo dira? Zuk plurala erabiltzen duzu….? Nire ustez tontuaren kontua da egia eukitzea esatea. Zergaitik aipatzen duzu Arnaldo? Hau ez da pertsonaren kontu bat lidergoaren kontua baizik. Ta lidergo horrek, eramaten du herria gezurraren bitartez ez duen nahi bidera, estaten dutena eta konziente egiten dutena guztiz alderantziz delako. Horek izen bat du: korrupzioa. Korrupzio politikoa. Herri honek askatasuna erreskuratu nahi du ta lidergo honek gero ta gehiago helburu honetatik urruntzen dio. Nik herrian ikusten zaitut Gonzalo, ni bezala, ta ez naiz deskalifikazioetan eroriko.
Deskalifikazioak lehango esan dituzu, barra-barra, hainbat egunetan, eta gustura mutila, Deskalifikazioak esaten gustura geratu zara, komunean ondo libratu ondoren bezala. Orain, zuk eta zaku bete kaka esaten ari zareten infanzoi guztiok azaldu berriro hemen esan dituzuen gezur eta deskalifikazio guztiak. Esan zergatik den politiko korruptoa Arnaldo Otegi. Zergatik aipatzen dudan Arnaldo? Espetxean egongo ez balitz Laura Mintegiren lekuan egongo litzatekeelako. Ulertu? Buru horretan ideia sinple hau ondo ulertu? baietz espero dut. Baina orratyzaren kontuaz ez didazu ezer esan. Berriro esango dizut: hartu bic boligrafoa adinako orratz zorrotza eta sartu zilborretik, eragin pixka bat eta agian burutik ergerkeria pilo bat aterako zaizu.
“hartu bic boligrafoa adinako orratz zorrotza eta sartu zilborretik”???
Horixe bera, gomendio Obanoseko infanzoirentzat, Euskal Herriaz hitz egitean hobeto ulertu dezan zertaz ari den inori zipaio eta antzekorik esan baino lehen. Sartru orratza zilborretik eta prestatu independentzia lortzeko estrategia on bat. Ulertu al duzu, Iñaki? Bestela, gaur egun estrategia joko onak daude interneten, denbora pasa eta zilborretik orratzik sartu gabe.
Espetxean dagoelako…? ze argudioa! Pobrea, benetan. Ez al dakizu etsaiek formateatzen ta bultzatzen dutela konbenitzen zaien “opozizio-ko” liderrak? Tan “san benito” horrekin lana egina dago. Antzueloa tragatu al duzu? ni bezala boligrafoarekin? Begira, Gonzalo Jauna ez dugu bihurtuko hau zu ta bion artean eztabaida batean. Zuk urriaren 21-an, bestea bezala, espainolez trabestitu ta zoaz urnetara, ta egitan esaten dizut, han aurkituko dituzu indar okupatzaileak zuri protekzioa emateko eta beren prezentzia matentzeko gure lurralde okupatuetan zuren ekintza abertalearekin. Oso urduri ikusten zaitut, benetan, gero ta gehiago, tila bat hartu ta deskantsatu. Gabon.
Oso ondo, segi horrela, segin iraintzen. Hori bai, mesedez eskatzen dizut iraintzeko sexismorik ez erabiltzeko, trabestitzea norberaren askatsun araberakoa baita, nire errespetua eta babasa dituen aukera, baina iraintzeko asmoz esaldi berean trabestitzea eta espainol sartzen dituzunean, trabestiak iraintzen dituzu. Oso serio esaten dizut hau. Esan “espainolez mozorrotuta” edo “peineta jantzita”, nahi duzuna, baina trabestiak bakean utzi, mesedez.
Arnaldo Otegiz: ez aldatu ezbaida, majo, ez nintzen atzo jaio. Arnaldo Otegi espetxean egotea ez da nire argudioa bere bertuteak frogatzeko. Ea, ba, irakurri ondo: Arnaldo Otegi espetxean dagoenez, ezin da aurkeztu; horren ordez dago Laura Mintegi. Eta nik galdetzen dizut espetxean dagoela ahaztuta: Zergatik da da Arnaldo Otegi poliko korruptoa? Baina, nahi baduzu, Rufi Etxeberriaz ere galdetuko dizut, edo Pernando barrenaz, edo Tasio Erkiziaz, edo Martin Garitanoz, edo Laura Mintegiz, eta zerrandarekin ez jarraitzeko, Ezker Abertzaleko edonorrez. Zergatik diozo Ezker Abertzaleko agintariak politiko korruptoak direla? Santuak ez dira eta akatsez beteta daudela esaten dizut nik, baina zergatik diozu politiko korruptuak direla? Mesdez, erantzu, zinborrean orratzik sartu gabe bada ere.
“Sartu orratza zilborretik eta prestatu independentzia lortzeko estrategia on bat. Ulertu al duzu, Iñaki? ”
Gero eta hobeto ulertzen zaitut.
Ez, Iñaki, ez duzu piperrik ulertzen. Orrotza zilborretik sartzea herria hau nola dagoen eta nola sentitzen den jakiteko da, urtetan eta oraindik ere gutako askok orratz hori sartuta daukagulako. Baina hemen munduaren egiak aurkitu uste dituzten askok txosten politiko gehiegi irakurri eta kalera gutxiegi ateratzen dira, ez bada asanblada batera joateko; gero, leihotik burua ateratzen dute aurretik pasatzen edonor iraintzeko.
