Independentismoa berpiztu
Independentismoa berpiztu –
Denboran irauteak edota postura geografikoak ez dute indargabetzen, ezta ere arintzen, gure herria kolonizatua izatea. Kolonizatzea ez da preskribitzen den krimen bat; eta askatasuna berreskuratzeko eskubidea ez da iraungitzen.
Euskal Herria kolonizatua ote da? “Kolonizazio” hitzaren definizio hau proposatzen du Wikipediak: “Kolonizazioa gizaki talde batek lurralde bat populatzea da. Prozesu horren helburua izaten da baliabide berri eta ugariagoak eskuratzea, taldea zabaltzea edo beste populazio edo herri bat mendean hartzea. Lurralde bat kolonizatzen duena kolonizatzailea da; eta kolonizazioaz lurraldean bizi direnak, kolonoak”. Zer gertatu da Euskal Herrian? Zer gertatzen da?
Konkista militar bortitzak izan ziren, besteak beste, 1200ean eta 1512an, baina eraso eta gerla gogor gehiago ere gertatu zen, gero ere, eta etengabe. Milaka euskaldun hil dituzte, eta ehunka mila kondenatu dituzte deserrrira, mendez mende. Eta ehunka mila etorri dira kanpotik. Espainiaren eta Frantziaren presentzia militar eta administratiboa etengabea izan da, eta oraino ere hala irauten du.
Gaur egun, gure lurretan agintzen dutenak frantses eta espainol militarrak, epaileak, politikariak, administrazioa eta abar dira. Kolonizazio ekonomikoa, politikoa, administratiboa, demografikoa eta kulturala indarrean daude.
Makurrena da euskaldun anitzek ukatzen dutela kolonia bat garela. Koloniak Afrikan, Asian eta Hego Amerikan omen daude bakarrik; herrialde pobreagoak eta beren aberastasunez hustuak direnak bakarrik omen dira koloniak. Euskal Herria ez dago Afrikan, ez da pobrea ekonomikoki… Frantziarekin eta Espainiarekin mugan dago, beraz, munduko maparen arabera, ez dugu ikusten Aljeria edo Australia bezala. Horregatik ere galtzen dugu kolonizatua izatearen kontzientzia.
Baina haiek izan ziren bezain okupatuak gara. Denboran irauteak edota postura geografikoak ez dute indargabetzen, ezta ere arintzen, gure herria kolonizatua izatea.
Kolonizatzea ez da preskribitzen den krimen bat; eta askatasuna berreskuratzeko eskubidea ez da iraungitzen. Kolonizatuak garela onartzen badugu, eta ahoan bilorik gabe erraten badugu, horren antidotoa independentzia dela aitortu behar dugu.
Kostatzen bazaigu onartzea edo ez badugu ikusi nahi Frantzia eta Espainia legez kontra daudela Euskal Herrian, orduan kostako zaigu independentzia aldarrikatzea; eta independentziaren aukera aipatuko balitz ere jatetxe batean arrainaren edo haragiaren artean hautatzeko eskubidea izatearen pare, eta kolonizatuak garela ukatzen badugu, gure independentismoa ez litzateke sinesgarria.
Nola ohartu kolonizatuak garela? Eta kolonizatzailea nola ohartu kolonizatzailea dela (alabaina, kolonizatzaile batzuek, beharbada ez dute kolonizatzaile gisa jokatu nahi)? Ez bada argi eta garbi erraten Euskal Herria kolonizatua dela eta ez bada ahoan bilorik gabe aldarrikatzen independentzia, kolonizatzailea ez da ohartuko zer paper jokatzen duen (usteko baitu bere herrian dagoela), eta kolonizatua ez da ohartuko kolonizatua dela (Frantzia edo Espainia bere herritzat dauzkalako).
Eta norbaitek galdeginen du: nola aldarrikatu indepedendentzia Lapurdi kostaldean (adibidez), gehiengo handiarentzat martzianoen zerbait baldin bada eta ez bada hauteskundeetan zafraldi bat bildu nahi?
