Bai, musika kontuetarako ezjakintasuna izango da seguru asko, mundutik aparte xamar bizitzea ziurrenik, baina ez dut sekula ulertu 80ko hamarkadan ezagutu genuen musikari bikote frantziar hark, LES RITA MITSOUKO izen estrabagantedunak, nola ez zuen izan harrera hoberik geurean. Oroitzen naiz haien bi lehen diskak erosi nituela (Rita Mitsouko, The No Comprendo) eta hilabeteak eman genituela haien kantuetan zintzilik. Garai posmodernoko eklektizismoari, ironia eta gatza ezartzen zieten. Rock, punk, funky, chanson francaise… dena nahasten zuten era interesgarrian. Orain Youtuben ikusi ditut berriro. Garai hartako kanturik ezagunenak aurkitu ditut bertan: MARCIA BAILA, C’EST COMME ÇA eta, batez ere, LES HISTOIRES D’A gogoangarria. Gozatua berritu zait eta irri egiten dut Madril aldeko hainbeste Cristina Vestringe, Najwa Nimry eta antzeko supermodernoak aipatzen dizkigutenean.

(Sarrera hau idatzi ondoren, haien gunera joan naiz:  bizi-bizirik daude eta nola! Bizpahiru pieza zoragarri daude bertan)