Puta idearik ez daukazu herri honetan zeinek daukan zilborrean orratza sartuta. Zu ez zara inor besteek barruan daramaten orratzaren tamaina eta orratz horrekin zenbat denbora daramaten neurtzeko. Harrituko ninduke zu beste batzuk baino gehiago kalera ateratakoa izatea. Hori bai, ez dut uste kalean zu bezainbeste edo askoz gehiago ibilitako batzuk irakurritako txosten politiko gehiegi horiek irakurriko zenituenik, ezta gutxiago ere. Hala ere, zera esango dizut: komenigarria da batzuk irakurtzea.
Ez daukazu errespeturik eta errespeturik gabe idazten duzu, eta gainera inolako lotsarik gabe baina koldarkeriaz beteta horrelakoak idaztera ausatzen zara “Mikel” sinaduraren anonimopean. Nik ez dut esango “zu ez zara inor…”, Mikel baino ez zarela ez baitakit. Horrelakoak esan nahi badituzu nire mailan jarri behar duzu eta zure benetako izenaz idatzi, eta argazkia jarrita hobeto. Hemen izena ematean hautua egin zenuen: aurpegia eman ala anonimotasuna. Bada, gauza bat esango dizut: eskubideak aldarrikatzeaz gain, egunero praktikatu behar dira, batez ere etsaiaren aurrean eta anonimotasunik gabe, nahiz eta horrek ondorio txarrak ekarri. Ziur aski ez duzu halakorik irakurri txosten politiko batean. Beraz, zutaz zure koldarkeriaren tamainaren barri baino ez daukat; txepelkeriak idazten baduzu, zure orratzaren tamaimaren berri ere jakingo dut. Horregatik dakit Obanonoseko infanzoiak ez daukala, hori ziur, horrelako arinkeriaz idazten duelako. Zuek zer pentsatu duzue? Zaborra eta iraina bazterretan zabaldu eta bizkarrean zapladaka hasiko zaizkizuela? Ez, Mikel, txosten politiko gutxiago irakurri, bat ere ez hobeto, txosten politikoa idazteko bezain ergela den baten txosten politikoa irakurtzen baduzu, ergerkerien endogamia gertatzen delako. Begira hemen, ideia politikoen endogamia kezkagarria daukagu eta txepelkeriak bata bestearen ondoron irakurri behar ditugu. Txosten politikoen ordez, liburu gehiago irakurri, mesedez, eta bide batez horrela jakingo duzu txosten politikoa idatzi duen laostiadecompañeroak beste bati plagioa baino ez diola egin. Ondo esan duzun bezala, nik ez dut txosten politikorik irakurtzen, kirol egunkaririk ere ez, kirol egunkariak txosten politiko gehien-gehinak baino askoz ere hobeto idatzita egon eta hain pedanteak izan ez arren. Hara beste pauso bat independentzia lortzeko: txosten politiko gutxiago idatzi.
Argi, ez dut ironia fitsik ere erabili, sarkasmoa beharbada bai. Egin beharko genuke, diozu, eta egin egiten dugu? Euskaraz ia inoiz aritzen ez den euskalduna euskaraz jardungo du independizatu eta biharamunean? Mugimenduko prentsa egunero erosten duenabertzale(?) horrek euskal prentsa erosiko du independentzia lortu eta astebetera?Athletic/Reala/Osasuna taldeek bigarren mailako taldeekin euren euskal liga jokatzea inoiz ikusi nahi ez lukeen superindependentista zer ari da elikatzen?? Eta hori dena abstentzio masibo/tantakako babez arteztuko dugu? Barkatu baina nagusitxoa naiz dagoeneko horrelako okurrentzietan sinesteko.
Dena den, gauza baten arrazoia ematen dizuet: herri honek merezi du jakitea 22/23 diputatu Gasteizerako atera ondoren eta presoak albait lasterren ekarri ondoren ZER DATORREN, ZEIN DEN INDEPENDENTZIARAKO EGITASMOA, baldin eta halakorik badago.
Ioanes: “gehiegi ginen, eta beste bat etorri da”. Horixe pentsatu dut Nafarroa = Euskal Estatua (ala “estado vasco”? niretzat ez da gauza bera) egiten duzun ekuazioa ikusita. Barkatu, baina euskaraz idatzi denetik Euskal Herria izan da euskal lurraldeak bere baitan hartzen dituen lurralde osoaren izendapen bakarra. Egia esan, ez zait asko interesatzen zer egiten zuten orain dela mila urte jauntxo eta errege feudalek; egun, eta aspaldiko partez, Nafarroa -Garaia zein Beherea- Euskal Herriaren beste zati bat da, “beste bat”. Barkatu, baina Euskal Herria (berriro diot: E-us-kal-he-rri-a) behingoz nazio aske eta beregaina izan dadin nahiko lana daukagu horrelako kontuekin bazterrak nahasten ibiltzeko. Ez da kasualitatea hemengo eztabaida sutsua piztu duen artikulua Nabarraldeko kide batek idatzi izana. Haien larruan egotera, nik euskarazko “A Game of Thrones” idatziko nuke: askoz dibertigarrriagoa izango litzateke. Nafarroaren kontu horrek ez garamatza inora, ez dauka indarrik inor konbentzitzeko. Ezta nafar gehienak ere.
Nafarroa euskaldunok eratutako estatua izan zen. Indarrez kendu ziguten, horrelako zerbait kentzeko beste modurik ez baitago. Orain, gure estatuari uko egiten badiozue, normala iruditzen zait etsaiarenean parte hartzea. Kanpaina zoriontsua opa dizuet ba.
(Konturatzen zarete zer esan nahi duen estatu bat izateak??)
“…Nafarroa euskaldunok eratutako estatua izan zen.”