Beharbada gure arazoa da lehentasuna lan instituzionalari eman zaiola, eta horrek eragin duela gure diskurtso politikoaren histea. Independentziaren gaia gure borrokaren ardatza balitz, gure zapalkuntzaren egoeraren irakurketa arras desberdinak eginen lirateke, eta denek postura hartu beharko lukete, zapaltzailearen ala zapalduaren alde. Eta zenbat eta gehiago aipatu, jendea orduan eta ohituago litzateke entzutera.
Hitza gure hiztegitik ezabatu izanak ametsa bihotzetik kendu digu eta proiektua desagerrarazi.
Independentismoa berpiztu
Plazer da beti Enekoren artikuluak irakurtzea baina estonatuko nauena da nola Enbatan agertzen diren eta leku onean gainera, zeren eta haien esangurek kontra esaten baitute orobat aldizkariaren zutabearen eta bertako beste artikulu gehienen linea politikoa;. Izan ere, linea hori ezin da nehundik ere Enekoren kolonizazioaren eta kolonoen salaketarekin egokitu, aldizkariaren linea horrek islatzen baitu estatu eta administrazio frantziarrekin kolaboratu nahia, esperantza horretan jartzen du eta.
Orai artikuluari berari itzuliz, bizpahiru ohar egin nahi nituzke:
Lehenik Enekok aipatutako wikipediaren definizioa gustatzen zait akzentua emaiten baitu “arrotz-populatze”aren gainean. Kolonizazioaren arma fatala da eta nahiz egunero eta nun-nahi konstatatzen dugun oso guti da salatzen.Nunbaitik ere.
Gero Enekok diosku:
“Kolonizatzea ez da preskribitzen den krimen bat; eta askatasuna berreskuratzeko eskubidea ez da iraungitzen”
Egia da estatu batuen indiano populuaren suntsiketaren krimena beti krimen bat egongo dela, aldiz aitortu behar da haren askatasuna berreskuratzeko eskubidea gero ta hipotetikoa bilakatu dela urteak eta mendeak pasa arau.
Gauza ber-bera gertatuko zaigu sobera gutiengotu garen eskualdetan.
Konkista militar bortitzen zerrendan Enekok bi data aipatzen ditu esplizituki 1200 eta 1512. Nahiz gaineratzen duen segituan asko gehiago izan zirela, pena zait 1789 urtea eta ondokoak zerrendan ez ikustea.
Zer da ahanzte bat? ala Enekok pentsatu du ezin jasanezko itsuskeriatzat joa izan litekeela iparraldeko abertzaleen giro politikoan?
Horiek horrela eta ohar hauetaz aparte pentsatzen dut Enekok zuzen hitz egiten duela.
Euscal Herria aguercen den lekuetan Naffarroa aguertu behar liçateque, cein baita euscaldunoc eta cembait erdaldunoc historian eduqui dugun statu bakarra. Berau da colonizaturic dena eta colonizaturic içanen dena, mentalitatea alda ez deçaguno.
Milesker, Beñat.
1789ari dagokionez, arrazoi duzu, aipa nezakeen. Baina artikuluaren luzera mugak direla-eta, ez nuen hasi nahi gertakarien zerrenda luzatzen.
Josu, ez nator bat zurekin Nafarroa euskal estatu bat zela diozunean. Ez zen hala izan, edo behintzat ez dago oinarririk hala izan zela esan ahal izateko. Goi mailako funtzionariak (Mattin de Zalba, eta Martin de San Martin ezagunak artean) euskaldun izan zitezken, eta demagun baietz, Antso VII arte Errege oro euskaldun izan zela: Hori onartuta ere, Nafarroak ez zuen euskaldungoaren leialtasuna ez eskatu, ez sustatu, ez bultzatu, ez indartu. Euskaldunak baziren Erresumak kontrolatzen zuen lurraldean, bai, baina hori zen dena. (Manuel Larramendi eta Esteban Garibai ere euskaldunak ziren, baina inork ez du esango Habsburgotarren Monarkia euskaldun zela goi funtzionari hauek euskaldun zirelako, edo?)
