Arnaldo Otegi: Zergatik gogorarazten dit gero eta gehiago Mario Onaindia?
Arnaldo Otegi: Zergatik gogorarazten dit gero eta gehiago Mario Onaindia? –
Ez naiz ari bataren edo bestearen gaitasun intelektualez…
Urtarrilean egin zioten elkarrizketa 11TBn eta iradokitzen zuen ‘anatema’ (bere hitza, 29. minututik aurrera edo), Euskal Herriko (berez Bilbo Handiko) Espainia eta espainol zaleak irabazteko EHBilduk abiatu behar ote zuen estrategia ‘desgipuztua’, ‘ez abertzalea’ eta ‘ez euskaltzalea’, EHBildu hurbildu zedin sektore horiengana eta ez jarraitzeko itxaroten sektore horiek berez hurbildu zitezen EHBilduren estrategia abertzale eta euskaltzalera. Beti ere EAJri ‘lurra’ irabazteko ‘bere’ Bizkaian, hau nahikoa abertzale, euskaltzale eta subiranista ez delako.
Atzo egin zioten elkarrizketa Euskadi Irratian eta argi zioen (12. minututik aurrera edo), nola EAJk ‘alor nazionalean’ ez duen ematen PS(O)Ek eta Podemosek ematen dutena baino gehiago, berak nahiago duela EHBildu eraman PS(O)E eta Podemosekin batera (koaliziora edo). Elkarrizketatzaileak haluzinatu samar galdetzen dio: ‘Baina zuk uste duzu ‘alor nazionalean’ PS(O)Ek beste ematen duela EAJk? Ez duela gehiago ematen?’ Eta Arnaldok argi erantzuten du: ‘Ez, ez! Eta hori frogatu du [EAJk].’
Halako mezuak ordea, beti inguratuta independentzia eta burujabetasun aldeko aldarrikapen aho handiez, eta gainera, hauek lortzeko estrategia modura. Eta batik bat EAJrekiko salaketez, EAJ –burgesa eta prokapitalista izateaz gain– ez delako nahikoa abertzale, euskaltzale, independentzia eta burujabetasun zale. Horregatik joan nahi omen du PS(O)Erekin eta Podemosekin. Guztiok dakigu nonbait zenbateraino diren PS(O)E, Podemos…, EAJ bezain abertzale, euskaltzale, independentzia eta burujabetasun zale (ez agidanean, espainiar abertzale, espainol zale…).
Kontraesankorra dirudi diskurtsoak. Alde batetik euskal erradikala hitzetan. Espainol zaleekiko aliantza bila praktikan. Nik ordea gauza bera gogoratzen dut garai bateko Mario Onaindiaren diskurtsoaz. Euskadiko Ezkerrako garaiak ziren 1980etako hasiera hartan, artean ETAp-m-ren hondarretan nahasiak, artean abertzaletasunez lepo, eta Mario Onaindia gurtua –bide propioan bezala–, bere diskurtso ‘sozial zabala’ eginez, ‘ezker zabalekoa’, ordea zuzenean eta berehala eramango duena Euskadi Ezkerra batzera garaiko Roberto Lertxundiren Espainiako Partidu Komunistaren filial zen Euskadiko Partidu Komunistarekin, eta laster jarraian ‘entrismoa’ egitera Euskadiko Partidu Sozialistan, eta berez Espainiakoan.
Beldur naiz ez ote den bide hori bera orain Arnaldo Otegi proposatzen ari zaiguna: euskal erradikala hitzetan, espainol zaleekiko aliantza bila praktikan.
Eta izan ere handia da nonbait tentazioa. Halako bidea hartu zuten 60etako erdialdean ETAtik ETA Berri sortu zuten ‘likiek’ (Patxi Iturrioz, Eugenio del Rio…), geroko Komunistak, Euskadiko Mugimendu Komunista eta Espainiako Mugimendu Komunista… Geroxeago ere hamarkada bukaeran ETAtiko Zelula Gorriek, Mikel Azurmendi, Jon Larrinaga…, denak ere bere ibilbidea izan dutenak. Hala, 1972ko ETA VI.eko minoritarioek ere, besteak beste PCE-EPKrako bidean, aipatu Roberto Lertxundik bezala, Jose Maria Garmendia, edo ETAk 2000. urtean hil zuen Juan Mari Jauregi (jada PS(O)En…). ETA VI.eko maioritarioetako hainbaten bidea ere CCOOra eta horietatik PCE, PSOE edota IU-Ezker Batura…
Ez dakit hori den Arnaldo Otegik iradokitzen duen bidea, aurretik aipatu guztiek bezala, beren bidea euskal abertzale hasi zutenak, eta gero eta oso bereziki, beti PNV-EAJren nazionalismo burgesa kritikatuz zuzen murgildu zirenak nazionalismo espainolean, gehiago edo gutxiago ezkerrekoan, edo are eskuinekoan…
Ai ez ledi!
Esango didazue…
P.S. Burutazio hauetan datozkit ere burura Victor Moreno irakasleak espainolez eta besteak beste GARAn argitaratu ‘Identitate linguistikoa’ izenburuko bi artikulu (I eta II) ezker abertzalearen balizko estrategia ‘desgiputz’, ‘ez abertzale’ eta ‘ez euskaltzalearen’ ildotikoak izan litezkeenak, niretzat beldurgarriak. Hemen ZuZeun bertan iruzkintzen zituen J.J. Agirrek. Morenok idatzi zuen bigarren artikulua J. Albarezek lehenengoari GARAn bertan eginiko eztabaidaren erantzun.
Arnaldo Otegi: Zergatik gogorarazten dit gero eta gehiago Mario Onaindia?
Sorturen (eta EHBilduren) noraeza ideologikoaren zantzuak nabarmenak dira Otegiren hitzotan. Sortu-EHBilduk asko urtu du independentziaren aldeko, baina are gehiago euskararen aldeko mezua ere: “Gure eskaintza da: abertzaleak izan behar dutela, euskaraz mintzatu behar direla, presoen alde egon behar dutela… hori guztia ezinezkoa da” dio Otegik, eta eskaintza “zabaldu” beharra iradokitzen du. Arazoa da, zabaltze horretan, Sortuk ardatza bazterrean utzi duela (aldi baterako, espero dezagun) eta “soziologia” erdaldunaren gako ideologikoetara jo duela inspirazio bila, antza denez, ahazturik gizartean aurki daitezkeen gako ideologikoak ez direla berezkoak, jatorrizkoak eta aratzak mendi magalean jaiotako iturriko urak bezala, gehienetan boteredunek (hangoek eta hemengoek) eraikiak eta hedatuak edo sarri, inposatuak baizik.
Eta agerian uzten du Otegik, euskararekin daukan harreman zaila ere. Artefaktu deserosoa dirudi euskarak Otegiren eta Sortu-EHBilduko agintari eta kide askoren jardunean, tamalez.
Sekula ez diot Otegiri entzun “euskaraz mintzatu behar” garenik esaten. Areago,behin baino gehiagotan entzun diot esaten “hemen hiru hizkuntza dauzkagula”, hots, euskara, espainiera eta frantsesa.
Oker dago baina. Hemen askoz hizkuntza gehiago daude. Ingelesa adibidez, hurbiltzan ari zaio euskararen ezagutza mailari gizartean. Baina beste hamaika hizkuntza ere badira EHn bizirik, batzuk besteak bainoago.
Okerrena da, Otegik eta ustezko “eleaniztasunaren” aldeko beste abertzale askok ere, ez dutela esaldia (okerra) bukatzen.
Honela behar luke:
“hemen hiru(rehun) hizkuntza daude. Batetik, euskara, berezkoa baina mendetako zapalkuntzaren ondorioz dagoeneko gutxiengoarena, eta Estatu zapaltzaileak desagerrarazten ari direna gure arteko askoren indiferentzia lagun. Bestetik espainiera eta frantsesa, euskaldun guztioi inposatu dizkigutenak bortxaz, baina gutako askok gogoz besarkatu ditugunak”.
Erran nahi baita, gauzak diren bezala esango bagenitu, behar bada “Bilbo Handiko soziologiak” ere, askoz hobeto ulertuko lituzkeela hainbat proposamen, helburuak bazterrera utzi beharrik gabe.
Beste gaitz larri bat ere ari da hedatzen independentisten artean: espainiarrek eta frantsesek inposatu dizkiguten legeen eta mugen onarpen gero eta otzanagoa. “Konpetentziak kendu dizkigute minutu batean, guri eta nafarrei” dio Otegik elkarrizketan… Bada, horra galdera zuzena:
Arnaldo, nor gara “gu”?
JJrenak onarturik ere, kontuan izanik hauteskunde kanpainan gaudela, pare bat ohar egin nahi nituzke, zeren Urkulluri eman behar diogu botoa? Urkullu-Mendia, Urkullu-Patxi Lopez, Urkullu-Bixen Itsasori?
Ikusmolde hau: PNV, euskal burgesia edo katalana, burgesia nazionalak oro har, ez direla jada gauza euren lurraldeko merkatua kontrolaturik estatu burgesak sortzeko, multinazionalen kapitalismo global honetan, eta hori langile klaseak gidaturiko iraultza sozialistak bakarrik ekar dezakeela, hots, klase zapalkuntzarik gabeko gizartea, eta askatasun nazionala eta haien hizkuntzen salbamendua ere; 1965-1970 inguruan finkatu zen, ETA ideologikoki askotarikoaren bueltan. Horretan edan zuen Otegik ere, noski!
Eta gorabehera politiko-militar-kultural anitzen ondotik, horren egungo aldaera da PNVrekin ezin dela ezer egin alde nazionalean ere -duela ehun urte bezain estatutista, sasi-kogobernantzen saltzaile, hedabide espainolen laguntzarekin-, ezin dela beti hari begira egon, haren zain, hura aldatzeko itxaropenean landaturik, eta ardatz sozialean ahalegindu behar dela, Bilbo Handi eta Araba erdalduna euskal iraultzarako erakartzen, edo gaur egun Europako mendebaldeko txoko honetan posible izan litekeen gizarte euskaldunago eta justuago eta ekologikoago eta feministago eta berdinzaleagoaren ildoan.
Borroka armatua desaktibatu ondotik -Otegiri zor zaio hein handi batean; espetxean urte mordoa igaro zuen horregatik-, gauden hamarkada hau guztia blaitu du labur-zurrean marrazturiko pentsamolde horrek.
Autogobernu estatus berrian, EiTB eraldatzeko ponentzian, eta abarretan PNVk agertutako jokabide boikoteatzailearekin nazkaturik, beti haren bueltan eta haren mespretxuen eta haren portaera -aginte handi espainolarekin zuri-zuri, eta, aldiz, Euskal Herriko bigarren indar politikoarekin muker eta soraio- pairatzearekin nardaturik, boz garaian Otegik esaten dituenak hein batean ulergarri izan litezke, berriro diot, adierazpenok laburkiro trazaturiko koiuntura politiko horretan txertaturik.
