Amatasun subrogatua, elkartasun ala negozio?
Amatasun subrogatua, elkartasun ala negozio? –
Ernalketa, haurdunaldia, erditzea… bizitzaren sorrera. Guztiok ezagutzen dugu prozesu hau, bi pertsonen arteko maitasunetik datorrena gehienetan, emakumea eta gizona, gizona eta emakumea, mundura gizaki berri bat ekartzen. Baina, zer gertatzen da gizona eta gizona baldin badira maitaleak? Edo emakumea antzua bada? Esperientzia hau bizi barik geratu behar dira? Ez horixe. Alde batetik, adoptatzeko aukera dago; beste batzuek zaindu ezin duten ume bat (edo batzuk) zaintzeko eta maitatzeko aukera. Beste aldetik, gero eta ohikoagoa izaten hasi den aukera, giza ugalketa lagunduaren bidez, ama subrogatu baten bidez, hain zuzen ere. Dena den, bigarren hautabide honek, oztopoak aurkitzen ditu, hala justizia nola etikaren arloetan, jarraian azalduko dudanez.
Hasteko, pentsa behar dugu eskaintzak eskaera dagoelako sortzen direla; hau da, ama batek bere sabela eskaintzen du badakielako horren “beharra” edo “nahia” badutenak daudela, era naturalean seme-alabak izan ezin dituztenak, esaterako: homosexualak, pertsona antzuak, guraso bakarrak, gaixotasun heredagarriak dituztenak… Beraz, ezintasunari aurre egiteko asmoz, pertsona hauek bide alternatiboak bilatzen dituzte, non ama subrogatua partehartzaile konszientea den.
Ama subrogatuari dagokionez, bere motibazioa dirua denean dator arazoa gehienbat; prozesu naturala negozio bihurtzearen kontra agertu baitira asko. Justiziaren arloan, herrialde gehienetan guztiz debekatuta dago, edo baimenduta egotekotan, oso baldintza zorrotzen mende, Amerikako Estatu Batuetan izan ezik, non estau batzuetan legala den; nolanahi ere, alde handia dago herrialdeen artean. Diruaren kontura bueltatuz, dirutza daukatenek soilik eraman dezakete prozesua aurrera, eta hau arazoen sorgailu bihurtu da, paragrafoaren hasieran aipatu berri dudanez. Bioetika Batzordeen arabera, emakume txiroak erakartzen ditu egoerak, eta horrek emakumeen esplotazioa dakar. Dena dela, esan beharra dago eredu altruista ere existitzen dela, ez hain ohikoa, baina egon badago. Egoera konkretuetan gertatzen da gehienbat, adibidez, familia bereko kideen artean (ahizpen artean, esaterako).
Nire ustez, nahiz eta legeak mugak ezarri, oro har libre gara gure erabakiak hartzeko, beste inori kalte ez egitekotan, noski. Hortaz, emaileak (ama subrogatuak) argi badauka eta prest badago, eta bestalde, hartzaileak ados badaude ere, ez dut inongo arazorik aurkitzen. Egia da dirua lortzeko helburu bakarrarekin egitea ez zaidala hain duina iruditzen, baina horrek ez du esan nahi kontra nagoenik; azken batean behar duen pertsona bati edo batzuei laguntza ematean datza kontua, beraz, prozesuari bideragarria deritzot.
Amatasun subrogatua, elkartasun ala negozio?
Diozu: Homoxesuala, antzua… bada gelditu behar da semerik izan gabe? Ez horixe.
Zergatik ez horixe? Nahiak ez dira beharrak, nahiak ez dira eskubideak. Ez dago zure DNA duen semerik izateko eskubidea inon iltzatuta. Beraz agian bai edo agian ez izango ahal dituzte semeak.
Ama subrogatuan arazoa dator batik bat diruagatik denean? A bai? Beraz doainik bada umearen eskubideen gainetik pasa gintezke? Ama batek bere umea oparitzeko eskubidea du? Gorputza berea izango da baina umea ez da inolako propietaterik.
Ta osaben, aitonen…. eskubideak? Non gelditzen dira amatasun subrogatuan? Ez daude haurdunaldi subrogatuan, ta erditzen duenaren eskubideak? Kontratua sinatzen duzunean desagertzen dira.
Baina gaur egun, zure alabak semea baldin badu, zuk aitona bezala eskubideak dituzu ez? Ba alaba banu ta horrelakoa egitea otuko bazitzaion, zidagit erosleak ez zirela nire bilobarekin geldituko, leno akatzen ditut. Ta zergatik akatu? Ba haurdunaldi subrogatuan erosleek umearen familia guztiaren gainetik pasa daitezkelako.