Konparazio baterako, har dezagun Poloniako historia. Latinez hasi zen burokrazia, toki guztietan bezala, baina inork ezin du ukatu Piast Dinastiaren izaera poloniarra, eta eraiki zuten estatuaren “poloniartasuna”. Ximena dinastiaren euskaltasuna ontzat hartuta, nahiz eta oso zalantzagarria den, behin Tibalt I.a Xanpainakoa eta haren ondorengoak iritsita, Nafarroak izan zezakeen “izaera euskalduna” galdu zuen. Eta ez du ematen, gaur gaurkoz argitaratu diren ikerketen eta eskura dagoen informazioaren harira bederen, euskaldun izaera galtze horrek iraultza, matxinada, istilu edo sikira kezkarik eragin zuenik euskaldunen artean.
Ba Ote,
Eman deçagun ceuc raçoina duçula. Casu honetan, Euscal Herria bethi içan da statu arrotzen mempeco: Roma, Naffarroa, Espainia, Francia, Vaticanoa…
Ederto, bada!
Hauxe pringatu herria!
Hauxe herri pringatua!
Cer eguinen duçue staturic ere behin ete eduqui ez duçuen euscaldun pringatuoc?
Statu bat eraiqui? Zerotic?
Aupa nesca muthiloc!
Eup!
“Konkista militar bortitzak izan ziren, besteak beste, 1200ean eta 1512an” dio Enekok.
Josu, zer nahi duzu gehiago? nik erran nezake data horiekin Enekok ez duela Nafarroako erreinuaz baizik hitz egiten.
Alta joka nezake erreinu horretan sortuz geroztik oso laster bazirela euskaldun baino gaskoi gehiago bazirela. Haien ondokoak ere ereman nahi ditutzu gurekin independentziri buruz?
Aldiz Lapurdiri dagokionez nahi nuke norbaitek erran diezadan zehazki noiztik noiz artio politikoki Nafarroako erreinuaren parte izan den. Badut uste oso tarte tipia izango zela.
Baina ez du garrantzirik. Izan ere Nafarroaren ( eta beste probintzien) eta Lapurdiren arteko harremanak betidanikakoak eta sakonak izango ziren. Baina gehiago oinarritzuko ziren gure ibarretako familia mistoen edo ohitura politiko berdinen edo hizkuntza beraren gainean ezen ez eta frantsesek kudeatutako Nafarroako erreinuaren gainean.
Independentziaren ideia defendatzeko Nafarroako nahi dut erreinuaren oroitzapena garrantzia ba eiki duela gu guzietako baina ez dezagun eraman adorazio esklusiboko idolatriaraino. Horretan ere bada neurri bat.
Arrazoi osoa, Josu: herri pringatu bat gara.
Utz diezaiogun pringatu izateari. Horixe besterik ez dut nahi.
Animo!
Euscal Herria’ pringau edo plouc herria.
Viva gu!
Jadanik ez gara ama Euskal Herri edo Naffarroako seme-alaba fierrak. Hori onartu beharko dugu noizbait. Gure herria etsipen psikopolitiko batean itoa daukate, urteetan zehar sarrarazi dizkiguten gure autodeterminazio eta independentzia politikoaren gaineko eginahalgabetasunaren gaineko ideia faltsuak sustraitu egin dira euskal herritar jatorretan. Agenda politikoan ez dago jadanik tituluan aipatzen den hitza, egun batzuetarako gordeta daukate urrezko kutxa batean giltzaperaturik, engainatutako gutxi batzuentzako esperantzazko hitz moduan. Bakoitzak bere zilborra begiratzen du, norbanakotasun basatian bizi gara eta borondatezko lana tontoentzat daukagu. Egungo euskal herritar tipikoak ezin du politikaz ezer bere alderdien paternalismotik kanpo, eta hori da gure arazoa, guztizko idiotak bilakatu garela (zentzu aristotelikoan) eta ez garela herri egitura sendoak saretzeko gai (alderdikerietan itoak gainera). Nire itxaropena da, epe labur-ertainera, hori aldatuko dela. Pizkunde berri baten lurrina nabaritzen hasia naiz batzuetan…
Josu, “plouc” zer den badakit aldiz “pringatu” zer den esplikatuko bazenit eskertuko nizuke. Baina hori jakin gabe ere zaude lasai badakigu ez garela nehundik ere ez plouc ezta pringatu ere. Nafarroako gortean batzuek arbasoetaz hori pentsatuko bazuten ere.
