Nork lagunduko dio nori lehendakaria izendatzen?
Urriaren 21eko hauteskundeetako emaitzak, sorpresarik ezean, hiru hankako ordezkaritza osaketa izango dute: alderdi abertzaleak 25 eserlekuetatik hurbil eta PSE eta PP bien artean 30 legebiltzarkideen bueltan. Inoiz baino gehiago, gutxienez bi alderdiren arteko oinarrizko hitzarmena beharrezkoa izango da 2016 urtera arteko legealdia egonkorra izan dadin. E.Mantranak ZuZeun hasitako Hauteskunde osteko aritmekaren hariari heldu nahi diogu.
Jakin nahi dugu zein alderdiren artean uste duzun egongo dela akordioa. Hau da, nork lagunduko duen nor inbestidura saioan lehendakaria izendatzeko orduan. Hortik aurrera etor daitezkeen itun sendoagoak ere, PPk eta PSEk 2009an hitzartutakoa bezalakoa, gobernagarritasun akordioak lirateke. Dena den, bada baztertu ezin den aukera bat: ordezkari gehien lortzen dituen indarrak bere botoekin bakarrik aukeratzea lehendakaria.
Nork? Espainak. Guardia zibilek, ertzainek, komunikatu bideak, kolonoren partiduak ta partidu indijenak.
Eta zuek ere bai, infazoi hori, ez ahaztu PNVri egiten diozuen kanpainia bikaina, eta ez ahaztu gero kutxatik pasatzea, ea zein opari egiten dizueten.
Orain etortzen da “la consigna”. Eta papagailu bat bezala hori tokatzen zaizula. Kutxatik pasa? Hortaz nahiko dakizue. Aparato korruptoa duzuelako. Baina ez edozein korrupzioa, korrupzio politikoa, ekonomikoa baina okerragoa. PNV bezalakoa.
Joaten ez dena ez etortzen, infanzoi hori. Oker ez banago, aurrekoan zeuk ospa egin zenuen buztana hanka artean, zuen proiektua zein den galdetu nizunean. Baina tarteka agetzen duzu burua sasi artean. Ondo da, ea behingoz zuen estrategia argitzeko gogoz etorri zaren. Oraingoz, irain, demagogia eta gezurren bidez Ezker Abertzaleari boikota egitea beste proiekturik edo asmorik ez dizuet antzeman, eta dakidan gauza bakarra taktika bera erabiltzen duela Espainiak Euskal Herriaren kontra, bereziki, Ezker Abertzalearen kontra, eta PNVk ere oso gustukoa duela. Eta oker zaude, ni herritar arrunta naiz, teorian konbentzitu beharrekoa, ez iraindu beharrekoa. Animo!
Erregimen inperialista eta faxistan indarkeria eta propaganda monopolioak bozkatzea nahi duten haiek bozkatzen dute, haiek nahi dutena, haiek nahi dutenean, nahi duten bezala eta nahi duten lekuan. Hauteskunde emaitza ez bada “izan beharko litzatekeena”, arauak eta boto-emaileak, manifestariak eta herriak aldatu egiten dira erakundearen funtzionamendu egokiak ziurtatzeko. Dena dela, ezarritako botereak hain du izugarrizko abantaila politikoa, ezen beren alde prozesatzen dituela emaitza guztiak, formalki bere aldekoak izan ala ez. Ezarritako boterearen “gehiengoak” eta baita gutxiengoak ere modu efektiboan erabiltzen dira; instituzionalista periferikoen hauteskunde “garaipen” zenbatezinak erakundeen kontrapisurik gabeko pisupean mugatzen, errekuperatzen eta lurperatzen diren gertaerak dira.
Baldintza horietan, herriak indarra eduki dezake edo ez. Oposizio estrategikorik gabe, “hauteskundeak” beti galtzen dira; porrota inplizituki dago hori prestatzen duten baldintzetan, eta antolatzen dituen erregimenak irabazten ditu. Oposizio hori existitzen bada, ez dago hauteskunderik.
