Egungo feminismoa: Matxismoaren aurrean beharrezko borroka legitimoa
Egungo feminismoa: Matxismoaren aurrean beharrezko borroka legitimoa –
Feminismoa gizonen eta emakumeen arteko eskubide eta aukera berdintasuna bilatzen duen mugimendu sozial eta politikoa da. Hala ere, gaur egungo feminismoak erronka eta erresistentzia askori egin behar die aurre, bai sektore kontserbadoreei, bai sektore aurrerakoi batzuei, moda edo gehiegikeria dela uste baitute.
Eztabaida sortzen duen alderdietako bat hizkuntza inklusiboaren erabilera da, emakumeak ikusaraztea eta hizkuntza-sexismoa saihestea bilatzen duena. Hizkuntza komunikatzeko tresna bat da, baina baita errealitatea eta identitateak eraikitzeko ere. Horregatik, gaur egungo feminismoak proposatzen du hizkuntza errespetuzkoagoa eta askotarikoagoa erabiltzea, inor ez diskriminatzeko edo ikusezin bihurtzeko sexuagatik edo genero-identitateagatik.
Adibidez, pertsona batzuek bilera hitza erabiltzea nahiago dute batzarraren ordez, hau da, arrak biltzen diren lekua esan nahi duelako. Beste pertsona batzuek e edo x letra erabiltzen dute bokala ordezkatzeko edo todes edo todxs bezalako hitzetan, genero bitarrarekin identifikatzen ez diren pertsonak sartzeko. Hizkuntzak matxismoa nola islatzen eta erreproduzitzen duen erakusten duen beste adibide bat ona maskulinoarekin eta txarra femeninoarekin lotzen duten adierazpenen erabilera da. Adibidez, askotan esaten da zerbait “cojonudo” dela bikaina edo miresgarria dela adierazteko; aldiz, esaten da zerbait “coñazo” bat dela aspergarria edo gogaikarria dela adierazteko. Adierazpen horiek maskulinoa handiagoa eta femeninoa txikiagoa delako ideia indartzen dute, eta genero-estereotipoak betikotzen laguntzen dute.
Egungo feminismoaren beharra agerian uzten duen beste alderdi bat indarkeria matxista da, hainbat modutan agertzen dena, hala nola jazarpena, erasoa, bortxaketa edo feminizidioa. Indarkeria matxista patriarkatuaren muturreko adierazpena da, gizonei emakumeen eta pertsona ez-bitarren gaineko boterea ematen dien menderatze-sistema. Indarkeria matxistak biktima zuzenei eragiteaz gain, beldurrezko eta segurtasunik gabeko giroa sortzen du, eta horrek mugatu egiten ditu emakume guztien eta bitarrak ez diren pertsonen askatasuna eta autonomia.
NBEren datuen arabera, munduko hiru emakumetik batek bikotekidearen edo beste pertsona baten indarkeria fisikoa edo sexuala jasan du. Espainiar estatuan, genero-indarkeriaren ondorioz 43 pertsona hil dira 2023an, azarora arte. Errealitate horren aurrean, egungo feminismoak kontzientzia, salaketa eta ekintza sortu nahi ditu, indarkeria matxista desagerrarazteko eta gizarte bidezkoagoa lortzeko. Hala ere, “feminazismoatzat” jotzen dutenen deskalifikazioari eta irainari aurre egin behar izaten dio askotan, feminismoa nazismoarekin parekatu nahi duen terminoa, mugimendu feministaren historia eta lorpenak ezagutzen ez dituena.
Horregatik guztiagatik, egungo feminismoa ez da moda bat, ezta mehatxu bat ere, baizik eta erantzun beharrezko eta legitimo bat munduan emakumeek eta bitarrak ez diren pertsonek jasaten dituzten desberdintasunen eta indarkerien aurrean. Egungo feminismoa guztiok inplikatzen gaituen borroka da, eta gure konpromisoa eta elkartasuna eskatzen ditu. Egungo feminismoa mundua ulertzeko eta eraldatzeko modu bat da, errespetuan, aniztasunean eta justizian oinarrituta.
Egungo feminismoa: Matxismoaren aurrean beharrezko borroka legitimoa
Zorionez emakumeek inoiz baino babes juridiko handiena dute. Legeak eta proiektu asko daude emakumeentzat soilik pentsatuak.
Beraz gaur egun feminismuk zentzu gutxi dauka. Txikikeritan egiten da paripe handia. Politiko eta enpresa handiek denek emakumeen aldeko paripeoan.
Bitartean, lan heriotzak %90 gizonena dira, urtero-urtero, edozein tokitan. Kaleko eskale, kaleko hilketa eta suizidio gehienak gizonek jasatzen dituzte. Non dago hor matxismoa?