Geu ez gara ez plouc, ez pringatu, ez gizagaixo.
Ez dut uste behin ere hori pensatu dutenic Naffarroaco gortheetan arbassoetaz.
Josu, nola dakizu Nafarroako gorteetan europa guziko beste gorteetan baino hobeak zirela haien peko atxikitzen zuten jende xehearentzat? Lekukotasun idatziak baditutzu ez zutela goitik beheiti begiratzen?
Posible izan behar da Nafarroako erreinua gogorarazi eta neurri batean politikoki erabili beti egia historikoa errespetatuz eta amets idilikoak egin barik.
Horretaz aparte hautatzekotan, eta dakidan gutia kontuan hartuta, uste dut nahiagoko nuela euskal foruek frantziako erregetik piska bat babesturiko eta nobleziaren pisurik gabeko Lapurdin bizi ezen ez eta Nafarroako erreinuan.
Ez dut ulertzen zergatik eztabaidatu behar dugun Nafarroako erresumaren eta erregeen garai hartako erregimenez. Txarra izan ala ona herriarentzat, garrantzitsuena da herria bera. Hipotetikoki, independentzia ez bagenu sekula galdu, norbaitek uste du 500 urte horietan ez genuela ukanen gure Robespierrerik, Napoleonik, Francorik? Espainolek espainol izaten segitu nahi dute, nahiz eta tartean izan dituzten diktadoreak. AEBetako biztanleek amerikartasunari ez diote uko eginen, Trump hastio badute ere. Eta guk zergatik behar dugu ibili erraten gure erregeak ez dakit nolakoak zirela eta abar? Zergatik erabiltzen dugu hori gure herriari indarra kentzeko? Zer da garrantzitsuago? Erregeak ala herria?
Beñat,
Independencia nahi duen herri batec hobe du statu bat eduqui içana plaçaratzea ecen ez zerotic hassiric statu bat “escatzea’. Escatu? Gainera nori escatu?
Naffarroa da lur hauetan eduqui dugun staturic gureena eta euscaldunena. Naffarroaco resuma da legitimitateric hoberena escaincen deraucun statua.
Hala ere, azquen 8 mendeetan Bizcaia, Araba eta Guipuzcoa asqui content vici içan dirade guerorat Espainia icena hartuco çuen Gaztela horrequin batera.
Hegoaldeco Naffarroac ere Gaztelarequin reguea compartituric content içan den beçala. Eta oraino ere baden phocez xoratzen, virusa gora behera.
Eta çuec, Ipharraldecooc, content çareten beçala, bai Francian, bai Naffarroan eguin cen statu republicano oroberdinçailearequin.
Hemen denac content eta batera ere descontent oscol barrutic atheratzecotz uzcur eta herabe.
Neuc nahiago ukan nuque Joanna IIIaren ordez, Joannes Leiçarraga içan baliz gure regue.
Bidagainec dioscu ecen americarrec Trump republicanoa hastio dutela. Seguru?
Uste dut berriz ere President ukanen dutela.
Espainolec ba al daquite orain ascoc nahi luqueiten Republican Abascal içan leitela president? Ala uste dute republica cerbait dela ezquerrarena?
Amerikano anitzek Trump hastio dute, eta beste anitzek maite dute. Baina gezurra litzateke erratea amerikanoek Trump maite dutela, hauteskundeak irabazten dituelako (hots, gehiengoa ez da osoa). Erran nahi dudana da, badirela Trumpen aldekoak, kontrakoak, Francoren aldekoak, kontrakoak, baina agintariaren kontra izateak ez dituela beren herrialdeari uko egitera eramaten.
Eta barkatu, ez dut idatzi amerikanoek Trump hastio dutela. Trump hastio duten amerikanoez ari nintzen. Ez da gauza bera.
