Autoa hartu eta Donostia Ospitalera igo nintzen.

Etzanda zegoen ohean, umoretsu. Proba batzuk egin eta emaitzen zain. Horren ondorioz, gorputzaren zati bat immobilizatuta zuen, egindako proba baten zehar kaltea.

Bistarekin ere arazoak zituen eta irakurtzeko zailtasunak. Horrek gehiago izorratzen zuen, irakurle porrokatua baita.

Telefonoz esan zizkidan bi gauza ditut buruan iltzatuta:

«Denok bizi beharko genuke menpeko bolada batez. Jakiteko egoera hori zer den. Pazientzia lantzeko ariketa bikaina da, besteak beste».

(…)

«Hasiera batean pentsatu nuen zergatik tokatu zait hau niri? Baina gaizki egindako galdera zen: zergatik ez zait horrelakorik tokatu behar ba niri?»

Adinean aurrera joana da adiskidea eta orain arte, zorionez, osasuntsu bizi izan da. Aitortu zidan ez zekiela zer zen benetako buruko min bat.

Gelan berarekin eta hura bisitatzera joandako pertsona batekin egon nintzen. Gero, gurpildun aulkia hartu eta buelta bat eman genuen bertako korridoreetan barna; azkenik, behera lagundu ninduten biek.

Bidean bezperako hauteskundeei buruz aritu ginen. 2001ko maiatzeko hauteskunde haiek (Ibarretxe vs Mayor Oreja & Redondo Terreros) ekarri genituen gogora.

Aldez aurretik, antzeko pentsamendua izan zuela berak. Hau da, ez zegoela hainbeste fatxa Espainian eta, zorionez, emaitzek hori berretsi zutela. Ultraeskuinaren aurkako erreakzioa gailendu zela.

Ez genuen askoz gehiago hitz egin horri buruz.

Kanpora atera ginen eta eguzkitan egon nahi zuen goxo-goxo bost minutuz bazen ere.

Hantxe utzi nuen zaintzailearekin.

Menpeko.

Menpekotasuna dastatzen Menpekotasuna dastatzen  Menpekotasuna dastatzen