EHn aukera guztiak baliatu behar ditugu noski, baina Le Pen eta Abascal-ekin lerrokatutako Amerikar Estatu Batuetatik ezer onik lortuko dugun sinestea zail egiten zait. Trump Biden eta Putin bezain inperialista da. Ukrainiari “lur arraroekin” egin berri dion xantaia ikusi besterik ez dago.
Nik ere helburua zaila dela pentsatzen dut. Herri txikia garenez, beti izanen zaigu nekeza adiskide boteretsuak aurkitzea bide horretan. Baina eliteen arteko talkan suberanistak nagusitzen badira, itxaropenari ateren bat zabaldu beharko diogu. Nahiz oso ongi jakin beren subiranotasuna egungo estatuei ezartzen dietela.
“Berriro ere nire mespretxua adierazi nahi diet sasi-ezkerretik benetako elkartasunaren funtsa ahaztu eta Ukrainari defendatzeko eskubidea ukatzeko edozein aitzakia bilatzen dutenei. Azterketa geopolitikoetan, ez diote jaramonik egiten ukrainar herriari, hori baita erresistentziaren eta erreforma negargarrien prebentzioaren gakoa.
Vitaly Dudin. Ukrainiako Sotsialisnyi Rukn alderdiko kidea
Delinkuente batek, Trumpek, beste delinkuente bat bergaitu du, aislatua zegoena, eta orain guk (eta Ukrainak) delinkuente horien graziak txalotu behar ditugu, itxaropen baten izenean? Mundua birbanatu nahian ari direlarik, “zuk Ukraina, Siria zati bat, Palestina gehiena, eta nik Groenlandia, Kanada, eta Panama zati interesgarriena”…?
Ez dakit konturatzen garen, baina gizateriaren bilakaera (klima larrialdiari ihes egitekotan) sei hamarkadaz atzeratu digute pilazo horiek (gehi Milei, Mileikovsky, Meloni…); buelta armak fabrikatzen sosak xahutzera, buelta arma atomikoak neurtzera, buelta blokeetara (multipolar… kar, kar, kar), buelta ekonomia helburu bakar jartzera, eta okerrena, legalitatea, zilegitasuna, sinesgarritasuna, demokraziak, kolokan jarririk. Ateak ireki? Bai, eroetxekoak…
Vitaly Dudinek, seguraski USAIDek babestu duen demokrata-yankien aldeko ukrainarrak, hobe luke lotsa sentituko balu bere senide ukrainar asko bonbapean jarri zuen presidentearengatik. Edo milioi bat baino hildako gehiago eragin duen Zelenskirengatik. Edo Ukraina ekonomikoki burua altxatu ezinik bizitzera kondenatu duen gobernu naziagatik.
Iriarte jauna, intelektual bezala azaldu nahi izan duk gizon hori, baina USAIDen beste txotxongilo bat besterik ez duk. Hona ekarri dituan esaldi horiek hutsak dituk, ez analisi serio edo dokumentatu baten ondorioak.
Nire ustez Ukrania eta Euskal Herria partekatu daitezke neurri batean. Donbas Nafarroa da, eta beste hainbat lurralde. Iriartek ahaztu egiten du Ukraniako errusiarrekiko elkartasuna, eta ahaztu 2014tik ukrnirrak egunero ari direla Donbas bonbardatzen. 15.000 errusiar hilda, zibilak. Bestela ere aurten urte ona izanen da baratxuri eratako, baina tipula goiztiarra ekin ez dut asmatzen.
Estrabikoa deitzea, oso modu suabe da. Alegia, Zelenkyk agindu zuen Ukrainia inbaditzea, berak ere, ia egunero jaurtikitzen ditu misilak bere herriaren aurka. Beloki jauna…mesdez. Beste gauza, bat Dudin ezker iraultzaileko militantea da, Errusiaren inbasoreen aurka ari dena, eta bide nabar, Zeleskyren neurri neoliberalen aurka ere. Ukrinian asko dira bi frontetan air direnakk beste kontua da Putinen aldeko itsu dogmatikoak. Ikusiko dugu, Putin eta Trump zer erabakitzen dute. Zelensky omen egoeraren erantzule, baina arazoa konpontzeko kanpoan utzi nahi dute…nola explikatzen da hori?
Ukrainako komunistak eta sozialistak ziren Odesako sindikatuen etxean bizirik erre zituztenak, eta Ukrainako militante ezkertzale asko (oso alderdi txikietako kideak izanik) ekialdera joan ziren, Donbasera, milizietan sartzera.
Hortaz, Beloki, Trumpek arrazoia du (gai gehienetan bezala?); Zelensky da afera hasi zuena, hildakoak haren bizkar, eta Putin demokraziaren ikur. Nobel saria laster. Baliteke, gainera, Ukraina Nazi Handiaren asmoa izatea Errusia osoa inbaditzea, dena nazifikatzeko, erran nahi baita.
Entremes edo bodebil hau biribiltzeko, Trumpi esker NATO desegingo da, eta Adrian Zelaiak teoria berriak asmatuko ditu, nola Txina, AEBak, Errusia eta Israel betiko lagunak diren, eta Ukrainak bere buruaz beste egin nahi duen… nazi delako. Kito.
Iriarte jauna, estrabikoa izatea tristea da, baina itsua izatea okerragoa. Zelenskik gaur egun ez du erabakirik hartzeko inolako legitimitaterik. Presidente izateari 2024ko maiatzean utzi zion, orduan amaitu baitzen bere agintealdia. Hauteskunderik deitu ezean, Radako (Parlamentuko) presidenteari zegokion hurrengo hauteskundeak deitu bitarteko presidentetza. Baina Zelenskik eta Europako eta AEBetako bere babesle guztiek nahiago izan zuten legeria aintzat hartu gabe bera mantendu. Zelenski ez da presidente legitimoa eta ezin du Ukrainaren izenean deus sinatu. Hauteskundeak deitu beharko ditu eta herritarrek aukeratuko duten presidente berriak sinatu beharko ditu aurrera begirako hitzarmen guztiak. Hau dena Ukrainako Konstituzioak hala agintzen duelako, ez bestela.