Bidegain jauna,
Ez naiz harritzen americar anhitzec Trump hastio badute. Pampinçar hori presidenttçat eduquitzea lotsagarria da osso. Hala ere, americar asco vicia emaiteco prest daude Americaren alde, Statu Batuen alde. Haiec badaquite, ongui jaquin ere, cein den beren aberria.
Cembat leudeque hemen sacrificio hori eguiteco prest? Euscal Herriaren edota Naffarroaren alde?
Neu ez, bederen.
Iñaki Bilbao Çamudioco euscal presoner politicoa Españaco presoindegui latzenean dago: Puerto III-n. 36 urthe eman ditu gatibu españarren escuetan. Berarequin eta bere methodoequin ados ala contra egonda, ez dago hor sartuta delincuente bat içaiteagatic. Euscal Herriaren conceptione socialista, birbatu eta euscaldun baten alde eta españolen aurca vicia jocatzeagatic dago hor.
Orain 48 egun daramatza gose eta communicatione-grevan. Euscal Herriaren independencia, socialismoa eta birbatassun nationalaren alde sartu da egoera horretan, ança denez, atzera vueltaric gabe.
Nere ustez, Josu, Çuc ez cenuque çure vicia hala sacrificatu behar aberriagatic. Çu berce maila batean cinateque euscal Statu soveraino baten baithan. Çure ekarpena aberriari berce mota batecoa da, eta hor dena eman draucuçu. Edocein Statu soverainoc badaqui ceinec eguin behar duen aberriaren defensa tresna batzuequin eta ceinec berce batzuequin.
Nere ustez, Josu, çu cinateque personnaric egoquiena Naffarroaco Republicaco president cargua harcecoz.
Jaquina da…
Arbasso naffarrac, eguiaz, azquen neanderthalac içan cirela, horien artean erguelenac, gainera.
Invasore germaniarrei aurre eguiten cietan Iruñeco tropac Vasconiaz ez cequitela ecer.
Buruçagui vascoiac basurde artean burutzen cituztela ikasquetac.
Tolosaco Guduan, Eudon Handiac arabiar eta berberen armada sunsitu çuela Kaaba Iruñera ekar ahal içaiteco.
Vascoiec Europaco emperadore içanen cen Karlhaundi garhaitu çutela berce hoberic eguiteco ez çutelacotz, liscarric gabe asco bai ciren aspercen.
Karlhaundic bere seme bat Vasconiaco prince icendatu nahi içan çuela escualde hori chiroen artean petralena celaco.
Gasteiz-Nova Victoriaco gaztelar conquista, benetan, quirol ekinça saiatu bat baino ez cela içan, non naffar taldeco capitain Martin Ttipia içan cen.
Noaingo Gudua noble asaldatu sumincorren arteco liscar bat baino ez cela içan, xedez, Naffarroa eta Gascoiniaco gain populationea urritzeco bitarteco aphur bat gordin.
Naffarroaco Pedro mariscala elheberri çahar bateco personaia bat içan cela, eta bere familian eraildacoac fictione.
Iruñea 700 urthez statu-hiriburu içan cela garaian oraindic Ossassuna asmatuta ez cegoelaco.
Naffarroa 800 urthez burujabe içan cela ordura arte Sanferminac ospatzen ez cituztelaco.
Vascoien Resumac 1000 urthez viciric iraun ahal içan cela, bessarcada eta musu artean Monarchia hispanicoarequin phocic ezcondu cen arte, jaquinic ethorquiçuneco Letizia Ia emacume phusca içanen cela.
Leiçarraga eta emparauen euscara igandetaraco dembora-passa baino içan ez cela.
Aitzitic, gure belhaunaldia, hau bai, cinez bertaco, jathor, cinço, jaquitun, saiatu… Gora gu ta gutarrac!
Eneko Zuzeuen ez duzu ekidinen debate luze hau, agertzen da artikulu askotan, batzuetan artikuluaren funtsarekin eta idazlearen xedearekin ez biziki lotua izan ere ( gauza bera gertatzen da euskararekin). Horrek egiazko arazo eta kezka islatzen ditu , Enbatan, bistan da, nabarituko ez duzuna.