Zer edo nor ote dira “PERTSONA EZ-BITAR” izeneko horiek? Bere burua halakotzat definitzen duen bat bila dezakegu eta galdetu.
Nik egin dut. Lehenengo, asuntuak grazia handia du, ze bere burua “ez-bitar” definitzen duen batek binarismo berri bat ezartzen du: izan ere, haren ustez munduan bitarrak diren pertsonak eta bitarrak ez diren pertsonak daude. Alegia, haiek ere pertsona bitarrak edo binarioak dira. Oso paradoxikoa eta barrez lehertzeko moduko kontua, ez al duzu uste?
Bigarren, galde diezaiokegu lagun horri ea zer ezaugarrik bilakatzen duen pertsona bat “ez bitar”. Bi erantzun posible daude:
1) Mundua estereotipo sexista zurrunen arabera banatuko dizu: arrosa kolorea eta makillajea gustatzen zaizkion gizonezkoa ez bitarra da. Errugbia, Jack Daniels-Kola eta neskekin oheratzea gogoko duen emea, hori ere ez bitarra izan daiteke, bon, edo ez, auskalo.
2) Bigarren erantzun posiblea askoz errazagoa da: “pertsona ez-bitarra” izan daiteke, besterik gabe, bere burua halaxe SENTITZEN duen edonor. Eta kito.
Beraz, zer ote “pertsona ez-bitarrak”? Laburbilduz, tribu urbano bat da, oso pertsona bereziak direla uste duten lagunek osatutakoa. Baina ez dira batere bereziak. Zeharo gizon-emakume arruntak dira. Esango nuke, beharbada, historian izan den tribu urbano ergel eta absurdoena dela.
Posmodernitateko errealitate marginal hori maila berean jar al daiteke, munduan zehar, lau mila milioi pertsonak (EMAKUMEEK) bizi duten sexu-indarkeria, ugaltze-esplotazio, azpiratze ekonomiko eta abarrekin? Ablazio genitala, kontserbadurismo erlijiosoa, gestazio subrogatua, prostituzioa, indarkeria obstetrikoa, erreprodukzio eta zaintza-lan ez ordainduak eta abar, konpara al daitezke norbaiti izenordain egokiekin ez tratatzearekin? BENETAN?
Bilgune Feminista eta beste hainbat elkartetan bai, berdindu egiten dituzte. Feminismoa eta queer mongoladak maila eta borroka berdinean jartzen dituzte, izan ere, korronte ideologiko estupido horrek janda baitaude.
Zorionez, badaude ideologia hori baztertu duten beste elkarte batzuk, tartean Euskal Herriko Feminista Erradikalak eta Garenak bezalakoak.
Uste dut gaizki aukeratua dela “pertsona ez-bitar” esapidea. Gehienez ere, planetako espeziea izanen litzateke ez-bitarra, eta ez giza- edo eme-banakoa (?), edota gainerako-banakoak. Azken hauek nola izendatu, hori arazo potoloa.
Bitartasuna espezieei dagokie, ez indibiduoari. Eta ez-bitartasunaren alde egiten dutenek, bilatu beharko lukete zein n-tartasun (edo x-tartasun) duen bizi gaituen espezieak, homo sapiens sapiens.
Xake jokoan, beltzak eta zuriak daude (edo beste ezein koloreko piezak, baina beti bi); bitarra da, eta hala ez balitz, akabo jokoa, ezs bailitzateke jokatzean argitzerik izanen.
Bai, giza espeziea besterik da… baina, ez-bitartasuna, nire ustetan, gauza guztietarako eta bakar baterako ere balio ez duen Arrazoiaren erantzunean datza: “Eta, zergatik ez?” Zergatik bi sexu, eta bi genero, eta bi…? Zergatik ez gehiago, ala gutxiago, ala n? Zergatik bizi garenok bi sailetan sartu beharra dugun? Nork ezarri digu araua? Zergatik ez ditugu konbinaketa posible guztiak baliatu behar, sexu, genero, dessexu eta desgenero mota guztiak? Ilusio horretan bizi dira asko…
https://www.berria.eus/ekonomia/langile-bat-hil-da-erandioko-murueta-ontzioletan_2117499_102.html
Batzuk tontokeriak eskatzen AEBko inteligentziak elikatzen dien ideiarik atzeratuenarekin.
Beste batzuk, lanera joan, eta gizon izate hutsagatik han gelditu. 64 urterekin.
Lotsagarria da herri honetan gertatzen dena. Gelditu beharra dago!
Kaixo Izaro, niri testu interesgarria iruditu zait eta uste dut makina bat pertsonek testu hau irakurri beharko lukeela.
Gizonok eskubideak ditugu, baina feminismoak ukatzen dizkigu egia debekatuz:
https://www.berria.eus/ekonomia/bi-arrantzale-desagertu-dira-ziburun-itsasontzi-bat-hondoratu-ostean_2118332_102.html