Gure ikerketen anomalia –

Iñaki Iurrebasok esaten zuen euskal demolinguistikak lau erronka nagusi zituela. Eta haietako bat unibertsitatearen inplikazioa areagotzea da. Eta hala da. Izan ere, gurean, soziolinguistikaren ikerketan, anomalia batean bizi gara. Anomalia diot, gurean ez dakit zenbat unibertsitate egon arren, ez dagoelako soziolinguistika fakultaterik eta ez dagoelako soziolinguistikaren ikerketara erabat emana den ikerketa-talderik (Equiling izan daiteke salbuespen ia bakarra).

Eta anomalia horri erantzuteko, ba txiringitoak eraiki ditugu (eta argi geratu dadila txiringito horiek asko maite ditudala): Soziolinguistika Klusterra, Badalab, Euskaltzaindiako Jagon saila, … Baina hori anomalia da. Soziolinguistika diziplina zientifikoa da eta zientzia, batez ere, unibertsitatean egiten da (unibertsitateak ere beste arazo ditu: parrokia edo batzoki akademikoak sortzea, adibidez). Eta, noski, zientzia aplikatua ere behar dugu, kalea eta akademia gainezkatuko dutenak.

Eta ez dago ikerketa talderik. Badira han eta hemen soziolinguistika ikertzen ari diren akademiako kideak: Jone Goirigolzarri eta Patxi Juaristi, Estibaliz Amorrortu eta Iñaki Marko, Ane Ortega eta Iñaki Iurrebaso, Miren Artetxe eta Jon Sarasua, Jone Miren Hernandez eta Jaime Altuna, Paula Kasares eta Beñat Garaio, Ainhoa Pardina eta Xabier Erize, Jacqueline Urla eta Pello Jauregi, Onintza Legorburu eta Ibon Manterola, Maite Garcia eta Idurre Alonso, Nekane Arratibel eta Iñigo Beitia, Karmele Perez eta Aitor Zuberogoitia, Nekane Goikoetxea eta … Gehi akademiatik kanpora dabiltzan beste batzuk (gehi erretiroa hartutakoak gehi kanpo dauden/gauden batzuk egoera beste modu batekoa balitz, agian ikerketaren bideari ekingo geniokeela).

Ikertzaile batzuk badira, baina bateratasun eta elkarrekin proiektu (eta proiekzio) gutxi. Ea!

Gure ikerketen anomalia