Duela ia bi urte APFP elkartea (Asociación Profesional de Funcionarios de Prisiones) Espainiako kartzeletan gertatzen diren heriotzak salatzen hasi zen, Necrológicas SOS prisiones, tu abandono me puede matar webgunearen bitartez. Bazirudien duela hamarkada batzuetatik hona gertatzen ari den espetxealdi-hilketa ikusarazten saiatzen ari zirela; agintariek inolako ardurarik erakusten ez zuten heriotzetan argia jarriz, gehienetan arrazoi ez-naturalengatik hiltzen ziren gazteen berri emanez, erakundeen eta espetxeen barruan segurtasuna bermatzeaz arduratzen diren funtzionarioen erantzukizunak agerian utziz.

Urteak dira, halaber, presoei eta haien senideei laguntzen diegun elkarteok heriotza horietako askotan gertatzen diren iluntasuna eta egoera arraroak salatu ditugula; horien arrazoi ofizialak, batez ere, suizidioak eta gaindosiak izan direla ematen du, kartzelan, erakunde baten barruan, hain zuzen drogarik ez egoteko eta suizidioak prebenitzeko ustez neurri zorrotzak dauden tokian.

Aurtengo apirilaren 25etik aurrera, eta soldatak eta lan-baldintzak hobetzeko negoziazioak ixtearekin batera, eta Covid izurritearekin batera, espetxean izandako heriotzen zenbaketa eten egin da orrialde horretan. Dozenaka preso dira geroztik, azkenak Araban, Castellon, Kordoban edo Eivissan. Baina, dirudienez, horiek sistematikoki salatzeko helburua, prentsa-agiri batetik harago, ez da bizitzarako eskubidea defendatzea, baizik eta Barne Ministerioaren eta eragina duten alderdi politikoen aurrean interes korporatiboak defendatzeko orduan presio arma gisa erabiltzea. Presoen eta haien senideen eskubideen defentsarekin zerikusirik ez duten eta horien aurkakoak diren interesak, eta presoen eta haien senideen eskubideak gardenak izan daitezen laguntzeko asmoa ez dutenak.

Hipokrisia makabroa