GEZURRA! Euskal kontzientziarik gabeko Erdi Aroko jauntxo eta erregeño madarikatuek eratu zuten eta ez zen estatua izan, jabeak eta jopuak zituen Erresuma zikina baizik. Estatu askea izateko, historian oinarritu behar badugu, jai daukagu. Historia bihar hasten da. Ni ez naiz nafarra eta ez naiz inoiz ere izango. Ni euskal herritarra naiz eta nafarrek gauza bera pentsatzea gustatuko litzaidake, baina ez dut horren premiarik, eurek jakingo dute. Nafarrek, iritzia adierazteko aukera izan duten guztietan (beti, e!), gehienek Euskal Herriaren aurkako aukera hartu dute (Espainiaren alde, Frantziaren alde). Erreketeak eta UPN ez dira inportatuak, bertan sortutakoak baizik. Beraz, leziorik ez, mesedez.
Gonzalo, ausarta zu!
“Espania Legitimatu? Espainiak ezarritako erakundeetako karguak aukeratzeko hauteskundeetan parte hartzea Espainia legitimatzea izan daiteke, ala ez, geroko praktikaren arabera.”
Orain arteko praktikak erakutsi du, erakunde horietan zeinek agintzen duen, PNV edo Ezker Abertzalearen eskuetan badaude ere: Espainiako legediak.
AIO!
Halaxe da, Espainiako legeria. Eta kalea zapaltzen duzun aldiro, Espainiako legeriaren arabera egiten duzu. Aurrekoan ere esan dut gaur egun euskaraz hitz egiten dugunean ere Espainiako legeriaren arabera egiten dugula, Espainiako konstituzioak berak baimendua, aizu! Independentzia lortu arte, dena Espainiako edo Frantziako legeriaren arabera egin beharko dugu, baita ekintza klandestinoak ere, kladestinoak izatea Espainiako legeriak esaten duelako. Logika horri jarraituz mendira joan beharko duzue anakoretak bezala bizitzera. Azken 50 urteotan era guztietako estrategiei jarraitu zaie. Buruz ari naiz eta besteren batek jakingo du hobeto, baina 60ko hamarkadan talde batek mendira jo zuen Kubako ereduari jarraituz gerrilla gerra egiteko asmoz; aste batzuk handik hona ibili ondoren etxera itzuli ziren leher eginda eta inor konturatu gabe, ezta guardia zibila ere. Erakundeetan parte ez hartzea ere estrategia ezaguna dugu hemen: Ezker Abertzaleak uko egin zion 80ko hamarkadaren hasieran Eusko Legebiltzarrean parte hartzeari. Trarteka-marteka agertzen ziren, adibidez, Espainiako erregeari eusko gudariak abesteko. Espainiako Gordeetan inoiz gutxitan hartu dute parte. Urte batzuen ondoren parte hartzea eta kredentzialak hartzea erabaki zuten. Madrilera jo eta faxistek Josu Muguruza hil zuten. Abestenzioa bera ere askotan erabili du Ezker Abertzaleak. Ez dut jarraituko, herri honen askapena erabili diren estrategia guztiei buruz entziklopedia idatziko beharko nuke eta. Baina zehaztu dezagun gaia: hauteskundeetan eta erakundeetan parte hartu ala ez, horixe oraingo gaia. Nire ustez, erakundeetan parte ez hartzea estrategia egokia ala txarra izan daiteke, momentuaren eta aukeren arabera. Lehenago esan dut babesik gabe edozein estrategia on txar bihurtzen dela eta etorkizunerako zapuzten dela. Hamaika aldiz ikusi dugu hori. Hauteskundeetan eta Erakundeetan parte ez hartzeko, lehenik herritarren babes handia behar da estrategia hori eraginkorra izan dadin. Gaur egun, horrelako babesik ez dago, ezta hurrik eman ere. EH BIlduk abstenzioarako deia egingo balu, PNVren boto zakua betetzea baino ez luke lortuko. Gainera, sinesgarritasun osoa galduko luke Ezker Abertzaleko militante eta boto-emaileen aurrean. Pentsa ezazu erabateko saldukeria iruditzen zaizuen politikak jendearen babes masiboa jaso duela eta Ezker Abertzaleak inoiz lortu dituen emaitzarik onenak lortu dituela.
Orduan esan liteke PNVko militanteak historikoki alienatu dituen bisusak berak alienatu dituela orain Ezker Abertzaleko militanteak, dena Espainiaren estrategia maltzur eta ezkutuaren ondorio dela; esan liteke Arnaldo Otegi Goldstein berria dela, fisikoki ere ez dela hezur-haragiko gizakia, sistermaren asmakizuna baizik; esan liteke egia berdaderoa ikusteko gai direnek, nahiz eta azken gizakia izan, besteei begi aurreko benda kentzeko betebeharra daukatela herriaren borondatea kontuan hartu gabe, herria bahituta dagoelako. Gauza horiek guztiak pentsa litezke, baina sektario hutsa baldin bazara. Gainera, sektarioaren asmoa ez da bere ustezko helburuak lortzea, sektario izaten jarrraitzea baizik. Martxa honetan, egunen batean independentzia lortuko dugu eta batzuek esango dute hori ere Espainiaren amarru zikina dela.
Esaldia gustatu zaizunez, errepikatuko dizut: Espainiak ezarritako erakundeetako karguak aukeratzeko hauteskundeetan parte hartzea Espainia legitimatzea izan daiteke, ala ez, geroko praktikaren arabera. Estrategia falta salatzen duzue, baina ezer gutxi dakizue estrategiari buruz, akzio-errepresio estrategiaz ezer gutxi. Ezker Abertzaleak gehiengoa lortuko badu EAEko erakunde guztietan agintzeko, bi aukera egongo lirateke: 1) poltronan eseri eta zein gozoa den ikusi ondoren bertan gozo geratzea, PNV bezala; 2) egoera berria estatuari presioa egiteko erabiltzea estatuak autonomia bertan behera uzteko; horretarako nahikoa litzateke Ezker Abertzalearen Jaularitza batek erreferenduna antolatzea.
