Tabernari eta jatetxeko langile eta jabeak ere ez dira oso egoera onean. Denbora luzez itxita egon ondoren, bazirudien martxa hartzen ari zirela. Haien egun beltzak argitzen ari zirela. Baina ez da horrela. Orain haiei tokatzen zaie kafea edo basoerdia hartzera datozen betiko edo ez betiko bezeroei pasaportea eskatzea, beste herritar bat kontrolatzea. Horrek dakarren guztiarekin gainera, haserreak, erantzun txarrak, lan gehigarria eta zenbait kasutan gastu gehiago.

Osasun langileengan ere pentsatzen jarri beharko genuke. Ikaragarrizko presioarekin ari dira lanean. Ez hori bakarrik, lana asko handitu zaie eta deskantsatzeko aukerarik ere ez dute apenas. Batzuk leku batetik bestera dabiltza «beharraren arabera» postu batetik bestera, lehen mailako arretatik covidaren egoerari erantzutera. Horrek dakarren guztiarekin. Gaixotasun askori ez zaie erantzunik ematen ari, ebakuntza asko atzeratu dituzte, gaixotasun askoren jarraipenik egiteko aukerarik ez dute…eta gainera, covidaren egoerari ezin diote ondo erantzun. Rastreatzaile nahikorik ez, konfinatuta (edo ez) zer egin ez dakiten lagunak… Horri aurre egiteko goitik datozen gomendioak ahal den jende gutxien elkar dadila eguberrietako egunetan, ez abestu, ez besarkatu besteak beste.

Zein da ordea benetazko arazoa? Txertoa bai edo ez eztabaidan ez naiz sartuko, nik nire iritzia badut ere. Kontrol soziala ikaragarria izaten ari da. Herritarren arteko kontrola handitu da/dute/dugu. Herritarron arteko eztabaidak era oso mingarrian goraka doaz, gure artean ari gara mokoka. Ez goaz bide onetik. Egoerari erantzun bateratua eman behar diogu. eta herritarrak izango dugu egitekoa, bai.  Halere, errua eta erantzukizuna ez dago herritarrengan. Erakundeek eta erakunde horietan agintzen ari direnek hasi beharko dute bere lana behar bezala egiten, egin behar dituzten aldaketak egiten eta behar den gauzetan arreta eta baliabideak jartzen.