Urkullu-Mendia, Urkullu-Patxi Lopez, Urkullu-Bixen Itsasori eman behar diogu botoa?
Denis Itxaso, ez Bixen
Garai zailak dira, hori ezin da ukatu. Nik uste, ETAren bukaeraren nolakoak baldintzatu egin duela zeharo ezker abertzalearen bilakaera eta jarduna. Presoak bahituta dauzkate Espainiak eta Frantziak oraindik, eta zama handia da hori ere.
Ezker abertzalea bidegurutzean ikusten dut nik, nondik jo argi ez duela oraindik. Ea ezinbestekoa duen kultura politiko irekiago batera bidean, ardatza (euskaltzaletasuna, abertzaletasuna, ezkertzaletasuna…) ez duen atzean uzten, espainiarrek eta frantziarrek inposatutako joko zelaian emaitza txukunak lortu nahirik…
Beste aukera, EAJ, ez da aukera dagoeneko, ez euskaltzaleontzat, ez abertzaleontzat ere. Alderdi gero eta erdaltzaleagoa eta erregionalistagoa da, Confebasken aginduetara zeharo, eta unionistekin burdinezko lotura eginda, hortik ez dezakegu ezer itxaron.
Hor ere badu Otegik zer ikasia. EAJk emaitza bikainak lortzen ditu Bilbon eta inguruan… zein preziotan? Vocento (eta espainiarrak oro har) oso pozik dago EAJrekin. Bestela, sekula ez zuen lortuko lortzen duen aldea. Aldea bai, baina euskaldunontzat ANTZUA.
Eta halere, EAJ boterean egoteak bermatzen du euskararen alde egiten den gutxi-gutxi-gutxia, bai baitakigu zer ekarriko luketen espainolistek agintea lortuz gero (EAJ espainolistatzat hartzen ez dugun heinean): genozidiaren erabateko konsumazioa, epe labur samarrean, gainera. Agian horregatik hainbat euskaltzalek ematen diote botoa Urkulluri, ezker abertzalea ezin dute-eta ikusi. Bada, argi izan behar dugu askoz gehiago behar dugula, jeltzaleek eskaintzen dutena baino askoz gehiago, bizirik iraungo badugu.
Bestalde, EH Bilduk, alternatiba izateko, gaur ez baita alternatiba inondik inora, gai izan behar du ezker espainolistarekin (Podemos eta, batez ere, PSE) gobernatze akordioetara heltzeko. Hori ez da epe laburrean gertatuko. Gertatzen den egunean, euskaldunok existitzen bagara, orduan EAJk baino politika euskaltzaleagoak aurrera atera ahal izango ditu Bilduk, oraindik interesatzen bazaio. Bien bitartean, euskaldunok ez gaitu inork errepresentatzen ditugun bizi-premien ikuspegitik begiratuta.
Nire ustez, behar dugun alderdiak engaiamendu handiagoa izan behar du euskararekin, eta ezker abertzaleak duen motxila ideologikotik libre egon.
Etxe aldatze baten ondorioz, orain dela gutxi aurkitu nuen “Viaje a ninguna parte” liburua, Euskadiko Ezkerraren goraldi eta gainbeheraren gainean, eta bai irakurri ere. Egun gutxi geroago, hara, Bittorren artikulua.
Badirudi, “EEk bezala bukatuko duzue” izan dela, alde handiarekin, ezker abertzaleak erabili duen irainik gogorrena bere eszisioen kontra. Zehazki, Aralarren kontra. Izan ere, EEren eredua desastrea izan zen, edozein aldetatik begiratuta, eta noski, ez dago indar politiko bati halakorik leporatzea baino gauza mingarriagorik.
Gogoratu beharko, azkenean, Aralarren izateak zentzua galdu zuela, ezker abertzale osoak haren hasierako irakurketak asumitu zituelarik.
Ez dakit Bittorren desadostasuna EAJra ere hedatzen ote den, hau da, alderdi abertzale nagusia izanik, aspalditxotik “zentralitatea” duen alderdira: abertzaleak ez direnen boto franko jasotzen dituena (jende serioa delako, moderatua, Euskadirentzat gauza onak lortzen dituena, etab.) eta akordioak egiten dituena abertzaleak ez diren alderdiekin, ezker nahiz eskuin…
Edo akaso Bittorren desadostasuna izanen da EH Bilduk gauza beretsua egin nahi izatea, jakina, bere gisara: oso abertzaleak ez direnen sektore ezkertzale eta popularrak erakarri, demostratu arerioekin akordioak lortzeko gai dela, haiek ere euskal langile jendearentzat gauza onak lortzeko gauza izanen direla, jende hitzekoa eta serioa…
Alegia, hitz gutxitan, EH Bilduren eta Otegiren planteamendua da: auzi nazionalari buruz EAJrekiko harremanak erabat hoztuta dauden bitartean, gu saiatuko gara EAJk orain duen zentralitate horixe geureganatzen, jakina, gure proiektu propioarekin, abertzaleak ez diren sektoreak erakartzen.
Eta horrekin ados egon zaitezke edo ez, baina zilegi da. Ez da zertan Onaindiaren momia hizpidera ekarri beharrik.
Nik ez dakit, Mantangorri anonimo-edo nahi duzun horrek, EHBilduren eta Otegiren interpretatzaile / bozemaile zuzen ageri zarelarik, nomina zuzenean jasotzen duzun Sortutik edo ez –nik baietz egingo nuke–.
Baina esango dizut niri gustatzen ez zaidana (eta beldur eragiten didana) Otegiren aipatu adierazpenetan dela –edota Victor Moreno edo aurreko hamarkadetan ere aipatzen nituen ETAtik antikapitalismoaren izenenean espainolismorainoko bidea egin duten besteenetan–, nola guztiek ere, ezaugarri komun edo, egin duten lehen pausua izan ohi den EAJ izendatzea ‘Euskal Herri honen’ oztopo / etsai nagusi eta gainditu beharrekoa ‘herri hau aurrera ateratzeko’. Lehenik bota beharrekoa. Nola edo hala. Baita ere, horretarako aliatu behar baldin bada, hain justu, ‘Euskal Herri honen’ benetako etsai diren, izan diren eta ahal badute izaten jarraituko duten haiekin, besteak beste PS(O)E edota Podemos espainol eta Espainia zaleekin. Etsaiak / Oztopoak ez ziren jada Espainiako edo Frantziako estatuak eta hauek Euskal Herriaren gainetik defendatzen dituzten indarrak, baizik eta ‘gure artekoak’ / ‘gure artean’ herri hau eraikitzeko ‘beste modu’ –hori bai, ‘koldar’ eta ‘adoregabeak’– proposatzen zituztenak.
Arnaldo Otegik, aipatu adierazpenetan (ere), argi dio, (bere) problema / helburua dela EAJri bozak kentzea, eta boz horiek EHBildura eramatea (nondik, diot nik, gehienera ere gaur eguneko indar abertzaleen metaketa berdintsua lortzen dugun EAJ + EHBildu –geure arteko barne borrokak gehiago ahultzen ez gaituen bitartean behintzat, espainol abertzaleen mesedetan–). Helburua ez da, dio –ezinezkoa omen da, dio–, boto gehiago eta berriak ekartzea EAJk + EHBilduk jada osatzen dugun gehiengo abertzalera, gero eta indar gehiago metatzeko ‘geure aldean’, gero irabazteko aukerekin aurre egin ahal izateko Espainiako estatuari (eta Frantziakoari…). Aldiz behar omen ditugu gure planteamenduak ‘desabertzaletu’ ‘deseuskaldundu’ ‘desgipuztu’… Bide ona…
Niri, Mantangorri! –dirudienez jada sumatzen duzun eran–, paperean behintzat, erakargarriagoa egiten zait herri honentzat EAJk proposatzen duen eredu ekonomikoa eta soziala, sozialdemokrata edo garai batean demokrata-kristaua-edo deitzen genuena, herri eraikitzaileagoa, kohesionatzaileagoa, Sorturen-edo, behintzat paperean, eredu antikapitalistaantiheteropatriarkal herri zatitzailea eta suntsitzailea baino.
Baina ‘paperean’ diot, ze ni ere banago gizarte aukera berdintzaile baten alde. Eta ezagutzen ditut gaur eguneko gizarteak justuki garatu ahal izateko eragiten dituen eta gogor eusten dien gizakion arteko aukera desberdintasunak, eta injustiziak…, hemen eta munduan… (eta oro har ezkerreko alderdiek –eta Sortuk ere– oso zintzo salatu ohi dituztenak –behintzat eskuineragoko alderdiek gobernatzen ohi dutenean–).
Eta gainera uste dut guztiz salatu behar direla alderdi gobernatzaileek eta gobernari partikularrek beren inguruan eta beren mesede orokor eta partikularragoetan erraztasun handiz osatu ohi dituzten ‘txiringitoak’. Eta horregatik iruditzen zait merezi dutela ondo ezagutzea ere EAEren kasuan Ahoztar Zelaietarenak bezalako salaketa liburuek EAJren (behintzat balizko) ustelkerien inguruan, eta txalogarriak halakoak epaitegietara eraman eta epaitzen direnean, inpunitateei ahalik eta bide laburrena utziaz beti.
Horregatik uste dut ere guztiz salagarri eta ikertu eta epaitu beharrekoak direla Zaldibarko zabortegikoa bezalako abusuak, gehiegikeriak, neurrigabekeriak, bidegabekeriak…, ardurak direla Arriolarenak –ezen badirudi badela hor zer arakatua–, EAJko arduradunenak, edo beste nornahirenak…
Guztiz deitoragarriak iruditzen zaizkidan bezala herri honetan bereziki EAJren aurka / baina eta oso bereziki EAJk ordezkatzen duen herri parte handiaren aurka gure artean tarteka sortutako hainbat gobernuk eragindako kaos eta desgobernu egoerak, direla Patxi Lopezek gidatuak, Martin Garitanok edo Juan Karlos Izagirrek (eta zer esan Nafarroa Garaian espainolistek osatutako gobernuez…).
Baina nik nirera etorri nahi nuke, ez da lehen aldia, eta berriro eskatu EAJ eta EHBilduren arteko gehiengo handiko gobernu koalizioa EAErako ere. (Euskal) Herri hau sustraituta eraikitzen jarraitzeko, kohesionatzen eta indartzen, ‘gure’ artean, modu desberdinetan baldin bada ere (Euskal) Herri hau sustraituta eraikitzen jarraitu nahi dugunon artean, kohesionatzen eta indartzen. Halako koalizio bat, ziur, euskaltzaleagoa, euskal abertzaleagoa, litzateke EAJ-PS(O)E edota EHBildu-PS(O)E… koalizio posibleak baino. Eta arlo sozialean ere gutxieneko ez litzateke izango EAJ-PS(O)E koalizioa baino okerragoa –esperoko nuke–, eta seguru asko bai ‘ezkerragokoa’ EHBilduk indar gehiago duen neurrian PS(O)Ek baino.