Ez dakit etorkizunean zer gertatuko den, ez dakit Ezker Abertzaleak Jaularitza eskuratuko balu nola jokatuko lukeen, baina honekin bide horretatik ere estrategia egokia egon daitekeela esan nahi dizut. Lehenik eta behin, datozen hauteskuendeetan zaila ikusten dut boto gehien jasota ere Ezker Abertzaleak Jaularitza eskuratzea, ia Beraz, ez larritu. Orain jokoan dagoena ez da erakundeetan gobernatzea, indarrak batzea eta indar erakustaldia egitea baizik, horixe helburua. Gero urriaren 22an estrategiaz eta independentziaz jarraituko dugu eztabaidan, beti bezala.
Orduan zertarako balio du hauteskundeetan parte hartzeak? Ziur ez dakit, eta ez dakit zertarako balio duen Auzitegi Nazionalak baimendutako manifestazio masibo batean parte hartzeak ere, ez dakit zertarako balio duen greba orokorrean lanera ez joateak… Zalantza daukat, ez dakit nola lortzen den independentzia, inork ere ez daki. Ez dago formula edo estrategia ziurrik. Inork ezin du ziurtatu bide honetatik independentzia lortuko denik. Orduan, zalantzak jota, balio ziur bakarrera jotzen dut: batasuna, indarrak batzea, zatiketa edonola saihestea.
Ez daukazu meritu makala hainbeste ergelkeriari erantzuna emanda.
Ez daukazu arrazoi makala.
Gonzalo, Iparlako horrek edo horiek ez dizute ezer pulamenduzkoa erantzungo. Paretarekin ari zara. Poliziak dira, nola bestela indarkeriaren apologia egitea publikoki inongo beldurrik gabe.
Gonzalo, nik Laura Mintegik lehendakaritza lortzea nahiko nuke.
Orain, zu bezelako defendatzaile sutsu batek hau esaten badu:
“ez dakit Ezker Abertzaleak Jaularitza eskuratuko balu nola jokatuko lukeen”
Botoa horrela eskatu daitekeela iruditzen zaizu? Dugun arazorik larrienaren aurrean zer egingo duten arrastorik jakin gabe?
Ez nahastu nahia eta analisia. Ziur nago EH Bilduk 30 legebiltzarkide lortuta ere, PNVk, PPK eta PSOEK bat egingo dutela. Horregaxetik iruditzen zait zaila Laura Mintegi lehendakaria izatea. Eta ez dakit Ezker Abertzaleak ez lehendakaritzan ez biharko egunean nola jokatuko duen, ondo espero dut, eta horren arabera izango du nire babesa. Oraingoz kritika batzuk egin daitezke, baina ni gustura nago. Segi dezatela horrela eta ni beraiekin.
Badakit, ez da konbentzitzeko. Inpunitatea saihesteko da, gezurrak agerian uzteko. Badakit hemen askok polizia uniformea jantzita idazten dutela. Hemendik agur bero bat, baina agur bero bat Euskal Herritik joan daitezen.
“Martxa honetan, egunen batean independentzia lortuko dugu eta…”
Martxa honetan ez dugu lortuko. Estrategiarik gabe ez dago politikarik;beraz ezinezkoa da batasuna.
Ez duzu gauza handirik ulertzenn. Zaila izan behar du egunero jaikitzea eta munduari begiratzea autismo larriak jota. Ea ulertzen duzun, Iñaki, oso erraza baita: batasunik gabe ez dago estrategiarik, eta estrategiarik gabe ez dago independentziarik. Ulertu? Erraza da, Barrio Sesamon bezala errepikatuko dizut: lehendabibizi, batasuna; bigarrenik, estrategia; eta hirugarrenik, independentzia.
Agian, estrategia barik ez dago batasunik, zeren estrategia ezak baikaramatza bakoitza bere aldetik ibiltzera. Batasuna eta estrategia batera landu beharreko gauzak dira, helburu behinentzat independentzia dutelarik.
Ea, ba, zu ere burugorra zara, baina nik pazientzia handia daukat. Orain arteko adibideak alferrikakoak izan dira eta zuk ulertzeko moduko batekin saiatuko naiz berriro; irakurri ondo: asanbladarik(=batasunik) gabe ez dago txosten politokorik(=estrategiarik). Orain ulertzen al duzu?
Lasai, ez duzu zertan niri mintzatu tontoa banintz bezala, nahiz eta argi dagoen zu zarela foro honetako listoena. Bide batez, bozkatzera zoazenean etzazula gidabaimena erabili, kontzientzia garbiago edukitzeko. Eta orain etzaitez pikatu, ni errespetuz etorri naiz eta.
Non ikusten duzu zuk batasuna, edo batasunerako bidea? Partiduak, elkar joka. Hori besterik ez dut ikusten nik. Herri bat zatituta. Eta egunero zatitzenago dena, ezker eskuin joko inperialista horretan murgilduta.
Jarrera maximalista hori ez dut ulertzen, alegia, independentzia lortu bitartean ezin dela ezer egin egingo den guztia Espainia / Frantziako legeriak “baimendua” delako. Atzera begira dezagun apur bat, mesedez.