Patetikoak zaizkit irizpide moraletan oinarrituriko eztabaida politikoak. Axola ote du nor den nor baino zilegiago edo bidegabeago? Hemen guztiek jokatzen dute beren interesen eta gaitasunen arabera. Tira, guztiek europar herrialdeak salbu, eta hori da europarrok dugun arazorik nagusiena. Komunikabideek dioskute Trump eta Putin direla europae demokraziaren eta giza eskubideen mehatxu, baina Damoklesen ezpata barnean dugu. Eta Vancek modu egokian salaturiko Bruselaseko diktadura oligarkiko globalista (partitokrazia sozial demokrata, liberal, berde eta demokrata kristauak babesturikoa, hots, EAJ eta Ezker Abertzalea barne) eta bere agenda politiko guztiz suizida, handituste eta txoroa da egun euskaldunon eta europarron mehatxurik handiena akaso, hain zuzen ere, europarron interes eta gaitasunen guztiz kontrako norantzan jarduten duelako salbuespenik gabe, energia, industria, migrazio, demografia, administrazio nola nazioarte arloan, eta Ukrainiaren aferan harturiko txakurtxo zaunkarien jarrera mongoliko honek ridikuluan utziko gaitu AEBk Errusiarekin hitzarmena egin eta Ukrainia nola Europatik hanka egiten badu. Jada krisian den Europak ordaindu beharko du demasia honen kontua, bai eta garesti ordaindu ere.
Itsuarenak ez dakit baina zozoak beleari ipurbeltz deitzeak bai du grazirik. Zelenky ilegimoa? ez dakit nola izan daitezken hauteskunde liberak egunero misil bat erortzen zaizunean Beno, Putinek egin zituen Donbasen eta Krimean bere armadak okupatu ondoren eta horri autodterminatzea deitu Txetxenian hala ere, horretaz jai). Dena de, agian hobe izan balute. Dena den, eta Putin? Bai honek irabazi zuen por goleada, jakina bere aurkari guztiak expetxean edo, a zer bitxia, hilik sueratzen direnean modu misteriosuan. Rasputin omen zen halako hilketan maisu. Hala ere, gtxiki geratuko zen GPUko ikasle fin izandakoaren ondoan, honek badaki horretaz zerbait….eta zilegi iruditzen zaizu Putin eta Trumpen arrean erabakitzea gerra nola konpondu? Kontua ez da Zelinsky, aixkide, Ukrania, zeinak ematen zuenean Putinek bi egunetan hartuko zuela bere menpe, herriaren erresitentziaren esker atzeara egitea behartu zuen errusiar armada Donbasen atxintxeratu arte. Herri horrek izan beharko luke hitza….
Egia da bisiguen arteko elkarrizketak direla, baina alde batek etengabe propaganda egiten dio Putini, Errusiari, eta dohainik, antza, eta horri aurre egitea bidezkoa da.
Hemen batzuk pare bat hamarkada daramate Errusiatik datorren oro irensten, non Zelensky komikoa Putin KGB bigarren mailako kumea baino naziagoa den, gerra erdian hauteskunderik deitu ez duelako. Putinek bai, Francorenak egin zituen, eta legeak ongi moldatu bere presidentetza betikotzeko. Hori demokrata.
Urritza; Urritza (Oreshnik) zen gerraren nondik-norakoak markatu behar zituena, baina ez dugu berri gehiagorik izan, aleren batzuk bota zituztenetik. Orain, berriz, Urritzak ez du garrantzirik: Trump da Putinen salbatzailea, eta hark erabakiko du, ez soilik gerra, baizik eta gerraren amaiera, ondorengo Europaren egitura eta eginkizuna, planeta osoaren etorkizuna ere.
Orain mundu multipolarra, BRICS (hedatua) bazter geratzen badira ez du axolarik; Trump eta Putinek ados jarri eta dena konponduta; Ukraina zatiak banatu, Gaza d’Or eraiki Israeldar, Amerikar eta Errusiar soldadoen (eta oligarken) deskantsurako, Txinarekin ere elkartu arma atomikoak neurtzeko (sosak eskas ditugu eta)…
Salbu eta errudunak: Zelensky, Ukraina bera, eta Europa. Benetan jarrera miserablea. Mundu multipolar berria: polo guztiak lagun eta ezinago eskuindar…
Gerra bukatzera doa? ala inbasioa, okupazioa, betikotzera doa? Ikuskizun dago…
Orain hiru urte bota nuen handik bost mendera Ukraina betidanik Errusia izandakoa izanen zela, eta, Nafarroaren konkistan bezalatsu, bide beretik abiatu nahi duzue, Ukrainaren lurzati batzuri dagokienez bederen. Historia liburuetan Ukrainaren “inkorporazioa” aipatuko duzue, inoiz gerrarik izan ez balitz bezala. Nafarroak ere errua izan bide zuen, barne liskarraz zirela-eta, eta Gaztela-Aragoik beste erremediorik ez zuen izan.
Gero, Nafarroako bisiguak triste eta haserre bizi izan ziren luzaz -abertzaletasunak dakarren kostua da…-; kolaborazionistak, aldiz, itsu, pozik eta aberats bizi izan ziren. Eguzkia nora, zapiak hara.
