Kuriosoa da nola egiten duen kapitalismoaren aurka, Paramout pictures produktoreak lagunduta, (besteak beste) Michael Moore zuzendari amerikarrak. Oker ez banago, gaiari erreparatuz gero, gelditzen zitzaion sinisgarritasuna hegan joan zaio horrelako produktora multinazional batekin filmea kaleratzean. Zuzendariaren demokratekiko sinpatia disimulatzen ez duen betiko dokumental sentsazionalista da, Capitalismo: una historia de amor. 

Betiko legez, agerian uzten du sistema amerikarraren porrota, oraingo honetan ekonomikoa. Nolabait krisi honetan gehien aberastu diren lapurren aurpegi batzuk erakusten ditu eta hauen krimena salatu. Beti ere bere erara. Hainbat familiak isuritako malkoen lehen-lehen plano pare bat, minbiziaz hildako senar baten argazkiari begira dagoen emaztearen plano amerikarra eta (nola ez) Michael berari, Wall Streeten bankuetako zuzendaritzaren atxiloketa eskatzen, beste hainbat plano motz. Ah! eta ahantzi gabe, parlamentari demokrata batzuen eta Obamaren gorazarre moderatua. Zer gehiago esan bada dokumentala laburtzeko? Ezer gutxi.

Amerikar “progrearen” begietatik kapitalismoaren kritika moderatu bat aurkeztu du zuzendari estatubatuarrak. Ikuspegi sozialdemokrata batetik, Estatu Batuetan komunismoa tabua dela argi erakutsiaz, bere Robin Hood estiloa berriz ere errepikatu digu Moorek. Hori bai, kredituetan Internazionalaren bertsio bluesero bat ipiniaz.