Bere bizitzaren arrazoiak –

Martxoaren 8a pasa da, eta beraz, Argentinako emakume ospetsu bati buruz idatzi nahi dut. Emakume hori Eva Duarte da, gure Evita, modu berean maitatua eta gorrotatua izan dena. Normalean, horrelako gauzak gertatzen direnean, aldaketa handia egin zuten pertsona maitatu eta gorrotatu horiek.

Evak kontraesan batzuk zeuzkan. Bere liburua, “La razón de mi vida“, irakurtzea garrantzitsua da hobeto ezagutzeko. Hau erlijiosoa zen, beraz, bere hizketan eta bere pentsamenduan konparaketa kristautasunarekin agertzen da. Horregatik, feminismoz hitz egiten zuenean, bere ikuspuntua ezberdina zen. Laburbilduz, berarentzat, lehenengo feministak maskulino samarrak ziren gizonen lekua hartu nahi zutelako. Bere ustez, emakumeek eskubideak irabazi behar zituzten, bere lekua utzi gabe (leku horrek femeninoa izan beharko zuen eta familia babestu).

Hala ere, hark galdetzen zuen zergatik ez zegoen emakumerik leku boteretsuetan. Gizonentzat gizartea arazo soziala eta ekonomikoa zela esaten zuen; berriz, emakumeentzat, sorkuntzarekin lotuta zegoen. Orduan, emakumeek beraien lekua irabazteko Alderdi Peronista femininoa (ez feminista) sortu eta antolatu zuen. Eta, gainera, 1946an boto femeninoa lortu zuen (bai, noski, lehenago sozialistek horretarako lehiatua zuten).

Nola egin zuen hark senarra zuela justifikatzeko baina ez seme-alabarik? Populua bere semea zen. Bere fundaziotik jendeari asko lagundu zion, egun guztia pasatzen zuen lan egiten horretarako. Eta, gainera, bera eta Peron justizia sozialaren alde zeudenez, langileei eskubide asko eman zizkieten. Kontraesanez beteta, emakume honek berrogeigarren hamarkadan etxeko andreei Estatuak ordaindu behar ziela esaten zuen, haiek lan handia egiten zutelako etxeetan.

Liburu irakurrita, Eva bera kritikatzen zuen horixe zela iruditzen zait. Bere itxuraz aparte (hark feministak ez zirela dotoreak esaten zuen), emakume peronistak antolatu zituen alderdi batean, eta beraien ondoan lehiatu zen leku berri bat sortzeko. Oso gutxi bizi izan zen arren, gauza asko egin zituen. Horregatik, berrogeita hamabosteko estatu-kolpearen ondoren, militarrek bere gorpua bortxatu, mutilatu, lapurtu, ezkutatu zuten; noski, ikur bat zelako. Hain inportantea zenez, ia ia hogei urte pasa ziren Peroni gorpua itzultzeko, 1971ean. Azken istorio horri buruz gehiago jakin nahi baduzue, Tomas Eloy Martinezen “Santa Evita” eleberria gomendatzen dizuet.

Gaur egun, Recoleta hilerrian dago (bere gorpuaren lapurketa antolatu zuen gizonarengandik hurbil). Horra, turistak joaten dira hilerri hori polita delako, eta gainera Evitari lore bat eramateko. Beti lore berriak dauzkan hilobi bakarra berea da.

Bere bizitzaren arrazoiak Bere bizitzaren arrazoiak