1955 inguru, (Hego) Euskal Herria desagertzera zihoan. Euskarak ahal bezala irauten zuen baserritarren edo arrantzaleen ahoan -normalean, erdaraz ez zirelako ondo moldatzen egingo zuten euskaraz gehientsuenek-, toki guztietan frankismoaren “bake” saindua, Caudillo delakoak oporrraldi goxoak ematen zituelarik “marco incomparable”an; hura Donostiara azaldu orduko, fitxatutako “sospechosos habituales” gizajoei -Gerra Zibileko preso ohiak- abisua ematen zieten puxkak prestatu eta Martutenera joan zitezen hamabostaldia pasatzera. Eta, badaezpada ere, Meliton beti zegoen Norteko geltokiko nasan bidaiariei ongietorria emateko, batez ere gazteak baziren eta Parisetik baldin bazetozen. Ordurako, AEBek bedeinkapen guztiak emanak zizkioten erregimenari, eta horrekin batera erbesteko Euzko Jaurlaritzaren azken itxaropena zapuztu egin zen.
Denok dakigunez, handik gutxira ETA sortu zen, mugimendu klandestino gisa. Baina ez hori bakarrik, Euskal Herriko Iraultza Kulturalak ere eztanda egin zuen -eta gaurko euskal kultura haren errentatik bizi da orain ere neurri handi batean. Arte plastikoetan (Oteiza, Basterretxea…), musikan (Ez Dok Amairu, hau da, Lete, Laboa, Benito…), literaturan (Txillardegi, Aresti…) sekulako loraldia gertatu zen. Lehen bertsolari txapelketak ere antolatu ziren urte haietan -bertsolariek salto egin zuten herri txikietako plazatik Anoetako estadiora, mikrofono batean aurrean aritzera. Euskararen normalizaziorako tresna ezinbestekoa den euskara batuaren oinarriak ere jarri ziren urte haietan, eta ikastolen mugimenduak sekulako abiada hartu zuen.
Noski, hori guztia Espainiako legeriaren arabera -edo aurka, edo lege estuen zirrikituez baliatuz. Eta ez edozein lege, baizik eta Frankismoaren legea. Bada, pentsa dezagun zer gertatuko zen horrelako dibisa batekin jokatu izan balute: “Independetzia lortu arte -edo Franco hil arte, behintzat- ezin diogu Euskal herria eraikitzeari ekin…”. Bada, euskara eta euskal kultura garatzeko gaurko baldintzak ez dira idealak, ezta gutxiago eman ere, baina ordukoak baino askoz hobeak dira. Ez da gauza bera independentzia lortzea dena egiteko dagoela, eta independentzia lortzea “etxeko lanak” ondo eginda.
Bestalde, eztabaida hau EAEko Eusko Legebiltzarrerako -eta ondorioz, Jaurlaritzarako- hauteskundeek piztu dute. Gonzalok ondo dioenez, erakundeetan parte hartzean ezker abertzaleak jokabide desberdinak izan ditu; bai, baina erakunde autonomiko zein estataletan, udaletan egoteari ez diolako muzin egin, aspaldiko partez. Bada, nik dakidala, udal horiek Espainiako legeria berberak taxutzen ditu.
Azkenik, jarrera horretan Espainia aldean oso zabaldua dagoen gaitz berbera ikusten dut. Intelektual organiko askoren ahoan -izenak aipatzea ez du merezi- zera entzun dugu frankotan, independetista batek -izan euskalduna, izan katalana, izan galegoa (egon badaude)- Espainiako legeriari eta Konstituzioari uko egiten dionean, legeria horrek babesten dituen eskubide guztiei ere uko egiten diola. Hau da, nire auzokideak ni jipoitu, nire alabak bortxatu eta nire ondasun guztiak arpilatzen baldin baditu, ezin naiz kexatu ere, osotasun pertsonala eta jabetza-eskubideak babesten dituen legeriari uko egin diodalako. Hala ere, handik deduzitzen den ondorioa ez dute inoiz ateratzen, hau da, teorian neuk ere gauza bertzuna egin nezakeela zigortua izan gabe. Espainia modernoaren asmatzaileak (modernoa zentzu kronologikoan bakarrik), euskal foruen ezeustatu zituen “pikaro gaizki heziak” -Txirritak hala esan zion-, Canovas del Castillok hala esan ohi zuen: “Para los amigos, el favor; para los enemigos, la ley”. Ikuspegi horren arabera, legea pribilegioa eta zigorraren artetik ibiliko da beti, eta gauza kenkaria izango da, agintzen duenaren aliritzira ezarri ala bertan behera utzi daitekeena.
Baina nik neure buruaren osotasun pertsonalerako eskubidea daukat, ez Espainiako -edo Frantziako, edo etorkizuneko Euskal Herri beregain bateko- legeak hala esaten duelako. Lege horrek, gehienez ere, eskubide hori santzionatu egiten du. Gainera, lege bat ez du on edo txar egiten legegileak, legearen edukiak baizik, eta gero nola aplikatzen den. Gaurko Alemanian, kasu, III. Reich-eko garaiko hainbat legek indarrean jarraitzen dute, besteak beste ingurumena zaintzekoak, ekologista omen zen Hitelerrek berak bultzatutakoak.
Era berean, euskaraz aritzeko eskubidea daukat; euskal hiztunen komunitateak ere erakunde publikoek euren hizkuntza sustatu dezan eskubidea du, baina ez Espainiako legeriak hala esaten duelako. Legeria horrek -hasi Konstituzioarekin eta buka lege autonomikoekin edo udal ordenatzekin- zerbait egitekotan, jendearen eskakizun bati erantzuten dio, hori bai, modu arras mugatu eta baldintzatuan, ondo dakigunez. Legeria horrekin asko egin da, nahiz eta askoz gehiago egin zitekeen borondaterik egon balitz, eta askoz gehiago egin daiteke independentzia iritsi bitartean. Baina hori gertatu aurretik, lasai asko geratzen baldin gara besoak antxumatuta, egiten dugun oro Espainiako legeriak kutsatua dagoelakoan, jai daukagu.
