Hizkuntza Aniztasunaren Egun zoriontsua izan! –

Atzerritar jatorriko euskaldun berria naizenez, Hizkuntza Aniztasunaren Eguna ospatzen dut gaur, eta berdin zait zein izen jarri zion UNESCOk 1999an. Egun honetan gauza garrantzitsu batzuk gogorarazi nahi dizkizuet:

• Edozein hizkuntza ez da hiztun zaharren jabetza.
• Bigarren hizkuntzan ikasteko eskubidea ukatzea lehenengoan bezain ilegala da.
• Kasu gehienetan, lanean kontratazioari uko egiteari ere aplikatzen zaio.
• Psikoterapia lehen hizkuntzan soilik egitea posible den iritziak hizkuntza hori trauma psikologikoarekin lotzen duen edonor baztertzen eta laguntzarik gabe uzten du.
• Oroitzapen traumatikoak sorrarazten dituen hizkuntza bat erabiltzera (seme-alabei irakastera barne) norbait behartzea gizagabea da.
• Hizkuntzan oinarritutako irainik ez du inork merezi, eta batez ere «ez duzu iraintzeko eskubiderik, ez da zure hizkuntza ere» moduko iruzkinekin.
• Otoitza hizkuntza nazionaletan egiten den erlijioetan, inork ez ditzala besteak behartu soilik lehen hizkuntzan otoitz egitera eta ez beste batean.
• Hizkuntza-aktibistak eta hizkuntzalariak ez dira txarrago bilakatzen hiztun berri izateagatik.
• Hiztun berri batek egindako itzulpena ez da automatikoki txar bihurtzen, batez ere itzultzaileak zuzentzailearekin batera lan egiten badu.
• A hizkuntzan liburuak idazten dituen egilea ez da «A hizkuntzan idazten duen B herrialdeko D idazlea», bere burua horrela definitzen ez badu.
• «Lehen hitza beti euskaraz» printzipioaren arabera bizi bazara, ez egin kasurik solaskidearen itxurari edo izen-abizenei.
• Edozein hizkuntza ikastea edo erabiltzea ez da inoiz kultura-jabekuntzatzat hartu behar.
• Ama-hizkuntza terminoa ez da beti zehatza eta batzuentzat hunkigarriegia izan daiteke. Niretzat pertsonalki, emozionaltasun hori kontuan hartzen badugu, «ama-hizkuntza» euskara da, nahiz eta ni ama honen alaba adoptatua izan. Agian zuetako batzuentzat ere bai!

Hizkuntza Aniztasunaren Egun zoriontsua izan!