Gatibu: Agur esan barik
Gatibu: Agur esan barik –
Alex Sardui, Gaizka Salazar eta Haimar Arejita
«Jarraitzea izango litzateke errazena»
Gatibu taldeak 2025eko abenduaren 13an emango dio amaiera 25 urteko ibilbideari. BEC erakustazokan joko dute azken kontzertua, eta astelehenean jarriko dituzte sarrerak salgai, taldearen webgunean. Penarik gabe doazela diote musikariek.
«Bagoazela, bai!». Grabagailua martxan jarri, eta galderari itxaron ere egin gabe egin du esplizitu Alex Sardui abeslariak elkarrizketaren motiboa. 2025eko abenduaren 13an eskainiko du bere azken kontzertua Gatibu taldeak, Barakaldoko BEC erakustazokan (Bizkaia). Mende laurden beteko da orduan lehenengoz elkartu zirenetik, eta urteurren hori baliatu nahi dute euren ibilbidea borobiltzeko. Estudioko hamar diskoren bidez erakutsi dute edozein genero lantzeko duten gaitasuna, eta milaka plazatan aritu ostean ere, oraindik gai dira euren emanaldietara milaka ikusle batzeko. Baina listo. «Ezin gara ezertaz kexatu», aitortu du Haimar Arejita gitarra jotzaileak. Eta oraindik ere «hor goian» daudela utzi nahi dutela Gaizka Salazar bateria jotzaileak. Giro onean mintzo dira hirurak elkarrekin, eta haserre arrastorik gabe eman dituzte agurrari buruzko azalpenak, tarteka baita broma artean ere. Baina erabakia hartua dutela. BECekoa izango da azkena.
Eta zergatik erabaki duzue agur esatea?
HAIMAR AREJITA: Ez genekien 25. urteurrenari nola aurre egin. Aukera batzuk sortzen hasi ziren, eta ikusi genuen igual, zergatik ez, momentua izan zitekeela uzteko. 25 urte zenbaki borobila da, eta hor goian gaudela utzi nahi genuen.
Hain justu, Zeidfest jaialdian eguerdian jarri zizueten emanaldia, ordu printzipioz txarrean, baina jendea goizetik erakarriko zenuten esperantzarekin. Zuen lehen akordearekin gazte asko abiatu zen korrika kontzertura.
GAIZKA SALAZAR: Ideia hori da; bestela ez du zentzurik. Hor goian egonda utzi nahi dugu, eta ez hemendik eta bi edo hiru urtera, eta beherantz goazela sentituz.
AREJITA: Jendeak kontzertuetara etortzeari utzi arte iraun ahal duzu. Baina hori apur bat fuertea da.
Eta artistikoa ere bada erabakia, beraz?
AREJITA: Artistikoa bere bai. Orokorra.
ALEX SARDUI: Batu egin da dena. Ez da gauza bat bakarrik. Ikusten duzu apurtxo bat dinamika zein den, eta, Haimarrek esan duen moduan aukera badago data biribil batean gauzak ondo egiteko eta gauzak ondo ixteko, eta ez garenez txarto konpontzen geure artean, ba, fin emango diogu honi, eta segidan deituko dizut bazkaltzeko.
AREJITA: Bai, jode! Uste dut asmatzen gabiltzala honegaz, 25. urteurrenean eginda, gauza askorengatik. Gure legatua hor uztea da ideia, legatu polit hori utzi, eta jendeak gogoratzea Gatibu zer edo zer indartsua eta bizia zela. Pozik goaz, ze 25 urte horrek oso onak izan dira…
SARDUI: Intentsuak!
AREJITA: …oso ondo tratatu gaitu jendeak. Zorte handia izan dugula irizten diogu, eta espero dugu azken urte hau izatea pastelaren azken gerezitxoa, Gatibuz gozatzeko.
«Ez genekien 25. urteurrenari nola aurre egin. Aukera batzuk sortzen hasi ziren, eta ikusi genuen igual, zergatik ez, momentua izan zitekeela uzteko. 25 urte zenbaki borobila da, eta hor goian gaudela utzi nahi genuen»
HAIMAR AREJITA
Despedida batekin hasi zenuten zuen ibilbidea, 2002an. Musturrek sartunde abestiarekin egin zineten ezagun 2002an. Maitalearen etxetik korrika ihesi egin beharrean. Agur esan barik alde eginez.
