Puigdemonten xake jokaldia
Puigdemonten xake jokaldia –
Kataluniako hauteskundeen ostean, Junts alderdia bigarren geratu zen, Kataluniako Parlamenturako 35 eserleku lortuta, Salvador Illa Sanchezen dorre katalanak lortutako 42 eserlekuengatik. Hala ere, jokaldi ausart batekin, Puigdemontek xake bat botako zion Sanchezi, eta hark bere dorrea sakrifikatu beharko du xake matea saihesteko eta Gobernuko Presidentetza galtzeko.
Puigdemonten jokaldia Sanchezekin legegintzaldiko akordio bat sinatzean datza. Akordio horren arabera, Kataluniako PSC abstenitu egingo litzateke Puigdemonten inbestidura saioan, eta Generalitateko presidente izendatuko lukete Junts, ERC eta CUP alderdien baiezko botoekin. Horrez gain, Espainiako Gobernuak Kataluniari EAEko eta Nafarroako ogasunen antzeko Hitzarmen Ekonomikoa emango lioke, eta inbertsio garrantzitsuak egingo lituzke Kataluniako azpiegituretan.
Horren ordainetan, 2025eko eta 2O26ko aurrekontuen onarpenean Puigdemontek Sanchezi emandako babesa jasoko luke Akordioak, baita autodeterminazioari buruzko erreferendumaren gaia 2026ra arte etenda uztea ere.
Bi politikariek adimen makiavelikoaren printzipioak hartu zituzten, eta aparteko gaitasuna dute besteen ahuleziak aurkitzeko eta beren onurarako erabiltzeko, bai eta ekintza konplexuak egiteko ere. Litekeena da ekintza konplexu horiek, hasiera batean, boto-emaileek ez ulertzea, haien jomugak tarteko etorkizun baterantz proiektatzen baitira (Kataluniako Independentzia Aldarrikapena eta III. Errepublika). Bi buruzagien helburua presidente izatea denez, Salvador Illaren sakrifiziora joan gintezke Sanchez erregea salbatzeko, nor ministro-kargu batekin saritua izango litzateke.
Puigdemonten xake jokaldia
“Euskal Herriko eta Nafarroako…” Ortzia!! Hori ez nuen espero… aski zenuen “Pirinioz honaindiko Euskal Herrietako…”.
Ez baitakit, esaterako, Eusko Jaurlaritza bakarra “dugun”, baina inon ez dago idatzirik (eta idatzirik balego ezabatu beharko litzateke) euskal gobernu bakarra izan daitekeenik. Nafarroan bat eta beste herrialdeetan beste bat, gutxienez…
Arrazoia duzu, Mikel.Besarkada bat.
Pedro Sanchezek egungo legegintzaldia amortizatutzat jo du, eta Amnistiari buruzko Legea eta Europako hauteskundeak ekainean onartu ondoren, Hauteskunde Orokorrak datorren udazkenerako aurreratuko ditu, Ave Fenix bezala birsortzeko eta Gobernu bakar bat osatzeko aukera emango dioten emaitzak lortzeko itxaropenarekin, ezkerreko hautagaitza unitario iragankorraren hondarrak fagozitatu ondoren eta talde nazionalista periferikoen kanpoko babesarekin.
Hipotesia hutsa da, azken finean.
Ea eztabaida eraikigarria sortzen da !!
Ulertzen ez dudana, nolatan utzi izan den Puigdemont bera bere itxasoan erdi galdurik, inongo laguntzarik gabe, aipatzen dituzun talde nazionalista periferikoen aldetik. Eta Puigdemont bezala, nola utzi izan zen Process delakoa osorik bere patura, horien guztien aldetik.
Izan ere, Espainiak, baina guri dagokigunez, Euskal Herriak, eta lagunei dagokienez, zein bere herriak, periferiaren elkarkidetza dute aterabide bakarra, ene ustetan. Zentralkeriak 155 artikulua aplika diezaioke Katalunya bati, eta handik urte batzutara Galizia bati, baina ez periferako guztiei batera.
Ez da onartzekoa ustez nazionalista den Urkullu batek bitartekaritarako eskaintzea bere burua, nolabait bat egin gabe Katalunyarekin. Ez da logikoa abertzale diren batzuk Europara elkarrekin joatea, auskalo zertara, eta bitartean penintsula barruan nor bere zilborrari begira egotea.
Zerorrek aipatzen duzun “nazionalista periferikoen kanpoko babesarekin” zentralkeria irabazle urte askotarako…