Ukraina herrialde okupatua bilakatu zen mendebaldeko potentzien kortijoa bilakatu zen unetik aurrera. Maidaneko kolpeaz geroztik ukrainiar estatuak bere herrialdea eskaini zuen mendebaldeko potentzien operazio zelai bilaka zedin, eta ukrainiarrak kañoi-haragi. Armada finantzatu, indartu eta prestatu zuten Errusiari gerra egiteko asmo bakarrez, eta populazio zati baten anti-errusiar sentimendua puztu zuten giroa berotzeko. Bien bitartean ekialdeko errusiar etnikoen kontrako garbiketa eta Donbaseko herritarren kontrako bonbardaketak egin ziren Errusia zirikatzeko. 2007tik jada hasiak ziren beroketa ariketak. Errusiak Ukrainia inbaditu zuen azkenik, eta Ukrainiaren suntsiketaren erantzule ere bada. Baina erantzulerik nagusienak mendebaldeko potentzia globalistak eta kolaboratzaile lokalak izan dira hasmentatik, hauek izan direlako eragile aktiboak. Errusiak erreaktiboki jokatu du beti. Ez da Errusia izan liskarra bilatu duena. Ez ditu Errusiak hautsi Minskeko eta Estanbuleko akordioak. Aldiz, Kolomiskiren panpinak (biak familia judu eta nazionalitate israeldarrekoak) ez du arazorik izan 600.000 “herrikide” hiltegira bidaltzeko, Errusiaren aurka “azken ukrainiarreraino” gerra egiteko, AEBren onurarako eta Macron, Sholz edo Boris Jhonson gisako kriminalen zaunkek hauspoturik. Tartean jende askok egin du negozioa ukrainiarren odola eta gainontzekoon diruarekin. Eta orain, festa akitzear delarik, europar langileok tonto-tonto demasia ordaintzera? Orain komeriak
Badakizu, argazkiak lehen egiten ziren pelikula bat argiaz kolpatuz, eta pelikula hartatik, negatibo deiturikoa, ateratzen zen paperezko alea; negatiboa deitzen zen, koloreak, tonuak, justu alderantzizkoak zirelako-edo. Zu negatiboa begiratzen ari zara, eta ez argazkia. Dena alderantziz. Esaldi guztiek eta bakoitzak badu erantzuna, eta hamaika aldiz ematen saiatu gara batzuk, baina… segi Putin goraipatzen, eta komiki bateko argudioak ematen. Orain zaila duzue, nork eta Trumpek bat egin baitu Putinekin, neurri handi batean. Komeriak dira orain datozkigunak, datozkizuenak ere, eta aipatuak ditut nik batzuk, hala nola BRICSen gaia, ustezko multipolodun mundua… Belokik bere propagandan erabili zituen; orain -orain ez, hemendik hilabete batzutara- haren azalpenak aditu zain egonen naiz…
Ukrainiaren etorkizuna ez zegoen inolaz ere mehatxatua duela 10 urte. Errusiarekiko dependentzia politikorik bazen, berau borrokatua izan zitekeen errealismo politikotik, hau da, Hungariaren gisara mendebaldearekin loturak bilatuz baina Errusiarekin gatazka zuzenean sartu gabe, hots, bi blokeen arteko oreka bilatuz, bata zein bestearen hatzaparretan erori gabe. Geografiak agintzen du, eta Ukrainiaren aukera geopolitiko zentzuzko bakarra horixe zen: bi potentzien arteko koltxoi neutral bat izatea, eta horretan irautea. Are gehiago jakinik Ukrainia barruan bi errealitate etniko ezberdin daudela. Horren kontra, mendebaldeari eskaini zitzaion beso zabalik harik eta mendebaldeak Ukrainia baliatu zuen arte Errusiari fronte bat irekitzeko. Hori da laburrean gertaturikoa. Ukrainiar oligarkiak bere herria eskaini zuen haragi-kanoi gisa zer eta Errusia den munstro militarrari gerra egiteko. Zer espero zitekeen hartatik? Euskal Herrian ere hainbat gazte belaunaldi izan ziren bideratuak irabazi ezinezko guda batera, eta denok ikusi dugu zeintzuk izan diren kale itsuan tematzearen ondorioak. Kriminala da herri oso bat fribolitate osoz irabazi ezinezko gerra batera bideratzea beste aukerarik baden artean. Hori ez da herri baten askatasuna eta biziraupenaren alde ekitea. Eta Ukrainian bazen aukerarik.
Egia; baina ez hainbeste: Errusiak begiak Ukrainaren gainean paratuak ditu orain urte asko, eta Krimea eta Donbasseko oraingo errealitateek badute zerikusirik Errusiak hamarkadatan eragin duen kolonizazio isilarekin. Georgian bezala, beste hainbat lekutan bezala. Ez Euromaidan, ez 2014ko kontuak; lehenagokoak dira eskualde horietako gorabeherak, hizkuntza aldetik ere.
Egia; baina ez hainbeste: Errusiak mehatxatu du Ukrainaren etorkizuna. Ez du balio “potentzia” aitorpenak, zuk darabilzunak. Ez al du Errusiak helburu mundu multipolarra? Zein potentzia, hortaz?
Bestalde, Ukrainarrak joan dira borrokara, inork eraman beharrik gabe. asko dira Ukrainara itzulitakoak, okupatzaileen aurka gudukatzera, motu proprio. Hain gerrara behartuta omen Errusiak, aldiz, Korearrak, urruneko errepubliketakoak, Txetxeniarrak, Wagner mertzenarioak eta beste jendilaje batzuk eraman ditu, dirutan gainera. Ez geopolitikaren eta are gutxiago geografiaren agindupean. Engainatuta, behartuta, eta horiek bai hiltzera eramanak. Errusiar estiloan.
Egia; baina ez hainbeste: orain Trumpek mehatxatzen du Ukrainaren etorkizuna, errealki, hitzez. “Amerika great again” dioenak, arerioari arrazoia emanik, “Errusia great again” dioenarekin akort. Eta planetan mundu ordenu berriko antolaketa multipolarraren utopia amesten dutenek, horretaz ohartu beharko lukete.
Washingtonek eta Moskuk Saudi Arabiako erresuma aukeratu izana beren ordezkaritzen arteko bilera baten egoitza gisa, duela hiru urte indar errusiarrek herrialde hori inbaditu zutenetik Ukrainan garatzen ari den gerraren perspektibak eztabaidatzeko, gure begien aurrean nazioarteko gaietan gertatzen ari diren aldaketa sakonen froga da.
(…)
Ardatz neofaxista sionista-estatubatuarra Putinen Errusiarekin elkartzen da herri zapalduekiko arraza-gorrotoan. Mosku eremu honetan nabarmendu da, ez bakarrik Ukrainaren aurkako eraso kolonialagatik, bere subiranotasun nazionala gaitzetsiz, baita eskualde arabiarrean ere, non funtsezko papera bete zuen Siriaren suntsipenean eta bertako biztanle kopuru handi baten sarraskian, eta aldi berean, estatu sionistaren konplize zen argi eta garbi, bere nahierara Sirian Irango kokalekuak bonbardatzen utzi baitzion (herrialde horretako errusiar eta iraniar eraginen arteko lehiaren zati gisa).
Moskuko Kanpo Arazoetako ministroak Errusiak Ukrainaren aurka zuen gerra Israelek Gazaren aurka zuen gerrarekin parekatu zuen, Ukrainako agintariek nazi gisa egindako deskribapen putinista Hamasen deskribapen sionistarekin alderatuz. Era berean, nabarmendu behar da Moskuk Trumpen deportazio proiektu kriminalari emandako erantzuna komediatua izan dela, baita Washingtonen aliatu tradizionaletako batzuek, Frantziak kasu, emandako gaitzespen esplizituarekin alderatuta ere.
gilbert.achcar.net (Internazional arloko politikan aditua eta batez ere Ekialde urbilean)
Putinzaleen aburuz, zer ote da garrantzitsuagoa, zerk du pisu handiagoa, Ukrainako herria zanpatzeak (hiriak, ondasunak, azpiegiturak, baita orain Errusiatzat jotzen dituen eskualdeak), ala Errusiak Palestinaren aurkako sarraskian Errusiak egiten duen paperak (Siriako baseak sionisten zerbitzura jarriz, Israeli laguntza militarra emanez, Siriako “lagunak” aldatuz, sionisten alde, Irani iruzur eginez)?