SALAZAR: Orain zirkulua itxiko da, bai. Agur esan barik bagoiez izango da erabiliko dugun leloa, eta bagoaz bai.
Lehen disko haren aurkezpenean esan zenuten ez zeneukatela asmorik kontzertu asko emateko.
SARDUI: Bai, e? [Barrez].
AREJITA: Ene.
Hitzez hitz, ez zenutela asmorik «plazaz plaza» ibiltzeko.
SARDUI: Eta nor izan zen hori?
SALAZAR: Zeu! [Barre hirurek]. Egia esan, lehen disko harekin ez genuen pentsatu ere egiten ibilbide hau egingo genuenik. Ez genekien. Lehen inpaktua gogorra izan zen.
SARDUI: Gutxi jo eta ondo pasatzea zen asmoa. Beharrean egon zen hau [Arejitagatik], eta bestea [Salazarrengatik] oraindino ikasten. Eta jotzen bagenuen, ba, ondo.
AREJITA: Ez, ez, ni behar barik nengoen, eta de puta madre etorri zen. Irten egin zen, bai. Ez genuen espero horrelako harrera edukitzerik.
«Batu egin da dena. Ez da gauza bat bakarrik. Eta ez garenez txarto konpontzen geure artean, ba, fin emango diogu honi, eta segidan deituko dizut bazkaltzeko»
ALEX SARDUI
Seguruenik ez zarete hasieratik harrera beroa jaso duen talde bakarra, baina maila horretan 25 urtez iraun duzuen bakarrenetako batzuk bazarete. Zuekin batera hasitako talde asko ikusi dituzue hazten eta desagertzen.
AREJITA: Zorte handia eduki dugu, eta ezin gara ezertaz kexatu.
SALAZAR: Ez dugu inoiz deskantsurik hartu. Talde askok, urte betez jo, eta gero urtebetez deskantsua hartzen dute. Guk inoiz ez dugu hori egin, eta nabaritzen da. Neke pixka bat ere badago.
SARDUI: Logikoa da.
AREJITA: 25 urte arin pasatu dira, baina urte asko dira, eta gauza asko bizi izan ditugu.
SALAZAR: Bizitza erdia da.
SARDUI: Laurdena, e. Nik ehun urte iraungo dut.
AREJITA: Hau kabroi hau, ehun urte, neuk diotsut baietz.
«Ez dugu inoiz deskantsurik hartu. Talde askok, urtebetez jo, eta gero urtebetez deskantsua hartzen dute. Guk inoiz ez dugu hori egin, eta nabaritzen da. Neke pixka bat ere badago»
GAIZKA SALAZAR
Estilistikoki garapen handia izan duzue. Zuen lehen diskoa, Zoramena, rock disko bat da, baina disco musikara gerturatu zarete, countryra, eta erritmo latinoak baliatuz kaleratu zenuten EH Distopikala, duela bi urte.
AREJITA: Jolasten ibili gara beti, bai. Zorionez, Gatibun ez diogu inoiz aterik itxi musikarekin jolasteari, eta beti gure estiloagaz. Bestela oso aspergarria da dena. Hamar diskotan gauza bera egitea… halakorik ez dut nahi! Niretzat musikak beti izan behar du erronkatxoa, eta beti izan behar du dibertigarria. Eta ematen du beti dela topatzeko merkatu nitxoa edo hori, baina ez da hori, gorputzak eskatzen dizunaren nitxoa da.
SALAZAR: Agian horregatik egon gara hainbeste urte hor. Lehen diskoaren klon batzuk egin bagenitu…
AREJITA: Ez, ez, ez ginateke hemen egongo. Horrek esan gura duena da gu gizarte batean bizi garela, eta gizarte horretan pasatzen diren gauzekin bere mugitzen garela. Horrek ez du esan gura irratiak botatzen digun guztia hartzen dugunik geuretzat eta hartzen dugunik ontzat, baina irteten diren gauza berri batzuk oso ondo daude.
