Patxi Lopez, euskera, ezkerraldea eta medikuak
Atzoko El Semanal suplementuan, Correok eta Vocentok Espainia guztian zabaltzen dabena, hona Patxiren perla bi edo hiru:
-Y usted, lehendakari, ¿qué tal lleva las clases de euskera?
-Lo estoy estudiando, lo estoy estudiando. Yo es que soy de la margen izquierda, una zona donde no se ha hablado euskera nunca. Y el euskera es complicado. Además, hago muchas piras (“pellas”) [ríe].
Bestea gogorragoa:
“Que a un cirujano le puntúe más el euskera que saber operar va a desaparecer, por sentido común. Ciertas cosas sólo generan rechazo a la lengua”.
XL SEMANAL, 2010eko Apirilak 25, 38 or.
Nire herrian hainbat jende dator Extremadura eta Galiziatik Osakidetzan operatzera, nahiz eta jublatuta han bizi. Ez dot uste izango denik euskeraz egiteagatik zirujanoagaz, ezta?
Hauek bezalakoak “erakarri” behar ditugu euskarara? “maitemindu”? “liluratu”? Ez dakit nola jantzi, sustatu, gauzatu, babestu… baina geroz eta gehiago erakartzen nau intsumisioaren ideiak; gaztelaniari uko egitea bizitzaren eremu guztietan. “Ikus gaitzazuen estali dugu aurpegia” esan zuen Marcos zapatistak. Ulertzen ez digutenean hasiko ote dira ulertzen?