Marine Le Pen ulertzeko giltzak

Aurki izango dira hauteskunde presidentzialak Frantzian eta paper handia jokatuko du bertan Marine Le Pen-ek, Fronte National alderdi ultraeskuindarreko lehendakariak. Bada esaten duenik berak irabaziko dituela hauteskunde horiek eta, hala balitz, krisi larri batean sartuko dela Europar Batasuna. Nik hainbeste ez dakit, baina kezkatzekoa, behintzat, badirudi.

Urruntasunetik baina beti adi begiratu izan  diet nik Le Pendarrei, bai alabari eta baita aitari ere, FNren sortzaile den Jean Marieri, alegia. Arrazoi asko dira horretarako, tartean, esaterako, aita-alaben arteko borroka eta katramila familiar eta politikoak. Baina, amets egin ez badut,  anekdota bat ere badago Le Pen zaharra euskaldunokin lotzen duena: Le Pen eta Jon Mirande estimatua, Haur besoetakoaren egilea, lagunak izan ziren. Elkar ezagutzen zuten bederen, agian biak ala biak faxista galantak zirelako eta topo egiten zutelako euren arteko bileretan.

Oso oker ez banaiz, Eduardo Gil Berak itzuli eta Pamielak 1991. urtean argitaratutako La Ahijada liburuko argazki batean ikusi nituen biak ala biak, ihaute-jai baterako mozorroturik. Harrez gero ez diot begirik kendu izan Le Pen zaharrari eta, bide batez, haren alabari. Eta, nolabait, Miranderen ondoan ibili izanak, hurbilagoak egin izan ditu enetzat. Nire gaiztakerian, iritsi izan naiz pentsatzera, Marine haur zela, Miranderen izterretan egon zitekeela eserita elkarrekin abesten C’est la mère Michel qui ha perdu son chat…

Kontua da oso zaila egiten zaidala faxista hauen pentsaeraren nondik norakoak ulertzea. Niretzat,  Espainian ezagututako katolikotasunetik urruti, oso zaila da halako gauza bat konprenitzea. Horregatik egin zait hain baliagarri Les inrocks aldizkariak Michel Eltchaninof filosofoari egin dion elkarrizketa, Dans la tête de Marine Le Pen liburua argitaratu duen aitzakian.

Ene irudikotz, Hegoaldeko ikuspegitik, oso zaila zaigu Frantziako laizitateak halako munstro-pentsaera sor dezakeenik pentsatzea. Eltchaninofi irakurritakoaren arabera, ordea, Marine Le Pen feminista  ageri da askotan, bere aitaren eta beste garai bateko alderdikideen falokraziatik urrundurik. Emakume moderno bistaratzen zaigu, birritan dibortziatua, abortuaren eta homosexualen arteko ezkontzaren kontrakorik gabea.  Einstein, Camus, Cocteau, Marc Bloch,  Hannah Arendt edota Claude Lévi-Strauss antropologoa aitatzen ditu sarritan… Ez zaio batere gustatzen ultraeskuineko alderdi batekoa dela entzutea, azken finean, totalitarismo liberala borrokatzen baitu berak, eta erabat errepublikarra nahi du izan. Bere alderdia ez du ez eskuinean ez ezkerrean ikusten. Eta hori guztia gutxi bailitzan, langilea eta nekazaria dira bere bozarekin FN sostengatzen dutenak…

Apirileko hauteskundeetan Valls, Fillon, Mèlenchon, Le Pen eta beste batzuek lehiatuko dira Frantziako Presidente izateko. Nire lagunek diotenez, Fillon liberalak ditu aukera handienak. Nik arrastorik ere ez daukat, baina emakume honek egiten badu aurrera, Trump eta Putin dantzalagun dituela gainera, Jainkoek gorde gaitzatela aterpean apur batean.

Marine Le Pen ulertzeko giltzak