«Niretzat musikak beti izan behar du erronkatxoa, eta beti izan behar du dibertigarria. Eta ematen du beti dela topatzeko merkatu nitxoa edo hori, baina ez da hori, gorputzak eskatzen dizunaren nitxoa da»
HAIMAR AREJITA
25 urteotan musikagintzaren erabateko eraldaketa bizi izan duzue. Oihuka diskoetxearekin hasi zineten, 20.000 disko salduz; Baga-Biga ekoizpen etxera pasatu zineten gero; eta zeuek ekoitzi dituzue azken lanak, eta ia-ia diskoak atera beharra bera zalantzan jarriz. Aldaketa asko dira.
SARDUI: Bai, eta hoberako bat bera bere ez. 25 urte musikan, eta hoberako aldaketa bat bera bere ez. Baldintzetan diot, e, orokorrean, gremioan; ez gure kasuan bakarrik.
AREJITA: Gu hasi ginenean, euskarrien aldaketa hori martxan zen. Pendrive formatuan bere atera genuen disko bat! Eta orain hori bere pasatu egin da! Baina, begira, biniloa lehen ez genuena eduki, orain hori da balio gehien daukana.
SALAZAR: Kontzertu eta makrofestibalekin ere ikusten da gauzak pila bat aldatu direla. Gaur egun, talde txiki batek oso gaitz dauka ateratzea. Edo hor goian zaude, edo ez zaude. Guk, zorionez, hor goian eutsi diogu Euskal Herrian hainbat urtez, eta eskertzekoa da hori, horrek eman digulako jotzeko plazera eta talde moduan bizitzekoa ere.
«25 urte eman ditugu musikan, eta hoberako aldaketa bat bera bere ez dugu ikusi. Baldintzetan diot, orokorrean, gremioan; ez gure kasuan bakarrik»
ALEX SARDUI
Profesionalizatzeko aukera ere bai? Erabat taldeari emanda zaudete orain?
SALAZAR: Gutxi gorabehera.
AREJITA: Nik uste dut musikalki gure zuzenekoa hobetu egin dugula urteetan. Nola hala hasi ginen jotzen, eta ez zen egon halako profesionaltasunik ere beste taldeen artean. Gaur egun medio asko daude, aparatuak daude kristorenak, eta, bueno, orain ja ikusten dituzu zuzeneko batzuk nahiko profesionalak, eta gure eboluzioa bere hortik joan da. Nahiko soinu ona entzuten da gure zuzenekoetan. Lehen baino hobea.
Eta orain utzi.
AREJITA: Justu orain!
SARDUI: Mugitu egin behar da.
AREJITA: Bai. Jarraitzea izango litzateke errazena. Hori izango litzateke erabakirik errazena, bai ekonomikoki, eta bai estilistikoki bere, baina noski, noiz arte eta zelan? Ez da erabaki erraza izan, e. Batere erraza ez. Baina hobea da taldea posizio on batean uztea. Oso zaila da maila honi eustea. Disko bat orain, pentsa…
«Kontzertu eta makrofestibalekin ere ikusten da gauzak pila bat aldatu direla. Gaur egun, talde txiki batek oso gaitz dauka ateratzea. Edo hor goian zaude, edo ez zaude»
GAIZKA SALAZAR
Festa egiteko proposamen bat dira zuen zuzenekoak, esaterako. Baina festa giroa sortzeko, publikoak ere festa horrekin bat egin behar du, noski.
SARDUI: Dena den, behekoari ez diogu askorik begiratu.
SALAZAR: Publikoari?
SARDUI: Hori da. Ez diogu begiratu inoiz horri. Abestiak egin ditugu bai jendeari gustatzeko, baina gehiago gu gustura geratzeko horregaz. Nik ez dut inoiz beldurrik beherantz egiteko, ze horregaz beldurragaz bizi bazara, beherantz egingo duzu. Ondo dago jakitea noiz gelditu. Uste dugu momentua dela, eta ez dugu pentsatu ez bajatu egingo garenik, ez igoko garenik, ez ezer. Ze abesti bat atera, eta bat-batean gora zoaz.
SALAZAR: Hori da! Igual uste duzu ez atzera ez aurrera zaudela, ateratzen duzu abesti bat, hit bihurtzen da, eta bat-batean goian zaude.
Euskal Herriko plaza ia-ia guztiak ezagutu dituzue urteotan. Katalunian ere izan zarete, esaterako, baina ez duzue hainbesteko ibilbiderik egin kanpoan.
SARDUI: Hori instituzioek lagundu beharko lukete.
AREJITA: Laguntzen dute.