Mikel, historiako lehenengo Rus Kieveko Rus izan zen, Suediako barengoek sortua, vikingoek. Katlina Handiak eta, Krimea, Odessa, Jerson eta turkiarrengandik askatu edo zituzten eta Errusia Berria sortu. Hor ez zegoen, XVIII. mendean, XIX. Mendean Ukraniarik ez zuk aipatzen duzun kolonizaziorik. Kolonizazioa? Bai, baina spldikoa. Krimean Tartiarrak ziren nagusi, horiek ere kolonoak, eta oso gustuko zuten, XVIII.mendean ere udaberrian Krimeatik atera eta eslabiar ehizan ibiltzea, oso gupidagabeak. Orain gutxiengo baztertua omen dira. Ez da harritzekoa.
Ez, ez. Kolonizazio modernoagoa: Donbass aldean, esate baterako, Ukraina xaxatzeko Errusiar armadak pasatako edo banatutako armak, soldatapean Errusiaren alde ari ziren mertzenarioak…
Nik ez dut ukatzen Errusiartasunik inorengan, baina Errusiarrak, hjizkuntzaz behintzat izatetik inbasioa onartzera bada aldea.
Katalunian ere badira espainolak, andaluziakoak zein bestetakoak, baina Espainiak ez du ez eskubiderik eta ez zilegitasunik Katalunia ukatzeko edo Katalunia Espaina besterik ez dela erabakitzeko eta armaz ezartzeko.
Donbassera errusiarrak iritsi zirenean, ez zen ukrainarrik bertan. Donbassen kolonizazioa ez zen izan ukrainarren kontura, tartariarren eta beste zenbait herri turkiko eta mongolen kontura baizik, Katalina Tsarraren garaian.
Hetmanato Kosakoa, Ukraina modernoaren abiapuntutzat jotzen den entitatea, ez zen inoiz Donbasseraino iritsi.
XVII. menderarte ez da existitu Donbasseko eremuan hiri finkorik, errusiarrek sortu zituzten. Eta jada bertan bizi ziren nomadak, kosakoetatik tartariarretaraino, ezin dira ukrainartzat jo. Zaporizhiako Kosakoak, adibidez, konposizioz %40a eslabiarra zen (hor sartu poloniar, errusiar, ukrainar, belarrusiar, txekiar…), eta %60 ez eslabiarra (turkikoetatik greziarretaraino), eta Polonia-Lituaniako errepublikak sustatuta asentatu ziren eremuan.
Donbassen ukrainarrak errusiarrak bezain arrotzak dira, gutxienez, eta lehen kolonizatzaileak errusiarrak, ukrainarrak baino lehenago. Aborigenik badago eremuan, horiek tartariarrak eta estepako beste herri batzuk dira.
Orain hiru urte Nafarroa Ukrainarekin parekatu nuen. Eta esan, handik urte askora Ukraina betidanik Errusia izandakoa izanen zela. Bai, historia kontuak daude tartean eta nonahi, baina une batean justua dena ala ez dena, unean hainbatetsi behar dugu. Gero Tartariarrak, Ukrainar Errusofonoak eta Ukraineradun Errusiarrak…
Donbasstarrek erabakimena badute, erabaki beharko dute ea errepublika -estatu- independente izan nahi duten, Ukrainan izan, ala Errusian izan, baina galdera ezin da izan Errusia izan ala gerra aukeratu, ondoren geopolitika aipatuaz gainera.
Hori hagitz garbi adierazi zuten 2014an, Eslovianken esate baterako. Ikusi amerikarren erantzuna. Nikitak, ukraniarra bera, Krimea Ukraniari opari eman zion. To autodeterminazioa! Eta beste kontu bat. Ukraniar errusierafonoak eta errusiar ukranieradunak baldin badira, hau anabasa! Euskaldun erdaldunak, espainiar euskaldunak, euskaldun frantsesak, frantses euskaldunak, espainiar frantximantak, euskaldun batzuk bebai, frantses espainiarrak. Horiek guztiak Euskal Herrian. Gehi Kolonbiar euskaldunak, Kolonbiar espainol totalak, eta Segi. Erabakimena norena?
Bai, halaxe da gurean ere; Mosquera eukalduna zen legez (eta soldataz) baina gu Nafarrok ez gara ez eta baskoak ere. Gu, omen, espainolik espainolenak. Anabasa. Horregatik ez dugu burutan ateratzen gure hizkuntzaren berreskurapena, besteak beste; horregatik galduxea dugu iparra (eta “hegoak”).
Histotria, bilakaera, inoiz ez da lineala, nahas-mahasera goaz, ez al zarete ohartu? Baldin eta ez badugu zerbait -hizkuntzak- gorde nahi, baldin eta ez badugu geure burua auzoarekikoa sentitzen (munduko munduko-herritarrak, bil zaitezte, eta eskatu zerbitzu publikoak munduari…).
Horregatik, tartariarrak, Rus eratu zutenak, kosakoak eta aipatu beste talde horiek… gaurko ekuazioan ez dute leku handirik. Miguel Strogoff aspaldi kendu zuten liburudendetatik. Errusia ere ez da lehengoa, ezta joan den mende amaierakoa ere.
Erakimena norena? Ukrainari dagokionez, ez Errusiarena, eta ez Trumpena.
Errusiako ustelkeriaren aurkako departamentuko burua hilik aurkitu dute Moskuko bere bulegoan. Yevgueni Golovati da sail handi baten azkena, guk dakigula. Koronelak eta familiak, goi-funtzionarioak, magnateak, militarrak eta politikari nabarmenak, kazetariak, sorta bat hilik izan da, leihotik erorita batzuk, tiro batez besteak… Geopolitikaren kontuak izanen dira, agian…
EHn aukera guztiak baliatu behar ditugu noski, baina Le Pen eta Abascal-ekin lerrokatutako Amerikar Estatu Batuetatik ezer onik lortuko dugun sinestea zail egiten zait. Trump Biden eta Putin bezain inperialista da. Ukrainiari “lur arraroekin” egin berri dion xantaia ikusi besterik ez dago.
