Beti arte, Hasier

Pena, doloriak oro gure gainean dira, hala da. Adiskide izan dugu, lankide, pasio eta amorruetan lagun. Hasier Etxeberria partitu da eta gu hemen, liburu, ordenagailu, programako eskaleta, prentsa ohar, email eta abarrekin. Libre den ordenagailuari begiratzen diogu eta imajinazio askorik gabe irudikatzen dugu hor, aurikularrekin (uztaia lepo aldean) hango edo hemengo programei so, auskalo nongo testuak leitzen, harik eta ideia brillante horietako bat bururatzen zaion arte. Luneten bi kristalak batu eta orrialde batean zerbait idatziko du; halako eta halako. Zenbat ideia bihurtu dituen ikus-entzunezko, ez jakin; zenbat idazle ekarri dituen Sautrelara, ezin konta.

Sautrela, Hasierren euskararen finezia —ekialdeko euskalkien kutsukoa— ondo adierazten duen hitz hori, ia inork ezagutzen ez zuena baina berak inork baino hobeki azaldua. Muskerren eta matxinsaltoen eremu, Lizardi, Etxepare eta beste guztiena. Hasierrena berarena. Orain liburu bat hartu eta irakurtzen hasi da erredakzioko zalaparta gora-behera. Tarteka egiten du azpimarra, ipintzen du oharra, aurkitu du errataren bat, egin du estilo iruzkinen bat. Deitu behar zioat editore horri… Ulises bera irakurritakoa baita Hasier telefono dei, teklen harrabots eta bestelako irri eta oihu artean.

Botila bete ur (gasduna) jaso eta liburuekin bildu ditu motxilan. Bihar grabazioa dugu eta azkeneko irakurketak egin behar. Nobedaderik bada deitzeko, gainontzean, bihar goizean Kur galerian, Juanmaren abaroan. Ez ahaztu zapatak txukun-txukun ekartzen, gogoratu dio Yolandak. Bizkar zabala ikusi dugu partitzen, motxila alde bakarretik heldua duela. Biharko saioko aurkezpenean zein irudi, zein hitz erabiliko dituen hausnarrean imajinatzen dugu esku batez adio egiten digula. A cascais. Pausaje luzez egin du kanporako bidea.

.

Sautrelako lantaldea

Beti arte, Hasier