SARDUI: Bai, baina beste era batera egin behar lukete.
AREJITA: Diru gehiagogaz.
SARDUI: Hori, adibidez. Balegoke posibilitatea zirkuitu batzuk lortzeko Europan: hizkuntza minoritarioen zirkuituetan, esaterako. Euskara eta geure kultura zabaltzeko behar genituzke horrelako gauzatxoak. Egia da hemendik atera garela, eta kanpoan jo dugula bere bai, bai. Berrik [Berri Txarrakek], Ferminek [Fermin Muguruzak] eta Zetak-ek, adibidez, kanpoan jotzen dute, eta karrera egin dute batzuek kanpoan, baina beharrezkoa da hizkuntza honek duen murriztasun hau denon artean apurtxo bat kanporatzea, ze hemen dagoen maila kulturala musikan oso inportantea da.
AREJITA: Talde asko dago, bai. Afizio handia dago. Igual beste lurralde batzuetan gehiago ikasi dute, akademikoagoak dira, Katalunian adibidez, baina hemen saltsa gehiago dago.
«Balegoke posibilitatea zirkuitu batzuk lortzeko Europan: hizkuntza minoritarioen zirkuituetan, esaterako. Euskara eta geure kultura zabaltzeko behar genituzke horrelako gauzatxoak»
ALEX SARDUI
Eta baduzue kanpora gehiago ez zabaldu izanaren arantzatxorik?
AREJITA: Nik pertsonalki badut arantzatxoa arinago irteten hasi ez izanarena.
SALAZAR: Gazteagoak ginenean egin behar izan genuen hori.
AREJITA: Baina ez bakarrik gazteagoak ginelako, baizik eta arinago hasiz gero arinago helduko zarelako emaitza onak izatera. Baina hori ikusi egin behar da, eta ausartu, eta zure ofizinak ere lagundu behar dizu, eta denak joan behar du sintonian. Berri Txarrak izan zen guk irteten ikusi genuen lehen taldea, eta gu han egon ginen haiei begira. Berri Txarrak irten eta irten eta irten, eta hor joaten ziren. Guretzat sekulakoa zen.
Bidexkatxoak egiten, gainera.
AREJITA: Haiek kamikaze batzuk izan dira horretan, eta horregatik lortu dute. Pena hori badut. Ez ginelako konturatu gu hor bazegoela merkatu bat arinago esplotatu ahal genuena.
Estilo aldaketak gorabehera, euskara izan da beti zuen nortasun ikurretako bat.
SARDUI: Bai, era natural batean, gainera. Behartu barik. Idazten hasi, eta euskaraz hasten zara.
AREJITA: Polita da Gatiburen ondare osoa euskaraz izatea.
SARDUI: Eta bizkaieraz, geure euskalkian.
AREJITA: Noski, noski.
«Gu hasi ginenean, testuak oso serioak ziren. Oso politizatuak. Baina zuk abestu ahal duzu politikari buruz, baina beste tonu batean bere bai. Tonua falta zen. Gatibuk ekarpen hori egin zion euskal musikari»
HAIMAR AREJITA
Letrak idazteko modu propio bat ere izan duzue hasieratik. Hasi zinetenean zuek erabiltzen zenuten tonua ez zen batere ohikoa eszenan.
AREJITA: Ez zen batere ohikoa, ez. Gu hasi ginenean, testuak oso serioak ziren. Oso politizatuak. Hori zen joera, eta listo, eta hortik irteten bazinen, ba, ba…
Kanpora.
AREJITA: Baina zuk abestu ahal duzu politikari buruz, baina beste tonu batean bere bai. Tonua falta zen. Gatibuk ekarpen hori egin zion momentu horretan euskal kulturari eta euskal musikari, eta behar zuen jendeak hori, antza denez.
Ezagun egin zintuzten lehen abestia da horren froga.
AREJITA: Bai, eta Bang-bang, txiki-txiki, bang-bang irten zenean bere, hori izan zen. Kristoren arrakasta izan zuen. Eta zergatik ez, ezta? Ze jendeak hori bere kantatu nahi du euskaraz.
Hasi zinetenetik hona asko aldatu da eszena. Nola sentitzen zarete bertan?
SALAZAR: Musikarien artean harreman oso ona daukagu, eta lagun pila bat daukagu.
Eta musikalki?
