Lagun batek noizbait esan zidan jakintsua nintzela. Errepikatu ere errepikatu zuen, birritan edo. Esaten zidanean, erakutsi gabe harrotzen nintzen piska bat, baina aldi berean iruditzen zitzaidan ez dudan jakinduria ikusten zuela berak nigan. Ondorengoetan, komeriak izaten ziren bere begien aurrean jakintsu izaten jarraitzeko; edo, egun batetik bestera nire jakintasun falta bat-batean agertuko zitzaion konbentzimendua.

Hala ere, nik ere uste nuen, orduan, nolabaiteko jakitatera iristen ari nintzela, badakizu, adinak dakarren heldutasuna, bizi-esperientziaz jasotzen duguna, gure bidearen joan-etorri saminek eman diguten ordaina, egin dugun barne-lanaren ondorioa… Baina gero, egunerokoaren eskakizunak medio, sakontasuna galtzea hain da erraza.

Ai ene! Zein azkar eskasten zaigun lortutako ezagutza; giharrek indarra galtzen duten bezala kirol jarduera eteten dugunean!