Hori posible izateko, noski, bi alderdiek nahi izan behar dute. Eta agian ez da ere hori EAJk lehenetsi nahi lukeen aukera, eta ezta ere EHBilduk dirudienez. Baina nik uste dut aukera hori dela euskaltzaleoi eta euskal abertzaleoi gehien komeni zaiguna. Eta nik, nire eskasean, nire presiotxo alea egin nahi nieke hala egin dezaten…
Bada beste euskaltzalerik, euskal abertzalerik halakorik nahi dugunik? Edota nahiago dugu EAJk segi dezan gobernatzen PS(O)Erekin, edota EHBilduk, PS(O)E eta Espainiako Podemosekin?
Nafarroa Garaian elkar harturik gauza izan baginen Uxue Barkos lehendakaritza eramateko, eta Asiron (benetan estimatzen dudana) Iruñeko alkatetzara, are gaur egungo Txibite ere, gaitz erdi…, zergatik ez gara gai gauza bera egiteko EAEn? Zein txiringito galtzeren beldur gara? Edota EAEn halako koalizio bat egitearen truke, EAJk ere lehenik bihurtu behar ote du antikapitalistaantiheteropatriarkal, askotan iruditzen zaidan bezala eskatzen diola Sortuk? Mesedez…
Zeinek ez du nahi koalizio hori?
Ziur: Espainiako PPk, PSOEk, Podemosek…
Beraz hori da gure aukera, ala?
Esango didazue…
Eguerdi on,
iruzkin oro irakurri ditut, eta ados nago Bittor Hidalgoren azken honekin… zertan ari gara euskaldunok? historia modernoan beti ibili gara euskaldunok euskaldunon kontra, eta garaile beti besteak atera dira, hasi Errege Katolikoetatik eta Franco eta gaur egungo espainolistetaraino. EAJ Zeren eta euskaldunon eta euskaltzaleon benetako etsaiak euskara eta euskal herria maite ez dutenak dira, eta horien artean PS(O)E eta PODEMOS (EZIN DUGU, AHAL DUGU baino gehiago). Euskaltzaleon salbazioa abertzale GUZTION batasuna da, baita EAJ autonomista ere. Bildu eta elkar gaitezen behingoz, ez baititut jasaten ahal Idoia Mendia bezalako handiuste eta lehendakarinahi horiek! elkar gaitezen, OTOI, euskaldun abertzaleok… mesedez…
Guztiz ados Bittor eta Ainarak diotenarekin. Geroz eta hurrunago ikusten ditut alderdi “abertzaleak” definitzen dituen horretatik. Inoiz nazio zapalkuntza gaindituko badugu elkarrekin egin beharko dugu, gustatu ala ez. Politika ez da adiskideak egiteko tokia, horretarako beste esparru batzuk daude, bidelagunak egitekoa baizik. Elkarrekin aritzeko ezin diogu elkarri eskatu gure planteamenduekin %100ean bat egitea edota bere izaerari uko egitea.
Egungo panorama negargarri hontan pozgarria da norabidea garbi daukan jendea dagoela ikustea.
EAJk espainiar sentitzen direnen boto moderatu-kontserbadoreak erakartzen ditu eta erakartzen jarraitu nahi du, eta horretarako, besteak beste, EHBildu deklaratua du PNV-EA zatiketaz geroztik (1986) etsai nagusia, eta bere horretan jarraitzen du, egintzekin frogatuz erakunde armatuaren ekintzek bazutela zerikusi handia ezin bat etortze horretan, baina ez erabakigarria, zeren bestela amaitzeko gutxi falta duen hamarkada honetan, honezkero, beste jarrera bat hartua zukeen EHBildurekiko.
Egun sozioekonomikoki eta industrialki hainbestean bagaude Euskal Herrian, horren parte handi samar bat esan liteke PNVri ere zor zaiola -ez berari bakarrik, noski!-, eta maila linguisitiko-kulturalean oso eskas egotearen parte handi samar bat ere PNVri zor zaio -ez berari bakarrik, noski!-.
Eta nire iritzian, eta Otegik berak ere aitortu du: PSOE, Podemos eta EHBilduren alternatiba zientzia-fikzioa dela gaur egun, eta, estatus berriaren ponentziarekin gertatu dena ikusita, PNV eta EHBildu ez elkartzearen %75 PNVri zor zaio, eta EHBilduri %25 bat, nolabait koantifikatze aldera.
1982ko Euskararen Lege xaharkitua aldatu nahi du EHBilduk, eta PNVk ez, ezkontide duen PS(O)Ek ez duelako nahi, eta bere alderdikide askok ere ez, ikusi baitugu, besteak beste, pandemia garai honetan euskararik jakin beharrik ez dagoela Eusko Jaurlaritzan goi karguetan egoteko.
EiTB aldatu nahi du EHBilduk eta PNVk ez.
PNVk jarraitzen du baliabide gehiago eskaintzen herri hau erdalduntzeko balio duten bitartekoei edo erdaldun atxikitzekoei, eta gutxiago euskalduntzen laguntzen dutenei.
Eta ez nago Sortun.
Iruzkinak irakurrita, bat nator Bittorrek esaten duenarekin. Nik EAJ edo EH Bilduren arteko hautua egin beharko dut hauteskundeetan, baina egia esan egunetik egunera abstentzioaren aukera gero eta posibleago ikusten dut. EH Bildu noraezean ikusten dut, baina Otegik esandakoa baino larriagoa iruditzen zait Otegiren diskurtso bera Maddalen Iriarteren ahotik entzutea, argi dagoenean azken honek (iraganean egin dituen adierazpenak ikusi baino ez da egin behar ikusteko Iriartek askoz nahiago lukeela EAJ-EHB gobernua EHB-PSE-Podemos baino) ez duela benetan horretan sinisten.
Patxi, ohar bat zure azken iruzkinaren harira. Ados, Eusko Jaurlaritzako goi kargu askok ez dut beharrezko euskara maila. Baina EH Bilduk Nafarroako Gobernuan (2015-2019) izendatutako bi sailburuek ere ez, oker ez banago elebakarrak (gaztelaniaz, noski) baitziren biak. Arlo horretan hainbeste desberdintasun ere ez dago bi alderdien artean.
Pozten naute abertzaleon batasunaren aldeko iruzkinek…
Soilik ohar bat erantsi nahi nioke nire atzokoari. Are EAJ-EHBildu gobernu batek ere EAEn, kontuan izan beharko du / luke EAEko biztanle guztientzako gobernatu beharko lukeela, bai eta ere EAEn zilegitasun osoz ‘espainol’ sentitzen diren haientzako, eta ez haien kontra. Haien eskubideak (ere) errespetatuz…
Baina batez ere noski, euskaraz bizi nahi dugunon hiztun gutxienez (eta derrigorrez) elebidun garenon eskubideak behingoz bermatzen hasteko, gutxieneko, espainol hiztunek EAEn ere bermatuak dituzten neurrian… Eta horretarako ezinbesteko da EAEko espainol hiztunak ere DERRIGORREZ euskara ezagutu behar izan dezaten… Bitartean ez baitugu demokrazia linguistikorik EAEn euskaraz bizi nahi dugunon euskaldunok… Eta hori ulertu behar du, eta onartu, eta defendatu, espainol hiztunen komunitate elebakarrak… Ezen bitartean…
Diozu Patxi, “PNV eta EHBildu ez elkartzearen %75 PNVri zor zaio[la], eta EHBilduri %25 bat, nolabait koantifikatze aldera”. Eta agian arrazoi dukezu. Agian ez. Baina nik nahi nuke zuk ere bultzatu nahi izatea koalizio abertzale hori, eta presio egitea PNVri zein EHBilduri horretan engaiatu daitezen. Eta ez ez bazenu nahi, zilegitasun osoz, azalduko zeniguke zergatik?
Bittor, nahi nuke elkartzea, baina elkartzeko bien aldetik egon behar du borondatea, eta iruditzen zait bereziki nahi ez duena PNV dela, guztiz ere buruak (ezker abertzalean ere egongo dira; badaude, noski!). Buruek EHBildu ahuspezturik nahi lukete, kondena behin eta berriz errepikatzen…; aldiz, estatuari eta estatu alderdi den PSOE eta PSEri ez diote laurdenik eskatzen. Orduan ekidistantziatik begiratzea, ez zait egokia iruditzen. Baina ez noa modu askotara esandakoak errepikatzera.
Egun, nik uste, EAJren botoetan pisu gehiago dute espainolista erdaldunek (kasu, ez dut esan abertzale erdaldunek) ezen ez euskaraz bizi direnek. Gauza beraren bila ote doa EH Bilduk? Ez dakit ba.
Diodan lehendabizi ez nagoela Sabin Etxeko nominan eta ez Arnaldorenean. Badaezpada ere.
Baina ez naiz iritzi gabekoa. Batik bat, hauteskundeak aurre-aurrean ditugunean eta, hitzak dioen bezala, hauturen bat egiteko amildegi-ertzean gaudenean.
Edonola ere, darabildan hizkuntza honek aditzera ematen duen bezala, erdi egina dut jadanik hautua. Eta erdi egina dudala diot, zeren eta aukera-osotasuna bitan banatzen omen baita: konstituzionalistak eta besteok.
Azpimarratu beharrik ez dut: hemen bizi izanik eta hizkuntza hau erabiliz, bistan da egina dudala hautuaren lehendabiziko erdia. Bigarrena falta, hortaz.
Hau da, hautua finkoago izateko bakar-bakarrik falta zait sabelarekin zerikusirik duen atal erromantikoa argitzea. Bai, euskaldun gasteropodo gisa, sabelarekin erabakitzen baitut neuk ere etorkizunerako hautua.
Hori dela eta, ohikoa dut, bakoitzaren osasun-maila ikusteko eta afinitateak bilatzeko, ingurukoen ohitura gastronomikoak aztertzeari ekitea.
Politikarien kasuan, esate baterako, garbi xamar sumatzen dut zer gosaltzen duten Sabin Etxean eta zer Arnaldorenean. Eta kezkatuta nago, ez pentsa. Beldur naiz, izan ere, ABC-Vocentoko kruasanek ez ote dituzten Sabin Etxeko kume kuttuenak gehiegi kitzikatzen, Jaurlaritzan eta Ajuria Enean El Correotik jasotzen baitituzte goizero eguneko elikagai koipetsua eta zereginen prontuarioa.
Horrexegatik agian kezkatzen nau gehiago Urkulluk Iriartek baino, bihotz-kontuak direla eta, kardiopatia larriagoa nabaritzen baitzaio lehenari bigarrenari baino. Ohe askotan dabil saltoka eta irudipena dut gosariko hainbeste trans koipek ezin diezaioketela onik egin.
Iriartek, berriz, taloa eta kafe hutsa baino ez ditu hartzen, gainerako egunkariek baino askoz orri eta pisu gutxiago dituzten Berria eta Gara irakurri bitartean. Osasuntsuago, beraz, Maddalen. Ene PCR testaren arabera, noski.