Erregimen inperialista eta faxita batek herriaren alienazioa bilatzen du, baina oposiziorako tartea uzten du beti. Oposizio hori sistemak kontrolatzen du erabat, herritar alienatuak baino kontrolatuago daude, haiek jakin ez arren, noski, eta sistema zalantzan jarri behar du, baina ez kolokan. Helburua benetako oposiziorik ez sortzea da, eta horregatik oposizio kontrolatuaren ekintzak eta planteameneduak behar bezain muturrekoak izango dira herriaren alienazioaren arabera. On eta gaiztoen manikeismoa erabiliz, sistemak oposizio horrekin, etsai gaizto horrekin, alderatzen du bere burua herritarren aurrean hautaketa egin dezaketela pentsa dezaten, sistema gogoz onartzen dutela pentsa dezaten. Hori guztia oso gauza sinplea saihesteko: agintea ez galtzeko, kontrola ez galtzeko. Horregatik, kontu handiz ibili behar da sistemaren kontra borrokatzen diren mugimenduekin, denetarik dagoelako, eta orain arte susmo txarra baino dut izan zuekin.
Ikusi al duzu, infazoi horrek: zein txapa polita eta inon kopiatu gabe, kopiatzen duzunean asko nabaritzen zaizulako.
Denek lagunduko dute 2. frankismoa Euskal Herian inplantatzen!
2. frankismoa? Eta orain non gaude, lehen frankismo eta erdian? Hemen kuartelilo kiratsa gero eta handiago da.
“If a man gives you freedom, it is not freedom. Freedom is something you take for yourself.” Queimada 1969
“Nobody can give you freedom. Nobody can give you equality or justice or anything. If you are a man you take it.” Malcolm X
Euskal Herria Estatua da.
Oso ondo dago konsignak eta aipu dotoreak jartzea eta norberarenak egitea, baina azalduko al duzue behingoz zein den zuen estrategia independentzia lortzeko? Zergatik ez gara duinak foro honetan zuen ideiak entzuteko? Mesedez, jakin nahi dugu! Argi salbatzailea ikusi nahi dugu gure bekatuak garbitzeko!
GOREN MAILAKO SEKRETUA!
Orduan boikota baino ez, azalpenik gabe? Hau nahigabea!
ESTATU SEKRETUA!
Orreaga Iritzi taldeak 1962an LAN DEYA-k hasitako ildo ideologikoa jorratzen du, benetan interesik baduzu ideologia hori zertan den jakiteko, Irailak 27-an aukera duzu Koldo Mitxelenan antolatu duten ekitaldian zure galderak planteatzeko, zihur naiz gustu haundiz entzun eta erantzungo zaituztela. Ongi izan!
Baina hitzaldi horrekin ados ez banago, bertan boikota egiteko eskubidea al daukat?
Bruselan errefuxiatua nagoenez, nekez joan naiteke Donostira oraingoz.Zuen abstentziorako deiaz pentsatzen dudana esango dizut. Erantzunen bat eskertuko nuke.
Hara zer proposatzen duzuen: “hauteskunde egunean mendira edo hondartzara joatea, abstentzio aktibo handi bat egitea.” Hala arrazoituz proposatu ere: “Ondo antolatutako abstentzio aktibo batek gure legitimitatea indartuko luke, eta arerioarena ahuldu, neurri berean; gure askatasun nahia elikatzeko eta indartzeko balioko luke.”
Ondo antolaturiko abstentzio aktibo handi, masibo, batek bai lortuko lukeela dioten guztia, baina zoritxarrez beraiek bultzaturiko abstentzio hori ez da izango ez ondo antolatua, ez aktiboa, mendira edo hondartzara joateari ezin baitzaio inolaz ere abstentzio aktiboa deitu. Eta are gutxiago izango da handia, masiboa. Ezta hurrik eman ere!
http://www.youtube.com/watch?v=fUf07i0rxk4&feature=context-cha
Iparlan dioena ederki asko dakit, Alazne. Zera, gai politikoak konpontzeko, soilik indarkeriarik gabeko bitartekoak erabili beharko liratekeela diogunok irentsi egin omen dugu “berariaz, atseginez, osorik, gordinik eta zuritu gabe “demokrazia ez-biolentoaren” patata ustel ideologikoa, eta herriaren zati handi bati irentsarazi.” Izan ere, indarkeria baztertu behar dela esateak “indarkeriaren monopolioa estaltzeko eta ideologikoki indartzeko” besterik ez omen du balio.
“Bide instituzional demokratiko eta ez-biolentoa hautatuz”, gure egin omen ditugu “okupazio erregimenaren suposizio estrategiko eta printzipio ideologikoak”, eta horren arrazoia gure “gaitasun eza, ergelkeria, korporatismoa, burokratismo dedokratikoa, exhibizionismoa, handinahi zikoitz eta deliranteak, ustelkeria, oportunismoa, kolaborazionismoa, konplizitatea eta traizioa” omen dira.
