Asko gara Donostiatik mugitzeko txirringaz, txirrindaz edo bizikletaz baliatzen garenok, berdin zait nola deitu, kontua berbera baita. Egia da geroz eta bidegorri gehiago eraikitzen ari direla hiritik eta egia da geroz eta gehiago garela garraio hau darabilgunok. Ez dugu ingurugiroa kutsatzen, autoz baino motelago goaz, bai, baina oinez baino azkarrago eta gainera, kirol pixka bat egiten dugu.

Baina, tamalez, ez da hori donostiar gehienek ikusten dutena: txirringak arriskua dira, euren osasuna mehatxatzen baitute; gogaikarriak egiten zaizkie, kaleetako zati handiegia baitute.

Nik zera esango diet: txirringak ez lirateke arriskua izango jendeak errespetatuko balitu (noski, bizikletan goazenok ere egin beharreko zerbait da) eta txirringan goazenok ez dugu kaleen nagusitasuna hartzen, agian bizi-maila burges horren ondoriozko ipurdi lodiek gehiegi okupatzen dutela da arazoa.[1]

Ikusi nuen Bildu-ren programazioan bidegorrien eta txirringa erabiltzen dutenen aldeko apustua,[2] eta errealitatean ikusten ari naizena zera da: espaloitik joateagatik 50€ ordaindu beharko ditudala, eta txirrina edota argia ez eramateagatik beste 50€.

Hiri osoa bidegorriz loturik balego ez nintzateke espaloitik joan beharko. Bestela, noski, errepidetik joan naiteke; kasu horretan ni harraparia izan beharrean, harrapakin bihurtuko nintzatekeen arren. Eta zer legoke hobeto, ni izatea arriskua edo ni arriskuan egotea? Suposatzen dut Bildu-koei bost axola zaiela dilema hau. Bestalde, autoz mugi ninteke, baina honek kutsadura gehiago ekarriko luke. Zer nahi du Udaletxeak, hortaz?

Ekologiaren aldeko jarrera adierazten badute, zergatik ez dituzte defendatzen ekologiaren funtsa betetzen duten horiek? Argi dago gu ez garela santuak, ez naiz hipokrita hutsa izango esanez nik beti betetzen ditudala arauak, baina ehunka pertsona gara ematen zaigun tratuaz nazkaturik gaudenok. Arrisku handiena ez dira txirringak, txirringan goazenon haserrea baizik: horrela jarraituz gero, edozein oinezkok 50€ ordaindu beharko ditu bidegorria zapaltzeagatik, eta ez badu egiten, nire arazoa ez denez, bere oina zapaltzea ez da nire errua izango, txirrina eduki beharko dudalako, baina nork ziurtatzen du txirrina polit hori erabiliko dudanik?

Eta edonola txirringan goazen gizajo horiek irainak aguantatu behar ditugu, gu gara alde batera edo bestera jo behar dugunok oinezko bat behar ez lukeen tokian dagoenean, gu gara espaloi eta errepidearen artean gaudenok, galdurik, askotan ez dakigularik zer egin eta erabakitzen duguna erabakitzen dugularik gaizki egiten dugunok. Dena da gure errua errurik ez dugunean ere.

Aski da Udaletxe “progresista” eta “ekologista” batek betiko eskubideak bermatu eta teorikoki defendatzen dutena errealitatean alde batera uzteaz. Badakit aspalditik debekaturik zegoela txirringaz ibiltzea espaloitik eta ez dakit Bildu izan den isun hauek jartzearen ideiaren sortzailea edo lehenagotik bazegoen, dakidana da haiek jarriko dutela martxan arau hori. Demagogia hutsean erori al gara berriro ere? Ez al gara demokrazia parte hartzaile baten bizi? Eskubideek ez lukete berberak izan beharko hiritar guztiontzat? Isun gutxiago eta txirringa gehiago!