Nik ere helburua zaila dela pentsatzen dut. Herri txikia garenez, beti izanen zaigu nekeza adiskide boteretsuak aurkitzea bide horretan. Baina eliteen arteko talkan suberanistak nagusitzen badira, itxaropenari ateren bat zabaldu beharko diogu. Nahiz oso ongi jakin beren subiranotasuna egungo estatuei ezartzen dietela.
“Berriro ere nire mespretxua adierazi nahi diet sasi-ezkerretik benetako elkartasunaren funtsa ahaztu eta Ukrainari defendatzeko eskubidea ukatzeko edozein aitzakia bilatzen dutenei. Azterketa geopolitikoetan, ez diote jaramonik egiten ukrainar herriari, hori baita erresistentziaren eta erreforma negargarrien prebentzioaren gakoa.
Vitaly Dudin. Ukrainiako Sotsialisnyi Rukn alderdiko kidea
Delinkuente batek, Trumpek, beste delinkuente bat bergaitu du, aislatua zegoena, eta orain guk (eta Ukrainak) delinkuente horien graziak txalotu behar ditugu, itxaropen baten izenean? Mundua birbanatu nahian ari direlarik, “zuk Ukraina, Siria zati bat, Palestina gehiena, eta nik Groenlandia, Kanada, eta Panama zati interesgarriena”…?
Ez dakit konturatzen garen, baina gizateriaren bilakaera (klima larrialdiari ihes egitekotan) sei hamarkadaz atzeratu digute pilazo horiek (gehi Milei, Mileikovsky, Meloni…); buelta armak fabrikatzen sosak xahutzera, buelta arma atomikoak neurtzera, buelta blokeetara (multipolar… kar, kar, kar), buelta ekonomia helburu bakar jartzera, eta okerrena, legalitatea, zilegitasuna, sinesgarritasuna, demokraziak, kolokan jarririk. Ateak ireki? Bai, eroetxekoak…
Hara zer ageri den Googlen, Vitaly Dudin bilatuta:
https://www.opendemocracy.net/es/author/vitaly-dudin/
Vitaly Dudinek, seguraski USAIDek babestu duen demokrata-yankien aldeko ukrainarrak, hobe luke lotsa sentituko balu bere senide ukrainar asko bonbapean jarri zuen presidentearengatik. Edo milioi bat baino hildako gehiago eragin duen Zelenskirengatik. Edo Ukraina ekonomikoki burua altxatu ezinik bizitzera kondenatu duen gobernu naziagatik.
Iriarte jauna, intelektual bezala azaldu nahi izan duk gizon hori, baina USAIDen beste txotxongilo bat besterik ez duk. Hona ekarri dituan esaldi horiek hutsak dituk, ez analisi serio edo dokumentatu baten ondorioak.
Nire ustez Ukrania eta Euskal Herria partekatu daitezke neurri batean. Donbas Nafarroa da, eta beste hainbat lurralde. Iriartek ahaztu egiten du Ukraniako errusiarrekiko elkartasuna, eta ahaztu 2014tik ukrnirrak egunero ari direla Donbas bonbardatzen. 15.000 errusiar hilda, zibilak. Bestela ere aurten urte ona izanen da baratxuri eratako, baina tipula goiztiarra ekin ez dut asmatzen.
Estrabikoa deitzea, oso modu suabe da. Alegia, Zelenkyk agindu zuen Ukrainia inbaditzea, berak ere, ia egunero jaurtikitzen ditu misilak bere herriaren aurka. Beloki jauna…mesdez. Beste gauza, bat Dudin ezker iraultzaileko militantea da, Errusiaren inbasoreen aurka ari dena, eta bide nabar, Zeleskyren neurri neoliberalen aurka ere. Ukrinian asko dira bi frontetan air direnakk beste kontua da Putinen aldeko itsu dogmatikoak. Ikusiko dugu, Putin eta Trump zer erabakitzen dute. Zelensky omen egoeraren erantzule, baina arazoa konpontzeko kanpoan utzi nahi dute…nola explikatzen da hori?
Ukrainako komunistak eta sozialistak ziren Odesako sindikatuen etxean bizirik erre zituztenak, eta Ukrainako militante ezkertzale asko (oso alderdi txikietako kideak izanik) ekialdera joan ziren, Donbasera, milizietan sartzera.
Hortaz, Beloki, Trumpek arrazoia du (gai gehienetan bezala?); Zelensky da afera hasi zuena, hildakoak haren bizkar, eta Putin demokraziaren ikur. Nobel saria laster. Baliteke, gainera, Ukraina Nazi Handiaren asmoa izatea Errusia osoa inbaditzea, dena nazifikatzeko, erran nahi baita.
Entremes edo bodebil hau biribiltzeko, Trumpi esker NATO desegingo da, eta Adrian Zelaiak teoria berriak asmatuko ditu, nola Txina, AEBak, Errusia eta Israel betiko lagunak diren, eta Ukrainak bere buruaz beste egin nahi duen… nazi delako. Kito.
Iriarte jauna, estrabikoa izatea tristea da, baina itsua izatea okerragoa. Zelenskik gaur egun ez du erabakirik hartzeko inolako legitimitaterik. Presidente izateari 2024ko maiatzean utzi zion, orduan amaitu baitzen bere agintealdia. Hauteskunderik deitu ezean, Radako (Parlamentuko) presidenteari zegokion hurrengo hauteskundeak deitu bitarteko presidentetza. Baina Zelenskik eta Europako eta AEBetako bere babesle guztiek nahiago izan zuten legeria aintzat hartu gabe bera mantendu. Zelenski ez da presidente legitimoa eta ezin du Ukrainaren izenean deus sinatu. Hauteskundeak deitu beharko ditu eta herritarrek aukeratuko duten presidente berriak sinatu beharko ditu aurrera begirako hitzarmen guztiak. Hau dena Ukrainako Konstituzioak hala agintzen duelako, ez bestela.