“Oportunista-instituzionalista armadun eta armagabeak” omen ginen estrategia politiko-militarra aurrera eraman dugunean, tortura, kartzela, deserria… gogotik pairatuz, eta orain, estrategia hori alde batera utzi dugunean, “oportunismotik kolaboraziora, konplizitatera eta traiziora” pasatu omen gara.
Hori dena badakit eta badakit halaber PP, PSOE eta PNVrekin bat zatoztela borroka armatua hainbeste urtetan mantentzea hutsegite humano, estrategiko eta politikoa izan zela aldarrikatzeko orduan. Hortik oso ondorio ezberdina atera duzue, ordea. Partidu horiek iraganean erabilitako indarkeria ez zilegi ez eraginkor izan zela onartzea exijitzen digute. Zuek, berriz, indarkeria erabiltzeari uko egin izana da aurpegiratzen diguzuena; eta nola!
Bada, hori dena jada badakidanez, eskertuko nizuke galdetu dizudanari buruz erantzutea.
Xabi 5 dira garaipena lortzeko behar direnak: Jende kopuru nahikoa, armak, Konfidantza (3 hauek herria osatzen dute), liderrak eta ideologia (azken 2 hauek gobernua osatzen dute). Euskal Herrian ez dugu ideologia propiorik izan, ez behintzat “klase politiko” deitzen dieten hoien esku. Herri honek bere bizi gogoari dagokion klase politikoa behar du, zer egin, nun, nola eta abar argituko duena.
Bihar erantzungo dizut, Alazne, ohera joan beharra baitaukat. Bihar arte.
Ni ere zein estrategia proposatzen duten jakiteko irrikitan nago. Eta, bide batez, jakin nahi nuke ea benetan sinesten al duten Joseba Ariznabarretak Argian egin zioten elkarrizketa batean esandakoa: “Guk [Orreaga] orain arte hauteskundeetan abstentzioa aldarrikatu dugu. Indar korrelazioak erabateko boikota posible egiten zuelako.” Norbaitek azalduko al dit, mesedez, zer indar korrelazio izan den hori erabateko boikota posible egiten zuena? Eta posible egiten jarraitzen duena, jakina, berriro ere abstentziora deitu baitute. Zenbateko ehunenekotan estimatzen duzue zuek deituriko abstentzioaren eragina?
kopiatuta dagoena, eta kopiatuta dago, herri hontatik dator ta herri hontara doa. Ta herri hontan zuk aipatzen duzun bezala “benetako opsiziorik ez sortzea” hori da gertatzen zaiguna. Ez dago oposiziorik, benetazko opozizioa, bestela ez ziren izango hauteskunde atzerritarrak gure luraldeetan. Orduan zergaitik jolas hortan jarraitzea, gue herria nahastu eta etsaiaren logikan mantendu? Jakin zer egin behar den baino lehen jakin behar dugu zer ez da egin behar.
Gure herriaren askapena hain jende ezgauzaren esku badago, jai daukagu! Ez zarate zeuen hitzekin azalpenik emateko gauza, hizlari txarra bezala paperik gabe ez zarete inor, totelka hasten zarete txuleta aurkitu arte. Gero, hitz batzuk batzea lortzen duzuenean, lerdea darizuela geratzen zarate begira simaur pilari, pozik eta kontent, eta kiratsa sudurreraino iristean zakurrak putza bota duela pentsatzen duzue.
ai gonzalo…. berriro urduri jartzen zara. zure arazoa da, politika mailan oso sumisoa zarela. Esan nizun ta berriro esango dizut, formateatua zaude, ez zara etsaiaren logikatik at ateratzen eta zuk ez duzuna konprenditzen zuretzat ez da existitzen. Sumisoa esaten dizudanean, baimena eskatzen duzulako eskubide bat ejerzitzeko. Eskubideak ez dira mendigatzen, ezta eskatzen ejerzitzen dira. Beti zaude eskatzen zuk konbentzitzea baina politika ez da konbentzitzea mutil, askoz zorrotza da. Ez ahal duzu hori ikasi oraindik han.
