Nekrokontuak (eta II) –

Gaur, bai. Gaur baikor jaiki naiz eta gaur pentsatzen dut koronabirusaren krisi sanitario hau bukatzen ari dela, eta ez duela berehalakoan bigarren olaturik izanen. Udazken-neguan etorriko zaiguna bertzerik izanen da, bai. Baina oraingoa, kito, akitu da.

Eta, hartara, zin dagizuet hemen eta orain koronabirusaren krisiaren inguruan eginen dudan azkena izanen dela hau.

Krisia hasi zenetik han-hemenkako hildakoen kopuruei begiratzen diet gauero. Ez dirudi hagitz zaletasun osasuntsua, badakit. Eta, gainera, estatu bakoitzak hildakoak nahierara zenbatzen dituenez, bada, batek daki sailkapenei begiratuta errealitatearen ikuspegi zintzoa lortzen ote dugun.

Baina, tira, horretan aritzen naiz. Eta Tourreko sailkapenak nola aldatzen diren, modu berean bizi ditut nik estatuen arteko toki aldaketak. Hala, ikusgarria izan zen Estatu Batuetako igoera beldurgarria. Harriduraz dakusagu Alemania handia sailkapenaren erdian galduta. “Noski, noski” batekin erantzun genion Erresuma Batuak eman zigun ezustekoari, zahar egoitzetako hildakoak zenbatzen ez zituela onartu zuelarik postu asko aitzinatu baitzituen. Eta interesgarri dago jakitea azkenean nor geldituko den Europan hirugarren, Espainia ala Frantzia.

Eta mesedez, faborez, arren eta otoi, barka iezadazue gaurko fribolitatea. Jakin badakit hildakoez ari garela. Milaka eta milaka tragediez. Baina iruditzen zait larritasunak halako ihesaldiak behar dituela, atrebentzia handiz umore beltza deitu ohi diren horiek, bizitzari baikortasun handiagoz ekiteko. Animo denok!

[Euskalerria Irratiko Metropoli Forala saioa, ‘Minutu bateko manifestua’, 2020ko maiatzaren 5ekoa]

Nekrokontuak (eta II)