Umea saltzen edo oparitzen duzunean (inork umeak saltzearen alde egotea jada iguingarria dela deritzot) umearen eskubideen gainetik pasatzen ari zara. Umeak bere amarekin egoteko eskubidea du, ta bere amak edozergatik ezin badu umea euki, nahi ez badu….. estadua da ume horri guraso batzuk bilatu behar diona.
Zer baliabide ditu pertsona arrunt batek ume bat saltzen edo oparitzen duenean , jakiteko umea jasotzen duen pertsona ondo dagoela? Ez du baliabiderik horretarako nahiz ta senidea izan. Baina batzuentzako ondo omen dago nahi espurio batzuengatik umeak edonori ematea.
Txiroak ere haudunaldi subrogatuen bidez umeak izatearena ere ez dut uste aitzaki ona denik ta gainera ez da horrela.
Beraz txiroa zara, ezin duzu zure burua mantendu, baina bilatuko duzu norbait zure ordez mantendu ezin duzun umea izan dezan? Gero zuri emateko? Ez. Dirua dutenak egiten jarraituko dute baina merkeago ta denok ordainduta.
Haurdunaldi subrogatuarengatik jaiotzen diren umeen %95a, diru truke da, ta ustez altruista diran lekuetan ere dirua dago, molestiengatik, baxengatik…. Zer solidaridade arraroa non besteak dira finantziatu behar dutenak ta ustezko solidarioa zeozer jasotzen duenean ordainean….
Baina goazen ustez altruista den herrialde batez hitzegitera Kanada, hor ustez altruista da (ez da horrela baina zailagoa duzu egiteko), zer gertatzen da han? Ba Kanadan hurdunaldi subrogatuen bidez umeak izan nahi dituztenek, atzerrira jotzen dutela batik bat hori egitera. Zergatik? Errazago dutelako. Gainera eskubidea ez den ta biztanleriaren %0,0001 eragiten dion zeozer ezarri nahi dugu giza trafikoaren haunditzea dakarrean? Emakumeen esplotazioaren haunditzea dakarrenean?
Munduan denetarik dago, baina inork uste badu, orokorrean emakume batek erabakitzen duela bere bizitza arriskuan jartzea seme bat izateko ta beste norbaiteri emateko……. Ez, ez da borondatezkoa , ta bere txirotasunaz aprobetxatzea da zure nahiak betetzeko.
Orain goazen kasu berezienekin, hau da emakume batek bere ahizparentzako ume bat izaten du adibidez.
Hasteko iruditzen zait ez duzula pertsona 1 asko maitatzen horrelakorik eskatzen badiozu.
Jarraitzeko umeak ez dira telebistak ta guraso mota asko daude, baina lehena umea erditzen duen ama da. Ta umearen eskubidea da posible bada bere amarekin egotea.
Bere amak ez duela nahi? Ba orduan estadua da ume horren ongizatearen erantzule.
Ahizpak adoptatu nahi badu, familia beti da lehena horretarako, baina estadua arduratuko da ikuskatzeaz, ea umearekin gelditu nahi den izeba, horretarako gai den edo ez. Hori egin daiteke jada Espainian, zergatik ez da egiten? Estaduak halare ikuskatu behar duelako zure egokitasuna, ta badakit zertaz ari naizen diodanean den dena ikertzen dizutela, baita nola izaten duzun sexua zure bikotearekin. Denetarik.
Baina zergatik daude subrogatuaren alde?
Errezagoa delako, ikuskatuak ez direlako, ez dutelako guraso izan nahi, bere DNA duen ume baten gurasoa izatea baizik….Ta hori ez da eskubidea.
Nolatan biztanleriaren %0,00001 eragiten dion afera hau hedabide guztietan dago? Erraza, dirudunak direlako hori egiten dutenak, ta guk ordainduta berdin berdin dirua dutenek egin ahalko dute barrabasakeri hori.
Zergatik ez dute egiten adoptatzea errazagoa izatea? Hala ta guztiz ere estaduak kontrolatu beharko zukelako dena ta askorei, ez zietelako baimenik emango ezta txakur bat adoptatzeko.
Ta hori ez dugula hitzegin, besteentzako umeak dituzten emakume hoien buru osasunean duen eragina, non askok izugarizko arazo sikologikoak dituzte beraien umeak saldu edo oparitu dituztelako. Baita erditzearengatik izan ditzeketen arazo mordo ere. Erditzaileak gero gaizki gelditzen bada, hor konpon.
Baina tira, bakoitzaren gorputzean norberak agintzen badu, giza ehiza legeztatzea proposatzen dut.
Jende gehiago dago beste norbait hiltzeko gurarekin, haurdnaldi subrogatuaren bidez umea izan nahi dutenek baino. Beraz beti borondatez bada, ehizatuaren familiari dirua ordainduz, bera hil dezakegu.
Gainera asko aurreztuko genuke laguntza sozialetan, osasunean…..