Infanzoi maite horrek, nire maila dialektikoan jarri nahi duzu, baina oraindik bide luezea daukazu egiteko. Zergatik esaten duzu, adibidez, urduri jartzen naizela zure kontura barre egiten dudanean? Zinez esaten dizut oso ondo pasatzen dudala zure kontura, baina behin baino gehiagotan pentsatu dut, ondo pasatzeaz gain, zurekin pasatu ere egiten naizela. Esaten den bezala, noreberaren tamainakoekin neurtu behar da norbera gizalegezkoa izateko, baina tentazioa hain handia denez, ulertuko duzu. Zeuk ere ez duzu menarik ematen. Baina mamira: Eskubideak ez dira mendigatzen, ejerzitatzen dira. Ados nago, eta adibidea jarriko dizut zeuk ere uler dezazun: Nik foro honetan izen abizena erabiltzetzen dut, baita argazkia ere, dena benetakoa, adierazpen askatasuna erabiltzeko mozorrorik erabiltzen ez dudalako. Mozorrorik edo izengoitirik erabiliko banu, ondorioen beldur izateagatik baino ez litzateke izango, eskubidearen kaltetan beldurra lehenesteagatik, edo tranpa egiteko, noski. Ondo dakit foro hau, besteak beste, Intxaurrondoko txapel okerrek ederki asko begiratzen dutela, erabili ere bai, eta niri gustua handia ematen dit izen, abizen eta aurpegia emateak horrelako jendilajearen aurrean, kentzera etortzeko gonbita ere egitea, nolanahi ere, nire askatasunari uko egiteko adinako beldurrik ez daukadala esateko. Zer iruditzen zaizu, infanzoi horri. Prest al zaude zure sumisioari agur egiteko edo Obanoseko infanzoia izaten jarraitu duzu?
Xabierri: nik behintzat, hasieratik esan dut beste artikulu batean, ez naizela abstenituko ta ez boikotatuko. Ez naiz joango espainoleen urrneetara, ez naiz joaten Belgikaren urneetara bezala. Baina noski, belgikarrek ez dute gure lurraldeetan hauteskunde antolatzen ta frantziarrek eta espainolek bai. Orduan, horrelako agresioaren aurreran behartutak gaude erantzun bat emateko. Erantzuna emateko oposizio estrategiko mailan bakarrik ematen da. Nola lidergo euki ditugunekin ez gaituzte bide hortatik eraman, herritik sortu behar da lidergo hori, eta horretarako baldintzak antolatu behar dira eta eman behar dira,ta hori bakarrik lortzen da ados gaudenekin estrategia mailan, batzen garenean ta lanean jartzen garenean. Batasuna ez da zerurik etortzen estrategia baten ondoren soilik. Etsaiek ezingo dutenean ez ta urna bat jarri gure lurraldeetan orduan demostratuko da zer den benetazko oposizio bat. Baina ez bakarrik hauteskunde mailan, azken finean antolatzen dituzten hauteskunde atzerritarrak gure lurraldeetan okupazioaren beste muestra bat ez da. Herri honek beren indarra, beren biolentziaren boterea instituzionalizatu behar du, beste herri bezalakoak, Estatu maila daukatenak. Imajinatu inglesi bati galdetzen badiozula zer pentsatsen dun espainarrek edo frantsesek hauteskundeek beren lurraldeetan antolatuko dituztenik. Ez dizu erantzuNgo: ah, ba abstenituko naiz… edo boikoteatuko ditut. Esango dizut erotua zaudela, hemen, Inglaterran, guk bakarrik antolatzen ditugu hauteskundeak. Arrazoia du biolentziaren boterea instituzionalizatuta daukalako. Ba hemen, ez, Nabar Estatu okapatuan edozeinek ahal du guri agintzea. Zergaitik?
ALAZNE: “Xabi 5 dira garaipena lortzeko behar direnak: Jende kopuru nahikoa, armak, Konfidantza (3 hauek herria osatzen dute), liderrak eta ideologia (azken 2 hauek gobernua osatzen dute). Euskal Herrian ez dugu ideologia propiorik izan, ez behintzat “klase politiko” deitzen dieten hoien esku. Herri honek bere bizi gogoari dagokion klase politikoa behar du, zer egin, nun, nola eta abar argituko duena.”
Pozten naiz kontua argitzen hasi delako. Zertarako nahi dituzue armak, Alazne?
Pozten naiz gonzalo barre egiten duzulako. Imaginatzen zaitut urna alboan, indar okupatzailei aurrean, irrifarrez ta haiek pentsatsea “con el voto de gonzalito, el guerrero del ANTI-faz tenemos asegurado otros cuatro años de estancia” ta gonzalito enteratu gabe…. Dialektika bai, arrazonamendu……..
Arrazoi duzu, infazoi horrek, arrazonamendua: Zertarako behar dituzue armak?
Aliziak en el pais de las maravillas delakoa galdetzen zuen: Nola izan daiteke bi hitz berdinak sentsu desberdinak izateak? Eta erantzuten zitaion: Dependenditzen da ea nork eramaten duen bastoia….
