1. Birjartze tasak ez dira desagertzen, eta balizko soldata igoerek ez dute erosahalmena bermatzen.

2. Akordioak ez ditu langile publiko guztiak barnebiltzen; soilik “erabateko lehentasuna” izendapena duten lanpostu eta sektoreak.

3. Negoziazio Kolektiboa ukatzen da, eta gobernuen inposizioa bermatzen. Langile publikoon soldatak eta enplegua ez dira negoziazio kolektiboan adostuko. Ituneko Hitzarmeneko Bitariko Batzordean negoziatuko dira, non langileok parte hartzerik ez dugun, soilik Madrilgo eta Gasteizko gobernuak baitaude. EAJk eta bere administrazioek ez dute inoiz negoziazio kolektiboa defendatzeko borondaterik izan eta eroso daude erantzukizuna kanpoko joko zelaian utzita.

4. Madrilek inposatzen amaituko du beti. Langileok euskal administrazioetan akordiorik lortuko bagenu ere, jarraipen batzordeetan Estatuak betoa edukiko du. Horretarako, EAEko zein Nafarroako Gobernuak sostengatzen dituzten alderdiek «legegile bakoitzak euren enplegu publikoaren arauetara eramateko» konpromisoa hartu dute.

Greba eta mobilizazioekin, trena mugitzea lortu dugu. EAJren eta Urkulluren autoritarismoa tiraderan gordetzea lortu dugu eta mugitu egin behar izan dute. EAEko Mahai Orokorra deitu behar izan zuten, eta Madrilen gaiari garrantzia eman behar izan diote. Urduri eta kezkatuta daude dagoeneko arazoa estaltzea lortzen ez dutelako.

Beraz, martxan jarri dugun trena errail egokian kokatzeko mobilizazio gehiago behar da; EAJren borondate falta baldintzatu behar dugu. Izan ere, akordio politiko horrekin argi gelditu da borondate kontua dela. Urriaren 25ean greba eta mobilizazio arrakastatsuak egin genituen EAEko sektore publikoan eta aste hauetan ere hainbat eremu publikotan grebak eta mobilizazioak egiten ari dira.

Azaroaren 30eko Greba Feminista Orokorra lantzea da orain gure lehentasuna, eta hurrengo egunean bertan abenduaren 19ko sektore publikoko greba prestatzen hasiko da LAB.

EAJ eta PSOEren arteko akordioak