Patetikoak zaizkit irizpide moraletan oinarrituriko eztabaida politikoak. Axola ote du nor den nor baino zilegiago edo bidegabeago? Hemen guztiek jokatzen dute beren interesen eta gaitasunen arabera. Tira, guztiek europar herrialdeak salbu, eta hori da europarrok dugun arazorik nagusiena. Komunikabideek dioskute Trump eta Putin direla europae demokraziaren eta giza eskubideen mehatxu, baina Damoklesen ezpata barnean dugu. Eta Vancek modu egokian salaturiko Bruselaseko diktadura oligarkiko globalista (partitokrazia sozial demokrata, liberal, berde eta demokrata kristauak babesturikoa, hots, EAJ eta Ezker Abertzalea barne) eta bere agenda politiko guztiz suizida, handituste eta txoroa da egun euskaldunon eta europarron mehatxurik handiena akaso, hain zuzen ere, europarron interes eta gaitasunen guztiz kontrako norantzan jarduten duelako salbuespenik gabe, energia, industria, migrazio, demografia, administrazio nola nazioarte arloan, eta Ukrainiaren aferan harturiko txakurtxo zaunkarien jarrera mongoliko honek ridikuluan utziko gaitu AEBk Errusiarekin hitzarmena egin eta Ukrainia nola Europatik hanka egiten badu. Jada krisian den Europak ordaindu beharko du demasia honen kontua, bai eta garesti ordaindu ere.
Itsuarenak ez dakit baina zozoak beleari ipurbeltz deitzeak bai du grazirik. Zelenky ilegimoa? ez dakit nola izan daitezken hauteskunde liberak egunero misil bat erortzen zaizunean Beno, Putinek egin zituen Donbasen eta Krimean bere armadak okupatu ondoren eta horri autodterminatzea deitu Txetxenian hala ere, horretaz jai). Dena de, agian hobe izan balute. Dena den, eta Putin? Bai honek irabazi zuen por goleada, jakina bere aurkari guztiak expetxean edo, a zer bitxia, hilik sueratzen direnean modu misteriosuan. Rasputin omen zen halako hilketan maisu. Hala ere, gtxiki geratuko zen GPUko ikasle fin izandakoaren ondoan, honek badaki horretaz zerbait….eta zilegi iruditzen zaizu Putin eta Trumpen arrean erabakitzea gerra nola konpondu? Kontua ez da Zelinsky, aixkide, Ukrania, zeinak ematen zuenean Putinek bi egunetan hartuko zuela bere menpe, herriaren erresitentziaren esker atzeara egitea behartu zuen errusiar armada Donbasen atxintxeratu arte. Herri horrek izan beharko luke hitza….
beno oraingoan, bukatutzat ematen dut nire aldetik, “bisiguen arteko” elkarrizketa hau.
Egia da bisiguen arteko elkarrizketak direla, baina alde batek etengabe propaganda egiten dio Putini, Errusiari, eta dohainik, antza, eta horri aurre egitea bidezkoa da.
Hemen batzuk pare bat hamarkada daramate Errusiatik datorren oro irensten, non Zelensky komikoa Putin KGB bigarren mailako kumea baino naziagoa den, gerra erdian hauteskunderik deitu ez duelako. Putinek bai, Francorenak egin zituen, eta legeak ongi moldatu bere presidentetza betikotzeko. Hori demokrata.
Urritza; Urritza (Oreshnik) zen gerraren nondik-norakoak markatu behar zituena, baina ez dugu berri gehiagorik izan, aleren batzuk bota zituztenetik. Orain, berriz, Urritzak ez du garrantzirik: Trump da Putinen salbatzailea, eta hark erabakiko du, ez soilik gerra, baizik eta gerraren amaiera, ondorengo Europaren egitura eta eginkizuna, planeta osoaren etorkizuna ere.
Orain mundu multipolarra, BRICS (hedatua) bazter geratzen badira ez du axolarik; Trump eta Putinek ados jarri eta dena konponduta; Ukraina zatiak banatu, Gaza d’Or eraiki Israeldar, Amerikar eta Errusiar soldadoen (eta oligarken) deskantsurako, Txinarekin ere elkartu arma atomikoak neurtzeko (sosak eskas ditugu eta)…
Salbu eta errudunak: Zelensky, Ukraina bera, eta Europa. Benetan jarrera miserablea. Mundu multipolar berria: polo guztiak lagun eta ezinago eskuindar…
Eztabaida honetan, gerra bukatzera doalako bisigu batzuk haserre azaltzea da tristeena. Negargarria.
Gerra bukatzera doa? ala inbasioa, okupazioa, betikotzera doa? Ikuskizun dago…
Orain hiru urte bota nuen handik bost mendera Ukraina betidanik Errusia izandakoa izanen zela, eta, Nafarroaren konkistan bezalatsu, bide beretik abiatu nahi duzue, Ukrainaren lurzati batzuri dagokienez bederen. Historia liburuetan Ukrainaren “inkorporazioa” aipatuko duzue, inoiz gerrarik izan ez balitz bezala. Nafarroak ere errua izan bide zuen, barne liskarraz zirela-eta, eta Gaztela-Aragoik beste erremediorik ez zuen izan.
Gero, Nafarroako bisiguak triste eta haserre bizi izan ziren luzaz -abertzaletasunak dakarren kostua da…-; kolaborazionistak, aldiz, itsu, pozik eta aberats bizi izan ziren. Eguzkia nora, zapiak hara.