Ta jada badirudiela umeak jabegoa direla batzuentzako, giza ehiza proposatzen dut horretarako ere.
Guraso bati ordaintzen diogu bera ta bere ume jaioberria ehizatzeko, zer gura hori baldin badugu beste guztia berdin duenez……
Zuzenean proposatzen dut hori egiten duen jendea kartzelaratzea nahiz ta atzerrian egin, hona datoztenean poliziak atxilotu ta umea estaduaren esku.
Honen alde daduen emakumeen %99,9999999999999 ez luke inoiz horrelakorik egingo borondatez nahiz ta askok baietz esan (gero kasualitatez ez dute egiten) baina beste batzuk nahi badute…..
Bitxia da ere nolatan aberatsak, hain solidarioak direla hainbatetan ta aurpegia zuritzeko dirutza ematen dutela, ez dutela inoiz besteentzako umerik izaten. Zer arraro ez?
http://www.huffingtonpost.es/inma-guillen/la-gestacion-subrogada-vulnera-los-derechos-fundamentales-de-las-mujeres_a_23246233/
https://www.actuall.com/vida/suecia-desmonta-a-elton-john-la-maternidad-subrogada-es-explotacion/
O Kanadaaaaaa, badirudi dirua dagoela erditik https://www.babygest.es/canada/ http://aeges.es/canada-paga-con-fondos-publicos-la-gestacion-subrogada/
https://www.paralelo36andalucia.com/los-vientres-de-alquiler-la-cara-mas-brutal-del-gaypitalismo/
https://www.elespanol.com/reportajes/20160514/124737678_0.html
Bukatzeko diruarengatik bada ez da hain duina baina ez dago aurrera?
Ba ea ez duzun inoiz horrelako zeozer pairatu behar, non zure umea saltzera derrigortua egongo zinen dirurik ez duzulako.
Lehenengo eta behin, barkatu nazazue norbait iraindu egin badut, ez zen hori nire asmoa, inondik inora.
Bigarrenik, Suagar, gustatuko litzaidake zure kontra agertzea eta nik idatzitakoa gogoz defendatzea, baina ez dut egingo nire lanarekin pozik es bainago. Beharbada aitzakia bezala hartuko duzu, ta zure eskubidean zaude, baina gai honi buruz idatzi nuenean “arineketan” egin nuen, ez nion lasaitasunes erreparatu, behar zuen denbora ez nion eman, eta berrirakurtzean ezabatzea erabaki nuen momentu hartan bertan, haur-iritzia eta eskasa iruditu baitzitzaidan. Zoritxarrez, nahiz eta errua zoriarena ez izan, txarto ezabatu omen dut; egia esan iruzkin honen mezua posta elektronikora heldu delako jakin izan dut idazlana argitaratuta zegoela.
Badakit informazio falta nire partez nabaria dela, baina idazterako orduan argi izan ditut, eta argi azalduta zeudela ere pentstzen nuen, zenbait ideia. Nire ustez, ama umea zaintzen eta maitatzen duen pertsona da, nahiz eta hura ez erditu, nahiz eta ADN bera ez eduki. Hala ere, batzuk nahiago dute ADNa partekatu, eta horregatik pasa da gaia adopziotik amatasun subrogatura (badakit adopzioa aipatu baino ez egin dudala). Bestalde, beti hitz egin dut bi parteen arteko adostasunari buruz, eta inori kalterik ez egitea ezinbesteko baldintza bezala, hortaz “giza ehiza”-ren adibidea soberan dagoela uste dut. Eta bueno, badaude beste hainbat aspektu zintzilik geratu direnak, zuk txarto ulertu edo nik txarto espresatu ditudanak, baina ez dut eztabaidatzeko gurarik, artikulu hau ez zelako hemen egon behar, eta zurekin ados nagoelako hein batean.
Kanada ta UKren adibideak konfirmatzen dute haurdunaldi subogatuan altruismoa ez dela esistitzen https://www.elboletin.com/mvc/amp/noticia/151264/?__twitter_impression=true
Giza ehizarena baliagarria da haurdunaldi subrogatuan beti “saltzailea” kalte uzugarriak pairatzen dituelako,ta baita umeek ere. Beraz niretzako baliagarria da azkenean bakoitzaren gorputza delako. Ta bestela umeen jabea durudienez. Frankismon lapurtutako umeek ere guraso lapurren maitasuna jaso zuten. Ondo zegoen? Ez da esistitzen umeak izateko eskubiderik. Halare uertzen ditut zure azalpenak eztabidarekin ez jarraitzeko.
Bakarrik hau,ez gizon,ez neska,ez da zilegi gizaki bat saldu edo oparitzea inoiz.
Ta barkatu nire idazteko era mindu bazaitu.