SALAZAR: Nik uste dut guk gure tokia daukagula, eta ondo defendatzen dugula.
AREJITA: Eta orain polita da ikustea talde askok musika urbanoa egiten dutela, beste batzuek musika elektronikoa, beste batzuek pop oso komertziala. Denetarik dago, eta hori lehen ez zen gertatzen.
SARDUI: Eta emakumeak eszena hartu du. Hori sekulakoa da. Kalitatean eta aberastasunean asko irabazi da horregaz.
AREJITA: Eta oraindino gorantz joan behar dute.
«Emakumeak eszena hartu du. Hori sekulakoa da. Kalitatean eta aberastasunean asko irabazi da horregaz»
ALEX SARDUI
Otsailean hil zen Mikel Caballero, 57 urterekin. Hasieratik egon zen zuekin baxu jotzaile, harik eta 2022an utzi zuen arte.
SALAZAR: Kolpe gogorra izan zen. Urte askoan egon da gure ondoan. Laguna genuen, eta mila bizipen izan ditugu harekin.
AREJITA: Pena handia izan zen. Nire gitarra elektrikoko irakaslea izan zen Mikel, nik 16 urte nituenean. Bi edo hiru urtez egon nintzen harekin, eta ordutik beti egon ginen kontaktuan. Talde batean edo bitan aritu izan naiz harekin Gatibu baino arinago, eta Gatibu sortu zenetik aurrera bere bai, taldea utzi zuen arte.
SARDUI: Taldea sortu genuenean, urtebetez ez genuen baxu jolerik eduki. Mikelek esan zigun urtebetez baxua joko zuela, guk beste bat topatu arte, eta hogei urte eman zituen.
Ez zenuten bereziki ongi bukatu, halere. Ez?
AREJITA: Taldeetan sortzen diren gorabeherak hor daude beti, talde guztiek dauzkatenak. Mikelek hogei urte egin zituen gurekin, ez dira gutxi. Eta hor gertatzen diren gauzak gertatzen dira, baina guk ez genuen horrelako talka txarrik eduki. Gauza natural bat izan zen, taldeetan gertatzen diren horietakoa. Normala. Oso normala izan zen. Eta haren galera, ba, galera handia izan zen, eta pena handia izan da.
Eta zer espero duzue 2025eko abenduko azken kontzertu horretaz?
SALAZAR: Ez dugu hitz egin horri buruz. Orain berria ematea tokatzen da.
AREJITA: Kontzertuari buruz gauza bat esan daiteke, oso garrantzitsua dena, eta hori da gure azken kontzertua izango dela.
Ziur?
AREJITA: [Harrituta] Bai, noski.
SARDUI: Bai, bai, bai, bai, bai.
SALAZAR: Azkena da.
…
«Erabaki dugu, modu natural batean, Gatiburen ibilbidea hemen bukatzen dela»
Hogei urte ospatzeko garaian etorri zen Gatiburen ‘Bixotzetik’ kantua, publikoari esker kantu bat izan zen hura eta ospakizun urtea behar zuen 2020ak, baina, dena hankaz gora jarri zen. Orain, lau urte beranduago, tristurarik gabe, beste gisa bateko albiste eta ospakizun bat iragarriz datoz.
Haimar Arejita, Gaizka Salazar eta Alex Sardui, zer moduz zaudete?
Haimar Arejita: Kaixo, ondo!
Gaizka Salazar: Hori da, ondo gabiltza.
Tira, albistea nik eman baino zuok ematea egokiagoa dela uste dut.
H.A.: Gatibuk 2000. urteari ekin zion bere ibilbideari eta, 2025ean, 25 urte beteko ditugu, mende laurdena, eta ez genuen sekula usteko honaino iritsiko ginenik. Eta 25 urte betetzeko gauden urte honetan, bada erabaki dugu…
Alex Sardui: Hogei urte pasa ondoren, dagoeneko hogeita bostgarrenera ere iritsi gara. Hogei urte zirenean ez ziren albiste oso onak izan, oraingoan, taldearentzat behintzat, albiste hobeekin gatoz.
G. S.: Azkenean inork ez du ezer ere esango! Erabaki dugu modu natural batean Gatiburen ibilbidea hemen bukatzen dela.
Agur esatearen erabakia noiz hartu zenuten?
