Galdakaoko lasto-sua –

Gorka Bereziartuak ARGIAn.

---

Gauzek hartu duten tankera ikusita gezurra dirudi, baina garai batean, notiziei begiratzen zenienean, erraz samar desberdintzen zenuen nor ari zen betiko politika politikeroan eta nor zetorren, aldiz, produktu elektoral berriak besapean hartuta, merkatua dominatzen zuten marka zaharren kontra #promesa biralak eginez.

Gardentasuna izan zen horietako bat. Orain ia inor ez da gogoratzen, baina duela hamar urteko gauza publikoan mundu guztiak oheratu nahi zuen gardentasunarekin. Jendea nazkatuta zegoen lau lagunen artean jatetxe garesti bateko zona erreserbatuan sinatutako paktuez. Portzierto, jendea gu ginen orduan ere: jakin nahi genuen zer hitzartzen zen, zeren truke, noiz, nola, non.

Glasnost horren alde fuerteen egin zutenen artean, Italiako M5S alderdia: 2013an streaming bidez emititu zuten estatuko gobernua osatzeko PDrekin egindako bilera. Eta garbi geratu zen den-den-den-dena jendaurrean egitea ez dela oso ondo ezkontzen paraje hauetako zoru demokratikoarekin. Erabiltzen dugun sistema instituzionalean, izan ere, tratu inportanteak itzal dezente dagoen lekuetan gertatzen dira eta axaleko kontuak izaten dira kiskali arte fokupean beratzen jartzen direnak.

Hortik iragazi liteke polemika politikoak ulertzeko printzipioren bat. Adibidez hau: baldintza normaletan, gai bat garrantzitsua da politikarientzat, baldin eta diskrezioz lantzen badute; eta alderantziz, gaiak ez dauka batere garrantzirik haientzat, baldin eta aukera eduki bezain pronto prentsari jaurtitzen badiote zakurrari hezurra botatzen zaion bezala.

Beraz, pentsa dezakezu euskal gatazkaren memoriak ez dirudiela gai oso inportantea politika politikeroan ari direnentzat, Galdakao Oroimena webgunearen kontura hedabideetan piztu den lasto-sua ikusita. Aurtengo otsailetik martxan zegoen ataria, talde politiko guztiek ikusi dute publikoaren esku jarri aurretik, metodologia argia erabili du Aranzadi Zientzia Elkarteak, “ez baztertu, ez legitimatu, ez garrantzirik kendu” markoa jarraituz, Gogora Institutuak adierazitako bidetik.

Baina berdin da: maiatzean botoak ematea tokatzen da eta apirilean hasi dira titularrak. Espainiako Gobernuaren EAEko ordezkariak –oroimen historikoa: behin kontainerrez mozorrotuta ikusi zenuen–, txiklea hauteskundeetaraino luzatzeko modua eginez, hilabeteko epea eman du web horretatik eta antzekoak dauzkaten udalenetatik ETAko kideak kentzeko.

Guztiak, ñabardurarik gabe. Trataera bera merezi dute sakabanaketa jasan dutenek, torturatuek eta GALek hildakoek. Metodologia argia da Denis Itxasok proposatu duena ere: ez galdu denborarik zenbait pertsonari eskubideak zein gradutan urratu zaizkien debatitzen… desagerrarazi mapatik! Orain, gainera, errazagoa da lehen baino. Klik pare batekin egin dezakezu, ez dituzu eskuak karez zikindu behar ere.

Dena den, udaltxo batzuen webguneak zikiratzen aritzea baino, ez al luke hobe saltsa hau loditu duen alderdiak 1968tik indarrean dagoen Espainiako sekretu ofizialen legeaz arduratzea? Gaiak, noski, ez du pasio mediatiko handirik sortzen –eta lehen aipatu dugun printzipioari segituz, horrexegatik da inportantea–: Luis Carrero Blanco delako baten sinadura dauka legea garatzeko dekretuak eta humanitateak historian ezagutu duen gobernurik progresistena hura aldatzen saiatu zenean ere, paper batzuk 2050 ingurura arte blindatzeko asmoa adierazi zuen.

Hor dagoen guztia ezkutatzen ari denak, hobetoxeago aukeratu behar luke zerekin preparatu hauteskunde aurreko debaldeko festa, nik uste.

Galdakaoko lasto-sua Galdakaoko lasto-sua