Debatea agertzen da batez ere hurbildik edo urrundik Nafarroako erreinua hunkitzen duten artikuluetan. Izan ere ez da problema tipia.
Zer Nafarroa aurreratu? Hasierako garai heroikoa? Lurralde lurralde euskaldun gehien batu zuen garaikoa? Zabalen (eta gaskoiz eta enparauez betea) izan zen garaikoa? Ala ezaugarri horiek oro gei harreman sozial idiliko bat batuko lituzkeen amestutako erreinu bat?
Artetik erraiteko, hau aburu pertsonala da, ezin da independentziaren justifikazioa eraiki bakarrik Nafarroako erreinuaren gainean. Eta existitu ez izan balitz? Zer? Ez ginuke legitimaziorik gehiago ukanen? Alta dotzenaka arrazoi gehiago dauzkagu. Adibidez, unkitzen nauen 1789ko iraultzarainoko Lapurdiko instituzio forala ere legitimazioaren parte da eta horrelako beste asko daude. Baina independentziarako legitimazio erabakigarria abtsolutuki behar izan baginu , ezerk ez du gure arbasoen euskara mintzatzearen eskubidea eta eginbideak bezainbat pisu
Zure iruzkinara berriz bueltatuz, ezinbesteko Historia nazional errealista baten eta errrelato nazional apologetiko baten artean bada alde bat eta muga bat zeharkatu behar ez dena. Horregatik ene iiduriko ez zininituzke arazoa , kezka eta debatea diskalifiatu behar erabiltzen adibidez galdera hauien bitartez:
Zergatik erabiltzen dugu hori gure herriari indarra kentzeko?
Erantzuna erraza da: Debateak ez gaitu ezertan ahultzen baizik eta ez xuritzeak.
Eta galdera: “Zer da garrantzitsuago? Erregeak ala herria?” ezin zaio erantzun, iduri du ez duzula debatearen azpiko funtsa konprenitzen ala bazterrarazi nahi duzula.
Espero dut horretaz mintzatzeko aukera izanen dugula laster.
Cer den importantago? Herria ala reguina edo reguea, edo republicaco presidenta?
Duda gabe, herria!
Reguina, reguea edo presidenta da herriac onharturico herri quidea. Onharpen hau gabe, ez dago cereguinic ethorquiçunean, ceren regue-reguinen garaia amaitua baita guretacotz eta gurean.
Gora Euscaldunon Naffar Resumá, republica moduan antolatua.
Gora gure foruac edota legueac!
Nor içan liteque president?
Urcullu, Chibite, Etchegaray?
Ez dut uste!
Nor?
Catalanec badute candidatu bat baino guehiago Republica Catalanaren President içan nahi luqueenic.
Eta gure artean?
Euscaldun/Naffarren artean ba al da baten bat.
Proposamenic?
Euscaraz jaquitea ecinberceco conditionea da, beraz Tomás Urzainqui ecin da içan, erdaldun hutsa delacotz eta bethi içanen delacotz.
Euscal Herrico Naffar Resumá dei liteque statu hori.
República Navarra del País Vasco, erdaraz.
Nor president edota lehendacari?
Cein emacume edo guiçon edo generoco gabeco?
Seriotan nabila.
Joseba Egibar, Arnaldo Otegi…
Nor gure Republicaco/Errepublikako President/Lehendakari?
Seriotan nabil.
Nor?
President bat behar baitugu, ezta?
Catalanec badaducate bat (baino guehiago).
Nere ustez, Josu, çu cinateque Euscal-Naffar Republicaco President hoberena. Gobernamendu-tractatuetan hoberena Platonen Athennaiôn Politeia da, eta horretan erraiten du eguileac systema hoberena regue-philosopho baten aguinteaz eguiten dena dela. Historiac horixe bera confirmatzen du. tractatu horren euscaratzea eguin çuen Juan Jose Pujanac, eta gaur egun gucion escuetarat dago.
Lehen ministro, nere ustez Jakes Esnal jauna liçateque hoberena. Euscal Herrian gehien cultivatuenetacoa içaiteaz gain, 30 urthe daramatza Franciaco presoner, euscal herriaren alde dena emaiteagatic. Orain bera euscal presoner bacarra da Ile de Ré irlan. Mandelac ere 30 urthe eman cituen presoner.