Barkatu akatsak, interneten arrapaladan idaztean sartzen direnak…
Ai, zubiko, ez hartu gaizki nire esanak, maitasun eta pazientzia handiz botatzen ditut eta. Egia da batzuetan jarrera paternalista hartzen dudala, baina ez dut asmo txarrez egiten, batzuen heldutasun ezak bultzatuta baizik. Bestalde, indar metaketari buruz diozunari dagokionez, ez nago ados. Lehen Batsasuna, Aralar eta eta Eusko Alkartasuna nor bere bidetik zebilen. Orain hiru horiek elkar hartu dute bakoitzaren militantziaren onespenarekin. Oraindik falta da batzeko. Halere, gaur egun indar abertzeleak bi aldetan batzea eta ez hamaikatan, beti egin den bezala, urrats historikoa da, bide zuzena eta jarraitu beharrekoa. Egia da dantzaldi honetan dantzari itsusiak eta baldarrak ditugula denak, baina pieza hauekin tokatu zaizu fandangoa egitea.
AMEN
Ufa, Ea eta Aralar. A ze boto pila! Bueno, berdin dio ze botoek ez dute ezertarako balio.
Ez hitz egin bideez, bidea zein den ez dakizunean. Eta bestela, zein da zure estrategia?
Dantzarien kontuarekin berriz, ados nago. Kontuz, nahita zapaltzen dutela oina.
“botoek ez dute ezertarako balio”. Hori egia unibertsala al da, zubiko? Zera esan nahi dut: asanblada guai batean nola hartu daitezke erabakiak bozkatu gabe? A, bai, erabateko adostasuna lortu arte eztabaidatuz! Ondo da, gogoratu ideia berehala beharko dugu eta.
Zein den nire estrategia? Baina, zaldiko, zergatik galdetzen duzu gero erantzunak irartzen ez badituzu? Santa pazientzia! Errepikatu dizut pausoz pauso:
1) Abertzale eta independentista guztiak norabide berean aritzea. Horretarako, adostasunak indartu eta desadostasunak leundu behar dira, asanblada guai batean bezala, baina gizarte osoan. Sektarismoak eta norberaren egia berdaderoak baztertu behar dira erabat.
2) Behin batuta, independentzia lortzeko estrategia egokia adostea. Herriaren indarra ikusita gerta liteke Espainiak eta Frantziak amore ematea, baina ez dut uste. Beraz, nire ustez, Espainarekiko eta Frantziarekiko konfrontazioa ezinbesteko tresna da, erantzun errepresiboak puskatuko baitu status quoa edo erabat zanpatuko gaituzte, borroka honetan galtzeko arriskua ere badagoelako, borroka guztietan bezala. Fase honetan abstenzioa bultzatu behar da, eta desobedientzia zibila, eta erakunde propioak eraikitzen hasi…
3) Iritsi da independentzia, baina ezin dizut hori nola gauzatu daitekeen egun hura. Hipotesiak egin daitezke, baina ez da ekuazio matematikoa. Historian zehar independentzia prozesu guztiak desberdinak izan dira, eta are desberdinagoak Indendentzia Egunak. Batzuetan indar okupatzaileek lurraldea uzten dutenean, bestetan okupatzaileek kontrola galtzen dutenean… Hego Amerikako independentzia prozesuak aztertzen badituzu, denetarik ikusiko duzu.
Tira, bukatzeko eskema bat, ea azterketa ondo egiten didazun:
BATASUNA>ESTRATEGIA>INDEPENDENTZIA
(ez aldatu faktoreen ordena)
Ez dakit egia unibertsalik ba ote dagoen (txuloputa bat zarela ez bada).
Barkatu: Urriaren 21ean, CAV autonomia españoleko urna guztietan sartuko diren boto guztiek, direla “independentista”, “españolista”, nulo, zuri edo dena delakoek, ez dute ezertarako balioko.
Botoek, noizbait estrategia baten parte balira, balioko lukete zerbaitetarako, baina momentu honetan espainia legitimatzeko eta beraz, gure zapalkuntza onartzeko besterik ez dute balio.
Horra zergatik ez dudan bozkatzen.
Eta, berriro diot: estrategia barik ez dago batasunik. Bi hauek barik, independentzia ezinezkoa da. Eta independentzia barik, herri hau pikutara doa.
Oso ondo, zubiko, argudiorik gabe irainak dira onenak: “Ez dakit egia unibertsalik ba ote dagoen (txuloputa bat zarela ez bada)”. Oso hitz politak zureak. Animo eta segi horrela, segi mozorroak kentzen.
“Egia da batzuetan jarrera paternalista hartzen dudala, baina ez dut asmo txarrez egiten, batzuen heldutasun ezak bultzatuta baizik.” Iraindua sentitzen zara? Gizajoa.
Zubiko, jendeari txuloputa deitzea iraintzea da. Heldutasunik ez daukala esatea ez da iraintzea, batez ere foro publiko batean argudiorik gabe geratzeagatik norbait txuloputa deitzeko hain heldutasun eskasa edukita. Taberna zulo batean mozkortuta egongo bagina, sikiera! Baina kasurako balio digu gertatutakoak, ea estrategiaz zer edo zer ikasten duzun. Honi akzio-erreakzio estrategia deitzen zaio: nik zirikatzen zaitut larriagoa egin dezazun; Argudioak ematen ditut, oso heldua ez zarela esaten dizut eta horrelakoak, eta zuk, zazka!, txuloputa deitzen didazu zeure onetik aterata. Hori herri alienatuak ikusten du eta zalantzan hasten da, “baina, zubiko, nola esaten duzu halakorik?”, eta herri alienatua pentsatzen hasten da agian zubikok ez daukala arrazoirik eta zubiko oso gaiztoa dela.