H.A.: Nik uste dut azken urtean hartu dugula argi erabakia. Azken urtean ari ginelako bueltaka 25. urteurrena dela-eta zer egin, zer ez… Nola egin aurre erronka horri, ezta? Hor hasi zen gure baitan taldea goian uzteko ideia garatzen.
«Ari ginen bueltaka 25. urteurrena dela-eta zer egin, zer ez… Nola egin aurre erronka horri, ezta? Hor hasi zen gure baitan taldea goian uzteko ideia garatzen»
Askotan hobe izaten da erretiroa hartu ezinda ibili baino gauzak ondo doazenean uztea.
G.S.: Gainera, pentsatu behar da 25 urte beteko ditugula gelditu barik, ez dugu atsedenik hartu tartean.
Nor izan zen meloia zabaltzera ausartu zena?
A.S.: Nik ez dut gogoratzen behintzat.
H.A.: Nik uste hiruok sintonian egon ginela kontu honekin, ez dakit nor izan zen lehenengo hankatxoa erakusten hasi zena, baina hiruok batera egin dugu aurrerantz eta argi ikusi dugu hau dela gure ustetan agur esateko momentu egokia, era duin eta alai batean. Desgastea etorri aurretik edota gure arteko harremanak sano dauden bitartean, 25 urtetan harreman bat sano mantentzea bera nahikoa arrakastatsua delako, bere gorabehera guztiekin.
A.S.: Garrantzitsua da norbaitek bere lana eginda duela ikusten duenean edota fundamentua egin duela uzteko erabakia hartzea. Garai berean egon gara ados eta bukaera etorri da eta bukaera dezentea eman nahi diogu.
Zerk izan du pisu gehien erabakia hartzerako garaian?
A.S.: Nik uste dut bizitzaren dinamikak aldaketa bat merezi duelako iritsi garela puntu honetara. Hiruak konforme egon gara, egin dugu lana, heldu gara honarte eta hemendik aurrerakoak norberak neurtuko ditu. Bizi zabal eta normal baten barruan bakoitzak bere bidea egiteko momentua ere heldu da.
H.A.: Erabaki hau hartzeko gauza asko daude hor. Batzuk modu arrazionalean aztertzen dituzu eta besteak irrazionalean, eta akaso ez zara kontziente ere. Desgaste handi bat da hogeita bost urtean hor borrokatzen egotea, nahiz eta guri oso ondo joan zaigun hasieratik eta orain arte. Espero dezagun urteurren honetan, azken biran, oso ondo joatea ere. Baina egia da halako talde bat lepoan eramateak baduela bere pisua. Gauzak oso ondo egiten saiatzen, erronka berriei heltzen, berritasunak eskaintzen… Jarraitu ahal izango genuke, lasai asko gainera, baina urte borobil batean eta goian uztea proiektua egokiagoa iruditu zaigu. Jendeak izan dezala oroitzapen goxo bat, bizia eta indartsua.
G.S.: Nik uste dut garrantzitsua dela ikustea baita ere guk asko disfrutatu dugula, pozik egon garela, kontzertu onak eman ditugula, diskoekin ere gustura geratu garela… Txiklea luzatzearren luzatzerik ez genuen nahi. Goian bukatu nahi dugu, baina gure sentsazioengatik, disfrutatzeagatik eta oholtzan batera ondo pasatzearren. Hori da gure lehentasuna eta horregatik uste dugu unea heldu dela.
Gogoratzen duzue erabakia betiko izango zela jakitun zineten unean zer sentitu zenuten?
A.S.: Bada, bertigoa. Erabateko bizia egin duzu taldearekin eta hori guztia aldatu egingo duzu. Ez da hau utzi eta kito, ez da lantoki batetik bestera mugitzea, bizimodua guztiz aldatuko duzula badakizu.
H.A.: Sentitzen duzu beldurra, egoera berri bati aurre egin behar diozulako era batean edo bestean. Zalantzak ere hor daude. Baina lasaitasun sentsazio bat ere sentitu dezakezu. Sentipen desberdin asko izan nituen nire baitan. Erabakia hartzea kosta egin zitzaigun, baina erabakia heldu zen unetik hona poztasuna sentitzen dut, erronka berri bat dugulako aurrean. Urtebete dugu sekulako gauzak egin ahal izateko, urtea luzea delako, eta ilusioz gaude honen aurrean.