Beraz, bakoitzaren osasun-maila horrela, segidan planteatzen den galdera da ea elkar litezkeen inoiz lehendakarigai biak, inolako maskararik gabe, jokaldi komunen bat burutzeko gosariren baten inguruan.
“Teorian bai, jakina” da erantzuna. Baina praktikoa da arazoa, prebentzio modura eta Murgak agindu bezala, bi metrokoa baino distantzia handiagoa jarri ohi baitute beti haien artean eta batzuetan entzun ere ezin izaten dute egin elkarri botatzen diotena. Gaztelaniaz bota arren, alegia.
Unibertsoaren zentrua den Madrileko gosarietan, bestalde, jende gehiago maiteminarazten du Urkulluren orrazkerak, eta horrek, nola ukatu, beti du plus handiagoa estatu barneko harreman promiskuoetan jauzika eta hegaka segitzeko unean. Normala da gero hanpatua eta trajean sartu ezinik egotea gure bizkaitarra.
Iriartek ez du horrelakorik, aspaldidanik dago-eta aizkora-orrazkera estiloan gotorturik eta, Ahal Guduk goxokiekin tentatu arren, garbi omen du ez dela elikadura monoandriko abertzaletik atera behar. Eta Arnaldok nahi lukeena gorabehera, Idoiaren kafesneek ere ez diote kilimarik egiten. Ez da ahaztu behar, gainera, Idoiari eta haren adiskide madrildarrei Urkullu bezalako gerri malguko dantzariak gustatzen zaizkiela gosari ondoko soka-saltoan aritzeko orduan.
Total, lagun horiek direla, CONFEBASK-CEV-CEOE-IBEX35eko adiskide minak direla eta El Correoko transaminasak direla, garbi dagoena da Iñigok ezin diola Maddaleni ez kasurik eta ez gosaltzeko gonbitik egin. Eta azkenean Maddaleni, beti bezala, konbentuko bakardadea urratzen segitzea baino ez zaio geratuko, triste eta malenkoniatsu, ustezko herrikide biak elika ditzakeen janari ekologiko komunik ez ote den hausnartzen. Gaztelan hazitako janaria bada ere.
Eta bitartean euskaldunok… Ai, ene, euskaldunok!
Oraindik ez dut ikusi Martin Garitanoren gobernuak egin zuen bezain euskara plan ausart eta zentzuzkorik. Biak (EAJ eta EHBIldu) euskararen aldetik gauza berbera direla diotenek, edo ez dute egia ikusi nahi, edo gezurretan dabiltza.
Nork hautsi zuen autogobernu lantalderako adostasuna, PSE eta Podemos batu ahal izateko?
Nork erakutsi du askoz ere nahiago duela PSErekin batu, EHBildurekin baino?
Nik ere idealki nahiago dut EAJ+EHBildu batura. Bai noski, Abertzalea naiz, nola egongo naiz batura horren aurka? Baina ez dut EAJ horretan ikusten. EHBildu ere ez akaso, baina iruditzen zait, egiari zor, pausu gehiago eman dituela batura hori helburu EAJk baino.
Eta iruditzen zait, akaso oker nago, lehenago barkatzen zaiola EAJri PSOErekin batzea, EHBilduri baino. Azken finean argi geratu da EAJk zein duen sozio preferente, eta hala ere, kritikak Otegik jasotzen ditu. Ezin ulertu nabil.
Herri honetan gauza oso kuriosoa gertatzen da: oposizioari gobernuari baino ardura handiagoak eskatzen zaizkio. EAJk politika espainol garbiak garatu ditzake, baina errua EHBildu eta bere AntiEAJ politikak dira. EAJk herri honen zati handi batean gobernatu du 45 urtez, gehiengo absolutuarekin 25 urtez.Eta hala ere, ardurak HB, Sortu edo Bilduri eskatzen zaizkio. Andoni Ortuzarren alabak ez daki euskaraz, baina euskararen aurkako politika EHBildurena da. Ezin dut ulertu.
Datu bat, EAJren boto emaileen %28 da euskalduna (eta beraz, %72 erdalduna). EHbildun alderantzizko portzentaiak ditugu.
Hor begiratu ea zergatik ezin den EAJ eta EHBilduren arteko harreman iraunkorrik lortu. Non daude PPk galdu dituen 200000 botoak? Sabin Etxean badakite ongi non dauden.
Lehenik eta behin, Bittor, eskerrik asko, argia zabaldu baitidazu. Nik ez nekien nora jo, ez nekien zer nintzen: Bildu, Geroa Bai edo Sorturen nukleo gogorrekoa? Nafarra izaki, beti bezala, identitate krisi latzean nengoen.
Zerorrek adierazi didazu Sorturen agente soldatapekoa naizela. MILA ESkER. Aste honetan joanen naiz Herrikora nire diru-zorroa eskatzera…
Victor Morenori dagokionez, azter genezake zenbaterainoko eragina duten haren ekarpenek ezker abertzalean/Bildun: Ea zenbateraino ari diren militante abertzaleak Morenoren testuak estudiatzen Leninen Egia balira bezala, ezker abertzaleko militantzia-formazioaren barnean.
Egunen batean Morenoren lanak irakurtzen ditudanean, testuingurutik atera gabe eta manipulatu gabe, xeheki erantzungo dizut. Edonola ere, ene uste ignorantean, ausartuko naiz esatera: uste dut Victor Morenok ez duela eragin handirik izan ezker abertzalearen literatura politikoan. Igual zuk beste informazioren bat eman diezadakezu.
Hala ere, esan behar dut, neroni bederen, arruntean erakartzen nautela periferiatik datozen hitzek: Victor Moreno, nafar petoa, Villafrancan jaioa omen da, euskaraz Alesbes izeneko herrian. Uste dut euskal periferiaren bozak entzutea aberasgarria dela, aurreiritziak bazterreratuz. Haiekin mintzatu behar ginateke, eztabaida osasungarrian, beti ardo ondua edanez eta afalondoan jota ederrak (erdaraz, nola bestela) kantatuz.
Bittor, igarri didazu nahiago dudala EH Bilduren eredu “antikapitalistaantiheteropatriarkala” EAJren eredua baino. Hitz luzeegia gauza onerako, egia da. EAJren eredua, akaso, azaltzen laburragoa izanen da: EAJ momentuko statu quo-aren alde dago eta kito.
EH Bildun marxistak daude eta sozialdemokratak ere bai, oraingoz behintzat. Programa sozial minimo bat ere, batzuoi erradikalegia iruditzen zaizue.
Baita ere, esan duzu, nahiz eta EAJren proiektua gustoko izan, gustatzen zaizula oposizioan ezkerreko jende xinpatikoa egotea. Gustatzen zaizu Ahoztar Zelaietak liburuak ateratzea EAJren ustelkeriaren gainean. Oposizioan dauden bitartean, ongi. Sekretu bat kontatuko dizut: Ahoztar Zelaietak liburuak idazten ditu, nahi lukeelako gobernuan ezker abertzalea egotea. Ahoztar Zelaietarentzat, ezker abertzalea ez bada gauza botere poxi bat eskuratzeko, doala pikutara.
Alegia, uste dut ZERORI zarela ezker abertzalea neutralizatu eta likidatu nahi duena, zerori zarela Onaindiaren sokakoa, eta ez Otegi.
Eztabaida honen funtsa KOHERENTZIAn datza, eta irakurtzen dotenagatik, dagoeneko EAJri ezer gitxi eskatzen zaio arlo honetan, eta ezker abertzale ofizialari aldiz, dexente gehiago. Seguruenik ezker abertzaleak beste hainbat subjetuei historian zehar eskatu izan dioanaren tamainakoa, baina oraingoan kinka aldatu delarik. Ezker abertzale ofiziala hain izan denez gardena eta zuria urteetan zehar, orain bere erabateko instituzionalizatze egoera honetan, herritar asko jokuz kanpo utzi gaituela. Eta zure lehentasuna borroka eta maila instituzionalean jartzen duzunean, orduan kontraesanak eta ez-ulertzeak datoz. Eta zure apostu horren ondorioz, euskaldunek ikusten dugunean gure herri eta hizkuntz proiektua maldan behera eta galaga barik doala, bada, are eta okerrago. Baina ezker abertzale ofizialak horren aldeko apostua egin du eta hori da aikerstutako bidea. Agian, herri honetan beste nolabaiteko aukera euskaldun eta abertzalea sortzeko garaia heldu da.
Eta EAJri, abertzaletasun, euskalduntasun eta herri sorkuntzan aspaldi ezer ez diogu eskatzen, alperrikakoa da, beste helburu -$$$$$$$- batzuk deukie.
Ai, Bittor:
Guztiz deitoragarriak iruditzen zaizkizula “EAJren aurka tarteka sortutako hainbat gobernuk eragindako kaos eta desgobernu egoerak, direla Patxi Lopezek gidatuak, Martin Garitanok edo Juan Karlos Izagirrek”.
Bestalde, esaten duzu Joseba Asiron benetan estimatzen duzula…
Politikoki, Joseba Asiron, Juan Karlos izagirre eta Martin Garitanoren arteko diferentzia bakarra izan zen Noticias taldeak ez ziola inoiz Asironi egurrik eman.
Asiron eta beste bien arteko diferentzia bakarra da EAJren aparatuak Asironi atxikimendu taktikoa eman ziola, Bilduk Gasteizen EAJri bezalatsu.
Hidalgo jauna, esazu argi eta garbi jeltzalea zarela. Gehiago errespetatuko zaitugu.
Ez dut inoiz eskatu EAJren parte izatea, eta beldur naiz EAJri ere ez ote zaion askorik interesatuko nire partaidetza…
Errespetu kontuen gainean, zu zuhaur…
Patxiri bezala erantzungo dizu(e)t. Beharbada duzu(e)la arrazoi guztia aldarrikatzen EAJk duela abertzaleon koalizio gobernua ezin osatuaren ardura handiena. Edo beharbada ez duzuela. Baina kulpak banatzearekin konformatu nahi duzu(e)n horiek balizko koalizio gobernu hori ez eskatzeko, ez bultzatzeko, ez al zarete ‘kulpadunen’ joku berean sartzen, zeinahi ere direlarik ‘kulpadunak’?
Koalizio gobernu bat egiteko nahi izan behar da, eta akordioak egiteko gogoa eta gaitasuna izan. Eta hori samurragoa dateke ‘herritarron’ presioa zenbat eta handiagoa izan horren alde. Ni behintzat horretan nago. Zu non zaude Mantangorri? Meredith? Ba ote? Tximino? Beste horiek?
Goiz on!
ba Ote! Zuk esanak harrituta eta kezkatuta utzi bainau, sarean begiratu dut. Ez da egia Andoni Ortuzarren alabek euskaraz ez dakitenik: zuk zeuk bezalaxe egiten dute.
Ba Ote!, EAJk dauka hizkuntza politika negargarri honen ardura nagusia. Ez dakit inork ukatu ote duen hori. Eta EAJri exijitu behar zaio, boterea bere esku baitago neurri handi batean.
