Zer egin dezakezu euskararen alde, Miren?
Zer egin dezakezu euskararen alde, Miren?
Gauza asko, zalantzarik gabe, baina hemen funtsezko argibideren bat baino ez dizugu erantsiko.
Horra zerrendaturik:
Hizkuntza Politikarako sailburuorde batek argi izan beharko luke zertarako dagoen dagoen tokian. Eta argi izan beharko luke egokitu zaion lana ez dela ez funtzionario batena eta ez kudeatzaile batena ere.
Euskal Herriko Hizkuntza Politikarako sailburuorde batek argi izan beharko luke bertako hizkuntza gutxitua sozialki normaltzeko hautatua izan dela, eta ez hizkuntz arerioen artean sinpatikoarena egiten ibiltzeko.
Hizkuntza Politikarako sailburuorde batek inora ez doazen inertzia merke eta miopeekin hautsi beharko luke lehenik eta behin, gure hizkuntzarena bezalako kontuak era larrian eta gordinean planteatu behar baitira beti eta ez, karta gabeko mus partidetan bageunde bezala, etengabe txikira jotzen arituz.
Hizkuntza Politikarako sailburuorde batek hizkuntz irizpide sendoak izan beharko lituzke. Eta hizkuntz egoerak zehaztasunez diagnostikatzen ikasi beharko luke. Eta adimenez eta irudimenez planifikatzen ikasi beharko luke. Eta politikoki ausardiaz jokatzen ikasi beharko luke. Nahiz eta arerioak asko, handi eta indartsuak direla jakin…
Gogoratu beharrik ez bada ere, Hizkuntza Politikako zuzendari batek sobran ditu paparreko txoriak, irudiak eta folkloreak, saldu beharrekoen propaganda produktua behar bezala burutu ondoren egiten baita, eta ez lehenago edo haren ordez, gabeziak ezkutatzeko.
Hizkuntza Politikarako sailburuorde batek legeak eta diruak ditu eskura, eta, ezer taxuzko egingo badu, beldurrik eta konplexurik gabe baliatu behar du haietaz.
Legeak tresnak dira, diruak tresnak dira, hizkuntza normaltzeko baliagarri izan beharko luketen tresna egokiak, eta ez lanpostuak zuritzeko aitzakiak. Horretaz jabetu bezain azkar, Hizkuntza Politikarako sailburuorde batek ongi ikasi beharko luke bereizten zer diren, zer-nolako interesen menpe dauden eta zein xede duten komunikabideek eta erakunde espainolek, eta zer diren eta nola eta zertarako sortu diren erakunde eta komunikabide euskaldunak. Eta bereizte-irizpide horien arabera jokatzen jakin beharko luke jarraian. Irribarrea ezpainetan duela.
Erabakiak eta legeak ez dira bakarrik xaboia, koipea eta diru-laguntzak emateko tresnak; hori bezain garrantzizkoa da xaxatzeko tresnak ere badirela ohartzea, derrigortzeko tresnak, zigortzeko tresnak, koakziorako tresnak…
Horretaz jabetuz gero, bidearen erdia egina izango duzu Hizkuntza Politikarako sailburuorde zaren horrek, Miren.
Harrira dator BERRAko langileen gutuna:
http://www.berria.eus/paperekoa/2130/022/002/2016-12-27/kapritxo_bat.htm
BERRIAkoena, noski:
http://www.berria.eus/paperekoa/2130/022/002/2016-12-27/kapritxo_bat.htm
Barka, baina nola deritzo Hizkuntza Politika saileko buruari? Dobaran ala Deusaran?
Zazpi hilabete luze Hizkuntza Politikaren arduradun nagusi, eta deus ere ez zaigu azaltzen aurreko aldean, deus ere ez ortzimugan! Deus itxaropentsurik eta esanguratsurik ez, alegia.
Mantenuzko gimnasian balego bezala ari da gure Miren, lasai-lasai, harako bazter hartan harri-soinuen zain bizi zen aurreko mezamutil haren ildo apal berean.
Krudelkeriarik gabe esanik: ezin baxuagoa da gure Deusaranen soslaia horrelako eginkizun estrategiko batez arduratzeko. Sasi guztien azpitik baino ez dabilena eta ezin dabilkeena, tamalez.
Eta pena handiz diot hau, baina Hizkuntza Politikakoa bezalako sailburutza larri bat eramateko zeharo ezteusa dugu zuzendari delako hau.
Eta emakumeok, betidanik frogatua dugun bezala, gizonezkoek baino odol eta “hornidura” gehiago dugu gauza guztietarako, baita Hizkuntza Politika bezalako sailburutza bat bideratzeko.