Ukraina herrialde okupatua bilakatu zen mendebaldeko potentzien kortijoa bilakatu zen unetik aurrera. Maidaneko kolpeaz geroztik ukrainiar estatuak bere herrialdea eskaini zuen mendebaldeko potentzien operazio zelai bilaka zedin, eta ukrainiarrak kañoi-haragi. Armada finantzatu, indartu eta prestatu zuten Errusiari gerra egiteko asmo bakarrez, eta populazio zati baten anti-errusiar sentimendua puztu zuten giroa berotzeko. Bien bitartean ekialdeko errusiar etnikoen kontrako garbiketa eta Donbaseko herritarren kontrako bonbardaketak egin ziren Errusia zirikatzeko. 2007tik jada hasiak ziren beroketa ariketak. Errusiak Ukrainia inbaditu zuen azkenik, eta Ukrainiaren suntsiketaren erantzule ere bada. Baina erantzulerik nagusienak mendebaldeko potentzia globalistak eta kolaboratzaile lokalak izan dira hasmentatik, hauek izan direlako eragile aktiboak. Errusiak erreaktiboki jokatu du beti. Ez da Errusia izan liskarra bilatu duena. Ez ditu Errusiak hautsi Minskeko eta Estanbuleko akordioak. Aldiz, Kolomiskiren panpinak (biak familia judu eta nazionalitate israeldarrekoak) ez du arazorik izan 600.000 “herrikide” hiltegira bidaltzeko, Errusiaren aurka “azken ukrainiarreraino” gerra egiteko, AEBren onurarako eta Macron, Sholz edo Boris Jhonson gisako kriminalen zaunkek hauspoturik. Tartean jende askok egin du negozioa ukrainiarren odola eta gainontzekoon diruarekin. Eta orain, festa akitzear delarik, europar langileok tonto-tonto demasia ordaintzera? Orain komeriak
Badakizu, argazkiak lehen egiten ziren pelikula bat argiaz kolpatuz, eta pelikula hartatik, negatibo deiturikoa, ateratzen zen paperezko alea; negatiboa deitzen zen, koloreak, tonuak, justu alderantzizkoak zirelako-edo. Zu negatiboa begiratzen ari zara, eta ez argazkia. Dena alderantziz. Esaldi guztiek eta bakoitzak badu erantzuna, eta hamaika aldiz ematen saiatu gara batzuk, baina… segi Putin goraipatzen, eta komiki bateko argudioak ematen. Orain zaila duzue, nork eta Trumpek bat egin baitu Putinekin, neurri handi batean. Komeriak dira orain datozkigunak, datozkizuenak ere, eta aipatuak ditut nik batzuk, hala nola BRICSen gaia, ustezko multipolodun mundua… Belokik bere propagandan erabili zituen; orain -orain ez, hemendik hilabete batzutara- haren azalpenak aditu zain egonen naiz…
Ukrainiaren etorkizuna ez zegoen inolaz ere mehatxatua duela 10 urte. Errusiarekiko dependentzia politikorik bazen, berau borrokatua izan zitekeen errealismo politikotik, hau da, Hungariaren gisara mendebaldearekin loturak bilatuz baina Errusiarekin gatazka zuzenean sartu gabe, hots, bi blokeen arteko oreka bilatuz, bata zein bestearen hatzaparretan erori gabe. Geografiak agintzen du, eta Ukrainiaren aukera geopolitiko zentzuzko bakarra horixe zen: bi potentzien arteko koltxoi neutral bat izatea, eta horretan irautea. Are gehiago jakinik Ukrainia barruan bi errealitate etniko ezberdin daudela. Horren kontra, mendebaldeari eskaini zitzaion beso zabalik harik eta mendebaldeak Ukrainia baliatu zuen arte Errusiari fronte bat irekitzeko. Hori da laburrean gertaturikoa. Ukrainiar oligarkiak bere herria eskaini zuen haragi-kanoi gisa zer eta Errusia den munstro militarrari gerra egiteko. Zer espero zitekeen hartatik? Euskal Herrian ere hainbat gazte belaunaldi izan ziren bideratuak irabazi ezinezko guda batera, eta denok ikusi dugu zeintzuk izan diren kale itsuan tematzearen ondorioak. Kriminala da herri oso bat fribolitate osoz irabazi ezinezko gerra batera bideratzea beste aukerarik baden artean. Hori ez da herri baten askatasuna eta biziraupenaren alde ekitea. Eta Ukrainian bazen aukerarik.
Egia; baina ez hainbeste: Errusiak begiak Ukrainaren gainean paratuak ditu orain urte asko, eta Krimea eta Donbasseko oraingo errealitateek badute zerikusirik Errusiak hamarkadatan eragin duen kolonizazio isilarekin. Georgian bezala, beste hainbat lekutan bezala. Ez Euromaidan, ez 2014ko kontuak; lehenagokoak dira eskualde horietako gorabeherak, hizkuntza aldetik ere.
Egia; baina ez hainbeste: Errusiak mehatxatu du Ukrainaren etorkizuna. Ez du balio “potentzia” aitorpenak, zuk darabilzunak. Ez al du Errusiak helburu mundu multipolarra? Zein potentzia, hortaz?
Bestalde, Ukrainarrak joan dira borrokara, inork eraman beharrik gabe. asko dira Ukrainara itzulitakoak, okupatzaileen aurka gudukatzera, motu proprio. Hain gerrara behartuta omen Errusiak, aldiz, Korearrak, urruneko errepubliketakoak, Txetxeniarrak, Wagner mertzenarioak eta beste jendilaje batzuk eraman ditu, dirutan gainera. Ez geopolitikaren eta are gutxiago geografiaren agindupean. Engainatuta, behartuta, eta horiek bai hiltzera eramanak. Errusiar estiloan.
Egia; baina ez hainbeste: orain Trumpek mehatxatzen du Ukrainaren etorkizuna, errealki, hitzez. “Amerika great again” dioenak, arerioari arrazoia emanik, “Errusia great again” dioenarekin akort. Eta planetan mundu ordenu berriko antolaketa multipolarraren utopia amesten dutenek, horretaz ohartu beharko lukete.
Washingtonek eta Moskuk Saudi Arabiako erresuma aukeratu izana beren ordezkaritzen arteko bilera baten egoitza gisa, duela hiru urte indar errusiarrek herrialde hori inbaditu zutenetik Ukrainan garatzen ari den gerraren perspektibak eztabaidatzeko, gure begien aurrean nazioarteko gaietan gertatzen ari diren aldaketa sakonen froga da.
(…)
Ardatz neofaxista sionista-estatubatuarra Putinen Errusiarekin elkartzen da herri zapalduekiko arraza-gorrotoan. Mosku eremu honetan nabarmendu da, ez bakarrik Ukrainaren aurkako eraso kolonialagatik, bere subiranotasun nazionala gaitzetsiz, baita eskualde arabiarrean ere, non funtsezko papera bete zuen Siriaren suntsipenean eta bertako biztanle kopuru handi baten sarraskian, eta aldi berean, estatu sionistaren konplize zen argi eta garbi, bere nahierara Sirian Irango kokalekuak bonbardatzen utzi baitzion (herrialde horretako errusiar eta iraniar eraginen arteko lehiaren zati gisa).
Moskuko Kanpo Arazoetako ministroak Errusiak Ukrainaren aurka zuen gerra Israelek Gazaren aurka zuen gerrarekin parekatu zuen, Ukrainako agintariek nazi gisa egindako deskribapen putinista Hamasen deskribapen sionistarekin alderatuz. Era berean, nabarmendu behar da Moskuk Trumpen deportazio proiektu kriminalari emandako erantzuna komediatua izan dela, baita Washingtonen aliatu tradizionaletako batzuek, Frantziak kasu, emandako gaitzespen esplizituarekin alderatuta ere.
gilbert.achcar.net (Internazional arloko politikan aditua eta batez ere Ekialde urbilean)
Itzultzai neuronalarekin eginas.