Eta honen inguruan hizketan hasten zaretenean, etortzen zaizue oroitzapenik?
G.S.: Konkreturik ez, baina hizketan hasten garenean mila pasadizo etortzen zaizkigu burura. Alexek, gainera, memoria oso ona du eta guztiak gogoratzen ditu. Baina une konkreturik ez da etortzen. Orain hasi gara albistea kontatzen eta lehen elkarrizketak eskaintzen, hau aurrera doan bezala eta egia dela konturatzen goazen heinean, hasiko gara kontziente izaten hartu dugun erabakiaz.
Azken urteak lasaiagoak izan direla esan daiteke zuontzat?
A.S.: Ez pentsa, e? Pandemia osteko lehen bi urteetan sekulako gerra eduki genuen, nahiz eta gero dena lasaiago hartu genuen.
G.S.: Azken bi urte hauek bai izan dira lasaiagoak.
A.S.: Guk ere lasaiago ibili nahi izan dugu, ikusten zen azken geltokira iristen ari ginela.
Bidean hamar disko ere utzi dituzue, hori ere majo kostatzen den lana da.
H.A.: Hori kosta egiten da eta aurrera begira ere kostako zen. Polita da, e? Guri asko gustatzen zaigun zerbait da, baina aurreko diskoa gainditu nahi duzu, hobetu nahi duzu… eta batzuetan kosta egiten da. Bakoitzaren bizitza eta sormena uztartzea ez da erreza. Jarraitzeko aukera izango genuen, baina noiz esaten duzu stop? Hil arte? Ez duzu momentu egokirik sekula topatzen, gauza batengatik edo besteagatik. Gure kasuan ez gara haserretu, ez da egon «honaino» esateko moduko gatazkarik. Baina bai pilatutako neke horrek sortzen zigula dena beheranzko bidean jartzeko beldurra, eta horren aurrean hobe izan da hemen uztea.
Argitaratu gabeko zenbat kanta geratuko dira?
A.S.: Bua, milaka!
Agurrarekin batera askok espero dezakeelako halako disko berezi bat…
A.S.: Ez, ezta, lagunak?
G.S.: Kar, kar, nik barre egin dut Iker ikusi dudalako barrez zerbaiten esperoan bezala. Ez dugu horretan pentsatu ere egin.
H.A.: Utzi eta urtebetera disko hirukoitza, ezta? Badira artxiboetan pilatuta eta izoztuta geratutako hainbat gauza, noski.
Kantu bat hautatzeko esango banizueke, zein da burura etortzen zaizuen lehendabizikoa?
A.S.: Niri ‘Arkondarie’ (‘Musturrek sartunde’). Ez da onena ez ezer, baina hark zabaldu zizkigun ateak, bai taldeari eta baita bizkaieraz abesteko aukera horri ere.
H.A.: Nik ‘Urepel’ esango nuke, Gatiburentzat sortu nuen lehen gitarra riff-a izan zelako. Hori eta segidan ‘Musturrek’ etorri zen. Ez dakit zein izan zen lehena, orain pentsatzen jarrita.
G.S.: Nik ere ‘Urepel’ esango nuke, lehenengo kantua izan zelako, gogoratzen dut Kanpantxuko eskolan, negu baten, abesti hau lantzen nola ibili ginen. Nik, esatearren, ‘Laino Guztien Gainetik, Sasi Guztien Azpitik’ hirugarren diskoko, ‘Bang-bang txiki-txiki bang-bang’ kantua inflexio puntu handia izan zelako Gatiburen ibilbidean.
Datozen kontzertuak, 2024 eta 2025 artean egongo direnak. Zer kontatu daiteke eta zer ez? Esaterako, NAIZek babesten duen EZK Fest jaialdian izango zarete, azaroaren 2an, Barakaldon.
G.S.: Beno, 2024an aurretik itxita ditugun kontzertu bakan batzuk eskainiko ditugu. Aurreratuko duguna gure azken kontzertua BECen izango dela, 2025eko abenduaren 13an. Festa bat!
H.A.: Agur esateko kontzertu handi bat, ospakizun bat izatea nahi dugu. Agur behar den moduan esan behar da eta kontzertu potente bat eskaini nahi dugu.
