Txirrindulari desobedientearen manifestu baterako oharrak –

Begiak ireki ditut eta izu-keinuz begira dudan aurpegi bat izan da ikusi dudan lehenengo gauza. Lasaitu egin naiz, ikusmena, behintzat, ez dut galdu. Eskuetako hatzak mugitzen saiatu naiz, ongi. Behatzak mugitzeko ariketa ere bikain gainditu dut, osorik nago. Berehala ohartu naiz ikara aurpegia bidegurutzean gelditu ez eta bete-betean harrapatu nauen gidariarena dela.

Bizikletaren erabilerarako udal ordenantzak ezarritako arauak zintzo betetzeak ez nau libratu gidari despistatuaren oldarralditik, edo beharbada, arauak betetzea izan da, hain zuzen ere, asfalto gainean etzatera eraman nauena. Izan ere, legediak dioen bezala, eta dagokidan bezala, errepidean pintatutako marretatik ibili beharrean, paso egin eta espaloi gainetik ibili izan banintz, ez nindukeen zorigaiztoko autoak harrapatuko.

Gasteizko Udalak bizikleten zirkulazioa arautzeko ordenantza kaleratu zuenean, hiri txirrindulari antolatuen elkarteek aho batez txalotu zuten neurria, araudi berriak bizikletak bestelako ibilgailuen pare kokatzen zituelakoan. Baina nekez izango da bizikleta bestelako ibilgailuen pare, gainontzekoek parekotzat ez badute. Nago araudi horren benetako motibazioa, txirringazko mugikortasuna erraztea eta sustatzea baino, bestelakoa dela: Bizikletek pentsaera zuzeneko hiritar boto emaile zintzoei eragin diezaieketen balizko enbarazua saihestea. Horretarako, bi gurpilen gaineko ibilgailuak espaloietatik eta erdiguneko kaleetatik desagertarazi eta, marra ziztrin batzuk pintatuz, errepideetara mugiarazi zituzten, pinturazko marra desagerkor horiek naturaz gaindiko botereak balituzte bezala, eta bizikletak motordun ibilgailuen oldarretatik salbuetsiko balituzte bezala. Baina ez da horrela. Eskarmentuak ondo erakutsi dit ez dela horrela.

Baina, zer dela eta hainbesteko egoskorkeria bizikleten kontra? Zer du bizikletak oinezkoen, auto gidarien eta agintarien suminaren jomugan etengabe izateko?

Bizikleta deabruaren asmakeria madarikatua da. Bizikleta denik eta garraiobiderik anarkikoena da; noranahi, nolanahi eta musutruk eramaten zaituena; eta horrek sistema kapitalistaren logikaren kontra egiten du talka. Erregai fosilen neurrigabeko ustiaketan oinarritutako ekonomia sistema batean gasolina bidezko ibilgailua bazter uztea hautu iraultzailea da; areago; hirigunean bezala, motorrik gabeko ibilgailua motorduna baino eraginkorragoa eta azkarragoa denean. Etengabeko kontsumoaz elikatutako egitura ekonomiko baten baitan iraingarria da kontsumitzen ez duen musutrukeko garraio bide bat, logika guztiaren kontrakoa. Horrexek bihurtzen du bizikleta ibilgailu maradikatua. Horrexegatik hainbesteko setakeria bizikletak esparru publikotik ezabatu eta asfalto gainera mugiarazteko, inongo babes fisikorik ez duten eremura, kristauak lehoien aurrean jartzen zituzten bezala.

Baina ni ez naiz kristaua, eta ez dut martirirako inolako bokaziorik. Ez ditut nire hezurrak asfaltoaren gainean botata berriro ikusi nahi. Larru zaharra baina bakarra dut eta nire esku dagoen guztia eta senak agintzen didana egingo dut osorik iraun dezan. Horretarako ditxosozko araudia urratu behar badut ere. Nire segurtasuna lehenetsiko dut. Arriskua somatzen dudanetan espaloi gainean ibiliko naiz, pentsaera oneko hiritar boto emaile zintzoen madarikazioak jasan behar baditut ere. Semaforo gorrien gainean ere pasako naiz, atzetik datorkidan eta ikusi ezin dudan autoak eskuinera jotzeko asmorik balu harrapatu ez nazan, gidari amorratuen irainei aurre egin behar badiet ere. Eta hori guztia udaltzainen begirada zelataria saihestuz egingo dut.

Bizirauteko senak gidatuko nau hemendik aurrera, bizitzako beste arlo askotan bezala, bizirauteko desobeditu behar badut ere… edo, akaso, bizitzako beste arlo askotan bezala, bizirauteko desobeditu behar dugulako.

Txirrindulari desobedientearen manifestu baterako oharrak

Txirrindulari desobedientearen manifestu baterako oharrak