Dinamizazioa –

Orain dela urte batzuk, Marije Manterola eta biok joan ginen Galiziara, Emunek bidalita. Han ezagutu genuen CTNL, hango galiziera teknikarien elkargoa. CTNL ezagutu baino, CTNLko jendea ezagutu genuela esan behar nuen. Eta sasoi hartan eurek kezka bat zuten (bueno, kezka batzuk eta hau da horietako bat). Galiziako Gobernua ari zen galiziera sustatzeko erakundeei (eta langileei) izendapena aldatzen. Galiziera normalizatzeko zerbitzu izatetik dinamizatzeko zerbitzua izatera pasatzen ari ziren (eta langileak normalizatzaile izatetik dinamizatzaile izatera). Eta, noski, galdetu ziguten gure egoeraz. Guk erantzun genien gurean izenik erabiliena euskara teknikari zela eta sustatzeko erakundeei normalean euskara zerbitzu deitzen zitzaiela. Apur bat zapuztuta gelditu zirela iruditu zitzaidan, baina, tira.

Orduan, ez nion kezka horri erreparatu gehiegi, egia esateko. Orain dela ez asko, idatzi nuen teknifikazioaren inguruko artikulutxoa eta argitaratu ostean, gogoratu nintzen Galiziako eztabaida horretaz.

Eurek uste zuten dinamizazio deitzea euren lana zelanbait menostea zekarrela, eurek euren burua normalizazio teknikari zuten, ez hizkuntza dinamizatzaile. Eta, jakina, eurek hala esaten badute, neu euren alde. Baina … agian, akaso, beharbada, gurean ere teknikari baino dinamizatzaile izena egokiagoa izan daitekeela begitantzen zait (normalizatzaile berba ez nau bat ere asetzen). Izenak izana badakar … agian, aurrerantzean teknika gutxiago eta dinamizazio gehiago egin beharko genuke. Aurrera egitea nahi badugu, behintzat.

Dinamizazioa