The Power Elite liburuan (1956), Wright Mills-ek azaltzen duenez establishment-a azpieliteen bat-egite politiko, militar, ekonomikoak, unibertsitarioa eta komunikabideak eratutako talde elitea izango litzateke. Bestalde, Zbigniew Brzezinskik (Carter-en administrazioko Nazio Segurtasuneko kontseilari ohia), bere liburuan (Between Two Ages: America’s Role in the Technetronic Era, 1970), elite batengatiko «manipulazio zibernetikoaren» bitartez, gizartearen kontrola defendatzen du, PRISM-a programako ezarpena iragarriko lukeena. Bera, hodeia deritzona kontrolatzeko ahalegina egin ondoren, datozen urteetan informazioaren demokratizazioaren amaierarantz joko dugu, hitz zehatz baten erabilera debekatzen duten legeetako inposatzearen bitartez (Txinan, adibidez, demokrazia edo giza eskubideak), herri totalitarioak deitutakoek hasitako bideari jarraitu.

Horrela, OpenNet Erakundearen (Oxfordeko unibertsitateek, Cambridge-k, Harvard-ek eta Torontok osatuta) ikerketaren arabera, 25 herrialdek «eduki politiko edo sozial arriskutsuen gainean», web-zentsuran jardungo lukete. Halaber, Mendebaldeko enpresako kolaborazioari esker, eta zentsura metodo sofistikatuen bitartez, YouTube edo Google Mapsera sarbidea galaraziko lukete, Interneten zentsuran diharduten herrietako zerrendara Estatu espainiarra pasatuz, Ateak Ireki webguneaz gain, Twitter-eko eta Facebook-eko profilak Auzitegi Nazionalak (AN) ixteko agindua eman ondoren.

Hurrengo hamarkadako sarerako sarbide unibertsalerako ezintasuna eta sarearen jatorrietarako itzulera (elite politiko, ekonomiko eta militarren esklusiboa den tresna bihurtuta) ezarriko ditu, Mendebaldeko demokrazia formaletan (Westminster erara), defizit demokratikoaren ezarpena estigma errepikari gisa geratuz.

Germán Gorraiz- Analista

Internet eliteentzat bakarrik?