http://alteretaego.wordpress.com

 

Musika eta ahotsa: Rafa Rueda.

(Kantua entzuteko sakatu hemen: Ikeako fluoreszentea)

Alter dixit.

 

Ez dakit zenbat jende argitzen dudan astean-astean:
lagun bakoitza marratxo batez irudikatzen hastean,
hamaikagarren doako arkatza, hamargarrenan atzean…
Zeinen ederra den larunbata Ikea hustu ostean!

Astelehen goizez langabetua eta haur gabeko ama,
piper egin nahi duen gaztea eta Neguriko dama.
Goiz erdirako poltsa horian dago bakoitzaren zama,
gutxienean hartuko dute behar ez den gauza bana.

Ordu bata da jo berri eta bakarren batentzako goiz,
baina Baraka Suedia denez, europartuta, oraingoz.
Kafetegia kolpez bete da, hutsik egon bada inoiz…
denak debalde eskaintzen zaien kafearen bila datoz.

Hipoteka bat sinatu berri, leihoko bikote hura:
katalogoko ederrena den armairua zen jomuga,
baina etxera heltzearekin sarri dena lardastu da
inork aurkitu ezingo duen torlojuaren kontura.

Ikastolako ateak itxiz, jendea heltzen hasi da;
marko bat soilik nahi zuten haiek hasi dute tira-bira:
Degerön, Finlir, Haverdal, Kvill, Söndrum, Tolsby edo Ribba…
bana hartu ta 100 egunean bueltan etorriko dira.

Afalordua ez da urruti, mahaiak bete dira lepo;
orain orga da darabiltena etxe hutsak betetzeko…
Zortzi hankako txerriak haziz bizi da norbait ederto
azken orduan saltzen den beste ukondo ateratzeko.

Asteartea berdin joango da, asteazkena ere bai:
kontsumismoak bere gurpila ez baitu geratzerik nahi.
Osteguneko martxa berdinak ostiralararekin darrai…
horiz jantzita daudenak soilik daude larunbataren zai.

Fluoreszente bat baino ez naiz ni errepublika honetan,
baina argi daukat: negozioa ez dago okela-boletan…
Negozioa zeuongan dago, edo zeuon patriketan:
etxe berdina jantzi nahi duten kredituko txarteletan.

Ego dixi.