Zer iruditzen? Zer edo zer ikasi duzu?
Baina akzio-errepresio estrategiaren amuari heldu beharrean, zinez poztuko ninduke errespetuz erantzungo bazenu, akzio-errepresio estrategia etsaiarekin erabili behar delako.
atera beste kalimotxo bat
Ez, Iñaki, independentzia lortu arte, bukatu dira kalimotxoak, zuritoak eta patxaranak. Izan gaitezen serioak, mesedez! Ekintza politiko estrategia argi daukagunean, txupito bat sagardo, baina pasatu gabe.
Batzuetan, abstentziorako jarrera nagusitzen zait nire baitan; besteetan, bozkatzekoa. Baina ikusita nola aritzen diren foro honetan bai alde bateko batzuk zein beste aldeko beste batzuk, azkenean igual PPri emango diot boza. Hemen jendeak ez du batasunik nahi, ez du adostasunik nahi; jendeak nahi du bere arrazoia gailentzea, eta kitto. Eta horretarako berdion balio dute irainek, deskalifikazioek, manipulazioek… Ez dago elkarrizketarik foro honetan: galderak egiten dira eta ez da erantzuten; ez zaio hari bati jarraitzen, bakoitzak bere harrikadak botatzen ditu, aurrekoak edozer esan duela ere. Eta hori batasuna aldarrikatzen ari zareten bi aldeetakoek egiten duzue; ez guztiek, noski, baina matraka ematen zabiltzaten guztiak, bai.
Ulertzen dut esaten duzuna, Hur, baina ez etsi hemengoak irakurrita. Hauteskundeetan bozkatzea edo abstenitzea zilegiak dira biak, eta hemen abstenzioaren alde idatzi duten batzuek asmo onez egin dute, baina beste batzuek ez, hasiera-hasieratik probokatzen hasi baitira. Aurretik nik idatzitakoa jarriko dizut:
Abstenzio estrategia zilegia aitzakia duzue askok boikota egiteko, ez Espaniari, ez hauteskunde ilegitimoei. Ezker Abertzaleari egin nahi diozue boikota hartutako norabidean porrot egin dezan. Espainiari ematen omen zaion legitimazioaz ari zarete aho bero, baina batzuek kezka bakarra duzue Ezker Abertzaleari legitimazioa kentzea, ETAren indakeriarik gabe Ezker Abertzaleak legitimazioa galdu omen duelako. Egiak argi esan ditzagun, ba! Herri honetan egin daitekeen traiziorik handiena, egin daitekeen zipaiokeriarik handiena, etsaiari egin dakiokeen mesederik handiena… zatiketa bultzatzea da. Horretarako, gainera, gezurra darabilzue lotsarik gabe, abstenzioa orain arte erabili gabeko estrategia aurkeztuz. Edo ezjakinak zarete edo jakinaren gainean diozue gezurra, iraganean Ezker Abertzaleak hainbatetan eskatu baitu abstenzioa hauteskundeetan. Entzun ondo: herri honetan sekula santan erabili ez den estrategia indar eta eragile abertzale guztiak batzea izan da. Gero gerokoak. Horixe da egia bakarra, beti zatituta ibili garela, Nafarroako konkista hartan ere zatituta.
Abstentzioa ez da estrategia bat, abstentzioa da estrategia ezaren aurrean askok hartzen dugun jarrera bat.
Estrategia bat, helburuak eta baliabideak kontuan hartzen dituen ekintza sorta bat da.
Helburu bezala independentzia, bitarteko bezala herri baten indarra eta honek sor dezakeen boterea, hortik sortzen da estrategia.
Eta estrategia barruan, baliteke noizbait taktika bat izatea bozkatzea. Baina, hasierakora itzulita, estrategia ezaren aurrean, nik neuk ez dut bozkatuko. Zertarako balio du bozkatzeak? Ezertarako. Zertarako balio du abstenitzeak? Ezertarako. Estrategiarik ez badago, ezerk ez du balio ezertarako; are gehiago, estrategiarik gabe, etsaiaren estrategian parte hartzen ari gara zerbait egitekotan, nahiz konturatu (eta nahi) gabe.
Noski bozkatuko dudala, nahi dudan herria ez da egun batetik bestera eraikitzen eta bidea egiteko erakundeak kontrolatu behar dira. Ez dut nire botoa bidea eta herri izaera oztopatzen duten alderdiei emango, hori argi daukat.
Zer moduz kasketa irudikatu hau?: “Ez dut euskaraz gehiagotan egingo,ez du ezertarako balio euskara salbatzeko estrategia argirik ez dagoen bitartean…”. Estrategia bizirik jarraitzea ere bada, eta hori egunez egun, bidez bide egiten da, horretan herri hau libre nahi dugun guztiok elkarrekin ibiliko ahal gara!!!
Baionako sub-perfeta bezala….buruan zeraman kasketa, nik boinetarekin erantzungo dizut: euskalduna naizelako eta beharra dut hitz egitea komunikatzeko bada euskaraz mintzatzen dut. Espainola ez naizelagatik ez dut parte hartzen hauteskunde espainoletan.
Baina Espainiako legeriaren barruan eta horren arabera irekitako internet foro honetan parte hartzeko arazorik ez daukazu. Nola azaltzen duzu kontraesana?