Horrek ez du esan nahi EHBilduk ardurarik ez duenik. Udal eta mankomunitate askotan agindu du urte luzez, eta horietan, EAJk baino hizkuntza politika dezente hobea garatu arren (ez da askorik behar horretarako), hutsune galantak ere ageri dira.
Eta Arnaldok esanak esanda daude, ezin dira ukatu, eta kezkatzeko modukoak dira. Ez baita EHBilduko lehen lerroko erdaltzale bakarra: Iñarritu, Matute, Otero, Arzuaga, Garitano, Casanova eta beste, are erdaltzaleagoak dira. Horietako batzuk, erabat erdaltzaleak.
EAJkoak askoz erdaltzaleagoak direla? Bai, askoz ere.
Baina EHBilduren jarduna kezkatzekoa dela, ere bai.
EAJren inguruan ez dot ezer espero, bapez!!!! EH Bilduri dagokionez? Asko espero neban, baina azkenien usteak erdi ustel. Halatabe, gaur egun ondiño, askoz be geihago eskatzen dotsat Bilduri EAJri baino, ondiño sinesmen puntu hori mantendu gure dotelako.
Eta ni bizkaiko udalerri batean herritarra izanik, naizen lez, hamaika zinegotzi, asesore, militante jeltzale ezagutzen dodaz euskarekiko inolako begirunerik ez dekotenak, ez berba egiteko orduan, ez ikasteko orduan ezta euren seme-alabei erakusteko orduan. Horrek oso agerian erakusten doste zein dan partidu honen benetako jarduera.
!-ri:
https://www.eitb.eus/eu/telebista/programak/gure-kasa/bideoak/osoa/5889731/bideoa-andoni-ortuzarren-alaben-mezuak/
1:38 minutuan bideoa. Alabak berak onartzen ditu euskararekin dituen mugak. Hau baldin bada euskaraz egitea, izan bedi. Amore propioan jo didazu, eta esango dizut dezente naturalago ateratzen zaidala niri euskara. Euskaldun hitza.
Galdetu didazunez, Bittor, koalizioa nahi nuke. Bai noski! Nola bestela? Azken adostasunak poztu ninduen, autogobernu lantaldeaz ari naiz. Baina ikusi nuen nork hautsi zuen adostasuna, eta zertarako: autodeterminazio eskubidea ukatuz PSE eta PODEMOS sartzeko. Euskaldun eta abertzaleon arteko akordioa behar zuena, nork “prostituitu” zuen? (barka hitzaren gogorra)
“Con HB ni a heredar” jeltzale batek esan zuen. Mayor Orejaren garaitik PPk EAEn galdu dituen 200.000 botoak EAJn daude. Eta oso jakitun dira horretaz Sabin Etxean. Eta ez diot nik hori, Xabier Arzalluzek esan zuen hori bere azken elkarrizketan.
Akaso EHBilduren rol politikoa pretendiente eternoarena izan behar du, EAJren atzetik ibiltzera kondenatuta, abertzaleen batasunaren bila, batasuna nahi ez dutenen atzetik eskean. Ez dut uste munduko mugimendu politiko bakar batek bide hori borondatez onartuko lukeenik.
presioa egin behar dugu, batasuna bilatze aldera, hala diozu. Otegik Onaindia gogoarazte dizula eta artikulu bat idatzi duzu, presio zilegia egin asmoz, baina ez duzu Urkullu Azkunarekin konparatzen artikulurik idatzi. Biei egin beharko zaie, edo? Bestela, presio zilegia beharrean, batzuei kontuak eskatzen gabiltza soilik. Eta hori ez da nahi duzuna, edo bai?
Ba ote! arrazoi duzu, ez zen nire asmoa inoren autoestimua jotzea: neskato horiek zuk eta nik bezalaxe egiten dutela esan nahi nuen, eta hala egin behar nukeen.
Bestalde, onartuko didazu “Andoni Ortuzarren alabak ez daki euskaraz” esaldiak gaizki-ulerturako bide eman dezakeela.
Azken kontu bat, inoren alabak publikoki euren aitaren sinesgarritasuna auzitan jartzeko zenbat eta gutxiagotan erabili, hainbat hobe.
Ba nik uste dut, euskaltzaletasunaz ari garela, zilegi dela transmisioari erreparatzea, eta seme-alabak adibide ezin hobeak dira gurasoek euskararen alde duten diskurtsoaren zintzotasuna neurtzeko.
Oso gazte arruntak iruditu zaizkit Ortuzarren alabak. Erdaraz euskaraz baino hobeto egiten dute, eta seguruenik erdaraz bizi dira, gure inguruko gazte gehien-gehienak bezala, gurasoak euskaltegiko irakasleak izan arren.
Tamalez, bereziki zaharrenak erakutsitako maila kaxkar samarra gero eta ohikoagoa da gazteen artean.
Erabat ados Jonek esan duen horregaz. Bideoan agertzen diren bi neska horreek gaur egungo bizkaitar euskal gazteriaren adibide izan leikez. Beraz imaginau ze nolako maila euki leikien bizkaitar basko (ez euskaldun) gazteriak, bildurtzeko modukoa!!!!
Oso kezkatuta utzi nauzue, Ortuzarren alabaren maila bizkaiko gaztetxoen maila arrunta dela jakinda. Baina tira, atzo bertan Oiartzunen gaztetxoak erdara garbian entzun ostean, arazo nazionala delakoan nago.
Eta desbideratu den arren, zertan dabiltza EAJko abertzale zintzoak, Kantabriaren muga irekitzea Nafarroa edo Iparraldekoa irekitzea baina garrantzitsuagoa dela defendatzen duen EBBRen aurrean? Ba al da abertzaoe zintzorik EAJn?
Ortuzarren alabek Bilbo Handiko gazteen %90-ak baino hobeto egiten dute euskaraz, benetan batzuk ez dakit zein errealitatetan bizi zareten…
Zilegi bekit zuen arteko eztabaida zabalera sartzea, nire eritzi xumea bezain etxakina adieraz dezadan. Desadan, lehenik eta behin, Otegi Onaindiarekin alderatze horri ez deritzodala egokia ez zuzena. Bigarrenik, eztabaida sakon eta ideologiaz okitua den honek, maiz gerta bezala, errealitatetik urruntto dagoela esango nuke. Jende arruntok darabilgun erizpide, eta beraz hautabide, ohikoetatik urrun. Nik neronek, esaterako, heteropatriarkatu delako hori zer den ez dakit.
Jakin badakit, ordea, PSOEk eta bere sukurtsalak Hego Euskal Herrian (utz dezagun oraingoan Iparraldea) abertzale ez euskaltzale izan ez izango ez direna inoiz. Honelatan bada, EHBILDUrekin eusko jaurlaritza osatzea zientzia-fikzioa da, Ahalduguk propaganda legez hiru alderdiko jaurlaritza baten alde egiten badu ere; Gorrotxategik-eta esan bai, badiote, sinetsi ez dute sinesten. Nafarroan bezala, okerrenetan sordeia jaurlaritzaz jabe ez dadin okerrari lagundu behar ez balekio, behintzat, makurrik makurrenean.
EAJrekin? LAB-eko batek esan zuen bezala “EAJrekin ez goaz(ke) inora, baina EAJ bagerik ere ez”. Hortxe koxka, eta hortxe zori txarra. EAJ PSOE baino abertzaleago, euskaltzaleago…? Bai. Baina, egun, eta hemen, EAJ aberriaren eraikintzan eta euskalgintzan oztopo bilakatu zaigu, ondikoz. Hezkuntzan, esaterako, arazoa, nire gardiz, larri samarra da. Aurrera ordez atzera goazelako. EITBren arazoa arazo bihurtu zaigu. Ertzaintza ez dut aipatu ere nahi. Abertzaleen arteko elkarlana daitekeena da, bai, baina noraino nahi du EAJk? EHBILDUk Gasteizen (Bastidan…), adibidez, EAJri alkatetza eman zion. Zer eman dio EAJk ordainetan?: Gasteizko alkatearen purrustada (eta erabaki) txar bat baino gehiago. Izurritea kudeatzean EAJk (edo Urkulluk) beste alderdirik (EHBILDU esaterako) ezertan haintzat hartu ote du? Autonomia (hutsa) defenditzeko 10 segundu baino ez du xahutu…autonomia baino gehiago, horretaz, zenbat?
EHBILDUk (nik dihardudan alderdia) oker handia egin zuen Gipuzkoan zaborraren arazoa zela eta. Honek isats luzea du oraindik. Iruñean, ordea, Asironek oso ondo jaurri zuen. Araban, herrian-herrian, ondo eta ez hain ondo, baina, oro har, Gasteizen bertan bederen ondo…eta hala ere ez irabazle. Jendearen aurrean, aldiz, EHBILDUk ba ote du, gaur den egunean, Euskadi kudeatzeko pertsona-talde bat herritarren uste ona jasan lezakeenik? Otegik badaki ezetz, eta badaki inoiz Ajuriaenera iritsi nahi izanez gero, politika eta herrigintza benetakoa egin ahal izaiteko talde sendoa behar dugula. Abertzalea eta euskaltzalea eta independentziazalea, zalantzarik ez.
Bizkaian arazoa bestelakoa dela uste dut. Aspaldidanik datorrena. EAJk bizkaitar gehienen asmo eta gogo xotilekin bat egiten jakin duela argi dago, eta ondorioz EAJ bizkaitartu da, atzera. Ez dut ahantzi, baina, Gipuzkoa-Arabaetan ere nagusi dela. Bizkaitar askorena zer den, eta karlista batzuen sindromea dela esango nuke (Txema Monteroren hitz batzuk trakestuz). Foru edo Lege zaharren aitzakian, integrismo politikora lerratu dira, folklorekerian geratu dira, funtzionario bihurtu dira, bertan-goxo eta aisebizi ugari dagoela gehituko nuke (hein batean, gizartean gehienok horrelakotsuak garela aitor dut) eta aberria bai baina poltsikoa eta urdaila beterik baldin badago. “Primum vivere” zioen Artzalluzek. “Autodeterminazioa zertarako? Azak landatzeko?” ere zioena. Ez dugu ahantzi behar Bizkaia, egun, Petronor, Iberdrola… eta abarren zergez bizi dela, eta haien mehatxupean ere bai. Azken egunetako Kantabria-zaletasuna sintoma da.
Ondorioz, EHBILDUk badugu lan handia, Bilbo handian batez ere, eginkizun Euskal Herria eraikitzen aitzina joan gaitezen, Nafarroan dugun era berdinekoa…eta Iparralden…eta Euskal Herri osoan.
Galdetzen duzu Eneko: (Abertzaleen arteko elkarlana daitekeena da, bai,) baina noraino nahi du EAJk?
Eta ni ziur naiz EAJk (oso) interes gutxi duela gaur egungo lanean batera jarduteko EHBildu -berriro esango dut- antikapitalistaantihetereopatriarkalarekin (edo ez hain, are antikapitalistaantihetereopatriarkalagoen arabera).