Laphurdico Bilçarrac bere içaera democratico burgues ttiquiqri jarraiqui, gure herriarençaco erabaqui determinante beçain caltegarri bat hartu ukan çuen, Ivan Etcheverriren euscarazco lana publicatzeari uko eguin cerauconean. Batzutan reguin cultivatu bat ascoz onuragarriago da herriarençat populuaren democratia baino.
Anhitz esquer, Alexandre, çure eritziengatic.
Josu Lavin
Jakes Esnal
Ba al da guehiagoric?
Bai, ezta?
Nehoiz baino serioagotan nabila.
Aitor Estebanec ere polito eguiten du euscaraz.
Jacques Esnal jaunaren aldeco hautua eguiten dut neuc, euscaraz, francesez eta espainolez ere ederqui moldatzen baita.
Aitor Esteban aguian da Hispaniaco Parlamentuan cenzuzco gauzac erraiten dituen bacarra. Vasconiaco edo Naffarroaco Gobernamentuan edo Parlamentuan fichage ona lizateque. Berce politicari vizcaitar on bat da Jose Mari Gorordo. Harec Bilbaoco alcatetza utzi ondoren pantouflagea eguin ordez bi thessi doctoral eguin cituen Vizcayari buruz. Mundu academicotic Kepa Altonaga dugu candidato ona, biologialaria. Hau Hezcunza ministro ona lizateque.
Edocein moduan, Josu, zure mailarat eta Esnal jaunaren mailarat ailegatzen den berceric ez zait ocurritzen gure herrian. Politicari anhitz daducagu, bainan ez dut ikusten neholaco interessic euscal herriaren independencian. Bainan herritarren artean ere, gucia da txistu eta tamboril, Athletic, le tour eta la vuelta, eta bacoitzac bere taldettoan mentalqui masturbatzen.
Inaki Bilbao burutzen ari den gosse greva dehi desesperatu bat da.
Bat nathor zurequin, eta Esnal jauna Naffar Republicaco President dugu momentuz.
Gora Jakes gure President handia!!
Eztabaida ederra sortu dena Josu eta Alexandre artean. Gure instituzio propiori -gure Estatuari- dagokioz. Bazen garaia izen eta abizenak mahi gainean jartzeko. Gutxienez kolonizatua garen herria “txipa” aldatzeko. Bistan da honen atzetik masa kritikoa handiarekin kontatu behar dugula.
Puntu hortan zalantzak handiak ditut. Herri honi politikarako kontzeptu bertikala ezurreraino sartu dizkiote, Nabar -Pirinoetako edo Baskoi- eskubidea den kontrakoa.
Nortzuk? Inperialismoak eta beraien bertako morroiek gure lurralde okupatuak mantentzen dituztenak.
Delinkuenten morroi askok ditugu aurrean herri hontan eta berez haiek ere -haien konplizitatea bitartez- delinkuenteak bihurtzen dira: “hemengo” partido politikoak ezepziorik gabe, sindikato guziak, enpresaburuen elkarteak, “komunikabideak”, hezkuntzaren “orientabideak” etabar….
Haien artean, pixkanaka, kolonizatu gaituzte, anestesiatu gaituzte.
Gure Estatua bahitua dena berreskuratzeko behar bada Nabarrako Kantzileria bat sortu beharko genuke.
Erresistentziarako instituzio propia herri okupatuaren indarra instituzionalizatzeko gai den estamentu bat.
Handik aurrera inperialismo eta beraien hemengo morroien aurka “gainezkatzearen politika” aplikatuz arlo guztietan eta gure legitimitatearekin -Herritik sortuta eta Kantzileriaren bidez bideratua- dituzten partzela guztietatik -gaur egun guziak beraien eskuetan- bota, plaza hartu eta mantendu.
Herriak, lurraldeen kontrolak eta Kantzileriak Estatu propioa osatuko lukete. Horiek dira gutxienezko baldintzak Estatua izateko nazioarteko mailan.