Eta bastoia lurrean bermatzeko izan daitateke edo ondokoari burua pitzatzeko. Ilunak zaretela pentsatzen duzu, baina oso argiak zarete. Orain ziur dakigu zein den estrategia eta zer esan nahi duzuen abstenzioa eskatzen duzuenean. Egia esan, bagenekien, baina zeuek aitortu behar zenuten. Mila esker!
Ba pisu haundi bat gainetik kendu zara. Pozten naiz. Zer ulertu duzun… hori beste gauza da, nirengatik bost axola. Baina jarraitzen duzu abstenzioarekin, ze obzezioa! Ez naiz abstenitzen, naiz ta milaka aldiz esplikatu… ai gonzalo…arrazonamendu hori…
Hara, infanzoia: abstentzioaren (barkatu, espainiarren urnetara ez joatearen) alde egiten ari haizen hauteskunde kanpaina honetan (espainiarrek markatutako egutegiarekin), irain gogorrak bota dizkiguk bozkatzeko asmoa dugunoi, Alazneren laguntzaz, esanez kolaborazionistak, traidoreak eta ez zakiat zer gehiago garela. Odolkiak ordainetan: hik burua kolonizatuta daukak, espainieraz pentsatzen duk (“pisu handi bat gainetik kendu zara”, “dependitzen da”…); espainiera daukak muinetaraino sartuta. Inori lezioak ematen hasi aurretik, euskaldundu ezak heure burua, aska ezak heure burua, herri librea egin ahal izateko.
Egia esan, zer zareten jakin ondoren, honezkero bost axola didate zuen txorakeriek. nahi baduzue, jolastu pilotarekin, baina kontuz ibili altzariekin eta amoranaren pitxarrarekin. Gero etorri merienda hartzera.
Gonzalo, Alaznek behar-beharrezko jotzen dituen armen erabilerari buruz erantzuten ez dizunez, lehen aipatu Argiako elkarrizketan Joseba Ariznabarretak esandakoak ipiniko dizkizut. Argi eta garbi adierazi baitzuen, ene ustez, zertarako diren arma horiek:
“gurea bezalako herri ukatu batek biolentzia erabili behar du. Hau da, biolentziaren bitartez behartu behar du etsaia, egin nahi ez duena egin dezan.”
“Estatuaren aurka biolentziaren erabilpena ondo dago, herriaren edo masaren biolentzia denean, baina ez indibiduala edo gutxi batzuen biolentzia denean.
“Une egokia iritsitakoan –trantsizioko antzeko egoera sortu liteke etorkizunean ere– insurrekzio moduko bat eman beharko da, baina ondo bideratuta.”
Eskerrik asko Xabier, armetaz hari naizenean biolentzia politikoa eragiteko gailuetaz ari naiz, herriak berezko dituenak. Armarik ez duen herria ez da existitzen.
“Egoki helduz gero, herraminta oro arma bat da” Ana Difranco
Kaixo,Alazne. Hemen nauzu berriro, galdera batekin izan ere: ez al dizu zer pentsatu ematen norengana zuzentzen duen Estatuak bere jazarpena? Ez prezeski zuengana, nahiz eta haren kontrako indarkeriaren hain apologia garbia egiten ari zareten.
Xabi, agian imperialismoa zuk diozun jarrera horrekin berari dogokion “klase politkoa” sortzen ari da, hau da imperialismoaren (beraren) erresistentzia eta ez imperialismoari erresistentzia.
Alazne, ez dakit nondik atera duzuen indarraren erabilerarik gabeko konfrontazio demokratikoa proposatzen dugula, “soilik elkarrizketaren bitartez” egin nahi dugula aurrera. Inolaz ere ez! Oso argi daukagu indarra erabiltzeari, indargintzari, uko egiten dionak bere Herria hiltzera kondenatzen duela.
Karlos Santamariaren pentsamendua azalduz, Joxe Azurmendik ederki bereizi zituen indargintza eta indarkeria: “Indargintza, naturan bezalaxe, giza harremanetan ere zuzen asko eman daiteke eta guztiz positiboa izan. Bortxa, ostera, kidearen pertsonatasuna aintzat hartzen ez duen indargintza da, indarkeria.”
Indarkeriak eta bere sinonimo guztiek (gogorkeria, bortxa, bortizkeria…) zentzu ezkorra dute, indarraren erabilera makurrarena. Herri bat askatzeko ezinbesteko diren hainbat indargintza motak, ordea, zentzu baikor askoa; adibidez, desobedientzia zibilak. Horiei uko egitea guztiz suizida da Herri batentzat, bai, baina indarkeriari uko egitea, zergatik iruditzen zaie hain gaitzesgarri?