Bai gonzalo bai, badakit zuren nahia dela nik ez zartzea interneten, lanea ustea, gosez hiltzea ta horrela zuk, etsaiek bezalakoa, arazo bat gutxiago eukiko duzutela, baina ez, ez da horrela izango, erresiztentziarekin bokatu nahi duzue baina…..
Ez, infanzoi maite hori, ez hasi negarrez eta biktimarena egiten. Hemen argudioak jarri behar dira mahai gainean. Nire asmoa da ea argitzen duzun non dagoen muga, zer onartu daitekeen Espainiako legeriaren barruan eta zer ez. Nik ez daukat arazo etikorik Espainiako legeria erabiltzeko nire helburuak lortzen laguntzen badit, euskara normalizatzea edota independentzia. Zeuk jarri duzu marra, Zeuk diozu Espainiako legeria betez Espainia legitimatzen dela, eta zure muga non dagoen jakin nahi dut. Etika eta estrategia nahasten dituzu. Zure arrazoia etikoa bada, koherentzia falta zaizu. Zure arrazoia estrategikoa bada, argudioak falta zaizkizu. Beraz, ez izan beldurrik eta erantzun.
Ez zara konturatzen zu ta ni ez garela gu? Arazoa han dago gonzalo, ez duzula estrategiarik, ez dakizu zer den politika. Ta noski erabiltzen duzun espainako “legaltasuna” horren bitartez ez duzu lortzen espaina ahultzea, gustiz alderantziz. Estrategiarik ez daukazulako eta politikaz ez duzulako gauza haundirik ulertzen. Formateatua zaude, zure arrazonamendua bakarrik espainako arloetan aurkitzen duzulako. Ez zara etsaiaren logikatik at ateratzen, horregatik hain pendiente zaudela beren legaltasunarekin, ez duzulako legaltasunaren propioegandik sinisten. Zure arazoa da herritaz ez duzula sinesten. Espaianako legetik kanpo ez duzu ezer ikusten. Aipatu dizut Autoriate Nazionalakoa, autoritate hori ez du ezer onartuko espainako legerian barruan. Herriaren indarrarekin lortzen da. Ta konturatu zaren bezala ez dut erabili “autoritate hori ez luke….” erabili dut “ez DU ezer onatuko…” Behar bada herri hontan batzuk hasi garela zu urna espainoletara joaten zaren bitartean. Etika, morala etabar zuri uzten dizut, politika beste gauza da.
Baina, infazoi hori, berriro hasi zara iraintzen, batere errespeturik gabe hitz egiten. Horrela nola lortuko duzu inor konbentzitzea? Ez dizut etsaia deskribatzeko eskatu, zure argudioak emateko baizik. Azaldu behingoz zein den zure estrategia. Zehazteko:
>Zer da zure ustez herria?
>Zer da “Autoritate Nazionalakoa” delakoa? Nork osatzen du? Zein funtzionamendu dauka?
>Zein dira “Autorite Naziolakoa” delakoaren helburuak.
>Zein estrategia dauka “Autoritate Nazionalakoa” delakoak helburuak lortzeko?
>Zein taktika erabiliko du “Autoritate Nazionalakoa” helburak lortzeko?
Oso galdera zuzenak eta argiak dira. Animo, agian ehundaka jarraitzeile lortu duzu hemen. Pentsatzen dut gogoz erantzungo diezula galdereei, foro honetan parte hartzen baduzu, zure ideiak eta proposamenak zabaltzeko izango baita, ezta?
Ez gonzalo, asuntoa serioagoa da. Egiten dituzun galderakin demostratu duzu, berriro, politikaz oso gutxi dakizula. Autoritate Nazional bat ez da foru batean aurkitzen, gutxiago aurkezten, errealitatean baizik. Atera, astertu, bilatu ta zihur zerbait aurkituko duzula.
Zergatik ez? Ez duzu erantzun nahi edo ezin duzu erantzun. Galdera argiak dira. Zeuk aurkeztu duzu “Autoritate Nazionalakoa” delakoa, hemen, zeuk esan duzu besteek ez daukatela estrategiarik, baina zuk bai. Estrategia zein den galdetuta, ordea, hau ez dela leku egokia erantzun duzu.
Eztabaida honekin amaiera emateko, nire aldetik, noski, proposamen bat botako dut. Urriaren 21-an urnak espainako ikurrarekin jantzitaz izateak. Gero “bozkatu” baino lehen erreserki nazionala, espainakoa, tinko ta buruarekin altzatuta entzutea. “Herritar” ekintza hori egin baino lehen, “bozkatzea”, arriba españa ohiukatzea. Ta gero bai, “papeleta” urna zorigarri hortan bota. Ta aurpegi txarra jartzen duenari: kanpora eta handik ordu batera itzuli! Dena hori Audiencia Nacionaletik behartuta. Metafora honen bitartez, tamalez, hori izango da urriaren 21-eko “argazkia”.
Baina erantzun galderei, mesedez.
Nik uste dut bi jarrerak uztartu daitezkeela. Hona hemen proposamen bat: Urriaren 21ean EHNArekin botoa eman. Hartara, ez dugu espainiar moduan botoa ematen, baizik eta espainiar legearen kontra. Bide batez zenbat garen argi eta aktiboki erakutsi, beldurtu daitezela. Eta gainera, euren instituzioak boikoteatzeko posizioan jarri. Bestalde, Udalbiltza berpiztu: instituzio nazional demokratiko bat, herri-boterea eguneroko lanean islatzeko. Eta denok batera, bultza aurrera, dedios, aurrera!!