Mundua 2012an bukatuko dela iragartzen du maien egutegiak. Lehenbiziko aldiz entzuterakoan, ezagutu dituzun beste iragarpen horietako bat dela pentsa dezakezu. Baina han eta hemen irakurtzen hasten bazara, argudio asko aurkituko dituzu behin betiko amaieraren ideia indartzeko.

Ez nuen espero, baina mundua bukatzear zegoela jakingo banu zer egingo nuen pentsatzen ibili naiz egun hauetan eta, konturatu orduko, horretaz jardun dugu lagun artean. Era guztietako proposamenak entzun ditut. Ezagun gehienek azken hilabeteetan ahal den gehien aprobetxatuko luketela esan didate: aurrezkia edo kredituaz baliatuz, aspalditik egin nahi duten bidai zoragarri hori egingo, adibidez. Bada tentagarria! Beste batzuek lana utzi eta, patxadaz, gustuko zaletasunak gozatzeko denbora hartuko lutekela garbi daukate: kirola, mendia, ibilaldiak, irakurri, musika jo, sortze-lanak… Badira ere orain arteko bizimoduarekin jarraitzekoaren aldekoak, hori baita aukeratu dutena; zer esango dut nik, horrelako heldutasunera iritsi dira batzuk.

Zalantzan ibili naiz, ametsetako bidai hori buruan bueltaka. Azkenean, aukera zintzoena azken egunak maite ditudanekin eta maite dudan herrian pasatzea izango litzatekela erabaki dudanean, nolabaiteko egonezina sortu zait ustekabean: EITBn Patxi Lopez munduaren akaberako diskurtsoa ematen irudikatu dut; posible al da! bizitza osoa nazionalistak boterean eta Lopezekin bukatu behar mundua!