Zuek “une egokia iritsitakoan, insurrekzio moduko bat” burutzea proposatzen duzue. Gernikako Akordioko sinatzaileek, berriz, ez dute uste insurrekzio hori burutu beharra izango denik. Europako egoera ikusiaz, indarkeriarik gabeko indargintzaz baliatzea aski deritzote; tartean, jakina, desobedientzia zibilaz. Seguru baitaude hala lor dezakegula “lehenik estatuen immobilismoa gainditzea eta gerora gure helburuak erdiestea,” Arnaldok zioen bezala.
Zuek diozue, beraz, ezin zaiola uko egin indarkeriari, egunen batean beharrezkoa izango delako insurrekzio bat burutzeko. Besteok uste dugu askoz ere eraginkorragoa dela indarkeriari uko egitea, besteak beste Estatu indarkeria biluzteko.
Hona gure lehentasuna: Estatu indarkeriaren aurrean erabiltzen ditugun indargintza motak indarkeriakoak ez direla erakustea, borroka ideologikoaren bidez. Estatuak erabiltzen dituenak indarkeriakoak direla azpimarratuz, jakina.
Zuena, ordea, indarkeriaren beharra azpimarratzea da, eta horrela erraztu egiten diozue Estatuari bere indarkeria justifikatzea. Hain zuzen zuek guri aurpegiratzen diguzuena, indarkeria baztertu behar dela esateak “indarkeriaren monopolioa estaltzeko eta ideologikoki indartzeko” besterik ez duela balio baitiozue, baina guztiz alderantziz da.
Municheko paktutik Gernikako akordiora, frankismotik frankismora:
http://www.osoa.net/iritzi_artikuluak/el_derecho_a_decidir.pdf
Xabi indarrak agintzen du mundu honetan, ez moralak, badirudi ez duzula hori ulertzen, indarrak Xabi indarrak.
Alazne, Xabik argi aski erantzun din. Ez dun irakurri idatzi duena? Bazirudin hik ez dunala ulertzen.
“Besteok uste dugu askoz ere eraginkorragoa dela indarkeriari uko egitea, besteak beste Estatu indarkeria biluzteko.” Biluztu, koloretu, illundu, argitu, honek 12:00 mesa dirudik!
Nik ez dut morala ezertarako aipatu, eraginkortasuna baizik. Herri hau independentziara eramateko, zuek proposatzen duzuena eraginkorra dela arrazoitzen saiatzea da eskatzen dizudana.
Marketing kontua bada bidean topatuko gara. Ondo segi!
Alazne, duela oso gutxi horrelakoak esan zenituen Zu zeun:
“EH existitzen bada Espainia eta Frantziari GERRA egin beharko dio, noski herriarengan sinisten duen KLASE POLITIKO batekin.”
“Garaipena politikoa, gerra garaipena izango da edo ez da garaipenik izango.”
“Askatasuna gerraren bidez soilik lortzen da, sinonimoak dira, gerrarako gai ez den herria, ez da existitzen. Klase politikoaren egin beharra gerra horren garaipena antolatzea da. Gerra abstentzioarekin hasten da…”
Beraz, zuk proposatu gerra hori herriak berezko dituen biolentzia politikoa eragiteko gailuekin egingo da. Ulertzen dudanez, horiek ez dira gailu fisikoak, pistolak eta abar. Eskertuko nizuke gehiago zehaztea zeintzuk diren “gailu” horiek.
Klase politikoari dagokio horiek zehaztea, Abstentzioa adibidez arma bat da, inolako kosturik ez duena gainera herriarentzako.
Berriro errepikatuko dizut zuen abstentzio deiari buruz atzo esan nizuna:
“Hara zer proposatzen duzuen: “hauteskunde egunean mendira edo hondartzara joatea, abstentzio aktibo handi bat egitea.” Hala arrazoituz proposatu ere: “Ondo antolatutako abstentzio aktibo batek gure legitimitatea indartuko luke, eta arerioarena ahuldu, neurri berean; gure askatasun nahia elikatzeko eta indartzeko balioko luke.”
Ondo antolaturiko abstentzio aktibo handi, masibo, batek bai lortuko lukeela dioten guztia, baina zoritxarrez beraiek bultzaturiko abstentzio hori ez da izango ez ondo antolatua, ez aktiboa, mendira edo hondartzara joateari ezin baitzaio inolaz ere abstentzio aktiboa deitu. Eta are gutxiago izango da handia, masiboa. Ezta hurrik eman ere!”