Baina nik hori uste dut dela gu abertzaleon erronka EAJ ‘BEHARTZEA’ abertzale guztion arteko lanera, hain zuzen ‘abertzaleago’ / ‘euskaltzaleago’ bihurtzeko EAEko politikak (ere), besteak beste, zuk ere, nik bezala, gaur egun eskastzat jotzen dituzun EAEko politikak ‘aberriaren eraikintzan eta euskalgintzan’ / ‘hezkuntzan’ / ‘EITBn’ / ‘Ertzaintzan’…
Eta EHBilduk ‘abertzale’ jokatu nahi badu, horretan egin beharko dio presio EAJri eta aldi berean elkarlanerako bidea ireki, ez? Edota konformatuko da EAJ salatzearekin eta aldiz aldarrikatuz Arnaldo Otegik egin bezala politika ‘deseuskaldunagoak’ / ‘desabertzaleagoak’ / ‘desgiputzagoak’ Bizkaiko ‘basamortua’ EAJri kendu eta EHBildurentzat irabazteko?
A, hori bai, EHBilduk jarraitu nahi badu EAJren kontra aldarrikatzen politika antikapitalistaantihetereopatriarkalak (arlo sozialean erdibideko politikak adosten satu ordez), abertzale eta euskaltzaleon nahiak baztertuz eta PS(O)E eta Podemoseko indar espainolzaleekiko gobernuak koalizioak defendatuz, EAJk ere ez dauka aitzakia makurra bere horretan jarraitzeko…, ez? Jainkoek gorde gaitzatela gure lagunengandik!
Iñarrondo: “Autodeterminazioa zertarako, azak landatzeko?” sarri jarri izan da Arzalluzen ahotan. Ez dakit nork hasi zuen eta Arzalluzen benetako deklarazioak zeintzuk izan ziren, baina Arzalluzek ETBn emandako azken elkarrizketan (2011n, Maddalen Iriarteren Azpimarran) aurkezleak esaldi hori aurpegiratu zionean eskumako kazetari batek bere ahotan jarri zuen asmakeria bat izan zela adierazi zuen. Hemen bideoa (bide batez, Maddalen Iriarte mutu utzi zuen): https://www.eitb.tv/eu/bideoa/eitb-ri-eskainitako-azken-elkarrizketa-sakona-azpimarra-2011/6389/157958/eitb-ri-eskainitako-azken-elkarrizketa-sakona-azpimarra-2011/
Aupa zuek:
Gailur: Artzalluzek esaldi txatxu bezain ospetsua esan zuen ala beste batek haren ahotan ezarri ote zuen ez dakit. Gainera, nire herrian egindako hitzaldi batean esan zuela uste dut. Bere garaian Artzalluzek ez zuen ukatu, nik dakidala. Artzalluzek besterik ere asko esan zuen, Lemoizko zentrala galaraziz gero herriak larrutik ordainduko zuela, esate baterako; NATOra sartuz gero Euskalduna ontziolan gudu-itsasontzi batzuk egiteko hitzartua zegoela, hau EAJren Batzar Nazionalean esana; eta abar. Josulagunek ere badakite gezur esaten, e.
Bittor: Bai, EHBILDUk EAJ “erakarri” behar luke, abertzaleago eta euskaltzaleago izan dadin. Izan ere, EAJren barruan bada bazkide andana zinez abertzale eta euskaltzale dena. Ez da, ordea, erraza, zeren, Urkullu-Ortuzarren EAJ hau EHBILDUrengandik eta beste eragile abertzale batzuengandik aldentzen eta alderatzen eta urrutiratzen saiatzen baita, ELA sindikatuari dion ezinikusi nabarmena, adibide. Ez dut GURE ESKU aipatu nahi.
Nik ez dut inondik inora ikusten zuk behin eta berriz aipatzen duzun joera “deseuskaltzale”, “desabertzale” eta “desgiputz” hori EHBILDUn. EAJn bai, ostera. Giputz-erdirakoikeria ez dugu egokia, nik uste. Gure erdia eta burua Nafarroan behar dugula uste dut. Errigora ez ezik Erribera ere oso haintzat hartu beharrekoa. Bilbo handiak, berriz, indar handia du, eta hor asmatu behar dugu, euskara zabalduz ez murriztuz. Enkarterri oso soro ondo ereindakoa den arren, oraindik ez diogu EAJri uzta kentzen asmatu. Eta, bai, hor EAJko milaka boto-emaile abertzale gureganatu behar ditugu. Eta zakurra ez da harrika amontzen.
EHBILDUn, oraindinokarren!, lehengo ez antzinako joera ez egoki batzuk agertzen dira, eta badira pertsona txit markatuak direnak, herrian herrian eta orotan, on baino txar gehiago egiten diotenak, nahiz eta haiek ondo bidean eta gogo onez jarduten dutela uste izan. ERTZAINTZArekiko, adibidez, gure jokaera ez da beti onena izan ez izaiten.
Ez da, azkenik, ahantzi behar hedabide ia guztiek EHBILDUren aurka joten dutena. Eta abertzalegoak duen gaizki egindakorik handiena informazio-bide sendo, zabal, eta sinesgarriak ez eratzea eta ez herritarrenganatzea izan da. DEIA inork gutik sinesten duen bezala, gutik sinesten du GARAk dioena; beraz, EL CORREO-DIARIO VASCO-DIARIO DE NAVARRA falangistak nagusi Euskal Herrian…eta herritarrek irakurten.
Nik ere badakit ez dela erraza EAJ mugitzen ‘abertzaleago eta euskaltzaleago izan dadin’. Baina, besteak beste, hor (ere) behar du gure ahaleginak, ezta? Eta nik berriro diot apustuak ez duela horrenbeste izan behar, diozun moduan ‘EAJri uzta kentzen asmatu. Eta, bai, hor EAJko milaka boto-emaile abertzale gureganatu’, baizik bozka ‘abertzaleak’ ‘euskaltzaleak’ areagotu, bereziki ezker aldean, bereziki Araban, bereziki Nafarroa Garaian, bereziki Iparraldean…
Eta diozu ez duzula ‘inondik inora ikusten zuk [nik] behin eta berriz aipatzen duzun joera “deseuskaltzale”, “desabertzale” eta “desgiputz” hori EHBILDUn.’ Eta horretatik nire beldurrak eta Onaindiaren oroitzapenak, ze 1980ko haietan ere ez zuen inork ‘inondik inora ikusten joera “deseuskaltzale”, “desabertzale” eta “desgiputz” hori EIAn eta Euskadiko Ezkerran’. Vade retro! Eta ikusten dugu non eta nola amaitu zuen EIA eta Euskadiko Ezkerraren ildo nagusiak…
Eta niri Arnaldo Otegiren azken boladako adierazpen askok (artikulan aipatutakoek eta…) gogorarazten didate orduko egoera hura EIAn eta Euskadiko Ezkerran…, eta horregatik eragiten didate beldurra…
Baina, ez ailedi!
Oharra: Gustura egingo diot begiratua Eneko Iñarrondoren ‘Hi eta ni adiskide beti’ 2019ko liburuari…
Euskadiren periferia gaztela/espaiania da,ea argi geratzen den behingoz,nafarroko/iruñako errresumari XI-XIII mendean gertatu zitzaiona ikustea besterik ez dago,euskal nazioa gipuzkoa eta nafarroako iparraldean kokatzen da
Sozialki hala da, gaztelarra/espainola. Ni periferiakoa naiz eta hemen, nahiz eta askok abertzale bozkatzen dugun -EAJ batez ere-, sozialki gaztelarra/espainolak gara, alegia, autogobernuaren aldeko erregionalistak gara (independentziarekin irabazteko gutxi eta galtzeko asko dugu, halere gure artean gutxik esango dute nortasun aldetik espainolak garela). Gehienek euskal kultur erreferenteak nortzuk diren ez dakite (soilik kirolari batzuk edo txikitan ikastolaren bitartez ezagututako pailazoak). Normalean Espainiako ondoko erkidegoko jendearekin dugu harremana (periferian/mugan egotearen ajeak) eta eskualde euskaldunetako jendearekin ez dugu ia harremanik (Badirudi euskalduna hona etorri baino, nahiago duela Kantabriara, Errioxara edo Huescara joatea…).
Esango nuke adin batetik aurrera mundu euskaldunarekin dugun distantzia kulturala gero eta handiagoa dela. Jada ez dago ikastolen sorrerekin zegoen espiritu euskaltzale hura.
Oso nabaria da hizkuntza erabilpenak sortzen duen aldea, ikastolan euskara ikasi arren, ez gara euskal kulturan osotasunez murgildu. Soilik gutxi batzuk lortu dute hori, euskaraz lan egiten duten horiek.
Pena da, baina ikastolen sorrerekin dena aldatuko zela uste zuten horiek erratuta zeuden. Gure gurasoek -gaur egun aitona-amonak diren horiek- euskalduntasunaren alde egin arren, ez zuten euskara ikasteko ahaleginik egin eta horren zama pairatzen dugu; gaur egun gurasoak diren horiek ez dute euskaraz aritzeko gaitasun handirik eta gazteen artean euskararekin axolagabekeria da nagusi.
Gogoeta hau edalontzia erdi hutsik ikusita idatzi dut, gauzak onerako ere aldatu dira, baino asko dago egiteke eta konpontzeke.
Lantxe ezkertzekoa zait zure frankizia edo zintzotasuna. Suposatzen dut iragan urrun edo ez hain urrun batean zure eskualde hori ere euskalduna zela. Gehiago konprenitzeko, noizkoa da euskararen galtzea bertan?
Uste dut oso ondo laburbildu duzula lantxe,herri(pueblo vasco)bat gara baina ez nazio/unitate politiko bat,herri arabiara nazio bakarra ez denez,germaniar herria(alemania-austria)edo txinako herria(taiwan,hong-kong,txina bera) nazio berdina ez direnez
Arazoa,muginendu nazionalista bizkaitar(batez ere mendebaldekoa) batek sortua izan zela,eta ez nafar batek,hori katastrofikoa izan
Kaixo, ba galeraren maparen arabera XI. eta XIII. mendeen artean galdu zen. Suposatzen dut Arabako barnealdean euskalduntasuna nabarmenagoa izango dela, azken finean zona euskaldunekin harreman handiagoa dute eta Espainiako erkidegoko jendearekin izan dezaketen kanpo harremanak ez dira hain zuzenak.
Eskerrik asko lantxe . Galdera minbera bat orai bainan garrantzitsua:
Pentsatzen ote duzu posible litzatekeela egunen batean eskualde hortako populu guzia euskaldun bilaka dadin gogo onez eta bortxatua izan gabe hizkuntza politika deliberatu eraginkor eta gizatiar bati esker?
Azken galdera bat:
Ezetza bada arrapostua zer egin lezakete zu bezalako euskalzaleek euskaldun bizitzen segitzeko isolatuak eta giro bhin betiko erdaldun batean?
Berandu nabil iritzia ematera, eta ez ditut hemen azaltzen diren iritzi guztiak irakurri. Errepikatzen banaiz, barkatu.