Putinzaleen aburuz, zer ote da garrantzitsuagoa, zerk du pisu handiagoa, Ukrainako herria zanpatzeak (hiriak, ondasunak, azpiegiturak, baita orain Errusiatzat jotzen dituen eskualdeak), ala Errusiak Palestinaren aurkako sarraskian Errusiak egiten duen paperak (Siriako baseak sionisten zerbitzura jarriz, Israeli laguntza militarra emanez, Siriako “lagunak” aldatuz, sionisten alde, Irani iruzur eginez)?
Mikel, historiako lehenengo Rus Kieveko Rus izan zen, Suediako barengoek sortua, vikingoek. Katlina Handiak eta, Krimea, Odessa, Jerson eta turkiarrengandik askatu edo zituzten eta Errusia Berria sortu. Hor ez zegoen, XVIII. mendean, XIX. Mendean Ukraniarik ez zuk aipatzen duzun kolonizaziorik. Kolonizazioa? Bai, baina spldikoa. Krimean Tartiarrak ziren nagusi, horiek ere kolonoak, eta oso gustuko zuten, XVIII.mendean ere udaberrian Krimeatik atera eta eslabiar ehizan ibiltzea, oso gupidagabeak. Orain gutxiengo baztertua omen dira. Ez da harritzekoa.
Ez, ez. Kolonizazio modernoagoa: Donbass aldean, esate baterako, Ukraina xaxatzeko Errusiar armadak pasatako edo banatutako armak, soldatapean Errusiaren alde ari ziren mertzenarioak…
Nik ez dut ukatzen Errusiartasunik inorengan, baina Errusiarrak, hjizkuntzaz behintzat izatetik inbasioa onartzera bada aldea.
Katalunian ere badira espainolak, andaluziakoak zein bestetakoak, baina Espainiak ez du ez eskubiderik eta ez zilegitasunik Katalunia ukatzeko edo Katalunia Espaina besterik ez dela erabakitzeko eta armaz ezartzeko.
Donbassera errusiarrak iritsi zirenean, ez zen ukrainarrik bertan. Donbassen kolonizazioa ez zen izan ukrainarren kontura, tartariarren eta beste zenbait herri turkiko eta mongolen kontura baizik, Katalina Tsarraren garaian.
Hetmanato Kosakoa, Ukraina modernoaren abiapuntutzat jotzen den entitatea, ez zen inoiz Donbasseraino iritsi.
XVII. menderarte ez da existitu Donbasseko eremuan hiri finkorik, errusiarrek sortu zituzten. Eta jada bertan bizi ziren nomadak, kosakoetatik tartariarretaraino, ezin dira ukrainartzat jo. Zaporizhiako Kosakoak, adibidez, konposizioz %40a eslabiarra zen (hor sartu poloniar, errusiar, ukrainar, belarrusiar, txekiar…), eta %60 ez eslabiarra (turkikoetatik greziarretaraino), eta Polonia-Lituaniako errepublikak sustatuta asentatu ziren eremuan.
Donbassen ukrainarrak errusiarrak bezain arrotzak dira, gutxienez, eta lehen kolonizatzaileak errusiarrak, ukrainarrak baino lehenago. Aborigenik badago eremuan, horiek tartariarrak eta estepako beste herri batzuk dira.
Mikel, baina egin egiten du, zilegitasuna gorabehera. Eta nafarra zarenez, gure Nafarroa zer dugu, Ukrania ala Donbas.
Orain hiru urte Nafarroa Ukrainarekin parekatu nuen. Eta esan, handik urte askora Ukraina betidanik Errusia izandakoa izanen zela. Bai, historia kontuak daude tartean eta nonahi, baina une batean justua dena ala ez dena, unean hainbatetsi behar dugu. Gero Tartariarrak, Ukrainar Errusofonoak eta Ukraineradun Errusiarrak…
Donbasstarrek erabakimena badute, erabaki beharko dute ea errepublika -estatu- independente izan nahi duten, Ukrainan izan, ala Errusian izan, baina galdera ezin da izan Errusia izan ala gerra aukeratu, ondoren geopolitika aipatuaz gainera.
Hori hagitz garbi adierazi zuten 2014an, Eslovianken esate baterako. Ikusi amerikarren erantzuna. Nikitak, ukraniarra bera, Krimea Ukraniari opari eman zion. To autodeterminazioa! Eta beste kontu bat. Ukraniar errusierafonoak eta errusiar ukranieradunak baldin badira, hau anabasa! Euskaldun erdaldunak, espainiar euskaldunak, euskaldun frantsesak, frantses euskaldunak, espainiar frantximantak, euskaldun batzuk bebai, frantses espainiarrak. Horiek guztiak Euskal Herrian. Gehi Kolonbiar euskaldunak, Kolonbiar espainol totalak, eta Segi. Erabakimena norena?
Aborigenak izanen dira, baina Mongoliako al.
Bai, halaxe da gurean ere; Mosquera eukalduna zen legez (eta soldataz) baina gu Nafarrok ez gara ez eta baskoak ere. Gu, omen, espainolik espainolenak. Anabasa. Horregatik ez dugu burutan ateratzen gure hizkuntzaren berreskurapena, besteak beste; horregatik galduxea dugu iparra (eta “hegoak”).
Histotria, bilakaera, inoiz ez da lineala, nahas-mahasera goaz, ez al zarete ohartu? Baldin eta ez badugu zerbait -hizkuntzak- gorde nahi, baldin eta ez badugu geure burua auzoarekikoa sentitzen (munduko munduko-herritarrak, bil zaitezte, eta eskatu zerbitzu publikoak munduari…).
Horregatik, tartariarrak, Rus eratu zutenak, kosakoak eta aipatu beste talde horiek… gaurko ekuazioan ez dute leku handirik. Miguel Strogoff aspaldi kendu zuten liburudendetatik. Errusia ere ez da lehengoa, ezta joan den mende amaierakoa ere.
Erakimena norena? Ukrainari dagokionez, ez Errusiarena, eta ez Trumpena.
Errusiako ustelkeriaren aurkako departamentuko burua hilik aurkitu dute Moskuko bere bulegoan. Yevgueni Golovati da sail handi baten azkena, guk dakigula. Koronelak eta familiak, goi-funtzionarioak, magnateak, militarrak eta politikari nabarmenak, kazetariak, sorta bat hilik izan da, leihotik erorita batzuk, tiro batez besteak… Geopolitikaren kontuak izanen dira, agian…