‘Bihar da berandu‘-n, besteak beste, honako argudioak bildu dituzte euskararen erabileraren alde:

Euskarak ez du gauza handiegirik balio. Aukeran hobe ingelesa, alemaniera edo frantsesa ikastea.

Edo txinera, edo bengalia, edo hindia, edo arabiera, edo galego-portugesa… Zertarako ikasi jende gutxik hitz egiten duen hizkuntza? Zenbat eta hiztun gehiago orduan eta hizkuntza erabilgarriagoa…

Bada estralurtarrak izango bagina ba bai, baina non bizi gara. Zein da gure herrian eta inguruetan gehien irakur eta entzun daitezkeen hizkuntzak. Ingelesa,  Mandarina?

Euskarak ez du gauza handiegirik balio. Gutxiagoturiko hizkuntza da.

Bai, gurean jende guztiak daki gaztelaniaz edo frantsesez. Euskaraz, ordea, jende askok hutsaren hurrengoa. Bilboko alkate izateko, lehendakari izateko, Hipertrola Enpresako buru izateko, Athleticeko jokalari izateko, ez da euskararik behar. Euskara irakasle edo kale-garbitzaile izateko besterik ez du balio euskara. Aukeran, euskara ikastea baino, hobe sexu aldatzea eta gizon bihurtu (elebakar izanda ere goi mailako soldata dauzkatenek, gehienek, gizon).

Eta gainera euskara beti izango da gutxiagoturiko hizkuntza, azkenean desagertuko den egunera arte. Bitartean, zergatik kezkatu, errazenera joko dugu eta aurrera!

Bale, bale. Arrazoi duzue. Euskara, beraz irakasle edo kale-garbitzaile izateko puntuak egiteko ikasiko dugu. Besterik gabe.

>>Madrilen edo New Yorken   inork ez zaitu ulertuko. Intimitatea hobe mantenduko duzu.   Amerikarrek II. Mundu Gerran euskara erabili zuten, Ozeano Barean, japoniarren aurka borrokan. Haien arteko mezuak euskaraz bidaltzen ziren eta euskaldunek soilik deszifratu zitzaketen, AEBentzat lanean.

>>Nire bankuko txartela, mugikorra, agiriak… lapurtzen badizkidate, hobe euskaraz egon daitezela.  Lapurrak ez du ulertuko eta izorratuko da.

>>Euskara ikastean, erdara hobeto ikasten da. Erdarako kontzeptu gramatikalak birpasatuko dituzu.

>>Euskadin hobeto hitz egiten da gaztelaniaz Andaluzian baino eta hezkuntzan,  gaztelania irakasgaian ere, emaitza hobeak ateratzen dira (nazioarteko PISA erakundearen datuen arabera).

>>Euskara kultura da. Hizkuntzak ikasten badituzu, pertsona kultoagoa izango zara.

Euskara inposatzen ari dira:

>>Espainola da benetan inposatua dagoena eta euskara 40 urtez < nahiko> debekatua eta zapaldua izan da. , Espainiar Konstituzioak behartzen gaitu (3. artikulua) denok gaztelania jakitera. Euskadiko “estatutuak” euskara erabiltzeko eskubidea dela soilik esaten du (6. artikulua). Suposatzen da euskararen arerioek Konstituzio eta Estatutua onartzen dutela-.  Ikastera behartua badago norbait, besteen eskubidea gauzatzeko da, hain zuzen. “Ezin dut euskara erabili, zuk ez badakizu”.

Euskara ez ikasteko eskubidea aldarrikatzen dute batzuek. Eta zergatik ez aldarrikatu bide beretik gaztelania ez ikasteko eskubidea?  Ulertzekoa litzateke Madrilen gaztelania ez ikasteko eskubidea izatea? Eta Flandesen flamenkoa ez ikasteko eskubidea?

