Iragan lausoa –

Hatz punta lehenik, hatzamarra gero,

beso guztia galdu arte egon nintzen oso.

Zenbat mozorro, zenbat lozorro…

Zenbat pasio eta hitz bero.

Hainbat gorroto, zenbait zomorro,

horri heldu behar gero.

***

Sasi garratzak, zuhaitz arrotzak,

mumu uluak gauero.

Beldurra nuen ez ote nintzen

bihurtuko ni ere, ero.

Gauak joan, gauak etorri,

deszifratu nuen ulu oro.

***

Lehen izkiriatutako lerroak,

marra okerrak, zentzu gabeak,

iraganeko garun hondarrak.

Izki baldarrak, oihu koldarrak

zentzugabeak baina bakarrak.

Oraina ulertzeko zantzu bakanak.

***

Iraganeko aieruak eta egungo faktuak,

etorkizuneko zauri sendatuak.

Irauntsi txepelak, begirada behartuak,

patuak ehortziko ditu uberak.

Mutu geratu ziren gure arteko aferak,

izkutuan, lokatz artean gordeaz norberak.

***

Apur-apurka hazten joan zaizkit

hatz punta, hatzamarrar eta besoa.

Irakaspena ona izan arren,

astindu egin dit bizitza osoa.

S(z)uz idatzirik geratuko zait

zure eta nire iragan lausoa.

Iragan lausoa