Haizeak bidea erakutsiko dizu – 

Haizea zaldi bat da:
entzun iezaiozu nola korritzen duen
itsasotik, zerutik.

Eraman nahi nau: entzun
nola zeharkatzen duen mundua
urrutira eramateko.

Ezkutatu zure besoetan
gau honetan bakarrik,
euriak hausten duen bitartean
itsasoaren eta lurraren aurka
haren bultzada zenbatezina.

Entzun: haizeak bezala
arrapaladan deitzen dit
urrutira eramateko.

Zure kopeta nire kopetan duzula,
zure ahoa nire ahoan,
gure gorputzak lotuta
erretzen gaituen maitasunari,
haizea pasatzen uzten duzu
ezin baitnau eraman.

Utzi haizeari korrika egiten
aparrez koroatua,
dei diezadala eta bila nazala
itzalean, arrapaladan;
bitartean, ni, urpean
zure begi handien azpian,
gau honetan bakarrik
Atseden hartuko dut, maitea.

Halako suhartasunez haizea
itsasotik dator, bere soinuak baino,
oinarrizko kutsakorrak,
gaueko isiltasuna.

Ohean bakarrik entzuten diozu
behin eta berriz kristaletan
ukituka, negarrez eta deika
inor gabe galduta bezala.

Baina ez da bera biluzten ari dena.
beste indar bat baizik.
zure gorputza gaur kartzela dela,
haize librea izan zen, eta gogoratu:

Apirilekoak dira egunerokoak.
Haize harrotuak jotzen du,
eta lainoen artean
eguzki zirrikituak daude.
Ura eta eguzkia. Irisak distira egiten du.
Urrutiko hodei batean,
sigi-saga
Argi hori bat.
Euria leihoan
eta kristal kraskatua.
Lainoaren bidez
euri mehea eratzen duena,
zelai berde bat ikusten da,
eta artadi bat desagertu egiten da,
eta zerra gris bat galdu egiten da.
Euri-jasaren hariak
sortzen ari diren frondak alboratu,
eta uhin uherrak astintzen dituzte
Debako hondarrean.

Euria ari du pagadietan
eta ereiteko soroetan;
eguzkia dago artadietan,
errepideetako putzuak.
Euria eta eguzkia. Iluntzen ari du
argitzen ari du;
han muino bat desagertzen da,
han muino bat dago.
Argiak dira, ilunak
baserri sakabanatuak,
urrun dorreak.
Berunezko mendilerrorantz
tropeletan ibiltzen dira
guata eta errautsezko hodeiak.

Noranahi begiratzen duzula ere,
zure arreta jartzen duzun tokian,
atomo batek irauten duen edonon,
BIDEA AURKITUKO DUZU.

Hodeien forma ezberdinetan,
eguzkiak ematen dituen urrezko izpietan,
izarrek jaurtitzen duten distiran,
BIDEA AURKITUKO DUZU.

Belardietako balido gozoetan
artaldeak artzainaren txistuari ematen dio,
hegaztien trino aldakorretan.
BIDEA AURKITUKO DUZU.

Zure zainetan dabilen odolean,
zure NIaren kontzientzia berean,
zure bularreko taupadetan,
BIDEA AURKITUKO DUZU.

Amaren irudi santuan
zeinen gorputzak bizitza eman dizun,
arreba baten irribarre argian,
BIDEA AURKITUKO DUZU.

Mikelen begi-nini politetan
maitasunez zure bihotza piztu zuena,
maite dugun pertsona baten ikuspegi atseginean,
BIDEA AURKITUKO DUZU.