Emokrazia batean bizi al gara? –

Emokrazia “emozioek gobernatzen duten ideia adierazten duen sorkuntza neologikoa da“, eta emozioen asaldatzaileei “emokratak” deitzen zaie. Fernando Pessoaren arabera, “gizarteak sentimenduen asaldatzaileek zuzentzen dituzte, ez ideien astintzaileek”. Horren paradigma litzateke Brexitaren aldekoen garaipena, herritar britainiarren zuntz sentimentala ukituz, Erresuma Batua Europar Batasunetik ateratzea lortu baitzuten.

Emokraten artean, Trump, Johnson, Trudeau, Milei eta Netanyahu leudeke. Pedro Sanchez talde hautatuan sartu da duela gutxi, “birsorkuntza demokratikoaren” gurutzadan murgilduta, eta mezu zuzenak, laburrak eta azalekoak erabiltzen dituzte, “ez dimentsio anitzeko gizabanakoaren esfera arrazionalera bideratuak, baizik eta dimentsio bakarreko gizabanakoaren zuntz emozionalera”.

X edo Twitter bezalako sare sozialak manikeismoa hedatzeko, liderra gurtzea eta fake news-en bidez herritarrak zalantza existentzialean murgiltzeko txandakako emokrataren postulatuen transmisio-ibilgailu ezin hobea izango lirateke.

Bestalde, Cambridgeko Unibertsitateak berriki egindako ikerketa baten arabera, 154 herrialdetan inkestatuen %57 ez daude pozik egungo demokraziarekin, eta, beraz, Emokraziak edo Emozioen Gobernuak Boterea lortzeko bidea zabalik izango luke. Hala, emokrataren hauteskunde-propaganda “Taldeari” zuzenduta dago ,zeren dimentsio bakarreko gizabanakoaren nortasuna lausotzen den eta hura sostengatzen duten itxaropen faltsuen eta irrika komunen zatitan bilduta baitagoen.

Emokraten lana egungo gizartearen kontzientzia kritikoaren entzefalograma lauak erraztuko luke eta Laugarren Boterea deiturikoaren gainbeherak lagunduta; izan ere, komunikabideak akziodun nagusien postulatu ideologikoak transmititzeko baliabide hutsak izango lirateke.

Era berean, emokrazia autokraziaren haztegia izango litzateke, pertsona bakar batek gauzatzen duen gobernu-modua, beste gobernu-sistema batzuetako parasito endogenoaren antzekoa (demokrazia formala deiturikoa barne). Horrela, hauteskunde libreen bidez aukeratutako proposamen alderdikoi baten krisalidatik abiatuta, emokrata boterera iritsita lider presidentzialista bihurtzen da kutsu totalitario argiarekin, eta horrek Lord Actonen aforismoa berresten du: “Botereak usteltzeko joera du eta botere absolutuak erabat usteltzen du”.

Germán Gorraiz López – Analista

Emokrazia batean bizi al gara?