Siri Hustvdt. Elegía para un americano. Anagrama.

Paul Austerrek berak esan zigun bere emaztea sekulako idazlea dela, hari ematen dizkiola liburu guztiak inori baino lehen, eta haren kidetza paregabekoa zaiola. Besterik ez genekien Hustvdt-i buruz. Orain apurtxo bat gehiago dakigu: patxadaz idazten duen idazten horietakoa dela, luze, oso luze.

Eleberri honetan Erik Davidsen izeneko psikoanalista baten gorabeherak dakarzkigu, baina tartean dira beste mila kontu: Max izeneko koinatu idazle eta zenduaren ibilerak, familiaren iragana ulertzeko historiaren ezagutu beharra, bakarrik dagoen gizon amerikarraren depresioa… Oro har, luzetxo egin zait irakurketa, baina badu zerbait hainbeste orrialdetan zehar kateatuta eduki nauena. Aukeran, leku gehitxo egin dio psikoanalisiaren beraren kontuari eta, finean, gehiegi ez sakontzeko, gainera. Niri gustatu egiten zait iradokizunean geratze hori, ordea.

Ez da historiara pasatuko den horietako liburu bat, baina tira.