Antinatalismoa eta biztanleriaren murrizketa
Antinatalismoa eta biztanleriaren murrizketa –
Europako Garapen Ereduaren Etorkizuna
Gainbehera Oligarkikoa. ANTINATALISMOA ETA BIZTANLERIAREN MURRIZKETA
Rockefeller Batzordearen 1972ko txostenak eta Kissinger Batzordearen 1974ko txostenak argi erakusten digute Mendebaldeko eliteak jada 1970ko hamarkadan bere estrategietan elementu hauen artean ezartzen zuen zuzeneko lotura:
- «Arriskutsuak» izan daitezkeen herrialdeetan biztanle-kopurua murrizteko helburua eta
- Herrialde horietan arlo hauetan sustatu beharreko politikak:
- Familia-plangintza
- Emakumea lan-merkatuan sartzeko aukera
- «Emakumeen eskubideen» hedapena
- Dokumentu horietan, epe luzerako estrategiak eskatzen ziren, oinarritzat hartuta «biztanleria ezin izango zela egonkortu hurrengo mendera arte».
- Kissinger Txostenaren arabera, hauek dira politika horiek gauzatzeko funtsezko eragileak:
- Estatu Batuetako gobernuaren agentziak
- NBEren agentziak
- Fundazioak eta GKEak
- Rockefeller eta Kissinger txostenetatik argi ondorioztatzen da zein izan den Mendebaldekoak ez diren biztanleen kopuruari eusteko eta murrizteko helburu geopolitikoa: biztanleriaren hazkundeak Estatu Batuen mundu mailako hegemoniarako zuen arrisku politikoa kontrolpean izatea.
- Hala ere, bi txostenek defendatzen dute biztanle-kopurua murrizteko politika horiek Europan eta Estatu Batuetan ere aplikatzea, baina arrazoiak ez dira erraz ulertzekoak.
Kissinger Txostenak (haren ardatz nagusia da garapen-bidean dauden herrialdeetan murriztu behar dela biztanle-kopurua) argudiatzen du herrialde horiek nekez onartuko dutela politika horiek inposatzea ez badute ikusten Mendebaldean ere aplikatzen ari direla.
- Inguruabar horrek testuinguru «arraro» batean kokatzen gaitu, zeinean «jaiotzaren aurkako» politikak justifikatuta egon baitira, modu argian eta berariaz, «Mendebaldekoak ez diren» herrialdeetarako; Mendebaldeko herrialdeetan aplikatzeko arrazoiak, berriz, ez ziren oso argiak izan edo eskasak dira ageriki.
- Zuzenean edo zeharka Rockefeller (1972) eta Kissinger (1974) txostenen atzean zegoen Rockefeller familiari lotutako elite korporatiboa Erromako Klubaren eta Europako jaiotzaren aurkako estrategien sustatzaile nagusia izan zen ere. Estrategia horiek argudio «ekologikoetan» oinarrituta sustatu ziren batez ere, edo, nahiago bada, 90eko hamarkadatik aurrera «posmoekologismoa» izan denaren eremutik sustatu ziren.
- 70eko hamarkadako jaiotzaren aurkako jarrerak bat egiten zuen, erabat, emakumea lan-mundura masiboki sartzeko prozesua interes oligarkikoen arabera bideratzeko jarrerarekin. Etxeko lanari asteko 40 lanorduko lanaldia gehitzea ezinezkoa zen jaiotza-tasa zorrotz murriztu gabe.
- Behar bezala egiaztatu denez, emakumea lan profesionalera masiboki sartzeko prozesu horren helburua ez zen izan emakumearen emantzipazioa; oinarrian zegoen korporazioen ahalik eta eskulan merke gehien izatearekiko betiereko obsesioa. Inguruabar hori agerikoa da prozesu hori ez zelako gauzatu lehendik zegoen lan-zama –profesionala eta etxekoa– emakumeen eta gizonen artean banatuta, baizik eta emakumeen lan-zamari 40 orduko asteko lanaldia gehituta. Hala, belaunaldiz belaunaldi mantendu den emakumeen gehiegizko esplotazioa sortu zen. Gainkarga horren kontrapartida bakarra jaiotza-tasen murrizketa zorrotza baino ez ezin zen izan.
PDF: https://drive.google.com/file/VhHkskQnA5/view
Antinatalismoa eta biztanleriaren murrizketa