Goazen zenbait paralelismo planteatzera. Argi dago Arnaldo Otegik borroka armatua eta bai ETA bera “likidatu” dituela, Mario Onaindiak egin bezala 1984an ETApmrekin. Arrazoi berdinengatik, gainera, borroka eta erakunde armatuek oztopo zirelako mugimendu politikoaren garapenerako.
Euskadiko Ezkerrak euskal ezker guztia atzemateko bokazioz jardun zuen denbora askoan (PCrekin batuketa, ELAn hegemonia edukita, PSOErekin aliantza). Bildu bokazio berdinarekin sortu da, EA eta Matuterekin koalizio eginez. Eta PSOErekin berriki aliatu da.
Egia da ere independentista eta nazionalista gauza bat eta bera ez direla aitortu duela Otegik. Independentzia arazo “soziala” omen da, horren ondorioz, eta ez nazionala.
Esango nuke nik honek guztiak koherentzia ikaragarria duela ETA eta Ezker Abertzalearen ideologiarekin. Gertatzen dena da Ezker Abertzalearen marka pean diharduten abertzale erradikalei hozkirria ematen diela koherentzia horrek: Sozialismoa eta independentzia (marxismoa eta nazioa) batu egiten direnean hori baita gertatzen dena: abertzaletasuna mugimenduaren azal huts bihurtzen dela.
Noski, Bildu EAJrekin konpetentzian dagoenez, etengabe markatu behar du bere pakete abertzalea. Baina errealitatea hauxe da, EAJk Euskal Herrian kokatzen du bere politika eta Euskal Herritik jaurtitzen ditu bere aliantzak. Bilduk ordean Espainiarrekin ala katalanekin aliantzak egiteko irrikitan dago, Madrilen boterea hartzeko asmoz, garai bateko karlistak bezela, nahiz orain ezker-muturreko aldetik.
Azkenik, oso herri txikia gara, eta ezker-eskubi zatiketa horrek errotik izorratu egiten gaitu, masa kritikorik gabe uzten baigaitu. Ezker Abertzaleak, bere fundamentalismo marxistan oinarritua, leize bat ezarri du gure herrian, gure hiri eta herrietan, ezker eta eskubiaren artean, baina Espainiar botere-hartze batekin ari da ameska.
Iritsi daiteke eguna Otegik esango duena (Onaindiak esan zuen bezala) “borroka armatuaren errua euskal abertzaletasunarena da, ez ginen ezkerreko aski, orain bai”. Hau da, iraultza sozialistarengatik erahil egin da hemen eta borroka armatua “likidatu” eta gero gure herriari eta aberri borrokari botatzen zaio errua (Euskadiko ezkerrakoek egin zuten bezala, Burgoseko epaiketan “gora espainiako proletargoa” eta “marxista-leninista naiz” esan eta gero).
Euskal ezkerrarik egon behar badu, ezin daiteke iraultza espainiar eta mundialaren ameskerietan galduta egon. Hori da nire iritzia.
EAJren arrastoan dabil EHBildu.
EAJ PSOEren gatibu da, eta EHBilduk PSOEren gatibu nahi du izan.
EAJ gero eta españolagoa da, eta EHBildu ere bai.
Irabazle garbia, PSOEren nazionalismo espainiarra.
EAJren arrastoan dabil Bildu gobernua irabazi nahi duelako. Eta irabazteko PSOE eta Podemosen indarra behar du.
EAJen espainoltasun etengabearen teoriak huts egiten du ikusten dugunean azkenean ustez abertzaletasun erradikala zena, Bildu, Onaindia-EEren politikara irekiro lerratu behar izan dela, EAJk lortutako erakundeak eta boterea onartuz.
EAJ bertako botere bat da eta bertakotik proposatzen ditu bere aliantzak eta bere burujabetasun irabaziak. Bilduk horretara jo behar izan du bestela eraginkortasun apurrik ez lukeelako erakutsiko bere politikak.
Herria eta aberria ez dira eraikitzen “independentzia” hitza daramaten pankartak aireratuz. Boterea behar dugu eta duguna EAJk lortu du, Ezker Abertzalea antzutasun politiko-militarraren ildoan joan bitartean. Era berean, 35 urte pasa ditugu ETAri begira, ETAk bere burua hil egin duen arte, Arnaldo Otegiren aginduz.
Erradikalismoaren banderak hori lortu du: hildakoak, Euskal Herriaren zatiketa eta ezer.
Goian nioena, sozialismoa eta independentziaren ezkontzak derrigorrez garamatza Espainiar politika lehenestera, Euskal Herrikoa baino. Abertzaletasuna ezertan gelditzen da horregatik. Eta ez Bilduk EAJren bidearen itxura jarraitu nahi duelako.
Eta zer egin behar da, egin behar dugu, egin genezake EAJren eta EHBilduren arteko elkar lana bultzatzeko euskaldunon eta Euskal Herriaren alde? Nola eskatu geniezaieke EAJri eta EHBilduri bere ardura bete dezaten?
Azterketa ergel gutxiago(urazaindia etabar) eta lan gehiago herriaren-aberriaren alde , Arnaldo eta enparauek egunero egiten duten duten bezala.
Hasita daude.
Hezkuntza lege zirriborroa adostu berri dute (euskararen kaltetan)…
Garak ontzat ematen du EAJ-PSOEren hizkuntz politika (https://www.naiz.eus/eu/iritzia/editorial/euskarak-bizirauteko-oinarriak-eta-baldintzak)…
EiTBren deskalabruaren aurrean mutu dirau EHBilduk…
Biek ala biek nahi dute PSOE ohekide…
Laster ez da egongo kristaurik EAJ eta EHBildu ezberdinduko dituenik.
“Laster ez da egongo kristaurik EAJ eta EHBildu ezberdinduko dituenik.”
Garai hori duela urte dexente iritsi zen. Orain abertzaleok post-PNBILDU garaian gaude, umezurtz. Bada garaia jadanik, Bilduren utzikeriaz harritzen egoteari uzteko, Bilduri fideltasuna zor bagenio bezala! Zerbait berria egiteko beharra dago aspalditik.
Eta ez, PNBildukoak ez dira gure agintari. Ez nireak. Aginduak ematen dizkigute aginte autonomikoa duten artean, baina hori María Chivite, Pedro Sanchez edo Emmanuel Macron gure agintari deitzea bezala da. PNBilduren ekintza eza salatzen dugun artean, jakinean egonik ez dutela euren politika aldatuko, eurak legitimatzen jarraituko dugu. Beste 30 urtez berdinean jarraituz.
Ados.
Zerbait berria behar dugu. Mugimendu abertzale, euskaltzale eta herrizale konplexurik gabekoa, ganorazkoa, ahalik eta koherenteena. Poltronak eta herritarron sosak laguntxoen artean banatzea helburu izango ez dituena. Sortuko ahal da!
Eskerrik asko, Bittor, egoera modu hain garbia agertzeagatik. Eta ados nago Izok proposatzen duenarekin: zerbait berri sortu behar da oraingo alderdi politikoetatik eta instituzioetatik aparte. “Bertako” alderdi politikoek eta politikariek, enpresak bezala, nolabaitelo estatus ekonomiko eta publikoa lortu dute eta ez dira arriskatuko estatus hori galbidean jar ditzaketeen ekimenak bultzatzen.
Bai. “Ciudadanos” edo eta “vox” bat antolatu dezakezue euskal abertzale bertsioan. “Deskojono” bat ,alegia.
Barkatu, anti instituzionalak zaretela ez dut kontuan hartu. Kasu GKS eta antitxertoekin(bizitza- egiaren aldeko negazionistak etabar) hasi beharko dituzuen elkarrizketak baina zinez zero etorkizuna ikusten diot ekimenari.
Nere ustez “Mundu garai” aldaketa honetan Euskal Herriak topatuko du bere bidea askatasunerantz, demokraziarantz, mundu berri multi polar batean(munduak bizirauten badu, etabar).
Bai, Sabino, bai. Biderik egokiena PSOErekin eskutik joatea da, Nafarroan bezala, “garaipenetik garaipenera” azken porrota jaso arte.
Eta gure artean joka segitu beharrean, edo hirugarren bideak asmatzen, denok hasten bada elkarrekin elkarlana eskatzen jadaneko dauzkagu alderdi ‘abertzaleei’, bere ‘abertzaletasunean’?
EAJ-k Espainian gero eta erosoago dihardu, eta Espainia EAJrekin gero eta erosoago dago. EAJ negozioaren alderdia da, beste guztiaren gainetik, negozioa da bere funtsa eta helburu bakarra. Horretarako PSOE edo PP behar ditu, ez EHBildu, azken honek negozioa oztopatu eta batez ere, lehiakide izango lukeelako.
EHBilduk PSOE nahi du bazkide, ez EAJ. Zertarako? Moketa zapaltzeko, prezioa zein den ere. Nafarroak desastreari erreparatu besterik ez da egin behar. Nafarroan PSOEk eta EAJ-k osatzen duten gobernu euskarafobo eta ultranazionalista bati ematen dio babesa EHBilduk.
Elkarlana? Ez dute nahi, lehian ari dira. Boterea, zentzurik ustelenean, dute xede biek ala biek.
Ados, Bittor. Zain naukazu ea noiz hasten zaren EAJri eskatzen jadanik EHBilduri eskatzen diozuna. Badaezpada Otegik Onaindia gogorarazten dizula esan zenigun. Geroztik ez diguzu esan Urkulluk nor gogorarazten dizun. Noiz esango diguzu?
Egitateak hor daude: nork hautsi zuen autogobernu ponentzian zegoen bi alderdi abertzaleen “batasuna”, ekuazioan PODEMOS eta PSOE sartzeko?
Nork erabaki zuen erabakitze eskubidea bazter uztea adostasun horren bila?
Batari besteari eskatzen zaiona eskatzea ez dago gaizki; baina, lehen lehenik, bakoitzari berak predikatzen duena behintzat bai eskatu behar zaio…
Hemen, Euskal Herri guzietan, badugu “hizkuntza nazionala”; ez ordea, hizkuntza pertsonala, ezertarako ere…
Nik uste dut hemen aldaketen intentsitatea eta norabidea herri abertzaleak erabakiko duela . Nola izango den? Ezdakit bada , baina Kataluiniarrak egin dutena kontuan edukita , ba optimismoz betetzen nau.
Bitartean bada , ba bakoitzak egin dezala ahal duena bere lanpostuan, familian, lagunartean.Noiz emango den erresoluzio demokratikoaren ebullizio fasea? Hemendik eta hamar urteera? Bost ? Hamabost? Ze preziotan? Nolabaiteko derrota batekin baina demokratizazio urrats sendo bat lortuaz? I dont know.
Argi dago hau ez duela Bilduk egingo. PNVk are gutxiago. Begiak ireki.