«Aurreratuko duguna da, gure azken kontzertua, BECen izango dela, Barakaldon, 2025eko abenduaren 13an. Festa bat izango da!»
Ez dadila izan «agur esan barik, banoie», kantuak dion bezala.
H.A.: Dena dela, agur esan barik joan nahi dugu, erabat agur esatea ez zaigulako gustatzea, ez gara despediden zaleak.
Jendeari zer eskainiko diezuen esan diguzue, baina zer eskatu nahi diezue zuen zaleei azken urte honetarako?
G.S.: Ez daukagu birarik itxita, berri hau emateko lehen unean gaude eta gero gerokoak. Baina bira publiko egiten dugunean disfrutatu egin nahi dugu…
A.S.: Jakina! Azken kontzertuak dira, topera gozatu, izerditu eta behar den moduan bukatu nahi dugu.
H.A.: Gozatu egin nahi dugu eta zaleek ere hala gozatzea nahi genuke, hori eskatzen diegu, azkena balitz bezala gozatzea, oraingoan hala izango da-eta.
Bidean lagun izan dituzuen zale eta lagun guztiak bertaratzea ere nahiko duzuela uste dut, ezta?
G.S.: Bai, gainera uste dut bide luze honetan hasieratik jarraitzaile izan den hori oraindik ere hala dela, eta azken kontzertu honetan bizi izandako guztia berriz ere gogoratzeko aukera ematen du honek guztiak. Istorio desberdinak sortuko dira.
A.S.: Azkeneko aldiz joko ditugu abestiak, azken aldiz botako ditugu bertsoak…
H.A.: Ez ahaztu letrak gero!
A.S.: Azkeneko aldiz ahaztuko ditut letrak…
Hainbeste kantu egiten direnean hori ere zilegi da, ezta?
H.A.: Kontua disimulatzea da, jendeari mikroa jarri eta aurrera!
Joko dituzuen kantuen zerrenda osatzea ere ez da lan makala izango!
H.A.: Nik uste dut kontzertu guztietan abestiak aldatuz joan beharko genukeela azken urte honetan, baditugulako nahikoa abesti horretarako. Denak behintzat behin jotzea ederra litzateke!
G.S.: Haimar, ados nago! Eta ez dugu hitzik egin honen inguruan.
Alex urduritzen hasi da…
H.A.: Prompterra jarriko diogu.
A.S.: Hirurogeita hamar baino gehiago dira ditugun kantuak, denak ikasi behar ditut?
G.S.: Errepaso bat eta kitto.
H.A.: Egia da konplikatua dela, erromeria baten beste kantu ikastea une batetik bestera… lan handia da. Baina abesti batzuk badira azken hogei urteetan ez ditugunak jo.
Guztiak noizbait zuzenean jota zaudete, beraz? Talde batzuk badirelako zuzenean kantuak aurkeztu gabe geratuta.
G.S.: Bai, noski.
A.S.: Badugu behin bakarrik jo dugun abestiren bat.
G.S.: Azken diskoko bat.
A.S.: Bai, bai, bai…
H.A.: Tira, ez dago esan beharrik…
Denak: Kar, kar, kar.
Sarrerak ez dakit dagoeneko salgai ote dauden, ‘sold out’-en aroan bizi gara.
H.A.: Bai, hala da, baina ez da gure helburua. Kontuz, mundu guztiari gustatzen zaigun zerbait da hori ere! Baina ezin dugu hori espero.
Hori aipatu dut, albiste hau eman orduko denak hasiko direlako galdezka.
G.S.: Irailaren 23an, goizeko 8:00etan, www.gatibu.eus helbidean. Adi egon!
Akaso zerbitzariren bat kolapsatuko duzue…
H.A.: Uneren batean jarri behar da salmenta martxan eta hor erabaki dugu gure webgunean sarrerak saltzen jartzea. Espero dezagun nahi duen orok eskuratzea sarrera horiek!
Bada, aizue, erronka mardula duzue aurretik, disfrutatzeko urtea eta lanerako urtea. Zuek ezagututa, pixka bat flipatuko dugu 2025eko abenduaren 13 horretan, ezta?
H.A.: Espero daigun kontzertu berezi bat izatea. Zeozer pasako da!
A.S.: Horretarako egingo dugu lan!
Mila esker gurekin izatearren eta bejondeizuela!
Gatibu: Agur esan barik
