Gure belaunaldiaren kontra
Gure belaunaldiaren kontra –
Ruben Sanchez Bakaikoak ARGIAn.
Gasteizen gure belaunaldia zerbaitek berdintzen bazuen, desfasea zen. Berdin zen ze tribukoa zinen, (ia) denak ginen alkoholikoak edota bestelako drogazaleak. Cercas Bajasen pijoak, Zapan alternatiboak, Kutxin tradizionalak eta borrokak, Santo Domingo eta Zapa inguruan heavyak, marihuana zaleak Parnason, makinetoak Barruko Kalean, Pop espainiar zaleak Pinton eta Kale Berrian, nagusiak Aldapan eta San Prudentzion…
Gurea da orain aginte makila duen belaunaldia –beharbada amnesiak jota, hainbeste parranden ondotik–. Izan ere, gu historian ezagutu den “gaztarorik” luzeena bizi izan dugun belaunaldia gara, ez aurrekoek ez ondorengoek berdintzerik izango ez dutena. Hamahiru bat urterekin hasi eta hogei urtez luzarazi genuena:
Gu, tabernak gaupasa egin eta eguna argitu arte zabalik ezagutu genituenak; (mutilek) kalean edo atari batean txiza egin eta txahala botatzen genuenak; etxera bueltan, egunkari-ontzietatik aleak hartu eta botatzen genituenak; hiri-altzariak eta botilak puskatzen ibiltzen ginenak. Edo hori dena normaltasunez ikusten genuenak.
Lehenik, gaupasen zurrunbilotik atera behar izan genuen. Guraso egiten zara, adibidez. Orduan, asko (batez ere mutilak) korrika-txirrinduan-mendian hasten dira, lehen drogen bidez bezala, orain eguneroko errutina berritik ihes egiteko.
Eta inoiz edo behin egiten dugun kuadrilla jatorduan, mahaiaren bueltan eseri, musukoa kendu eta zizka-mizketatik azken kubataraino, hasi gara egungo gazteak berekoiak direla eta parranda bukatu arte COVIDaren kontra ez dagoela zereginik esaka. Berdin da gu taberna baten epelean gauden eta gazteak plazan edo mendian botiloi egiten. Gero, hizpidera ekarri ditugu bullying-hater-“bandak”-alkohola-rave-drogak-botiloi-smartphone… gaurko gazteen asmakizunak!
“Gaur egungo gazteak” hasten diren esaldiak, “jendea” hasten direnak bezala, magikoki ateratzen gaituzte “gu” ekuaziotik. Jendea gu ez beste guztiak balira bezala, eta gaur egungo gazteak, berriz, gure etxeetan hazi ordez, Martetik ekarri balituzte bezala: beharbada, familian (o, familia!) barne-komunikazioa beti izan delako hipokrisia eta inkomunikazioa.
La Pollaren kontzertuan, soziedadean, kubateoan liberal eskuindarretatik gero eta gertuago dauden ezkertiar ohiak gara. Gure gurasoen kopia guaiak, gure umeen super babesle eta gazteen etsai.
Kristoren gaupasak egin genituen, eta biharamunean egunkari zahar hau gara.
Gure belaunaldiaren kontra
Liberal eskumatara eta ezkertiar ohiak????? Denborak zeozer erakutsi badit, adjektibo horiek pertsonengan ezer erakusten ez dutela da. Danak abaguneen menpe gaude. Beraz, ez nazazu horrelako eztabaida antzuekin nahastu.
Eta bai, ni zuk diozun belaunaldi horren kidea izanik, gazteengan jarrera asko kritikatzen ditut, parranda egiteko nahia eta beharrarena ezik, jakina. Hori gazte baten derrigorrezko zeregina delako.
Duela 50 urteko gazte ezkertiar asko ere eskuinera mugitu ziren geroago, duela 100 urtekoak bezala, eta 50 urte barrukoek egingo duten moduan. Gizalegekoa da, norberaren belaunaldia berezia eta historian salbuespena dela ustea izatea bezala.
Mundua ez da berdin ikusten 10, 20, 40 edo 80 urte dituzularik. Ardurak ezberdinak dira, pilatutako bizipenak, oroitzapenak, desengainuak, lorpenak eta porrotak bezala. Orain hori guztia arbuiatzen da, beti gertatu den bezala. Agian berritasun bakarra autogorrotoa da: gure kultura, hizkuntza, izaera eta belaunaldiak gorroto ditugu, besteenak hobeak dira beti. Edo agian hori ere sua bezain zaharra dugu, baina gizakiok ez dugu inoiz iraganetik ikasten, eta beti dena berria balitz bezala ikusten dugu, lehenak eta bakanak bagina bezala, betiko akats berberak etengabe errepikatzera kondenatuta.
Ruben tio, gaizki daramak zahartzearena…