Savater: “Langabeak nahi luke zezenak bezala bizi”
Zezenketa kontuekin gatoz gaurkoan ere ZUZEUra, eta merezi duelakoan gaude, Fernando Savater pentsalariak esan dituenak entzunda:
«Langabe askok nahiko luke zezen suharraren moduan bizi, bizitzako azken 15 minutuak baino ez baititu txarrak».
Horra donostiar filosofoaren azken perlak; edo zehatzago: “Herrialdek honetan diren sei milioi langabeei zezen suharrak daraman bizitza eskainiko balitzaie, hau da, munduko inguru ederrenetakoan bizi, maitasunezko tratua izan, erosotasunez betea, plazara bakarren bat baino heltzen ez den espezie batekoa izan, eta, guzti honen ordainetan, gero bizitzako azken hamabost minutu txar izan, guk geure bizitzan igaroko ditugunak baino gutxiago seguruenera; jende andanak onartuko luke zezen suharrak duen aukera“.
Atentzioa eman digu Savaterrek, zezenaren bukaerari erreparatuta, uneoro “akatu” hitza ekiditzea, “txar” erabiliz. Eta ez dugu ulertu zertara datorren langabeak ahotan hartzea. Dena hain polita izanda, ez luke berak ere zezen suharraren bukaera gurago, zahardadez hiltzea baino?
«Toros, SI o NO»
Savaterrek Servimedia TV telebistan esan zituen berbok, “Zezenketak, bai ala ez?” gai hartuta Óscar Horta irakaslearekin izandako eztabaidan.
2010ean “Tauroética” izeneko saikera argitaratu zuen Savaterrek zezenketetara joateko eskubidea defendatu zuen eta hauek debekatzearen kontra agertu zen, kontrakoen iritziak ere ulertzen zituela esan arren. Bere esanetan, “zezenketak ikuskizun berezia da, ez edonorentzako modukoak”.
.
“Zezen suharra gizakiak sortua da, eta zezenketan parte hartzea da dagokiona”.
2013an Prospect aldizkari britainiarrak munduko 50 pentsalari itzaltsuenen artean sartu zuen Savaterren aburuz, “ezin da pentsatu animaliak mozorratutako gizakiak direnik, eta beraz, gizakien eskubide berdinak dituztenik”.
“Animaliaren desagerpena da berau babesteko modurik onena”, dio ironikoki irakasleak, zezenketak desagertuz gero azkena Osbornekoa izango litzatekeela esanda. “Aberetu ditugun animalia guztiak desagertzen direnean, ikurrak baino ez zaizkigu geldituko: Oilarra Frantzian, zezena Espainian eta Bambi, batez ere Bambi ugari”.
.
* “Bai, zezenketetan presente dago heriotza, baina aliatu bezala, bizitzaren konplize legez: heriotzaren bitartez berresten da bizitza”, dio filosofoak “Tauroética” saiakeran.
Baino zezenari ez zaio aukeratzeko eskubidea eman.
Ni zezenketak ez, baino “gizakiketak” ikustera pozik joango nintzen. Ematen du horrelako txorradak esaten dituzten askok zezenengatik aldatuko zirela. Ederra izango zen guzti hauen “15 minutu txar” horiek ikustea.
Tira, “pentsalari itzaltsuak” behintzat zezenak plazan sufritzen duela onartu du. Normalean torturazale hauek hori ere ukatu egiten dute. Nik ere gustura emango nioke “pentsalariari” zezenaren lekua hartzeko aukera bere bizitza gogorraren lekuan.
Korridek ez dute ezta 15 minutu irauten, gehiago sufritzen dute urdeek zintzilikatu eta eztarria ebakitzen dietenean. Zezenena hilketa-erritu bat da, zerria akatu behar dutenean egin ohi diren ospakizunen sustrai berekoa. Horiek dira gure usadio eta ohitura zaharrak, baserri girotik datozkigunak, eta zezenketa ez da espainiar frankista kasposoen monopolioa, euskal kulturaren parte da ere. Onar ezazue: hiritar urbanita kosmopolita batzuk zarete, kultura eta tradizioa mezprezatzen duzue modernitatearen izenean, eta ezkerraren mantrei men eginez anti-taurinoak zarete. Bihar aizkolaritzaren aurka jartzeko esaten badizuete piñuen eskubideak direla-eta, jarriko zarete, ez baidezue gehiagorako balio.