Afganistan: 250.000 haurrek janaria, etxea eta hezkuntza behar dituzte
Afganistan: 250.000 haurrek janaria, etxea eta hezkuntza behar dituzte –
Afganistan: 250.000 haurrek janaria, etxea eta hezkuntza behar dituzte Pakistanetik itzuli ondoren
Itzulitako familien % 99k ez dute jatekorik datozen bi hilabeteei aurre egiteko
Afganistango hiru umetik batek gose-maila kritikoei egin behar diete aurre
Afganistan da barne desplazatuen kopuru handiena duen munduko bigarren herrialdea, zazpitik bat gutxi gorabehera
…
Kabul, 2024ko apirilaren 18a. Afganistango milioika haurrek ez dute elikagairik, etxerik eta heziketarik, azken zazpi hilabeteetan Pakistandik itzuli ondoren, Save the Childrenek ziurtatu duenez. 2023ko irailetik, 520.000 pertsonak baino gehiagok utzi zuten Afganistan Pakistanen azken iragarpenaren ondoren. Gobernuaren arabera, agiririk gabeko egoiliar atzerritar orok bere borondatez alde egin behar zuen edo deportazioari aurre egin. Abisuaren ondoren herrialdetik irten ziren pertsonen erdiak, gutxi gorabehera, adingabeak ziren. Save the Childrenek Afganistanera itzuli diren familiei egindako inkesta baten arabera, ia guztiek (%99k) ez dute janari nahikorik datozen bi hilabeteetarako. Pertsona horien hiru laurdenek, gutxi gorabehera, errazioen tamaina murriztu dutela diote, edo zuzenean murriztu dutela elikagaien kontsumoa, txikienek gutxienez aurreko asteko bi egunetan jan ahal izan dezaten.
Elkarrizketatutako itzulitakoen eta harrera-komunitateetako familien %40 inguruk astean gutxienez hiru egunetan eskatu behar izan zuten janaria maileguan edo lagunen eta senideen mende: itzulitakoen %13k eta harrera-familien %9k adierazi zuten egunero lortu behar zutela beste pertsona batzuen janaria. Afganistango ia 8 milioi haurrek, hirutik batek, gose-maila kritikoari egin behar diote aurre. Sei familiatik bat, gutxi gorabehera, kanpin-dendetan bizi da, inkestaren arabera, eta itzulitako pertsona gehienek bizirauteko modu gutxi edo bat ere ez dute. Heren batek bakarrik lortu zuen Pakistandik ondasunak ekartzea. Horietatik, %47k dio Afganistanen ez dagoela lanik, eta %81ek dio ez duela enplegu bat lortzeko moduko kualifikaziorik.
Afganistanera itzuli diren haurren ia bi heren (%65) ez daude eskolatuta. Gehienek (%85) Save the Childreni esan zioten ez daukatela eskolan izena emateko eta matrikulatzeko beharrezko dokumenturik. Pakistanen, haur horien bi heren baino gehiago eskolatuta zeuden. Raihana [fikziozko izena], 15 urtekoa, aitonarekin bizi da amarekin eta hiru anai-arrebekin itzuli ondoren. Familiak dena saldu zuen Pakistandik irten aurretik. “Afganistanera itzuli behar izan nuenean, agur esan nien hango lagunei. Oso triste jarri ziren eta ni ere bai. Ezin izango naiz berriro haiekin elkartu, harik eta dokumentuekin joatea lortzen dugun arte, eta hori ez da erraza guretzat. Laguntza behar dugu etsi-etsian. Aterpea behar dugu, premiazko gauzak: neguko arropa, zapatak, mantak, elikagaiak eta botikak. Afganistan oso hotza da, eta hango bizitza zaila da, baliabide nahikorik ez dugulako. Arreba eta anaia gaixotu egin ziren, eta hona ekarri genituen medikuek ikus zitzaten “, kontatzen du.
Save the Children osasun eta nutrizioko bost klinika mugikor ari da lanean Torkham eta Spin Boldak inguruko eremuetan, eta osasun-taldeak ere baditu lanean Nangarharren, itzulitako pertsonei eta haien harrera-komunitateei laguntzeko. Era berean, haurren babesa, laguntza psikosoziala eta ur-zerbitzuak, saneamendua eta higienea eskaintzen ari da kanpaleku eta harrera-zentroetan, baita Pakistandik itzuli diren 2.500 familiari ere.
Arshad Malik, Afganistango Save the Childreneko zuzendari nagusia, egoera larriaz ohartarazten du: Familiak ia ezer gabe itzultzen dira Afganistanera. Gehienak ahaideen edo lagunen mende daude mantenurako, eta komunitate horiek gutxi dute jada beren burua mantentzeko. Hainbeste pertsonaren itzulerak behar gehigarri bat sortzen ari da dagoeneko gainezka dauden baliabide batzuen gainean. Afganistango haurrek laguntza eta egonkortasuna behar dute. Paperik gabeko asko Pakistanen jaio ziren; Afganistan ez da etxebizitza deitzen dioten lekua.
Herrialdea borrokan ari da joan-etorriei aurre egiteko. Pakistandik itzulitakoez gain, 600.000 afganiar heldu ziren Irandik aurreko urtean. Familiek beren etxeak utzi behar izan dituzte hainbat hondamendiren ondorioz, hala nola Herateko lurrikarak eta egungo lehortea. Afganistan barne desplazatu kopuru handiena duen munduko bigarren herrialdea ere bada, gutxi gorabehera zazpi pertsonatik bat.
Pakistanek Afganistango errefuxiatu ugari hartu ditu eskuzabaltasunez hamarkada askotan. Espero dugu errukiaren eta elkartasunaren erakustaldi honek jarraitzea oraindik nazioarteko babesa behar duten familia ahulentzat, gaineratu du Malikek. Afganistanek, emaileen eta nazioarteko gobernuen premiazko finantzaketa ez ezik, komunitatean oinarritutako epe luzerako konponbideak ere behar ditu, desplazatu guztiei beren bizitzak berreraikitzen laguntzeko.
Afganistan: 250.000 haurrek janaria, etxea eta hezkuntza behar dituzte Pakistanetik itzuli ondoren
Ezker pitokeriak entzuteaz nazka-nazka eginda nago. Alegia, lehen Afganistanen eskuhartzea gaizki zegoen, herri bakoitzak bere bide propioa egin behar baitu kanpoko eskuhartzerik gabe. Orain laguntza eske eta emakumeen egoera kaxkarra azpimarratzen. Beno, ba herri bakoitzak bere bidea egin beharko du, ez?! Eta zuek, Save the Children, izen anglosajoi horrekin gainera, zer demontre egiten duzue han?! Utzi bakean Afganistan eta ospa handik!