Euskara nire oposizioa lortzeko oztopoa da.  (Zenbait oposiziotan euskara jakitea ezinbestekoa izan da, beste batzuetan euskarari zenbait puntu eman zaizkio).

Argudioari buelta eman ahal zaio. Euskara jakiteak lagundu ahal digu administrazioan lan egiten. Euskara oztopo bezala ikusten dutenek ez dute ikasiko, aukera bezala ikusita, ordea…

Benetan balio duen argumentua. Azken argumentua. Euskarari esker gehiago ligatzen da. Hizkuntzak ikasteak ligatzen lagun dezake? Gure inguru hauetan ze hizkuntzak lagunduko digu gehien ligatzen? Ingelesa, frantsesa, euskara? Espainolarekin bakarrik nahikoa ligatzen duzu?

Aldiz, ‘Jousierra’s blog‘-en honako erantzuna topatu dugu: 

¿PARA QUÉ EL EUSKERA? ¿POR QUÉ EL ESPAÑOL? Y OTRAS CUESTIONES:

“Una vez asegurada la dominación de ese Estado, una nueva identidad nacional, definida en referencia al Estado nación, es construida, impuesta y negociada, mediante la ciudadanía política, el DNI, la escuela, la lengua, el servicio militar, las selecciones deportivas y la hagiografía patria. Y cuando hace falta, la fuerza de la ley del Estado. El quid de la cuestión es, naturalmente, el grado de integración efectiva de las identidades absorbidas en la nueva identidad. Y ello depende tanto de la capacidad del Estado para eliminar las identidades dominadas (alta en Francia, baja en España, nula en Yugoslavia) como de la voluntad política de integrar otras identidades nacionales dentro de la identidad nacional que funda el Estado (buena voluntad en Escandinavia, hostilidad en la España franquista, ambigüedad en la España democrática).” M. Castells.

Leemos comentarios como este por toda la red: ” … El eusquera debe ser un idioma secundario porque te guste o no vives en un país que se llama España y cualquier español tiene que poder ir a cualquier parte de España, trabajar y vivir donde quiera y no estar forzado aprender eusquera porque a lo nacionalistas les apetezca, (…) Yo soy español y vivo aquí y para nada quiero que a mis hijos les obliguen a estudiar una lengua del pasado, antes prefiero que le obliguen a estudiar griego.”

Presuntos intelectuales del nacionalismo español, Savater, dicen asimismo: “Nadie puede ser obligado ni a hablar, ni a estudiar, ni a expresarse, ni a vivir” en las lenguas autonómicas, agregó, puesto que “esas lenguas no son obligatorias, sino optativas”.  La obligatoria, esto lo pongo yo, es el español.

Ya tenemos, por tanto, una de las razones para aprender una lengua y para “hacer aprender” a otros,  la identitaria. Para ser…x aprende x o hablar x.

Curiosamente, gracias a la distinción entre vasco y euskaldun (persona que habla euskera),  a una ciudadana de Apatamonasterio (nazkatuta egongo dira Atxondokoak adibidearekin), que no sabe decir ni agur en euskera no cabría duda en calificarla de vasca, porque el euskera no es lo que nos hace vascos sino euskaldunes. Este es uno de los grandes problemas del euskera con la “identidad vasca”. Los españoles, por el contrario, parece que lo tienen muy claro (aunque tengan problemas parecidos): todos somos españoles, incluidos los vascos de aquí (no los de allí) claro y la lengua de España es el español, la única obligatoria, recalca Savater, constitucionalista él. Por tanto, si les da la gana estudiarán en euskera o aprenderán euskera, pero no quieren. ¿Para qué el euskera, esa lengua “inutil”? Desde luego para ser Lehendakari o presidenta del Parlamento, no hace falta, es opcional. Pronto, seguramente, ni para entrar en la administración.

Euskararen erabileraren garrantzia oraindik ulertu ez baduzue, argudio gehiago topatuko dituzue ‘Jousierra’s blog’-en