Ados al zaude zuek proposaturiko abstentzio hori ez dela izango ondo antolatua, ez dela izango aktiboa, eta are gutxiago izango dela handia, masiboa? Bada, hala izanik, zertarako balio du abstentzio horrek beste batzuen indargintzari oztopo jartzeko ez bada? Ez bazaude ados, arrazoiak eman, mesedez.
Politka herriak egin behar du, ez talde parlamentarioek ez talde armatuek, berak du hitza. Baina bide politiko horretan derrigorrezko du gidatuko duen gobernu bat, herriarena da hitza, hitzegin beza boz propioz, abstentzioarekin hasi eta hazten da borroka!
Alazne, benetan sineste al duzu gerra, insurrekzioa eta indarkeriaren erabilera goraipatzea bide egokia dela Herri honek aurrera egin dezan? Galdera hau Orreagakoei eta Iparlazale guztioi ere luzatzen dizuet?
Nire izenean soilik hitzegiten dut foro honetan. Egun ezagutzen ditugun estatu libreak (Andorra ezik) gerrarako daukaten gaitasunean oinarritzen dute beraien askatasuna. Euskal Herria oraindik gerra egiteko gai den einean Objeto politiko dela esan dezakegu (zapalkuntza medio), zapalkuntza ekiditea lortzean sujeto politiko da, gerrarako gaitasuna galduz gero, gureak egin du.
Beraz, zure ustez, gerra aldarrikatzeak sekulako laguntza ematen dio Herri honi?
Erantzun beza beste Iparlezaleren batek, mesedez, Alaznerekin aluzinatu egiten baitut.
Gerra aldarrikatzeak ez dakit onik egiten dion herriari, gerra egiteak dudarik gabe baietz!
Akabaramos! Armak hartu eta gerra egin nahi diozue Espainia eta Frantziari, Jeronimok bezala. Lehenago esatea bazenuten! Eta zeren zain zaudete?
Bide hortan nago “Mikel”, nire burua euskalduntzen, gero ta gehiago, zuk eskatu baino lehen. Nabarreraz pentsatu eukaraz mintzatu. Lehen gauza lortu dut, zuk oraindik han ez.
Argi dago Alaznerekin eztabaidatzeak ez duela ezertxotarako balio. Beste Iparlazalerik ez al dago itxurazko eztabaida bati ekiteko? Dezente zarete hemen ibiltzen zaretenak. Eztabaidatu izan dut zuekin “Abagune” ezizena erabiltzen nuenean. Helburu berbera dugu, independentzia, eta nola edo hala lortu behar dugu independentista guztion indarraren erabilerak, indargintzak, osagarri izatea.
Arazoa da, Xabier, ez dutela eztabaidatu eta inor konbentzitu nahi. Boikota baino ez dute egin nahi, giroa kakaztu. Nahikoa dugu mozorroa kentzea ahalik eta kalte gutxien egin dezaten.
Nik independentista guztion indarrak biltzearekin jarraituko dut egiten amets. Eta amets hori gauza dadin ahaleginak eta bi egiten. Iparlazaleak independentistak direla, zalantzarik ez. Haien indargintza eta EH Bildurenak osagarriak beharrean elkarren kontrakoak izaten ari dira, ordea. Bereziki, hauteskundeei dagokionez. EH Bildukoek indargintza botoen bidez gauzatzeko apustua egin duten bitartean, Iparlazaleek abstentziora deitzen baitute. Eta beste arlo batzuetan ere ez dut ikusten indar biltzerik gure artean. Penagarria benetan.
Abestenziora deitzea aukera zilegia da, baina jende honek EH Bildukoei zipaio, etsaiaren morroi, politiko korrupto, PNV berria eta abarrak esaten dizkienean, zalantza egiten dut zein duten benetako asmoa. Abertzaleak batzea, behintzat, ez dago haien lehentasunen artean.
Xabi nik ez dut sinisten tropa frankistak Euskal Herritik paper puska batzuekin “bota” daitezkeenik, hare gehigo tropa frankistak gure lurraldean legitimizatzeko baino ez dute balio paper puska horiek. Estrategia baten atzetik ez bada indarrak biltzea alferrikakoa da, alferrik lan egiteak asko nekatzen du.
Nik uste dut, abiadura ezberdinen kontua dagoela eztabaida honetan. Batzuk oso azkar doazela eta beste batzuk, artaldea zatitzeko beldurrez, mantsoago.