Ba Ote-ri: Nik, egia esan, nahiago nuen Ibarretxeren jokaera Urkullurena baino, eta egin nuen bere garaian Ibarretxeren planaren alde. Gaur egun ez naiz batere jarrera / alderdi antisistemen zale, nahiz nik ere badakidan ‘sistema’ ez dela ‘gutxien txarra’ baino aukerakoen artean, eta arrakala asko eta handiak eragiten dituela egunero konpontzen saiatu behar dugunak (besteak beste Ahoztar Zelaietak behin eta berriro erakusten dizkigun EAJren txiringitoetakoak…, eta nik ere behin baino gehiagotan aipatu ditudanak, agian ez duzu jakingo…). Gauzak dauden daudenean uste dut egunero egin behar dugula lan ‘herri hau’, ‘ herri euskalduna’ altxatzen / eraikitzen, eta Arnaldo Otegiren inguruko salaketa, erantzun hauen buruan dagoena, orain bi urtekoa da (2020-06-05), eta orduan beldur handia eragiten zidan Otegi eta EHBildu iragartzen ari ziren ziabogak ‘herri euskalduna’ baztertzerat eta aldiz ‘herri’ guztia besarkatzera, bere garaian Mario Onaindiak-eta eginiko bidetik nintzen beldur…
Eta uste dut egunero egiteko lan ‘herri hau’, ‘ herri euskalduna’ altxatzen / eraikitzen konbeni zaigula liskar gutxiago ‘gure’ artean (eta nire ‘gu’ bagara EAJkoak eta EHBildukoak), eta elkarlan gehiago bideratzea uneko ahalen ahalean, Hegoaldean Espainiakiko haustura aukera eta irabazteko aukera sortzen zaigun / dugun bitartean, gizarte dinamiko, demokratiko eta beti justuago baten alde, zailtasunak zailtasun, eta aurretik dena suntsitu beharra aldarrikatu gabe… Eta nik elkarlan hori eskatzen diet EAJko gehiengoari eta EHBilduko gutxiengoari. Elkarrekin eskatuko diegu?
Eskatuko diegu, plazer baduzu. Baina arazo bat dago:
Nork hautsi zuen autogobernu lantaldeko adostasuna, erabakitze eskubidea gutxiagotuz, PODEMOS eta PSOE sartzeko?
Puigdemonti gezurretan ibili zen Urkullu, Espainiaren aldeko bitartekari lanetan.
Unai Rementeria benetan uste duzu abertzalea dela?
San Gilen garaitik PPk galdu dituen 200.000 botoak irabazi dituen Urkullu, benetan ikusten duzu “herri euskalduna altxatzen”?
Horrelako jarrerak eta pertsonaiak dituen alderdi bat, benetan uste duzu konbentzitu daitekeela zuk diozunaz?
40 urtetan Eitb2ri Eitb1i baino lau aldiz diru gehiago eman dion alderdia, benetan kontatzen duzu abertzaletzat?
Nik ez.
Eta noski, EHBilduren ziabogak balizko efektuengatiko beldurra eragin zizun, baina EAJren eguneroko jardun antieuskalduna normalizatuta duzu, eta ez da kondenagarria. Ez duzu Ortuzar Barcinarekin konparatuz iritzi artikulu bat kaleratu autogobernu lantaldeko adostasuna apurtu zuenean autodeterminazioa baztertzeko, PSOEren mesedetan.
Zure buruan agian bai, baina kanpotik aztertuta, zure jarrera ez da “bultzatu ditzagun EAJ eta EHBildu, aberria helburu”. Zure jarrera da “bultzatu dezagun EHBildu EAJra, EAJk berean jarrai dezan”. Eta hori ez da pasako.
Eta azkenik, 2022an EHBildu antisistema dela uste baduzu, aldatu kamelloz.
Eta azken kontu bat, gehiengo eta gutxiengoaz. Jada ez da soziologikoki halako bariablerik neurtzen, baina egin beharko litzateke. Herri euskalduna aintzat hartuta, hau da, euskaraz bizi garenok kontuan hartuta (Euskal Herriko populazioaren heren bat, eskuzabal jokatuz), gehiengoa ez da EAJ, eta gutxiengoa ez da EHBildu (ikusi euskararen erabilera mapa, eta alderatu udal hauteskundeen emaitzekin).
EAJ gehiengoa da (eta beraz, EHBildu gutxiengo) kastillanoak ekuazioan sartzen ditugunean. Eta Sabin Etxean ikaragarri ongi dakite hori. Ez diot nik, Xabier Arzalluzek esan zuen.
Eta Sabin Etxean oso ondo ikasi zuten beste lezio bat da abertzaleen batasunarekin ezker abertzaleak ateratzen dituela etekin handienak.
Planteatzen duzuna, beraz, Bittor, uste dut ezinezkoa dela egungo EAJrekin. Botoak galduko ditu, sozio preferentea galduko du, eta zertarako, eta HBkoak indartzeko? Ez dira inoiz jokaldi horretan sartuko.
EAJ-k bazterrera igorri zuen Ibarretxe aspaldi, cómodosenEspañatarren mesedetan. Bere menpeko hedabidea den EiTB-k euskaldunoi ematen digun tratu iraingarria ikusi besterik ez dago, EAJ zertan bilakatu den jakiteko. EAJ, PAR, UA, Unió… gero eta eskuinerago dagoen alderdi errejionalista peto-petoa da. Ez sinistu niri… Urkulluri sinistu. Bera da, “Euxkadi” (bi herrialde t’erdi dagoeneko, Trebiñu aintzat) Espainiar Estatuaren parte izaten jarrai dezan egiten dutela apustu esaten duena behin eta berriz.
Hori bai, Ba Ote!, EHBilduren apustu berria EAJren arrastoan doala ez duzu ukatuko… Lehia bai, baina “erdigunean”, eta PSOErekin gobernatzea helburu. Negargura ematen du.
https://www.noticiasdegipuzkoa.eus/reala/2022/07/28/martin-ibabe-anoeta-posicionada-sede-5859385.html
Abertzale hauekin altxako da herri euskalduna, bai jauna!
Beraz, zer? Utziko diegu batari PSOErekin joaten eta besteari gehiago joan nahian, bere artean, gure artean, harrika gabiltzakeen artean? Edo esan nahi duzu(e) ez dugula irtenbiderik, edo ez diozuela aurkitu nahi? Zer egin behar dugu euskaldun euskaltzaleok?
“Zer egin behar dugu euskaldun euskaltzaleok?”
Lehenbizi, eta hasteko, zintzoak izan eta ardurak egoki banatu. Gobernua gobernua da, eta oposizioa oposizio. Oposizioari ez eskatu gobernuari eskatzen ez zaiona. Eta bestetik, behingoz asumitu EAJ ez dela alderdi euskaltzale bat. Hala balitz, 40 urteko gobernu kuasi absolutuen ostean fruituak igarriko genituzke.
Eta Bittor, EAJkoei utzi zaie PSOErekin joaten. EAJ bozkatu zuten euskaldun zintzoek bazekiten PSOErekin joango zela, argi eta garbi esan zuten kanpainan. Eta hala ere bozkatu egin dute. Alua, mundua!
Soluzio zaila dugu: nik fronte zabal bat nahi dut, agenda oso argiarekin: euskal estatua. Eta fronte horretan egon daitezela altright-ekoak eta marxista-leninistak. Estatua lortu ostean hasiko gara muturjoka. Baina EAJ ez da hor satuko inoiz.
EHBilduk zer egingo ote duen egunen batean irabazten badu, ez dakit. Keinu batzuk kezka sortu didate niri ere. Baina hori etorkizuna da, eta ezin jakin. EAJrekin, oso ongi dakigu, eta hala ere, batzuek oraindik ezjakinarena egiten dute.
Ez dakit zenbat urte dituzun zuk, OTE, baina hasi gaitezke alderatzen orain berrogei urteko euskaldun euskaltzaleen egoera EAEn eta gaurko egunekoa. Gaur eguneko egoera ez izateak euskaldun euskaltzaleok desio genukeena, ezin gaitu eraman itsu izatera edo tontakeriak esatera ingurua engainatzeko. Gauza asko eta on egin dugu 40 urtean, EAJko gobernuak ere tarteko. Kontua, beste asko geratzen zaigula egiteko aurrera egiten jarraitu nahi badugu. Espiritu eraikitzailean, eta ez suntsitzailean, diot…
Eta egia da, aldea ez dela bakarrik izan ‘gobernuari’ esker edo EAJri, baina konparatu euskaldunon egoera Nafarroa Garaian orain berrogei urte eta Arabakoa, askoz okerragoa zena, eta biena ere gaur egun. Datu soziolinguistikoetan sartuko gara? Edota Iparraldeko egoera orain berrogei urte, eta gaurkoa, eta EAEkoa… Nola lortu dugu EAEn HAINBESTE aurrera egitea, Nafarroa Garaian ozta eustea eta Iparraldean galera ezin geratu izana? Eta hemendik aurrera? Egurra alde batera eta bestera?
40 urtetan EAJ-ren gobernu asko pairatu ditugu, ezaugarri ezberdinetakoak. Batzuk euskaltzaleagoak, beste batzuk erdaltzaleagoak. Batzuk abertzaleagoak eta beste batzuk Espainiazalagoak. Ibarretxe bota zutenetik, Urkullu komodosenEspañazalea daukagu agintean, eta ondorioak oso agerikoak dira. EiTBren bilakaera negargarria adibidez, Jaurlaritzaren meritua da, eta argi erakusten du bere hizkuntza kutuna española dela, eta ez euskara. Euskarazko kateak erdarazkoekin alderatu baizik ez dago. Herri bezala duintasuna hain kaltetuta ez bageneuka, aspaldi jarri izango genituen kalean desastre horren arduradunak.
Baina aitortu behar da, EHBilduk ere ezer gutxi esaten duela EiTBri buruz, ziurrenik berari ere, benetan interesatzen zaion hizkuntza española delako, euskara baino gehiago.
Zein gobernu (posible) litzateke EAEn euskaldunago eta euskaltzaleago, hau da, gure aldekoago? EAJ + PSOE? EHBildu + PSOE (+ Ahalak ahal…)? Ala erabateko gehiegoa lukeen EAJ + EHBildu (+ nahi duena)? Eta guk zeren alde egin behar dugu? Zergatik gara gauza Nafarroa Garaian elkar lanean aritzeko, eta EAEn etsai amorratuen? Zer komeni zaigu euskaldun euskaltzaleoi EAEn ere?
Nafarroako gobernua sekulako desastrea da. Patronalaren eta sindikatu espainiarren zerbitzura dagoen gobernu euskarafonoa da Nafarroakoa, abertzaleen parte harzearekin (GBai) edo babesarekin (EHBildu).
EuskarafoBoa.
Horratx “eredu nafarraren” adibide ezin trixteago bat:
Zizur Nagusiko Gobernu Batzarra (Geroa Bai, EhBildu eta PSN) atezain lanpostuetan euskara baloratzearen aurka!!!
Etxera joan behar lukete atzeko atetik. Lotsa.
Lotsagarria bai.
Hauts horietatik datoz lohi hauek.
http://www.orreaganep.net/artikuluak/ee-bildu-ezerezera-bidaia/