Datozen hauteskudeen ondoren zer aldatuko da? Nire iritziz, gertatu daitekeen onena, jaurlaritzan partidu abertzaleak batzea da. Eta horren ondoren? Independentziara bidean zer aldatuko da?
Gehienera jota, Ibarretxeren antzeko planen bat adostuko da, edo erreferendum deialdi bat. Españak debekatu eta berehala bertan behera utziko duena.
Eta horren ondoren? Españarekin jai daukagunez, Españaren kontra independentista GUZTIOK bat egingo dugu eta estrategia irabazle bat lantzeari ekingo diogu.
Kasurik onenean, horrela ikusten dut panorama.
Behingoz ados zurekin.
Ea egia den behingoz!
Zurekin ez, Alazne, amildegia dago gure artean.
Ni Euskal Herriarekin askatasunera, zu zatozen edo ez berdin zait Gonzalo.
Ez jarri serio-demonio zure askatasun asmoekin, mesedez! Eta ez jarri zalantzan besteena! Ez dut zalantzarik Euskal Herriaren askatasuna nahi duzula, baina esaten baduzu gerra eta askatasuna sinonimoak direla, ez gaude ados, amildegia dago gure artean. Irakurri ondo: Gerra askatasuna lortzeko tresna izan daiteke, tresna puta bat mundu puta honetan, gizakiok garen bezalakoak garelako, eta tamalez gehiegitan erabili beharrekoa da, baina gerraren apoligiarik egin gabe, mesedez.
“Artalde” hitza erabili duzun bezala erabiltzea ez zait batere gustatu. Egin duzun analisia, ordea, oso kontuan hartzeko modukoa iruditu zait. Bada, joan gaitezen prestatzen hipotesi horretarako.
“Abagune” ezizenarekin jardun nintzenean argi eta garbi luzatu nuen ene proposamena:
“Hasi gaitezen gaurdanik ondo prestatzen, ahalik lasterren prest egon gaitezen lege arrotzak betetzeari uko egiteko era eraginkorrez. Hau da, ondo presta gaitezen desobedientzia zibil masiborako.”
Hitz egin eta eztabaida dezagun horri buruz. Hamaika gauza daude zehaztu beharrekoak denok batera apustu horri ekin, eutsi eta irabazteko. Zehaztu ditzagun, bada.
Gonzalo, errespetu haundienarekin, uste dut ZUZEU eskuetatik joan zaizula, obsesionatu egin zerala. Ez zera konturatzen, jada 4-5 pertsonak zutaz pasatu dutela, debateak puntu absurdora eramateko duzun gaitasun hori dala ta? Utzi beste batzuei ere parte hartzen, demonio!
:-), zure gomendio kontuan hartuko dut eta psikoanalistari aipatuko diot, baina bien bitarteaan “obsesioarekin” jarraituko dut, inporta ez bazaizu. Egia da egunotan parte handia hartu dudala, baina “obsesioa” ez da ZUZEUrekin, harri eta zur utzi nauten jarrera batzuekin baizik. Hemen esan direnak oso larriak iruditu zaizkit, bereziki, estrategia armatura itzultzeko argudio/gezur metaketa. Hori besterik ez da kezka nire aldetik. Bestalde, debateak absurdora eramaten ditudala eta laupabost pertsona nitaz pasatu direla diozu. Esango dizut haiek uku egin diotela normaltasunez eztabaidatzeari eta, batez ere, bultzatu nahi omen duten estrategia argitzeari. Umorea ere falta izan zaie askotan. Kontu horren harira, estrategia argitu beharrean, iraintzera pasatu dira lehendabizi eta gero nitaz pasatzera, zuk diozun bezala. Eta bukatzeko, besteei parte hartzen uzteko eskatzen didazu. Azken eztabaidako iruzkinak ikusten badituzu, argi ikusiko duzu eztabaidan jende gehiago sartu den neurrian, nik albo batera jo dudala; Alaznek eta Xabierrek gustura eztabaidatu dute ni apenas sartu gabe. Eta pozik, arinduta besteren batek lekukoa hartzegatik, hainbeste txepelkeriari erantzutea oso nekagarria baita. Nekea nire kontu, noski.
Niri ere, Gonzalori bezala, ihes egiten didate Iparlazaleek. Diozu, Gonzaloren kasuan, debateak puntu absurdora eramaten dituelako dela. Eta nire kasuan? Horiek ihes egiten dute argudiorik gabe geratzen direnean eta kito. Alaznek izan ezik, hori bai, baina joko nuke beste Iparlazaleek nahiago luketela Alaznek batzuetan botatzen dituenak botako ez balitu.